پاورپوینت کامل دایکندی ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دایکندی ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دایکندی ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دایکندی ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ معنای دای‌کندی
۲ تبار، سرزمین و جمعیت
۳ ویژگی‌های اجتماعی
۴ پیشینه تاریخی
۵ دوران معاصر
۶ روحانیت شیعه

۶.۱ حوزه‌های علمیه
۶.۲ علماء و روحانیون مشهور

۷ شخصیت‌های تاریخی
۸ ولایت دای‌کندی

۸.۱ مشخصات طبیعی و انسانی
۸.۲ اقتصاد

۹ جستارهای وابسته
۱۰ پانویس
۱۱ منابع

معنای دای‌کندی

دای‌کُندی از دو جزء دای+کندی تشکیل شده است. دای در ابتدای نام بیشتر قبایل هزاره وجود دارد مانند دای‌زنگی، دای‌میرداد و دای‌چوپان.[۱] برخی دای‌کندی را یک کلمه پارسی باستانی می‌دانند. از دیدگاه این افراد دای از (Dahyo) در اوستا به معنای کشور و سرزمین و به همین معنا از (Dasyu) در سانسکریت گرفته شده، دای‌کندی را سرزمین یا کشور قبیله کندی معنا می‌کنند.[۲] کند نیز در فارسی به معانی مختلف از جمله دلاور آمده است.[۳] برخی نیز معتقدند دای ریشه مغولی یا چینی دارد.[۴]

تبار، سرزمین و جمعیت

دای‌کندی یکی از شاخه‌های اصلی قوم هزاره است.[۵] برای دایکندی حدود ۳۰ طایفه شمرده‌اند.[۶] سرزمین محل اسکان قبیله دای‌کندی بخشی از منطقه هزارستان است. دایکندی از طرف غرب و شمال غرب تا جنوب فیروزکوه غور شامل پَسابند، دَولت‌یار و لعل‌و‌سَرجنگل، با مردم تایمَنی و ایماق، و از طرف جنوب تا محل سکونت هزاره‌های اروزگان در ارزگان خاص، تیری و دِهراورد ولایت اروزگان، در شمال قندهار گسترده است.[۷] این قبیله در شمال و شمال شرق با قبیله دای‌زنگی، شامل مناطق پَنجاب، وَرَس و یَکه‌اَولَنگ ارتباط نزدیک و مناطق مشترک دارد.[۸] هم‌چنین در شرق با مردم دای‌فولادی و در جنوب غرب خود، با مردم دای‌چوپان (هلمند) همسایه است.‌[۹] پس از نسل کشی هزاره‌ها (۱۲۷۰تا۱۲۷۵ش)، بخشی از زمین‌های دای‌کندی همانند دیگر قبایل هزاره به برخی از قبایل قوم افغان(پشتون) داده شد.[۱۰] بخشی از سرچشمه رودهای هَری‌رود و هلمند در این منطقه واقع است.[۱۱]

محمدیوسف ریاضی که در دهه ۱۲۵۰ خورشیدی مناطق دای‌کندی، مانند شینیه تخت (سنگ‌تخت)، اشترلی، نیلی و تَمَزان را دیده، جمعیت قبیله دایکندی را شانزده هزار خانواده اعلام کرده است.[۱۲] پیش و پس از کشتار هزاره‌ها توسط عبدالرحمان بسیاری از افراد دایکندی به مناطق دیگر افغانستان مانند کابل، غرب (هرات) و شمال (بلخ، سَمَنگان، سَرپُل، قُندوز و تَخار) رفتند.[۱۳] عده‌ای نیز به کشورهای مجاور مانند ایران و هند و آسیای میانه پناه بردند.[۱۴] در ۱۳۶۴ش جمعیت ولسوالی دای‌کندی بیش از صدوبیست هزار نفر تخمین زده شد.[۱۵] [یادداشت ۱]

ویژگی‌های اجتماعی

مسجدی در نیلی دایکندی

تمام مردم دای‌کندی شیعه بوده، و به فارسی با گویش هزارگی صحبت می‌کنند. میزان تفاوت گویش هزارگی دایکندی با فارسی معیار نسبت به هزارگی غزنی کمتر است و خلوص بیشتری دارد.[۱۶]

تا پیش از تهاجم بزرگ عبدالرحمن، حاکم کابل در ۱۲۷۰ش، افراد قدرتمند و ثروتمند دایکندی، معروف به میر یا بیگ، در امور اجتماعی نقش اصلی داشتند. سادات نیز مورد احترام و دارای موقعیت اجتماعی برجسته بودند. زمین‌داران خرد و مال‌داران رتبه بعدی را تشکیل می‌دادند.[۱۷] پایین‌ترین وضعیت اجتماعی برای افراد کارگر و بی‌زمین بود. به این افراد مزدور یا غریب‌کار گفته می‌شد. پس از کشتار هزاره، تا نیمه اول قرن حاضر (۱۳۵۰ش) ارباب‌ها و خان‌ها با کاهش قدرت روبرو شدند.[۱۸] با فعال شدن مدارس علمیه در هزارستان که توسط روحانیون برگشته از نجف یا ایران ایجاد شده بود، موقعیت طلاب و ملاها بهبود یافت.[۱۹] [یادداشت ۲]

پیشینه تاریخی

اولین حضور نام دایکندی در متون تاریخی به دوران صفویه می‌رسد. دیدار دولت‌بیگ، حاکم دای‌کندی با شاه عباس (حکومت: ۹۹۶ق ـ ۱۰۳۸ق)، شاه صفوی، پس از دعوت وی به ایران، از داستان‌های معروف دای‌کندی است و گفته می‌شود قرآن نفیسی در میان طایفه دولت‌بیگ محفوظ است که هدیه آن سفر است.[۲۰]
در ۱۱۵۰ق (۱۱۱۵ش)، نادر افشار پس از فتح قندهار و رفتن به سوی هند، سپاهی را به دایکندی و دای‌زنگی اعزام کرد که مردم آن از ادای مالیات خودداری کرده بودند. پس از پایان جنگ، نادر گروه بزرگی از جوانان این دو قبیله را به اردوی خود ملحق کرد.[۲۱]
محمدیوسف ریاضی (۱۲۹۰ق ـ ۱۳۳۰ق)، تاریخ‌نگار و شاعر شیعه هراتی، در کتاب عین‌الوقایع آورده: در ۱۲۶۸ق عده‌ای از میران هزاره به دیدار ناصرالدین شاه (حکومت:۱۲۶۴ق ـ ۱۳۱۳ق) رفته و هدایایی با خود بردند که عبدالحمید بهادر، نماینده سردار حسن دای‌کندی نیز در آن گروه بود. این افراد با هدایایی به وطن بازگشتند.[۲۲]

سرزمین دایکندی در تجاوز عبدالرحمن، امیر کابل و کشتار مردم هزاره در سال‌های ۱۲۷۰تا۱۲۷۵ش، سرکوب شد و تحت تسلط حکومت کابل قرار گرفت.[۲۳] پس از آن دای‌کندی جزو حکومت کلان دای‌زنگی شد که زیرمجموعه ولایت کابل بود.[۲۴] اما پیش از آن دایکندی بصورت نیمه مستقل بوده و تقسیمات اداری خاصی وجود نداشت و بخشی از سرزمین ارزگان محسوب می‌شد.[۲۵] [یادداشت ۳]

دوران معاصر

دای‌کندی تا ۱۳۳۰ش، دوره هفتم شورای ملی افغانستان نماینده مستقل نداشت و یک نماینده مشترک از دای‌زنگی و دای‌کندی انتخاب می‌شد.[۲۶] در سال ۱۳۴۵ش که تقسیمات اداری و تأسیس ولایات در افغانستان آغاز شد، دایکندی به عنوان یک ولس‌والی (شهرستان) به مرکزیت خِدیر در واحدهای اداری کشور ایجاد شد.[۲۷] در این سال، محمدظاهر شاه، آخرین شاه افغانستان، سفر یک روزه به دای‌کندی داشت. نوراحمد اعتمادی، صدراعظم وقت نیز، در ۱۳۴۹ش از دای‌کندی دیدار نمود.[۲۸]

کمتر از یک‌سال پس از کودتای کمونیستی (۷ اردیبهشت/ثور ۱۳۵۷ش در کابل)، مردم دایکندی به فرماندهی صادقی نیلی، پس از قیام و مبارزه، اداره این منطقه را از دولت دموکراتیک خلق خارج کردند.[۲۹] پس از چند سال، جنگ بین گروه‌های مجاهد در نقاط مختلف دایکندی بخصوص در سنگ‌تخت و نیلی شروع شد و خسارات و تلفات بسیاری وارد کرد. این اختلاف و رقابت منفی بین احزاب سیاسی، تا اکنون یکی از مشکلات جدی و اساسی فرا‌روی حکومت‌داری و اداره‌ محلی در این ولایت است.[۳۰]

در نیمه تابستان ۱۳۷۸ش هزارستان از جمله دایکندی، سلطه طالبان را پس از یک محاصره اقتصادی ۹ماهه تجربه کرد.[۳۱]

روحانیت شیعه

اولین طلاب دای‌کندی، پس از سال‌های سرکوب هزاره (اواخر قرن ۱۹م) به مشهد و پس از چند سال به نجف مهاجرت کرده و درس خوانده بودند. این افراد در بازگشت به مناطق خود به تدریس و پرورش شاگرد و ایجاد کلاس و مدرسه علمیه پرداختند.[۳۲] پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، نسل بعدی طلاب دایکندی در حوزه علمیه قم تحصیل کرده و فارغ‌التحصیل شده‌اند.[