پاورپوینت کامل قرآن صاعد ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قرآن صاعد ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قرآن صاعد ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قرآن صاعد ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ مفهوم‌شناسی
۲ جایگاه دعا در فرهنگ اسلامی
۳ آداب
۴ آثار
۵ زمان و مکان
۶ استجابت دعا

۶.۱ موانع اجابت دعا
۶.۲ شیوه‌های اجابت دعا

۷ دعا برای دیگران
۸ دعا در نگاه دانشمندان مسلمان

۸.۱ متکلمان مسلمان
۸.۲ فیلسوفان مسلمان
۸.۳ صوفیان و عارفان مسلمان

۹ دعاهای قرآنی

۹.۱ استناد به دعاهای قرآنی در مباحث کلامی

۱۰ دعاهای مأثور
۱۱ جستارهای وابسته
۱۲ پانویس
۱۳ منابع
۱۴ پیوند به بیرون

مفهوم‌شناسی

دعا کلمه‌ای عربی به معنای مایل ساختن چیزی به سوی خود با صدا و کلام است،[۱] و جمع آن ادعیه است.[۲]


دعا درخواست انجام کاری از مدعوّ (خوانده شده) به صورت جمله امر و نهی یا در قالب جمله خبری، (مانند غَفَر اللهُ لَک)(خدا تو را بیامرزد) است. فرق دعا با امر این است که در دعا مرتبه مخاطب فراتر از دعا کننده و در امر، فروتر است.[۳]


واژه دعا و مشتقات آن ۲۱۵ بار در قرآن در معنای فراخواندن و دعوت به امری، پرستش و عبادت، درخواست چیزی از خدا، سخن و دعوی[۴] و پسرخوانده[۵] به کار رفته است.[۶]


صلاه،[۷] قنوت،[۸] سؤال به معنای درخواست،[۹] ندا به معنای درخواست با صدای بلند،[۱۰] اَوّاه به معنای دعاکننده به خیر و بسیار تسبیح و ثناگو،[۱۱] لعن و نفرین به معنای دعا بر ضد کسی،[۱۲] بَهْل به معنای نفرین و مباهله به معنای لعنت کردن هر طرف بر دیگری،[۱۳] از دیگر واژگان قرآنی است که با معنای اصطلاحی دعا پیوند دارد.[۱۴]

جایگاه دعا در فرهنگ اسلامی

دعا در قرآن و روایات به عنوان یکی از راه‌های ارتباط با خدا مورد تاکید قرار گرفته و برترین عبادت‌ها شمرده شده است. در آیه ۶۰ سوره غافر خداوند مردم را به دعا کردن امر می‌کند و نوید اجابت می‌دهد. در این آیه دعا نوعی عبادت محسوب شده و ترک‌کننده آن را از سر بزرگی‌طلبی بیم دوزخ و عذابی خوارکننده داده است. طبرسی آیه ۶۰ سوره غافر را از مهم‌ترین آیات قرآن در بیان ارزش دعا نزد خداوند و فضیلت انقطاع از خلق معرفی کرده است.[۱۵] علامه طباطبایی ایه ۱۸۶ سوره بقره [یادداشت ۱] را که درباره دعاست دربردارنده بهترین اسلوب ولطیف‌ترین معنا می داند و آن را براساس این که شامل نکاتی خاص است آیه‌ای منحصر به فرد می داند.(آلایه الوحیده فی القران علی هذاالوصف) [۱۶]
مفسران با استناد به این آیه و احادیثی که ذیل آن وارد شده است دعا را از سنخ عبادت دانسته‌اند و هر عبادتی را نیز دعا خوانده‌اند.[۱۷]


دعا در بسیاری از آیات قرآن در سیاق اثبات توحید و نفی شرک آمده است. در این آیات از یک سو یادآوری می‌کند که انسان در گرفتاری‌ها، به صورت فطری یاد خداوند می‌افتد و از سویی دیگر بر توانایی خداوند در برآوردن حاجات انسان‌ها و ناتوانی معبودان مشرکان در اجابت دعای بندگان، تأکید می‌کند.[۱۸] این برهان، یعنی فراموش کردن غیرخدا در سختی‌ها و تضرع به درگاه او، صریح‌ترین برهان بر یگانگی پروردگار دانسته شده است.[۱۹] در این آیات حال انسان را چنین ترسیم شده که به هنگام رویارویی با سختی‌ها، به فطرت خود درمی یابد تنها خداوند، توانا به از میان برداشتن اندوه و گرفتاری‌های اوست.


در احادیث، دعا با تعابیری از جمله سلاح مؤمن، برترین عبادت، نور آسمان و زمین، کلید رحمت، رمز رستگاری، وسیله افزایش روزی و ابزار دفع بلا و سالم ماندن از شر شیطان توصیف شده است.[۲۰]


ائمه(ع) در روایات مردم را به دعا و تضرع به درگاه الهی تشویق می‌کردند.‌ این تشویق گاه به صورت عمومی و گاه به افراد خاصی دستور داده می‌شد.[۲۱]

آداب

آداب و شرایطی برای بهتر انجام گرفتن دعا در متون دینی نقل شده است.

در قرآن، خواندن خدا با اسمای نیکوی او،[۲۲] طلب از پروردگار با بیم و امید،[۲۳] داشتن حالت خضوع و خشوع،[۲۴] اخلاص در دعا و انقطاع از غیر،[۲۵] مقدم داشتن طلب غفران الهی بر سایر حاجات،[۲۶] امیدوار بودن به دعا و فراگیری چگونگی دعا کردن وتوجه به هدف از دعا،[۲۷] تسبیح خداوند و برشمردن نعمت‌های او[۲۸] و دعا برای دیگران همراه با دعا برای خود،[۲۹] از آداب دعا شمرده شده است.

خواندن خداوند به اسمای نیکوی او:[۳۰] علامه طباطبایی خواندن خداوند با نامی نیکو از اسما او مناسب با خواسته انسان را از آداب دعا نامیده است؛ به عنوان مثال هنگامی که دعا کننده، درصدد جلب رضایت و رحمت الهی باشد، باید خدا را با اسم رب که از عام‌ترین اسمای الهی برانگیزاننده صفت رحمت الهی است، بخواند.[۳۱]
خواندن پروردگار با تضرع و در نهان:[۳۲] فخر رازی در تفسیر آیه ۵۵ سوره اعراف تحقق اصل دعا را هنگامی می‌داند که بنده هم فقر و ناتوانی خود و هم عزت ربوبی و صفات کمالیه خداوند را بشناسد.[۳۳]
خواندن پروردگار از سر بیم و امید:[۳۴] در تفسیر آیه ۵۶ سوره اعراف، مراد از خوف را بیم عقاب پروردگار و ردّ دعا به سبب کاستی اعمال و عدم شایستگی و مراد از طمع را امید به پاداش پروردگار و فضل او ذکر کرده‌اند.[۳۵]

در جوامع روایی آداب متعددی برای دعا وارد شده است. وضو ساختن، روبه قبله آوردن، نماز گزاردن قبل از دعا، شروع دعا با الفاظی مانند بسمله، حمد و ثنای خدا و صلوات بر محمد و آل محمد، خواندن پروردگار با صدای آهسته، یاد کردن نعمت‌ها و شکر و سپاس خداوند، اقرار به گناه، مقدم داشتن دیگران در دعا، توسل به اهل بیت(ع) و پایان رساندن دعا با جمله «‌ماشاءالله لاحول و لاقوه الا بالله» از جمله آداب دعا معرفی شده است.[۳۶]

آثار

برای دعا در آیات و روایات آثار و فوائدی از جمله تقرب به خداوند،[۳۷] کسب معرفت و خداباوری،[۳۸] جلب رحمت خداوند،[۳۹] آرامش روح و روان و اطمینان قلب،[۴۰] نجات از دوزخ،[۴۱] تشویق به فعالیت،[۴۲] تقویت روحیه احساس مسئولیت نسبت به جامعه[۴۳] و حفظ انسان از بلاها و دشمنان[۴۴] ذکر شده است.

زمان و مکان

دعا به زمان و مکان خاصی محدود نشده است و هر انسانی متناسب با شرایط خود می‌تواند هر دعایی را انتخاب و بر زبان بیاورد یا حتی از قلب بگذراند؛ البته برخی از دعاها، برای اوقاتی خاص صادر شده‌ و زمان‌ها و مکان‌های مناسبی نیز برای دعا کردن سفارش شده است.

شب قدر، نیمه شعبان، ۲۷ رجب، عید فطر، روز عرفه، عید قربان، روز اول محرم، سحر، هنگام اذان، شب جمعه، هنگام نزول باران، پس از نمازهای واجب، لحظه دین کعبه و ماه‌های خاصی مانند: ماه رجب، ماه شعبان و ماه رمضان از جمله زمان‌هایی است که دعا در آن مورد تاکید قرار گرفته شده است.[۴۵]


در متون دینی برخی از مکان‌ها نیز برای دعاکردن مناسب معرفی شده‌اند. شهر مکه، مسجد الحرام، کعبه و مکان‌های خاصی از کعبه مانند کنار حجر الاسود، رکن یمانی و حجر اسماعیل، صحرای عرفات، فضای پیرامون قبر پیامبر اسلام(ص)، روضه النبی، حرم امامان شیعه و مسجد سهله و کوفه از جمله مکان‌هایی است که دعا در آنجا مورد سفارش قرار گرفته شده است.[۴۶]

استجابت دعا

آیه « وَقَالَ رَبُّکُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ » که با ترکیب دو خط ثلث و نسخ خطاطی شده است.

نوشتار اصلی: استجابت دعا

استجابت دعا به معنای پاسخ دادن و پذیرفتن درخواست است[۴۷] و وعده‌ای است که خداوند به بندگان خود در چند آیه از قرآن داده است.[۴۸]

استجابت دعا در آیات و روایات مشروط به رعایت برخی از شروط و ایجاد اسباب آن شده است. همسویی دل و زبان،[۴۹] انقطاع از غیرخدا و رو کردن با تمام وجود به سوی خدا[۵۰]دعا همراه با شناخت خدا،[۵۱] خضوع و خشوع،[۵۲] دعا همراه با عمل صالح،[۵۳] دعا همراه با استغفار،[۵۴] دعا در جمع مؤمنین[۵۵] و دعا همراه با توسل به اهل بیت (ع)[۵۶] از جمله شرایط و اسباب استجابت دعا معرفی شده است.

اسم اعظم و اسمای حسنای خداوند مانند «یا رب»، «یا ارحم الراحمین»، «یاذاالجلال و الاکرام» از جمله اذکاری است که تاثیر آن بر استجابت دعا بسیار مورد تاکید قرار گرفته است.[۵۷] برخی روایات نیز معصومین(ع) را مصداق اسمای حسنای خدا معرفی کرده‌اند که به واسطه آنها دعاها مستجاب می‌شود.[۵۸]


در روایات برخی افراد را جز کسانی معرفی کرده که دعای آنها رد نخواهد شد. دعای پیامبر اسلام(ص) و اهل بیت(ع)، دعای والدین در حق فرزندان، دعای مظلوم علیه ظالم، دعای عمره‌گزار، دعای روزه‌دار، دعای امام و پیشوای عادل در حق مردم خود، دعای بیمار و عیادت کننده او، دعای شب‌ زنده‌دار، دعای کودکی که به گناه آلوده نشده است و دعای مؤمن در حق برادر مؤمن خود از جمله دعاهای مستجاب دانسته شده است.[۵۹] در روایتی نیز از امام حسن(ع) آمده است اگر کسی‌ مواظب قلبش باشد تا اموری که مورد رضای خدا نیست در آن خطور نکند، من ضامنم که او مُستجاب‌الدّعوه باشد.[۶۰]

موانع اجابت دعا

علی‌ رغم وعده‌ استجابت دعا که خداوند در آیاتی از قرآن به بندگان خود داده است؛ اما گاهی اوقات با وجود خواندن خداوند، دعاهای انسان مستجاب نمی‌گردد. با مراجعه به آیات و روایات می‌توان موانعی را برای استجابت دعا یافت. گناه،[۶۱] لقمه حرام و شبهه‌ناک،[۶۲] خیانت،[۶۳] شک در ولایت اهل بیت(ع)،[۶۴] ترک امر به معروف و نهی از منکر،[۶۵]، ظلم،[۶۶] نافرمانی پدر و مادر و قطع رحم،[۶۷] نقض عهد،[۶۸] سخن چینی،[۶۹] و سبک شمردن نماز[۷۰] از جمله این موانع محسوب شده است.


استجابت دعای بنده گاه با تأخیر مواجه می‌شود. در آیات و روایات مصحلت بندگان و پاداشی بزرگ‌تر از جمله حکمت‌های این تأخیر ذکر شده است.[۷۱] از امام علی(ع) نیز نقل است که کرم خداوند سبحان، حکمت او را نقض نمی‌کند، از این رو همه دعاها اجابت نمی‌شود.[۷۲]

شیوه‌های اجابت دعا

استجابت دعا گاهی همان لحظه است و گاهی با تأخیر رخ می‌دهد؛ گاهی در این دنیا حاصل می‌شود و گاهی به آخرت حواله داده می‌شود؛ گاهی به همان شکلی است که طلب کرده‌ایم و گاهی به همان شکلی مستجاب می‌شود که خداوند خودش به صلاح ما می‌داند؛ اما درهرصورت، دعای ما در صورت وجود شرایط و فقدان موانع، مستجاب می‌شود. این تغییر یا تأخیر در اجابت دعا نیز ناشی از بُخل او نیست بلکه ناشی از حکمت و خیرخواهی او است که ما کاملاً به جوانب مختلفش آگاهی نداریم.[۷۳] در این راستا امام سجاد(ع) می‌فرماید: «دعای مؤمن یکی از سه فایده را دارد: یا برای او ذخیره می‌گردد یا در دنیا برآورده می‌شود یا بلایی را که می‌خواست به او برسد،‌ از وی می‌گرداند»[۷۴].

دعا برای دیگران

دعای انسان برای دیگران، به ویژه پدر و مادر، خ