پاورپوینت کامل خاندان رسول خدا(ص) ۷۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خاندان رسول خدا(ص) ۷۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خاندان رسول خدا(ص) ۷۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خاندان رسول خدا(ص) ۷۳ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ مفهوم‌شناسی
۲ اهل بیت در قرآن
۳ اهل بیت در روایات

۳.۱ در احادیث نبوی
۳.۲ در احادیث امامان

۴ عصمت اهل بیت
۵ برتری اهل بیت
۶ مرجعیت علمی اهل بیت

۶.۱ در حدیث ثقلین
۶.۲ در آیه تطهیر

۷ وجوب پیروی از اهل بیت

۷.۱ در حدیث ثقلین
۷.۲ در آیه اولو الامر
۷.۳ در حدیث سفینه

۸ مودّت و محبّت اهل بیت
۹ ولایت و رهبری اهل بیت(ع)
۱۰ جستارهای وابسته
۱۱ پانویس
۱۲ منابع
۱۳ پیوند به بیرون

مفهوم‌شناسی

اسامی اهل بیت

در کتب لغت عرب، کلمه «اهل» بر نوعی رابطه و پیوند میان یک انسان با انسان یا چیز دیگری دلالت می‌کند؛ برای نمونه، در عربی، همسر را اهل مرد می‌شمارند، امت هر پیامبری اهل اویند و ساکنان خانه یا شهر، اهل خانه یا شهرند. همچنین، پیروان هر دین و آیینی اهل آن دین‌اند.[۱] اهل بیت در لغت به معنای ساکنان خانه پیامبر(ص)و نزدیکان او است؛ ابن حیان لغت شناس معروف اهل بیت را خواص شخص معنا کرده است وی می گوید: «أهل الرجل: زوجه، و أخص الناس به».[۲] اهل بیت در اصطلاح و عرف مسلمانان معنای خاصی دارد.[۳]

واژه آل در اصل «اهل» بوده که حرف هاء به همزه و سپس به الف تبدیل شده است[۴]. کاربرد واژه «آل» از واژه «اهل» محدودتر است؛ زیرا آل به زمان و مکان و حرفه و مانند آن اضافه نشده و به انسان اختصاص دارد و در مورد انسان نیز تنها به انسان‌هایی که جایگاه ویژه‌ای دارند، اضافه می‌شود؛ مانند آل ابراهیم، آل عمران، آل فرعون[۵].

اهل بیت در قرآن

کلمه اهل بیت در قرآن در سه آیه به کار رفته است:

در آیه۷۳ سوره هود که مربوط به حضرت ابراهیم(ع) و همسر اوست: «قالُوا أَ تَعْجَبینَ مِنْ أَمْرِ اللهِ رَحْمَتُ الله وَ بَرَکاتُهُ عَلَیکُمْ أَهْلَ الْبَیتِ إِنَّهُ حَمیدٌ مَجیدٌ».
در آیه ۱۲ قصص که مربوط به خاندان حضرت موسی(ع) است: «فَقالَتْ هَلْ أَدُلُّکُمْ عَلی‏ أَهْلِ بَیتٍ یکْفُلُونَهُ لَکُمْ وَ هُمْ لَهُ ناصِحُونَ»
در آیه ۳۳ سوره احزاب که به آیه تطهیر معروف است. خداوند خطاب به پیامبر و خاندان او فرموده است: «إِنَّما یریدُ الله لِیذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیتِ وَ یطَهِّرَکُمْ تَطْهیراً؛ خدا فقط می‌خواهد آلودگی را از شما خاندان بزداید و شما را پاک و پاکیزه گرداند.»

اهل بیت در روایات

خاندان پیامبر(ص) در بیان امیرالمؤمنین(ع)

آنان دانش را زنده کننده‌اند، و نادانی را میراننده، بردباریشان شما را از دانش آنان خبر دهد و برون آنان از نهان و خاموش بودنشان از حکمت بیان. نه با حق ستیزند و نه در آن خلاف دارند، ستون‌های دین‌اند و پناهگاه‌ها – که مردمان را – نگاه می‌دارند. حق به آنان به جای خود بازگردید، و باطل از آنجا که بود رانده شد و زبانش از بن برید. دین را چنانکه باید، دانستند و فراگرفتند و به کار بستند، نه که تنها آن را شنفتند و به دیگران گفتند که راویان دانش بسیارند، لیکن پاسداران آن اندک به شمار.

نهج البلاغه، ترجمه شهیدی، خطبه ۲۳۹، ص۲۶۸

در احادیث نبوی

واژه اهل بیت در احادیث نبوی چهار کاربرد مختلف دارد که می‌توان آنها را کاربردهای: اعم، عام، خاص و أخصّ نامید.

کاربرد اعم آن، حتی کسانی که هیچ گونه پیوند خویشاوندی نسبی یا سببی با پیامبر ندارند را شامل می‌شود. آنان مسلمانانی‌اند که در پیروی از پیامبر (ص) صادق و ثابت قدمند. چنان که پیامبر (ص) سلمان فارسی[۶]و ابوذر غفاری[۷]را از اهل بیت به شمار آورده است، در برخی روایات، اهل بیت بر افراد دیگری نیز اطلاق شده است که اسامه بن زید[۸] و واثله بن اسقع[۹] از آن جمله است.
کاربرد عام اهل بیت، همه خویشاوندان نسبی پیامبر (ص) را دربرمی‌گیرد؛ یعنی کسانی که صدقه واجب (زکات) بر آنان حرام شده است.[۱۰] در حدیث دیگری، تعبیر اهل بیت در خصوص عباس عموی پیامبر و فرزندان او نیز به کار رفته است[۱۱].
کاربرد خاص اهل بیت، مربوط به همسران پیامبر(ص) است. بدون شک، همسران پیامبر (ص) مطابق معنای لغوی و عرفی، اهل بیت پیامبرند، مقصود از «بیت» در این جا، بیت سُکنی (محل سکونت) است، نه بیت نَسَب یا نبوت.[نیازمند منبع]
کاربرد أخصّ اهل بیت، به گروهی از خاندان پیامبر (ص) اختصاص دارد که از ویژگی عصمت برخوردارند. مصداق آن در روایاتِ مربوط به آیه تطهیر و آیه مباهله، اصحاب کساء یعنی علی، فاطمه، حسن و حسین (علیهم السلام) هستند.[۱۲] و در احادیثی مانند: حدیث ثقلین و حدیث سفینه که بر وجود اهل البیت در همه زمان‌ها دلالت دارند، علاوه بر اصحاب کساء، امامان معصوم از دودمان امام حسین(ع) نیز، مصداق اهل بیت هستند.[نیازمند منبع]

در احادیث امامان

در احادیث ائمه (علیهم السلام) نیز اهل بیت در سه معنا به کار رفته است:

کاربرد عامّ که مؤمنان راستین را شامل می‌شود؛ چنان که امام صادق(ع) فرموده است: «هر کس پرهیزکار و صالح باشد از ما اهل بیت است».[۱۳] امام(ع) به دو آیه از قرآن کریم بر این معنا استشهاد کرده است: «ومن یتولّهم منکم فإنّه منهم؛ و هر کس از شما(مومنان) آنها (یهود ونصاری) را به دوستی گیرد، از آنان خواهد بود»[۱۴] و «فمن تبعنی فإنّه منّی؛ پس هر که از من پیروی کند، بی گمان او از من است».[۱۵]
کاربرد خاصّ آن به خویشاوندان پیامبر (ص) اختصاص دارد. چنان که امیرالمؤمنین فرموده است: «هرگاه در جنگ با دشمنان اسلام کار سخت می‌شد و مردم از مقابله با دشمن خودداری می‌کردند، پیامبر (ص) اهل بیت خود را به کارزار می‌فرستاد، عبیده بن حارث در جنگ بدر، حمزه در جنگ احد و جعفر طیار در جنگ موته به شهادت رسیدند».[۱۶]
کاربرد اخصّ آن به آن دسته از خویشاوندان پیامبر (ص) اختصاص دارد که از مقام و منزلت ویژه‌ای برخوردارند و گفتار و رفتار آنان ملاک حق و راهنمای حقیقت است؛ چنان که امیرالمؤمنین(ع) فرموده است: «به اهل بیت پیامبرتان بنگرید و به سمت و سوی حرکت آنان ملتزم باشید و از آنان پیروی کنید؛ زیرا آنان هرگز شما را از مسیر هدایت خارج نکرده و به گمراهی باز نمی‌گردانند؛ نه از آنان پیشی بگیرید که گمراه خواهید شد و نه از آنان فاصله بگیرید که هلاک خواهید شد.»[۱۷]. امام حسن(ع) خطاب به اهل عراق فرمود: «ما اهل بیتی هستیم که خداوند آیه تطهیر[۱۸] را درباره آنان نازل فرموده است.»[۱۹] روایات در این خصوص بسیار است.

از دو معنای اخیر، در کتاب‌های شیعه معنای دوم رایج‌تر است و هرگاه عبارت اهل بیت بدون قرینه به کار برده شود، به احتمال قوی معنای سوم مد نظر است.[نیازمند منبع]

عصمت اهل بیت

نوشتار اصلی: عصمت

بارزترین ویژگی اهل بیت، عصمت است. این ویژگی از آیه تطهیر[۲۰] به دست می‌آید. این آیه، اهل بیت را کسانی معرفی می‌کند که خداوند اراده کرده هر گونه پلیدی را از آنان دور سازد. کلمه «إنّما» در آیه تطهیر، و روایات شأن نزول آن آیه، بیانگر این است که این مسئله از ویژگی‌های اهل بیت است و به آنان اختصاص دارد.[۲۱]

حدیث ثقلین[۲۲] نیز که از احادیث متواتر است و در سند آن تردیدی وجود ندارد بر عصمت اهل بیت پیامبر(ص) (به معنای اخصّ آن) دلالت می‌کند، زیرا در این حدیث، اهل بیت به عنوان «ثقل اصغر» در کنار قرآن به عنوان «ثقل اکبر» قرار گرفته و دو میراث گرانبهای پیامبر(ص) به شمار آمده که از یکدیگر جدا نخواهند شد و اگر مسلمانان به آن دو تمسک جویند گمراه نخواهند شد. بدون شک، قرآن کریم کلام خداوند است و هیچ گونه خطا و انحرافی در آن راه ندارد: «لا یأْتیهِ الْباطِلُ مِنْ بَینِ یدَیهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ؛ و هیچ گونه باطلی، نه از پیش رو و نه از پشت سر به سویش نمی‌آید».[۲۳] بنابراین، اهل بیت پیامبر(ص) نیز که در کنار قرآن قرار گرفته‌اند، از خطا پاک ومبرا هستند و هیچ‌گونه انحرافی در آنان راه نخواهد داشت و تمسک به آنان مانع گمراهی انسان است.[۲۴]

به اعتقاد برخی از عالمان اهل سنّت در عصمت اخلاقی و عملی اهل بیت یعنی حضرت زهرا(س) و امامان دوازده گانه شیعه(ع) شکی نیست و جز انسان نادانی که منکر اسلام باشد در آن تردید نمی‌کند، آنچه مورد اختلاف است، عصمت علمی آنان است[۲۵]، ولی با توجه به این که حدیث ثقلین تمسک به اهل بیت در حوزه دین را مانع از ضلالت می‌داند، عصمت علمی آنان نیز به روشنی به دست می‌آید.[نیازمند منبع]

برتری اهل بیت

نوشتار اصلی: برتری اهل بیت علیهم السلام

روایات متعددی بر برتری اهل بیت (ع) دلالت دارند، از جمله این روایات، حدیث ثقلین است که برتری اهل بیت پیامبر (ص) بر دیگران، به روشنی از آن به دست می‌آید؛ زیرا پیامبر (ص) آنان را در کنار قرآن قرار داده است؛ یعنی قرآن را ثقل اکبر و اهل بیت را ثقل اصغر نامیده است و فرد دیگری را در ردیف قرآن قرار نداده است. بنابراین همان گونه که قرآن کریم بر مسلمانان برتری دارد، اهل بیت نیز، از دیگران برترند.[نیازمند منبع] آیه مباهله نیز بر برتری اصحاب کساء بر دیگر صحابه پیامبر دلالت می‌کند، زیرا بر اساس این آیه، پیامبر (ص) از جانب خداوند مأموریت یافته است تا از میان کودکان، مردان و زنان مسلمان افرادی را برای مباهله با نصرانی‌های نجران با خود همراه نماید. و پیامبر (ص) از مردان، حضرت علی(ع) و از زنان، حضرت زهرا(س) و از کودکان، حسن و حسین را برگزید. بدون شک برای مباهله کسانی برگزیده می‌شوند که از نظر ایمان و قرب به خداوند از جایگاه بالایی برخوردار باشند.[۲۶]

ابوریاح، خدمت کار امّ سلمه از پیامبر (ص) روایت کرده که اگر در روی زمین افرادی گرامی‌تر از علی، فاطمه، حسن و حسین (ع) وجود داشت، خداوند به من دستور می‌داد که به واسطه آنان مباهله کنم، لکن خداوند به من دستور داد که به کمک آنان مباهله کنم، آنان برترین افرادند.[۲۷]

برتری اهل بیت از آیات و روایات دیگری مانند: آیه مودت (شوری:۲۳) حدیث سفینه، حدیث باب الحطه، حدیث نجوم و مانند آنها نیز به دست می‌آید.

در گفتار برخی از علمای شیعه آمده است که امامان معصوم از نظر مقام و حقیقت، از تمام انبیای گذشته به جز حضرت محمد(ص) برترند؛ اگرچه از نظر جسمانی، در این دنیا پس از پیامبران آمده‌اند.[نیازمند منبع] این اعتقاد بر اساس روایات متعددی است.[۲۸] قرآن کریم نیز مقام امامت را بر مقام پیامبری برتری می‌دهد[۲۹] حضرت ابراهیم(ع) ابتدا پیامبر بود، سپس خداوند پس از آزمودن او، او را امام قرار داد و مقامی بالاتر بخشید. [۳۰]

مرجعیت علمی اهل بیت

در حدیث ثقلین

حدیث ثقلین بیانگر مرجعیت علمی اهل بیت است؛ زیرا پیامبر (ص) از مسلمانان خواسته است که به قرآن و عترت او تمسک جویند تا گمراه نشوند.

نخستین و اساسی ترین منبع و مرجع علمی مسلمانان قرآن کریم است و پس از آن سنت پیامبر(ص) قرار دارد و نقش اهل بیت در این باره این است که ترجمان قرآن و حافظان و ناقلان سنّت پیامبرند. بدون شک پیامبر (ص) بخش عظیمی از حقایق و معارف قرآن را برای مردم بیان کرد ولی بخش دیگری را که شرایط بیان آنها فراهم نبود یا مصلحت این بود که در