پاورپوینت کامل لشکریان عمر بن سعد ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل لشکریان عمر بن سعد ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل لشکریان عمر بن سعد ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل لشکریان عمر بن سعد ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ نام‌ و تعداد
۲ شکل‌گیری

۲.۱ تقویت لشکر توسط ابن زیاد

۳ گروه‌ها و انگیزه‌ها
۴ فرماندهان
۵ جداشدگان
۶ اقدامات در کربلا

۶.۱ بستن آب بر روی امام حسین و اصحابش
۶.۲ شهادت امام حسین و اصحاب
۶.۳ آتش زدن و غارت خیمه‌ها
۶.۴ تاختن اسب بر بدن امام حسین
۶.۵ فرستادن سرهای شهدا به کوفه
۶.۶ اسارت اهل بیت امام(ع)

۷ کشتگان
۸ پانویس
۹ منابع

نام‌ و تعداد

فرماندهی سپاهی که در روز عاشورا در برابر امام حسین(ع) قرار گرفت بر عهده عمر بن سعد بن ابی‌وقاص بود و به همین دلیل نیز به لشکر عمر بن سعد معروف است. بنا بر گزارش بیشتر منابع، تعداد افراد این لشکر در آغاز حدود ۴۰۰۰ نفر بود[۱] و با پیوستن لشکرهای دیگر به آن، به بیش از ۲۰۰۰۰ تن رسید؛[۲] البته شمار لشکریان عمر سعد را بین ۶ تا ۳۵ هزار تن گزارش کرده‌اند و اعدادی همچون ۶ هزار،[۳] ۱۴ هزار،[۴] ۱۷ هزار،[۵] ۲۲ هزار، ۲۸ هزار،[۶] ۳۰ هزار،[۷] ۳۲ هزار[۸] نیز در برخی منابع ذکر شده است. امام حسین (ع) در روز عاشورا در اشعاری از لشکریان دشمن به دانه‌های درشت باران تعبیر کرده است.[۹]
نویسنده کتاب لمعات الحسین ازاین تعبیر استفاده کرده که ابن سعدبا لشگری انبوه چون دانه‌های باران شدید در کربلا حضور داشته است.[۱۰]

شکل‌گیری

عمر بن سعد پیش از واقعه کربلا، بیرون از شهر کوفه در محلی به نام حمام اعین به قصد عزیمت به ری و جنگ با دیلمیان، اردو زده بود. اما پیش از حرکت به سمت ری، کاروان امام حسین(ع) در کربلا توقف کرد. عبیدالله بن زیاد حاکم بصره و کوفه، از عمر بن سعد خواست قبل از حرکت به ری، جهت مبارزه با امام حسین(ع) به کربلا برود. عمر بن سعد ابتدا نپذیرفت اما عبیدالله ولایت بر ری را مشروط به حضور او در کربلا نمود؛ در نتیجه عمر بن سعد با لشکرش، به کربلا رفت.[۱۱] در برخی منابع آمده است که ابن سعد شب قبل از تصمیم‌گیری برای جنگ باامام حسین(ع) تا صبح با خود اندیشید که این کار را انجام دهد یا خیر. او با این اندیشه که پیش از مرگ توبه می‌کند آمادگی‌اش را برای جنگ با امام حسین(ع) اعلام کرد.[۱۲]

تقویت لشکر توسط ابن زیاد

بنابر برخی گزارش‌ها، در پی حرکت عمر سعد به سمت کربلا، شماری از مردم کوفه به سبب تطمیع و یا تهدید ابن زیاد به لشکر او پیوستند. ابن‌زیاد، مردم را در مسجد کوفه گرد آورد و بزرگان آنان را با پرداخت هدیه، تطمیع کرد سپس آنان را به همراهی با عمر بن سعد در جنگ با امام حسین(ع) فرا خواند.[۱۳]

ابن‌زیاد عمرو بن حریث را به جای خود در کوفه گماشت و با تشکیل اردو در نخیله، کوفیان را واداشت تا به آنجا بیایند.[۱۴] وی پیوستن به لشکر ابن سعد را بر همه مردان کوفی واجب کرد و سوید بن عبدالرحمن منقری را به کوفه فرستاد و به او دستور داد در کوفه جستجو کند و هر کس را که از رفتن به جنگ امام حسین(ع) خودداری کرده، پیش او بیاورد.[۱۵] [یادداشت ۱]

عبیدالله بن زیاد، حصین بن تمیم و چهار هزار سپاهی تحت امر او را از قادسیه به نخیله فرا خواند.[۱۶] هم‌چنین به دستور وی شمر بن ذی‌الجوشن با ۴۰۰۰ نفر، یزید بن رَکاب کلْبی با ۲۰۰۰ نفر، حُصَین بن نُمَیر با ۴۰۰۰ نفر، مُضایر بن رهینه مازِنی با ۳۰۰۰ تن و نصر بن حَربه با ۲۰۰۰ تن[۱۷] و نیز شبث بن ربعی، حجّار بن اَبجَر،[۱۸] محمّد بن اشعث[۱۹] و یزید بن حارث هر کدام با هزار سوار به لشکر عمر بن سعد در کربلا پیوستند.[۲۰]

ابن زیاد روزانه دسته‌های بیست تا صد نفری از مردم کوفه را نیز به کربلا می‌فرستاد.[۲۱] سرانجام در ۶ محرم شمار لشکریان ابن سعد، به حدود ۲۲۰۰۰ تن رسید.[۲۲]

گروه‌ها و انگیزه‌ها

بیشتر افراد سپاه عمر بن سعد از اهالی و گروه‌های مختلف کوفه[۲۳] با انگیزه‌های متفاوت تشکیل شده بود.[۲۴] منابع تاریخی این گروه‌ها را از نظر عقیدتی عثمانی‌مذهب دانسته‌[۲۵] و از افرادی مانند: ابوبرده بن عوف ازدی،[۲۶] شیبان بن مخروم،[۲۷] کثیر بن شهاب،[۲۸] کعب بن جابر، عمر بن سعد، بشر بن سوط و عماره بن عقبه ابی‌معیط با چنین منش عقیدتی نام برده‌اند.[۲۹]

شماری از لشکریان عمر بن سعد از هواداران بنی‌امیه و از مخالفان امام علی(ع) و دشمن شیعیان او بودند؛ شیبان بن مخزوم،[۳۰] شبث بن ربعی [یادداشت ۲]،[۳۱] کثیر بن عبدالله شعبی،[۳۲] شمر بن ذی‌الجوشن، عمر بن سعد، زحر بن قیس، عزره بن قیس و عمرو بن حجاج زبیدی از این دسته به شمار می‌روند.[۳۳]

تعدادی از افراد سپاه نیز از اشراف کوفه بودند که به امام حسین(ع) نامه نوشته و او را به شهر خود دعوت کرده بودند ول