پاورپوینت کامل رافضیان ۱۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رافضیان ۱۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رافضیان ۱۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رافضیان ۱۵ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ معناشناسی

۱.۱ تاریخچه

۲ رایج بودن این واژه قبل از زید

۲.۱ در زمان معاویه
۲.۲ در زمان امام باقر(ع)

۳ در احادیث شیعه
۴ جستارهای وابسته
۵ پانویس
۶ منابع

معناشناسی

رافضی اسم فاعل (همراه با یاء نسبت) از ماده «ر ف ض» و به‌معنای کسی است که رهبر، فرمانده یا پیشوای خویش را ترک کرده‌ و کلمه «روافض» جمع آن است.[۱]

ابوالحسن اشعری (درگذشت۳۳۰ق)، رافضه را همان امامیه و یکی از اصناف شیعه می‌داند و می‌گوید بدین علت اینها «رافضه» نامیده می‌شوند که امامت ابوبکر و عمر را رفض [یعنی ترک] کردند.[۲]

شافعی در مدح رفض چنین سروده است:

جعفر سبحانی معتقد است که رافضی اصطلاحی است سیاسی و درباره کسانی به کار می‌رود که با حکومت زمان خود مخالفت کرده‌اند و از آنجا که شیعیان بعد از دوران رسول خدا(ص) از حکومت‌های بعدی اطاعت نکرده‌اند، به این نام شناخته می‌شوند.[۴]

تاریخچه

به گفته برخی از لغت‌شناسان، رافضی در اصل لقبی است که به گروهی از شیعیان داده‌اند. آنان در آغاز پیرو زید بن علی بودند، اما چون دیدند که او آنان را از لعن و طعن صحابه و نیز شیخین منع می‌کند، از او روی گرداندند. این لقب بعدها برای هر کسی که در این مذهب لعن و طعن صحابه را جایز بداند، به کار رفت.[۵] این داستان با ابهاماتی روبه‌روست از جمله:

رواج این اصطلاح قبل از قیام زید
وجود آن در احادیث شیعه

رایج بودن این واژه قبل از زید

در زمان معاویه

معاویه در نامه‌ای به عمروعاص همراهان مروان در مخالفت با حضرت علی(ع) را رافضه بصره می‌نامد. از این عبارت مشخص می‌شود هر کس با حکومتی مخالفت کند خواه آن حکومت حق باشد یا باطل رافضه خوانده می‌شود. همچنین از آنجا که معاویه همفکران خود را رافضه می‌نامد، می‌توان نتیجه گرفت، این واژه در آن زمان بار منفی نداشته است.[۶]
ابن اعثم نامه‌ای از معاویه به عمروعاص را گزارش می‌کند که در آن معاویه یاران حضرت علی را رافضه اهل بصره خطاب می‌کند.[۷]

در زمان امام باقر(ع)

برقی در محاسن دو حدیث نقل می‎کند که بر طبق هر دو، این واژه قبل از قیام زید در زمان امام باقر(ع) رایج بوده‌است.

ابوالجارود گوید: مردی به امام باقر(ع) عرض کرد: یابن رسول الله! مردم، ما (شیعه) را