پاورپوینت کامل کتاب النقض ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کتاب النقض ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کتاب النقض ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کتاب النقض ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ نام کتاب و نویسنده
۲ انگیز تألیف

۲.۱ نویسنده کتاب بعض فضائح
۲.۲ محتوای بعض فضائح

۳ زمان نگارش
۴ روش کتاب
۵ بازتاب گرایش عقلگرا در کتاب
۶ برخی از نظرات مولف

۶.۱ عدم تحریف قرآن
۶.۲ احترام به خلفا و صحابه در عین انتقاد از آنان

۷ جایگاه مؤلف
۸ ویژگی‌های کتاب

۸.۱ متن
۸.۲ اطلاعات جنبی

۹ توجه دانشمندان به نقض
۱۰ نسخه‌های کتاب

۱۰.۱ اولین چاپ

۱۱ پانویس
۱۲ منابع
۱۳ پیوند به بیرون

نام کتاب و نویسنده

نوشتار اصلی: عبدالجلیل قزوینی رازی

نام اصلی کتاب، بعض مثالب النواصب فی نقض بعض فضائح الروافض است، اما به «‌نقض‌» شهرت دارد. مؤلف کتاب، نصیرالدین ابوالرشید عبدالجلیل بن ابی الحسین بن ابی الفضل قزوینی رازی[۱]، از واعظان و عالمان امامی مذهب ساکن ری بوده و تصنیفاتی نیز داشته است، از جمله کتاب السؤالات و الجوابات در هفت جلد[۲]

انگیز تألیف

قزوینی، این کتاب را در رد کتابی به نام “بعض فضائح الروافض” نوشته است.[۳] نویسنده کتابِ “بعض فضائح الروافض” سنی مذهب و ساکن ری بوده است که در محرّم سال ۵۵۵ق تألیف آن را به پایان برده[۴] و ظاهراً تا سال ۵۵۹ به تکمیل آن مشغول بوده است.[۵] نویسنده بعض فضائح روافض، عالمان شیعه مانند سید مرتضی، شیخ طوسی، شیخ صدوق، شیخ مفید و راویان مشهور شیعه را در قرن دوم مورد توهین و سرزنش قرار داده است. این نویسنده برخی از اصول، فروع و اعتقادات شیعه را نیز رد کرده است.[۶]

گفته شده است از طرف تعدادی از عالمان شیعه، شرف الدین ابی‌الفضل محمد بن علی المرتضی با عبدالجلیل صحبت کرده و او را مأمور به پاسخ‌گویی و رد محتویات این کتاب کرد.[۷]
عبدالجلیل رازی در این باره می‌نویسد:

«پیش از وصول این کتاب به ما، مگر زمره‌ای از خواص علماء شیعه که این کتاب را مطالعه کرده بودند بر حضرت مقدس مرتضای کبیر سید شرف الدین ملک النقباء سلطان العتره الطاهره ابوالفضل محمد بن علی المرتضی ضاعف الله جلاله و بر لفظ گهربار سید السادات برفته که: «‌عبدالجلیل القزوینی‌» می‌باید که در جواب این کتاب بر وجه حق شروعی کند چنان‌که کسی انکار آن نتواند کرد.»[۸]

نویسنده کتاب بعض فضائح

نام نویسند بعض فضائح الروافض مشخص نیست. در نسخه‌ای از کتاب که به دست قزوینی رسیده بود، نیز نام مصنف ذکر نشده است؛[۹] گویا مؤلف آن به افشای نام خود تمایل نداشته است. اما از برخی نکات قزوینی می‌توان دریافت که وی مؤلف آن کتاب را می‌شناخته، چنانکه به شصت سالگی او[۱۰] و به کتابی از او با نام تاریخ الایام و الانام اشاره کرده است.[۱۱]

فردی بنام محمد بن علی راوندی در راحه الصدور (تألیف شده در ۵۹۹ – ۶۰۳ق) به کتابی از خود در «‌شرح فضایح و قبایح رافضیان و خبث عقیدت ایشان‌» اشاره کرده است.[۱۲] نظیر این عبارات در منقولات قزوینی از بعض فضائح الروافض نیز دیده می‌شود.[۱۳] از این‌رو، احتمال دارد مؤلف بعض فضائح الروافض راوندی باشد، گرچه با تاریخ تولد راوندی (حدود ۵۵۰ تا ۵۵۵) همخوانی ندارد.

مؤلف بعض فضائح الروافض، به گفت خود، تا ۲۵ سالگی شیعه بوده و سپس به مذهب اهل سنت درآمده است.[۱۴]از این‌رو، قزوینی، به تعریض، از او با عنوان «‌خواج نو سنی»،[۱۵] «‌مصنف نوسنی‌»،[۱۶] «‌مصنف نوناصبی‌»،[۱۷] «‌مصنف انتقالی‌» [۱۸] و «‌خواج نومسلمان‌» [۱۹] یاد کرده و او را ناآگاه از عقاید و باورهای اهل سنت شمرده[۲۰] و به طعنه، «‌خواج امام‌»[۲۱] خوانده است.

از اشار قزوینی و منقولات او از کتاب بعض فضائح الروافض برمی‌آید که مؤلف بعض فضائح الروافض شافعی مذهب بوده است؛[۲۲] اما با وجود عداوت با شیعیان، برای اهل بیت، مخصوصاً امام حسین علیه‌السلام، احترام بسیار قائل بوده و حتی به ایشان علاقه داشته است.[۲۳]

آقا بزرگ طهرانی نیز از دانشمندی متعصب و سنی به نام شهاب الدین شافعی رازی، به عنوان نویسنده کتاب بعض فضائح نام برده است.[۲۴]

محتوای بعض فضائح

از متن کتاب النقض، دریافت می‌شود کتاب بعض فضائح الروافض هرچند به فصل‌های جداگانه تقسیم شده بوده[۲۵]، نظم موضوعی خاصی نداشته، اما «‌فضائح‌» بخش مستقلی از آن بوده که در بخش پایانی کتاب جای داشته و مؤلف در آن، ۶۷ فضیحت برای شیعیان برشمرده است.[۲۶]

مؤلف بعض فضائح، به برخی آثار شیعی استناد کرده[۲۷] و به سفر خود به ساری و شنیده‌هایش از شیعیان آنجا اشاره نموده است.[۲۸]

بعض فضائح الروافض بیشتر جنب جدلی و تبلیغی داشته تا نقد کلامی و اعتقادی.[۲۹] قزوینی در ردی خود به اشتباهات پیش پا افتاد مصنف و ناآگاهی او از تاریخ توجه داده است.[۳۰]از جمله باورهای وی، که قزوینی نیز بر آن خرده گرفته،[۳۱] این بوده که خلافت تا ظهور عیسی علیه‌السلام در عباسیان باقی خواهد ماند.

زمان نگارش

نسخه‌ای از بعض فضائح الروافض در ربیع الاول سال ۵۵۶ به دست قزوینی رسید و وی بی‌درنگ به تألیف ردی خود بر آن پرداخت.[۳۲] ظاهراً مؤلف بعض فضائح الروافض تا سال ۵۵۹ به تکمیل کتاب خود مشغول بوده و قزوینی نیز اضافات بعدی او را به نسخ خود منتقل کرده است.[۳۳] بنا بر برخی اشارات موجود در نقض، قزوینی تألیف نقض را پیش از سال ۵۶۶ به پایان برده است.[۳۴]

قزوینی دیباچ کتاب خود را به نام امام دوازدهم شیعیان، مهدی بن الحسن العسکری، امام روزگار، کرده و عقیده داشته وجود عالم به واسط بقای اوست. قزوینی رازی می‌نویسد:

چون نسخه اصل به ما آوردند و تأمل افتاد، عقل چنان اقتضا کرد که اگر چه تقرب در آن به خدای بی‌عیب و عار و به احمد مختار و به حیدر کرّار باشد دیباچه کتاب باید به اسم امام روزگار، خاتم الابرار مهدی بن الحسن العسگری علیه و علی آبائه الصلوه و السلام- باشد که وجود عالم را حوالت به بقای اوست و عقل شرع منتظر حضور و ظهور و لقای او.[۳۵]

پس از دیباچه، قزوینی تا پایان کتاب، عبارات بعض فضائح را عیناً نقل کرده و در ذیل هر بخش بدان پاسخ گفته است.

روش کتاب

چون مطالب بعض فضائح الروافض جنب جدلی داشته، مباحث نقض نیز، به تبع آن، بیشتر حاوی نقد تاریخی است تا مباحث و استدلالات کلامی صرف. عبدالجلیل قزوینی در پاسخ به شبهات و ستیزه جویی‌های این عالم سنی هرگز به موضع‌گیری‌های عجولانه و سست نپرداخته و در نهایت ادب بدون هیچ پرخاش و لجاجتی، خردمندان را به تفکر و تدبر فراخوانده است. با مطالعه دقیق مناظرات و مشاجرات کتاب، در می‌یابیم عبدالجلیل با درایت اعتراضات، شبهات وارده را به‌گونه‌ای منطقی پاسخ داده، چنانکه به‌اندک زمانی کتاب بعض فضائح الروافض به فراموشی سپرده شده است و کتاب «‌النقض‌» تا قرن‌ها پس از تألیف مورد استفاده و استناد بسیاری از عالمان و دانشمندان قرار گرفته است.

با این‌همه، قزوینی به قصد پاسخگویی به مطالب بعض، به تبیین و تشریح و اثبات عقاید گوناگون امامیه پرداخته است، از جمله به موضوعات اعتقادی‌ای چون:

توحید و معاد و امامت[۳۶]
تحلیل تاریخی و اعتقادی ماجرای جانشینی پیامبر و جایگاه نص در امامت[۳۷]
اثبات نقلی مهدویت[۳۸]
رجعت[۳۹]
علت اطلاق عنوان «‌قطعی‌» بر امامیه[۴۰]
متعه[۴۱]
تقیه[۴۲]
رد وجوب نماز جمعه در عصر غیبت[۴۳]
مسئل «‌حی علی خیر العمل‌» در اذان[۴۴]
و ایمان ابوطالب[۴۵]

همچنین مباحث دیگری را، مانند نقد احادیث منقول از ابوهریره و انس بن مالک[۴۶] در لابلای پاسخگویی‌های نقض می‌توان یافت.
ردیه‌های قزوینی، برخی تبیین صحیح اعتقادات امامیه و برخی رد اتهاماتی است که قزوینی آنها را از پایه بی‌اساس دانسته است. در بسیاری موارد هم قزوینی نوشته‌های مؤلف بعض را تهمت و بهتان شمرده است.[۴۷]

بازتاب گرایش عقلگرا در کتاب

از جای جای نقض، گرایش‌های عقلی قزوینی را به خوبی می‌توان دریافت. وی در دیباچ کتاب به لزوم تفکر، در برابر تقلید، اشا