پاورپوینت کامل زمان غیبت ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زمان غیبت ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زمان غیبت ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زمان غیبت ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ مفهوم‌شناسی

۱.۱ غیبت صغری
۱.۲ غیبت کبری

۲ زمینه‌ها و علل غیبت

۲.۱ جامعه شیعه پس از امام عسکری(ع)
۲.۲ سرگردانی و انشعابات در جامعه شیعه
۲.۳ نقش نائبان و نامه‌های امام در دوره غیبت صغری

۳ باور به غیبت در نظام اعتقادی شیعه

۳.۱ غیبت پیامبران پیش از اسلام
۳.۲ فلسفه غیبت

۴ آثار مکتوب درباره غیبت
۵ جستارهای وابسته
۶ پانویس
۷ منابع

مفهوم‌شناسی

در باور شیعیان، غیبت به زندگی پنهانی حضرت مهدی(عج)، امام دوازدهم شیعه گفته می‌شود که در برخی از احادیث از واژه حیرت برای آن استفاده شده است.[۱] شیعیان باور دارند که آخرین امام از سلسله امامان شیعه(ع) به امر خداوند زندگی مخفی دارد و این زندگی تا زمانی که خداوند بخواهد ادامه خواهد داشت. نقطه پایانی غیبت امام زمان(عج) دوره ظهور است که زمان آن مشخص نیست. این زندگانی پنهانی به دو دوره تقسیم شده است؛ دوره‌ای کوتاه‌مدت که غیبت صغری نامیده شده و دوره‌ای طولانی که غیبت کبری خوانده می‌شود.[۲]

باور به غیبت امام دوازدهم یکی از عقاید اختصاصی شیعیان در مقابل اهل‌سنت است.[نیازمند منبع] درباره ویژگی‌ها و شیوه غیبت امام دوازدهم، نظرات و احتمالات مختلفی در میان عالمان شیعه بیان شده است؛ از جمله:

پنهان بودن جسم (ناپیدایی): جسم حضرت مهدی(عج) از دید ظاهری مردم پنهان است و این پنهان بودن از طریق اعجاز صورت می‌گیرد.[۳] بر اساس این دیدگاه، امام دوازدهم شیعیان، مردم را می‌بیند ولی مردم او را نمی‌بینند. به گفت سید محمد صدر این نظریه ساده‌ترین نظریه قابل قبول درباره پنهان شدن و رهایی وی از ظالمان است.[۴] صدر همچنین برداشت فوق را با معنای لغوی غیبت و روایاتی که امام مهدی را به خورشید پشت ابر تشبیه کرده است[۵] همخوان دانسته است.[۶]
پنهان بودن عنوان (ناشناسی): به باور سید رضا صدر، مراد از غیبت این نیست که امام دوازدهم در کوه، غار یا جای دیگری پنهان است، بلکه مقصود از غیبت ناشناخته بودن وی است.[۷]
پنهان بودن جسم و عنوان: در مواردی جسم امام دوازدهم از دید مردم پنهان است و در مواردی توسط مردم دیده می‌شود، اما شناخته نمی‌شود. لطف‌الله صافی گلپایگانی، از مراجع تقلید شیعه، معتقد است که بر اساس احادیث و نیز حکایات ملاقات افراد با امام مهدی می‌توان نتیجه گرفت که غیبت به هر دو شکل (ناپدید شدن و ناشناس بودن) وقوع دارد، بلکه گاهی در زمان واحد هر دو شکل واقع شده است.[۸]

غیبت صغری

نوشتار‌های اصلی: غیبت صغری و نواب اربعه

غیبت صغری یا غیبت کوتاه‌مدت، نخستین مرحله از زیست مخفیانه امام دوازدهم است که در سال ۳۲۹ق به پایان رسیده است. این دوره بنابر اختلاف درباره زمان آغاز آن ۶۹ یا ۷۴ سال طول کشیده است. گروهی از عالمان شیعه هم‌چون شیخ مفید (م ۴۱۳ق) در کتاب الارشاد[۹] و طبرسی (م۵۴۸ق) در کتاب اعلام الوری مدّت غیبت صغری را ۷۴ سال و زمان آغاز آن را سال ۲۵۵ق و تولد امام مهدی(ع) دانسته‌اند.[۱۰]
گروهی دیگر آغاز غیبت صغری را سال ۲۶۰ یعنی سال آغاز امامت امام زمان(ع) می‌دانند که ۶۹ سال طول کشیده است.[۱۱]

در این دوران امام مهدی از طریق چهار نفر (نواب اربعه) که به ترتیب عهده‌دار وظیفه نیابت بودند، با شیعیان ارتباط داشتند و شیعیان نامه‌ها و درخواست‌های خود را از طریق این افراد به امام مهدی(عج) می‌رسانند و از همین طریق نیز پاسخ خود را دریافت می‌کردند.[نیازمند منبع] در این دوران افراد متعددی نیز با امام دوازدهم دیدار داشته‌اند.[نیازمند منبع]

غیبت کبری

نوشتار‌های اصلی: غیبت کبری و نیابت عامه

غیبت کبری یا همان غیبت طولانی مدت، دومین مرحله از زندگی پنهانی امام مهدی(عج) است که از سال ۳۲۹ق و با درگذشت چهارمین نایب ایشان آغاز شده است. این غیبت هم‌چنان ادامه دارد. در این دوره امام مهدی(عج) ارتباط ظاهری با شیعیان ندارد و شخص خاصی را نیز به عنوان نماینده خود تعیین نکرده است. بر اساس نامه‌ای که امام به اسحاق بن یعقوب داده‌اند، شیعیان باید در این دوران در مسائل نوپدید به راویان حدیث و عالمان شیعه مراجعه کنند. شیعیان، فقیهان شیعه را نایبان عام امام مهدی(عج) می‌دانند.

وجه تمایز اصلی زمان غیبت صغری و غیبت کبری، وجود نائبان چهارگانه و واسطه‌های ارتباطی است که تنها در زمان غیبت صغری، عهده‌دار ابلاغ پیام‌های حضرت بوده‌اند و پس از آن، ارتباط ظاهری امام دوازدهم با عموم مردم به کلی قطع می‌شود.[۱۲]

زمینه‌ها و علل غیبت

باور به غیبت امام قائم ریشه در احادیث رسیده از پیامبر(ص) و امامان شیعه دارد. در برخی از این احادیث به دو مرحله غیبت کوتاه و بلند تصریح شده است. از سوی دیگر زندگی و ارتباط محدود امامان پیش از او در سامراء زمینه‌ساز این اندیشه بود که امکان دارد امام در دسترس نباشد و ارتباط او با شیعیان از طریق نمایندگان خاص و یا نامه‌نگاری باشد. سازمان وکالت از زمان امام هفتم شکل گرفته بود که مدتی از عمرش را در زندان گذرانده بود.

جامعه شیعه پس از امام عسکری(ع)

در زمان امام حسن عسکری(ع) مشهور بود که شیعیان در انتظار قیام فرزند او هستند.[۱۳] به همین جهت، دستگاه عباسی نیز در جستجوی این فرزند بود. از این رو امام عسکری نیز در طول زندگی خود، فرزندش را فقط به چند تن از اصحاب و خویشان نزدیک معرفی کرد[۱۴] و به همین علت اکثر شیعیان در هنگام شهادت امام عسکری از وجود فرزند ایشان خبر نداشتند.[۱۵]

از سویی دیگر امام عسکری(ع) به خاطر شرایط سیاسی، در وصیت‌نامه خود تنها از مادر خویش نام برده بود. و این باعث شد که در یکی دو سال اول پس از رحلت ایشان، برخی شیعیان معتقد شوند مادر امام عسکری در دروان غیبت به صورت نیابت عهده‌دار مقام امامت است.[۱۶]

پس از شهادت امام عسکری(ع)، برخی از یاران ایشان به ریاست عثمان بن سعید عمری (متوفی بین ۲۶۰ تا ۲۶۷ق) به جامعه شیعه اعلام کردند که امام عسکری فرزندی از خود به جا نهاده که اکنون جانشین ایشان و متصدی مقام امامت است،[۱۷] این نکته در نقل عبدالله بن جعفر حمیری از عثمان بن سعید عَمری درباره نام جانشین امام عسکری(ع) آمده است و عمری، حمیری را از پرسیدن نام جانشین امام عسکری پرهیز می‌دهد تا امنیت او در خطر نیفتد.[۱۸]

جعفر برادر امام عسکری(ع) نیز پس از رحلت امام حسن عسکری‌(ع)، با آنکه مادر امام زنده بود، مدعی میراث شد.[۱۹] و زمامداران وقت را تحریک کرد که خانه امام را برای یافتن فرزند ایشان جستجو کنند. و با همکاری او یکی از کنیزان امام حسن عسکری‌(ع) زندانی شد و به شدت تحت نظر قرار گرفت‌،[۲۰] به‌علاوه‌، جعفر حاضر شد سالانه بیست هزار دینار به یکی از کارگزاران عباسی رشوه دهد تا امامت او را تأیید نماید.[۲۱]

در این میان در خود بیت امامت نیز دودس