پاورپوینت کامل غلو ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل غلو ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل غلو ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل غلو ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ مفهوم‌شناسی
۲ جایگاه
۳ غلو پیش از اسلام
۴ غلو در علم فرقه‌شناسی اسلامی
۵ غلوّ در علم کلام و علم رجال شیعه

۵.۱ در علم کلام
۵.۲ در علم رجال

۶ علل پدید آمدن غلات منتسب به شیعه
۷ ابعاد غلو

۷.۱ بعد الحادی
۷.۲ بعد غیرالحادی

۸ موضع‌گیری شدید امامان شیعه در برابر غلو و غالیان
۹ جستارهای وابسته
۱۰ پانویس
۱۱ منابع

مفهوم‌شناسی

«غلوّ» به معنای افراط، ارتفاع، بالا رفتن و تجاوز از حذّ و حدود چیزی است.[۱] بنابراین، هر گاه این کلمه در مورد اعتقادات دینی و مذهبی به کار رود، بدان معناست که انسان چیزی را که بدان اعتقاد دارد، از حدّ خود بسیار فراتر ببرد.

جایگاه

مشتقات این کلمه ۴ بار در قرآن به کار رفته است، دو بار راجع به غلوّ دینی و دو بار به معنای جوشش است. غلوّ دینی در این دو آیه آمده است:

یَا أَهْلَ الْکِتَابِ لَا تَغْلُوا فِی دِینِکُمْ وَلَا تَقُولُوا عَلَى اللَّـهِ إِلَّا الْحَقَّ (ترجمه: اى اهل کتاب، در دین خود غلوّ مکنید، و در باره خدا جز [سخن‌] درست مگویید.)[ نساء–۱۷۱]
قُلْ یَا أَهْلَ الْکِتَابِ لَا تَغْلُوا فِی دِینِکُمْ غَیْرَ‌ الْحَقِّ (ترجمه: بگو: «اى اهل کتاب، در دین خود بناحق گزافه‌گویى نکنید)[ مائده–۷۷]

غلوّ در روایات نیز مورد توجه قرار گرفته است. روایات ذیل را می‌توان به عنوان نمونه برشمرد:

اهل سنت از پیامبر اکرم چنین نقل کرده‌اند: إیّاکم و الغُلوّ فی الدّین، فإنّما هَلک مَن کان قبلکم بالغلوّ فی الدین؛ از غلو در دین بپرهیزید، زیرا آنان که قبل از شما بودند با غلو در دین نابود شدند.[۲]
حضرت علی نیز در نهج البلاغه فرموده است: هَلکَ فِیّ رَجُلان مُحبّ غال و مُبغض قال؛ دو کس به خاطر من نابود می‌شوند: دوستدار اهل غلو و دشمنی که در دشمنی زیاده‌روی کند.[۳]

غلو پیش از اسلام

منظور از غلو در اینجا آن است که مردم موجودی اعم از انسان، فرشته، حیوان، گیاه، زمین، آسمان، ستاره، آب، آتش و… را خدا بدانند، یا به نوعی مقدّس بینگارند.

در مصر قدیم، مردم حیوانات مختلف مانند گرگ، شغال، گربه، لک‌لک و همین طور گیاهان مختلف مانند انجیر، پیاز، خرما و نیز هر چه را برای آنان سود بسیار داشت (مانند رود نیل، خورشید و..)، می‌پرستیدند. آنان به قدری در این زمینه افراط کرده بودند که تعداد معبودهای آنها به ۲۰۰۰ می‌رسید.[۴]

مصریان، پادشاه خود را که فرعون نامیده می‌شد، خدای خورشید و پسر خدا و بالاخره خود خدا می‌دانستند.[۵]

در مصر باستان، آریایی‌ها مظاهر طبیعت مانند خورشید، ماه، کوه‌ها و ستاره‌ها را می‌پرستیدند و عناصر سودمند را داوس (Davos) یا خدا می‌دانستند.[۶]

چینی‌های باستان، ابتدا روح‌پرست بودند و ارواح اجداد خود را می‌پرستیدند و معتقد بودند که این ارواح در زندگی آنان به کمکشان خواهند آمد. سپس، به پرستش آسمان به عنوان مبدأ نعمت‌ها و نیز باد، رعد، درخت، کوه و حیواناتی همچون اژدها و مار می‌پرداختند.

امپراطوران چینی، خدایانی را با عنوان خدای آسمان و خدای افلاک به مردم معرفی می‌کردند و خود را خلیف خدای آسمان و فرزند او به شمار می‌آوردند و مردم آنها را مقدس می‌شمردند.[۷]

ژاپنی‌ها، امپراطوران خود را که به «میکادو» معروف بودند، آدمیزاد نمی‌دانستند، بلکه آنان را موجوداتی همپای خورشید و کوه و آتشفشان فوجی می‌پنداشتند و می‌پرستیدند.[۸]

یونانی‌ها و رومی‌ها برای مظاهر مختلف طبیعت مانند باد، باران، خورشید، دریا و نیز برای اموری همانند جنگ و صلح، ربّ‌النوع‌هایی درست کرده، به پرستش آنها می‌پرداختند.[۹]

ایرانی‌ها آتش را موجودی بسیار مقدّس می‌شمردند و همیشه آنها را در آتشکده‌هایی مخصوص، روشن نگه می‌داشتند و برای روشن ماندن آن مأمورانی تعیین می‌کردند. آنان عدد ۷ را مقدس می‌شمردند و ماه مهر را، که هفتمین ماه سال بود، پرستش می‌کردند.[۱۰]

اعراب جاهلی، علاوه بر بت‌پرستی، به پرستش موجوداتی مانند آفتاب، ماه و ستارگانی همچون ثریا و زهره می‌پرداختند.[۱۱]

قرآن کریم به مواردی از غلوّ انسان‌ها دربار موجودات طبیعی، انسان‌ها، پیامبران و ملائکه اشاره می‌کند:

از آیات ۷۶ تا ۷۸ سوره انعام فهمیده می‌شود که در زمان حضرت ابراهیم، گروه‌های مختلفی از مردم دربار ستارگان، ماه و خورشید غلوّ کرده، آنها را خدا می‌دانستند.
از آیات قرآن برمی‌آید که مردم مصر فرعون را خدا می‌دانستند.
در سوره توبه آیه ۳۰ دربار یهودیان چنین آمده است: وَقَالَتِ الْیَهُودُ عُزَیْرٌ‌ ابْنُ اللَّـهِ (ترجمه: و یهود گفتند: «عُزَیر، پسر خداست.»)[ توبه–۳۰]
در آیه ۱۷ و ۷۲ سوره مائده دربار مسیحی‌ها می‌فرماید:لقَدْ کَفَرَ‌ الَّذِینَ قَالُوا إِنَّ اللَّـهَ هُوَ الْمَسِیحُ ابْنُ مَرْ‌یَمَ (ترجمه: کسانى که گفتند: «خدا همان مسیح پسر مریم است» مسلماً کافر شده‌اند)[ مائده–۱۷ ، ۷۲]
آیاتی از قرآن دلالت بر آن دارد که بعضی از مردم، ملائکه را دختران خدا می‌دانستند و آنان را می‌پرستیدند.[یادداشت ۱]

غلو در علم فرقه‌شناسی اسلامی

گرچه در علم فرقه‌شناسی اسلامی (ملل و نحل) تعریفی دقیق از واژ غلوّ به دست داده نشده است، اما با ذکر مصادیق آن، می‌توان مقصود از غلو را در اینجا دریافت.

در ملل و نحل، غلوّ به ائمه اهل بیت اختصاص یافته و در معنای به حد نبوت یا خدایی رساندن آنان به کار رفته است. از این روی، هر گاه واژ «غلات» در ملل و نحل بدون قرینه به کار برود، منظور از آن افراد یا فرقه‌هایی هستند که به خدایی امامان شیعه یا حلول روح خدایی در آنان اعتقاد داشته‌اند.

البته، در تاریخ اسلام، گروه‌هایی بوده‌اند که به خدایی بعضی از خلفای عباسی، مانند منصور، معتقد بودند که آنان را «غلات عباسیه» می‌گویند[۱۲]

غلوّ در علم کلام و علم رجال شیعه

در علم کلام

در علم کلام دربار بعضی از صفات پیامبر اکرم(ص) و ائمه(ع) بین متکلمان شیعه اختلاف افتاده است که دو محور عمد این اختلاف، مسئل عصمت و علم غیب است.

در باب عصمت پیامبر اکرم(ص) و ائمه(ع) از سهو، شیخ صدوق و قمی‌ها سهو نبی و ائمه را جایز دانسته و منکران جواز سهو را متهم به غلو کرده‌اند.[۱۳]

در مقابل، برخی از متکلمان، مانند شیخ مفید و بغدادی‌ها، سهو النبی را جایز ندانسته و طرف مقابل را به کوتاهی در حق معصومان(ع) متهم کرده‌اند.[۱۴]

در باب علم غیب، بسیاری از متکلمان علم غیب معصومان را در حوادث جزئی پذیرفته‌اند؛[یادداشت ۲] اما گروهی دیگر از متکلمان بر این باورند که معصومان تنها در مواردی که خدا بخواهد عالم به امور و حوادث جزیی می‌شوند.[۱۵]

ریشه اختلاف در هر دو باب، روایاتی است که هر دو گروه می‌توانند به عنوان شاهد بدان استناد کنند.[۱۶]

در علم رجال

در علم رجال، بسیاری از راویان به دلیل غلوآمیز بودن عقایدشان دربار معصومان متهم به غالی بودن شده‌اند و احادیث آنها از درجه اعتبار ساقط شده است.[یادداشت ۳]

علل پدید آمدن غلات منتسب به شیعه

در توجیه پدید غلو، علل مختلفی از سوی پژوهش‌گران ارائه شده است:

در بعضی از روایات شیعه، جهل و ناآگاهی مردم یکی از علل غلو شمرده شده است. امام رضا(ع) فرموده است:
بعضی از مردم ساده‌دل، معجزات و کرامات فراوانی از ائمه(ع) مشاهده می‌کردند و چون نمون آنها را از مردم عادی ندیده بودند، تصور می‌کردند که حتما صاحب این معجزات دارای مقامی برتر از مقام بشری است و به این ترتیب، به خدایی ائمه یا حلول روح خدایی در آنان قائل می‌شدند.[۱۷]
در روایتی، امام سجاد(ع) علت غلوّ را دوست داشتن زیاد بیان می‌کند:
یهودیان از بس به عُزیر علاقه داشتند او را پسر خدا دانستند، و نیز مسیحیان از شدت علاقه به عیسی او را پسر خدا خواندند، در حالی که عزیر و مسیح از آنان برائت جستند و نیز آنها پیروان عزیر و مسیح نبودند. همچنین گروهی از شیعیان، از شدت محبت به ما، ما را از حد خود فراتر بردند؛ در حالی که نه آنان از ما هستند و نه ما از آنان.[۱۸]
با بررسی زندگانی و شخصیت رهبران غلات، مانند ابوالخطّاب، مغیره بن سعید، اومنصور عجلی و بیان تبان درمی‌یابیم که آنان افرادی زیرک و سیاس بودند که برای رسیدن به جاه و مال و منال، برای خود دسته‌بندی‌هایی ایجاد کردند و با بهانه کردن الوهیت ائمه(ع)، خود را پیامبر و منصوب از طرف آنان می‌دانستند و بدین ترتیب از احساسات مردم ساده‌دل استفاده کرده، آنها را به بیراهه کشاندند.[۱۹]
با مراجعه به تعالیم و احکام فرقه‌های غلات دیده می‌شود که آنان اباحی‌گری مطلق را تبلیغ می‌کردند، به گونه‌ای که گاه حتی ازدواج با دختر خود را روا می‌شمردند، گوشت خوک را حلال می‌دانستند، لواط را یکی از طیبات به حساب می‌آوردند و…؛ همین اباحی‌گری مطلق را می‌توان علتی اساسی برای پیوستن گروهی از افراد شهوت‌پرست به آنان دانست.

ابعاد غلو

بر اساس آنچه از آثار نگاشته شده درباره غلو و غالیان برمی‌آید، غلو دارای دو بعد کلی است که هر کدام