پاورپوینت کامل نامهای خدا در قرآن ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نامهای خدا در قرآن ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نامهای خدا در قرآن ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نامهای خدا در قرآن ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ واژه‌شناسی
۲ تاریخچه باور به خدا
۳ خدا در اسلام
۴ نام‌های خدا در قرآن

۴.۱ نام‌های صریح
۴.۲ نامهای غیر صریح

۵ خدا در قرآن کریم
۶ امکان و گستره معرفت به خدا
۷ شیوه‌های مختلف خداشناسی

۷.۱ خدا در کلام
۷.۲ خدا در فلسفه
۷.۳ خدا در عرفان

۸ خدا در یهودیت و مسیحیت
۹ «خدا» به زبان‌های مختلف
۱۰ کتاب‌های خداشناسی
۱۱ پانویس
۱۲ منابع
۱۳ پیوند به بیرون

واژه‌شناسی

واژه «خدا» یا «خدای» از فارسی میانه xwaday به معنی «ارباب» و «پروردگار» و آن نیز برگرفته از واژه اوستایی xata-‏ به معنی «قائم به خود» یا «آفریده خود» است. [۱].

کلمه xwaday در فارسی میانه به معنای «مولی» در عربی است و بر پادشاهان و بزرگان اطلاق می‌شود، اما در فارسی دَری به «خدا(ی)» تبدیل شده و در ترجمه «الله» عربی به کار رفته است. [۲] گفته شده چون لفظ خدا مطلق باشد بر غیر ذات باری تعالی اطلاق نکنند، مگر در صورتی که به‌چیزی مضاف شود، چون : کدخدای و ده خدا. [۳]

در برخی فرهنگ‌های لغت، واژه خدا را مخفف «خودآ» دانسته‌اند. [۴] مُعین این وجه اشتقاق را عامیانه می‌خواند. [۵]

تاریخچه باور به خدا

خدا یکی از مهم‌ترین مفاهیم در ذهن بشر و تاریخ فلسفه و تأملات فلسفی بوده است و از آغاز پیدایش انسان و از آغاز پیدایش فلسفه و حتی فلاسفه پیش از سقراط تا به امروز، بحث درباره آن ادامه یافته و در این‌باره‌ گاه رویکردهای جدید مطرح شده است.

اعتقاد به خدا سنگ زیربنای آموزه‌های همه ادیان آسمانی است و در طول تاریخ این اعتقاد گاهی دستخوش تغییر شده که یا الهه‌های دیگری در کنار خدا فرض می‌شد (شرک) و یا در ویژگی های او تحریف صورت می‌گرفت مانند اینکه او را یک خدای انسان وار نشان می‌دادند.

در عرفان، به ویژه صورت‌هایی از عرفان که در دل ادیان ابراهیمی پرورده شده، خدا مفهومی است کاملا بنیادی و محوری و در واقع می‌توان گفت عرفان در این ادیان چیزی جز تلاش برای شناخت خدا و رسیدن به او نیست.

الهیات ادیان، به ویژه الهیات ادیان ابراهیمی، متکفل پرداختن به بحث درباره خدا و صفات او و نسبت آدمیان با او بوده و برای این ادیان مباحث کلامی فراوانی پدید آورده است. مباحث کلامی امروزه هم به نحو جدّی دنبال می‌شود و این مباحث به پدید آمدن انواع الهیات جدید و مباحث تازه انجامیده است. همچنین تحلیل تجلیات درک حضور خدا در هنر و فرهنگ اقوام گوناگون، محل بحث های جالبی در زمینه تاریخ هنر و تحلیل هنر قدسی در میان اقوام مختلف بوده است. [۶]

خدا در اسلام

نوشتار اصلی: الله

محور اصلی تمامی مفاهیم دین اسلام خداست. مسلمان کسی است که خدایی جز خدای یگانه را به رسمیت نشناسد (أشهدُ أن لا إلهَ إلّا اللّهُ) و حضرت محمد را فرستاده او بداند، در واقع رسالت پیامبر اسلام، دعوت به شناخت خدای یگانه است.[یادداشت ۱] در اسلام، باتوجه به زمینه ظهور این دین که فضایی چند خدایی و بُت پرستانه بوده، بیش از آنکه بر اثبات وجود خدا تأکید شود، بر برخی اوصاف او و بیش و پیش از همه بر یگانگی او تأکید شده است.

نام خاص خدا در قرآن، که بارها به آن اشاره شده، «اللّه» است . این واژه به مشهورترین واژه دلالت کننده بر خدا در زبان عربی تبدیل شده است چنانکه یهودیان و مسیحیان هم در ترجمه کتاب مقدس آن را به معنای خدا به کار می‌برند. همانگونه که در قرآن تصریح شده، خداوند نام های گوناگون و زیبا دارد.[۷]

بنابر باورهای اسلامی، اللّه، خدایی خاص اسلام نیست؛ بلکه همان خدای پیامبران پیشین بوده و خدای از آدم تا خاتم است.[۸]

مطابق قرآن[۹] خلقت آدم با شناخت خدای یگانه همراه بوده و شرک پس از توحید به وجود آمده و حاصل گمراهی بشر در طول تاریخ است.

نام‌های خدا در قرآن

در قرآن غیر از لفظ جلاله «اللّه» که بنا بر مشهور اسم خاص ذات متعالی خداست، ۱۴۳ [۱۰]اسم دیگر وارد شده که دارای معنای وصفی است و هر کدام به نوعی، از کمال خداوند حکایت می‌کند.

نام‌های صریح

اسامی ( نام‌ها وصفات) خدا که به صراحت در قرآن آمده به ترتیب حروف الفبا عبارتند از:

«اللّه»، «الاله»، «الاحد»، «الاوّل»، «الآخر»، «الاعلی»، «الاکرم»، «الاعلم»، «ارحم الراحمین»، «احکم الحاکمین»، «احسن الخالقین»، «اسرع الحاسبین»، «اهل التقوی»، «اهل المغفره»، «الاقرب»، «الابقی».
«الباری»، «الباطن»، «البدیع»، «البَرّ»، «البصیر».
«التوّاب».
«الجبار» و «الجامع».
«الحکیم»، «الحلیم»، «الحی»، «الحقّ»، «الحمید»، «الحسیب»، «الحفیظ»، «الحفی».
«الخبیر»، «الخیر»، «الخالق»، «خلاّق»، «خیر الماکرین»، «خیرالرازقین»، «خیرالفاصلین»، «خیرالحاکمین»، «خیرالفاتحین»، «خیرالغافرین»، «خیرالوارثین»، «خیرالراحمین»، «خیرالناصرین»، «خیرالمنزلین».
«ذوالعرش»، «ذوالطول»، «ذوالانتقام»، «ذوالفضل العظیم»، «ذوالرحمه»، «ذوالقوه المتین»، «ذوالجلال و الاکرام»، «ذوالمعارج».
«الرحمن»، «الرحیم»، «الرئوف»، «الرّب»، «ربّ العرش»، «رفیع الدرجات»، «الرزّاق»، «الرقیب».
«السمیع»، «السلام»، «سریع الحساب» و «سریع العقاب».
«الشهید»، «الشاکر»، «الشکور»، «شدید العذاب»، «شدیدالعقاب» و «شدید المحال».
«الصمد».
«الظاهر».
«العلیم»، «العزیز»، «العَفُوّ»، «العلی»، «العظیم»، «علام الغیوب» و «عالم الغیب و الشهاده».
«الغنی»، «الغفور»، «الغالب»، «غافر الذنب» و «الغفّار».
«فالق الاصباح»، «فالق الحبّ والنوی»، «الفاطر» و «الفتّاح».
«القوی»، «القدّوس»، «القیوم»، «القاهر»، «القهّار»، «القریب»، «القادر»، «القدیر»، «قابل التوب»، «قائم علی کل نفس بما کسبت» و «القائم».
«الکبیر»، «الکریم»، «الکافی».
«اللطیف».
«الملک»، «المؤمن»، «المهیمن»، «المتکبّر»، «المصوّر»، «المجید»، «المجیب»، «المبین»، «المولی»، «المحیط»، «المقیت»، «المتعال»، «المحیی»، «المتین»، «المقتدر»، «المستعان»، «المبدئ»، «مالک الملک» و «المعید».
«النصیر» و «النور».
«الوهّاب»، «الواحد»، «الولی»، «الوالی»، «الواسع»، «الوکیل» و «الودود».
«الهادی».

افزون بر موارد پیشگفته، برخی آیات مانند آیات ۸ سوره طه، ۲۴ سوره حشر، ۱۸۰ سوره اعراف و ۱۱۰ سوره اسراء  به صورت کلی تصریح می‌کنند که خداوند دارای اسمای حُسناست(زیباترین ونیکوترین نا م ها): «ولِلّهِ الاَسماءُالحُسنی»

نامهای غیر صریح

«حافظ» و «وارث» در آیات …وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ ۹[ حجر–۹] و …نَحْنُ الْوَارِثُونَ ۲۳[ حجر–۲۳]

«فعّال ما یرید» (انجام دهنده هر جه بخواهد)در آیه إِنَّ رَبَّکَ فَعَّالٌ لِّمَا یُرِیدُ ۱۰۷[ هود–۱۰۷]

«کاتب» و «فاعل» در آیات وَإِنَّا لَهُ کَاتِبُونَ ۹۴[ انبیاء–۹۴] و إِنَّا کُنَّا فَاعِلِینَ ۱۰۴[ انبیاء–۱۰۴]

«ممیت» (میراننده)در آیه وَهُوَ الَّذِی یُحْیِی وَیُمِیتُ…۸۰[ مؤمنون–۸۰]

«کاشف الضرّ»(بر طرف کننده سختی) و «شفیع» در آیات وَإِن یَمْسَسْکَ اللَّـهُ بِضُرٍّ فَلَا کَاشِفَ لَهُ إِلَّا هُوَ …۱۷[ انعام–۱۷] و …لَیْسَ لَهَا مِن دُونِ اللَّـهِ وَلِیٌّ وَلَا شَفِیعٌ…۷۰[ انعام–۱۷]

«قائم به قسط» در آیه … قَائِمًا بِالْقِسْطِ …۱۸[ آل عمران–۱۸]

«منتقم» در آیه … إِنَّا مُنتَقِمُونَ ۱۶[ دخان–۱۶] [۱۱]

خدا در قرآن کریم

قرآن کریم درباره خدا فراوان سخن گفته و به موضوعات گوناگونی پرداخته است؛ مانند

داشتن اسما و صفات نیکو:«ولِله الاَسماءُ الحُسنی»[۱۲]
احدیت و بساطت: «قُل هُوَ الله اَحَد»[۱۳]
توحید در ذات و صفات و افعال: «اَلله لا اِلهَ اِلاّ هُو»[۱۴]، «… لا اِلهَ اِلاَّ الله…»[۱۵]، «فَلَم تَقتُلوهُم ولکنَّ الله قَتَلَهُم وما رَمَیتَ اِذ رَمَیتَ ولکنَّ الله رَمی»[۱۶]
صمدیت: «الله الصّمد»[۱۷]
نفی فرزند و پدر: «لَم یلِد و لَم یولَد»[۱۸]
بی‌همتایی: «ولَم یکن لَهُ کفُوًا اَحَد»[۱۹]
نداشتن مِثْل: «لَیسَ کمِثلِهِ شَیءٌ»[۲۰]
دیده نشدن با چشم ظاهری: «لا تُدرِکهُ الاَبصارُ…»[۲۱]
م