پاورپوینت کامل یکی کردن قرآن ها ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یکی کردن قرآن ها ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یکی کردن قرآن ها ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل یکی کردن قرآن ها ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ شکل‌گیری مصحف‌ها
۲ علت تدوین مصحف عثمانی
۳ زمان تدوین
۴ جمع‌آورندگان
۵ شیوه تدوین

۵.۱ انتقادها

۶ ویژگی‌ها
۷ تعداد مصحف‌های عثمانی

۷.۱ مصحف امام

۸ موضع صحابه و تابعین
۹ نظر امامان شیعه
۱۰ سرنوشت مصحف‌ها
۱۱ چاپ قرآن برپایه مصحف عثمانی
۱۲ پانویس‌
۱۳ منابع

شکل‌گیری مصحف‌ها

همچنین ببینید: مصحف و کتابت قرآن

مُصحَف از نام‌های قرآن است که به گزارش منابع تاریخی، از زمان ابوبکر به آن گفته می‌شده است.[۱] به‌گفته قرآن‌پژوهان، تدوین قرآن در نسخه‌ای واحد، توسط پیامبر اسلام(ص) انجام نشده است. آیات و نام‌های سوره‌های قرآن را پیامبر مشخص کرده بود؛ اما جمع قرآن در نوشته‌ای مستقل و چینش سوره‌ها، پس از وی و با نظر صحابه انجام شد؛[۲] به این شکل که پس از وفات پیامبر(ص) هریک از اصحابش به جمع‌آوری سوره‌های قرآن پرداخت.[۳] بدین ترتیب مصحف‌های بسیاری شکل گرفت.[۴] مصحف علی، مصحف عبدالله بن مسعود، مصحف اُبَیِّ بن کعب، مصحف ابوموسی اشعری و مصحف مقداد بن اَسود معروف‌ترین مصحف‌های قرآن‌اند.[۵]

علت تدوین مصحف عثمانی

به جهت آنکه مُصحَف‌های صحابه، در ترتیب سوره‌ها و قرائت، با هم تفاوت داشتند، اختلافات بسیاری میان مسلمان در زمینه قرآن به وجود آمد. هر گروه از آنان مصحف و قرائت خود از قرآن را درست و قرائت دیگری را نادرست و جعلی می‌پنداشت.[۶] سیدمحمدباقر حجتی، پژوهشگر علوم قرآنی، از طبری نقل کرده است که نزاع مسلمانان با هم در مواردی به تکفیر هم انجامیده است.[۷]

برای رفع این مشکل، عثمان بن عَفّان گروهی چهارنفره را مأمور کرد تا از میان نسخه‌های موجود از قرآن نسخه واحدی تدوین کنند.[۸] وی همچنین دستور داد همه قرآن‌های موجود در مناطق مختلف اسلامی جمع‌آوری و نابود شوند.[۹]

زمان تدوین

در خصوص زمان گردآوری مُصحَف عثمانی، اختلاف‌نظر هست. ابن‌حَجَر عسقلانی مُحدِّث شافعی قرن‌های هشتم و نهم قمری، آن را در سال ۲۵ قمری دانسته است؛[۱۰] اما به گفته ابن‌اثیر، مورخ قرن‌های ششم و هفتم قمری، در سال ۳۰ قمری روی داده است.[۱۱] برخی از پژوهشگران علوم قرآنی با استناد به شواهدی، تدوین مصحف در سال ۳۰ قمری را نادرست شمرده‌اند.[۱۲] ازجمله آن شواهد این است که سعید بن عاص، از اعضای گروه تدوین مصحف عثمانی، از سال ۳۰ تا سال ۳۴ قمری در مدینه حضور نداشته است.[۱۳]

به عقیده اینان سال آغاز تدوین قرآن، ۲۵[۱۴] یا اواخر ۲۴ و اوایل ۲۵ قمری[۱۵] است. پایان آن را هم سال ۳۰ قمری می‌دانند.[۱۶]

جمع‌آورندگان

درخصوص فرد یا افراد مسئول تدوین مُصحَف عثمانی، گزارش‌های متفاوتی در دست است. برخی تنها زید بن ثابت را مأمور این کار دانسته‌اند، جمعی علاوه بر او سعید بن عاص را هم در این کار دخیل شمرده‌اند، گروهی اُبَیّ را نیز به این دو افزوده‌اند،[۱۷] بعضی از گروهی پنج‌نفره نام برده‌اند و کسانی دوازده‌نفر از قریش و انصار را مجری آن دانسته‌اند.[۱۸]

برخی معتبرترین گزارش را نقل اَنَس بن مالک و اَسلَم، غلام آزدشده عمر بن خَطّاب می‌دانند که با گروه تدوین مصحف عثمانی همکاری می‌کردند.[۱۹] برپایه این گزارش تدوین مصحف برعهده گروهی چهارنفره بود که از زید بن ثابت، عبدالله بن زبیر، سعید بن عاص و عبدالرحمان بن حارث، تشکیل می‌شد.[۲۰] محمدهادی معرفت، پژوهشگر علوم قرآنی و نویسنده کتاب التمهید فی علوم القرآن، در توضیح علت وجود روایت دوازده نفر، نوشته است: این چهار تن به تنهایی از عهده انجام کار برنمی‌آمدند و ازاین‌رو از افراد دیگر چون عبدالله بن عباس و انس بن مالک نیز کمک می‌گرفتند.[۲۱]

زید بن ثابت سرپرستی گروه را برعهده داشت.[۲۲] او از انصار و نیز از معتمدان عثمان و مسئول بیت‌المال بود.[۲۳] سه تن دیگرِ گروه، همه از قریش و دامادهای عثمان بودند.[۲۴] عبدالله بن مسعود، از صحابه برجسته پیامبر(ص) به شدت به انتخاب این افراد اعتراض داشت. او در انتقاد به ریاست زید بن ثابت بر گروه می‌گفت: تدوین قرآن به دست کسی سپرده شده است که زمانی که من اسلام آوردم، هنوز به دنیا نیامده بود.[۲۵]
‍

شیوه تدوین

برپایه گزارش‌های تاریخی، مُصحَف عثمانی برپایه مصحفی تدوین شد که در دوره ابوبکر نگارش یافته بود. البته در کنار این، به نسخه‌های سوره‌های قرآن که در زمان پیامبر(ص) نوشته شده بود و همچنین مصحف اُبَیّ هم توجه می‌شد.[۲۶] عثمان به اعضای گروه گفته بود که اگر درخصوص کلمه‌ای اختلاف‌نظر پیدا کردند، طبق لهجه قریش عمل کنند؛ چراکه قرآن به لهجه قریش نازل شده است.[۲۷]

به گفته محمود رامیار، نویسنده کتاب تاریخ قرآن، تدوین مصحف عثمانی با دقت تمام صورت گرفته است.[۲۸] او از مالک بن ابی‌عامر نقل کرده است که تدوین‌کنندگان هرگاه در آیه‌ای اختلاف‌نظر پیدا می‌کردند، جای آن را در مُصحَف خالی می‌گذاشتند تا کسانی را پیدا کنند که آیه را از پیامبر شنیده بودند و به ضبط صحیح آیه اطمینان یابند.[۲۹] رژی بلاشر خاورشناس فرانسوی و مترجم قرآن به زبان فرانسوی نوشته است: بی‌شک تدوین‌کنندگان مصحف عثمانی، احساس مسئولیت فراوان داشته و آن را با دقت و احتیاط بسیار نوشته‌اند.[۳۰]

انتقادها

بااین‌همه محمدهادی معرفت به شیوه تدوین مصحف انتقاد کرده است. به گفته وی در این کار بی‌دقتی‌های آشکاری رخ داد و ازاین‌رو در مصحف‌های عثمانی غلط‌های املایی زیادی راه پیدا کرد.[۳۱] همچنین این مصحف‌ها با هم مقابله نشده بود و ازاین‌رو با هم تفاوت داشتند.[۳۲] او از ابن‌اَبی‌داوود نقل می‌کند که مردم شام مصحف خود و مصحف بصره را صحیح‌تر از مصحف کوفه می‌دانستند؛ چراکه مصحف کوفه بدون مقابله و تصحیح، برای مردم این شهر فرستاده شده بود.[۳۳] او همچنین به نقل از ابن‌اَبی‌داوود می‌گوید که عثمان با مشاهده مصحف عثمانی اشتباهاتی در آن دید و گفت اگر املاءکننده از طایفه هُذَیل و نویسنده از طایفه ثَقیف بود، این اشتباهات رخ نمی‌داد.[۳۴]

ویژگی‌ها

به گزارش محمدهادی معرفت، در مُصحَف عثمانی مانند دیگر مصحف‌هایی که صحابه پیش از آن نوشته بودند، چینش سوره‌ها از بزرگ به کوچک بود. البته اختلافات کمی هم در این زمینه وجود داشت. برای مثال در مصحف‌های صحابه، سوره یونس جزء سوره‌های طِوال بود و از‌ این‌رو سوره هفتم یا هشتم قرار می‌گرفت؛ اما در مصحف عثمانی به جای این سوره، سوره‌های اَنفال و توبه قرار داشتند؛ چراکه عثمان این دو سوره را با هم یک سوره می‌پنداشت و بنابراین طولانی‌تر از سوره یونس می‌دانست.[۳۵] گفته‌اند: ابن عباس به جهت این کار عثمان به وی اعتراض کرد.[۳۶]

ویژگی دیگر مصحف عثمانی این بود که به جهت ابتدایی‌بودن خط عربی، حروف مُصحَف نقطه نداشت؛[۳۷] یعنی برای مثال حروف «باء»، «تاء»، «یاء»، «ثاء» همه بدون نقطه و مانند هم نوشته می‌شد. همچنین حروف «جیم» و «حاء» و «خاء» بدون نقطه و به این شکل نوشته می‌شد: «ح».[۳۸] همچنین واژه‌ها بدون حرکت و ا