پاورپوینت کامل خاندان حرفوش ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خاندان حرفوش ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خاندان حرفوش ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خاندان حرفوش ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ واژه‌شناسی، پیشینه
۲ حاکمان آل حرفوش

۲.۱ علی بن موسی
۲.۲ موسی بن علی
۲.۳ امیر یونس
۲.۴ دیگر حاکمان

۳ پایان حکومت
۴ مشهورترین عالم
۵ پانویس
۶ منابع
۷ پیوند به بیرون

واژه‌شناسی، پیشینه

واژه حرفوش به معنای شخصی از یک طبقه اجتماعی فرودست در عهد ممالیک بوده است. مراد از این فرودستی اجتماعی دقیقاً روشن نیست و فقط دانسته شده که آنها حداقلی از سازماندهی با رئیسی به نام سلطان الحرافیش داشته‌اند و این رئیس در مناسبات رسمی نیز حضور می‌یافته است.[۱]

قول اول: اصل این خاندان، به ظن قوی، عراقی است و بیشتر جماعت‌های شیعی لبنان و سوریه از عراق آمده‌اند. بر اساس اطلاعات شفاهی، اجداد آنان، حرفوش خزاعی، به همراه سپاهیان فاتح شام به منطقه وارد شد و در غوطه دمشق استقرار یافت و هنگامی که ابوعبیده جراح راهی بعلبک شد، او را فرمانده یکی از لشکرهایش کرد. حرفوش در بعلبک اقامت گزید و نسل وی در آنجا گسترش یافت.[۲]
قول دوم: به نظر می‌رسد واژه حرفوش که اسمی عراقی نیست، ناظر به معنای لغوی و مرتبط با مقام اجتماعی آنان بوده است، نه آنکه اسم شخص معین باشد. در واقع، به احتمال قوی آل‌حرفوش تبار همْدانی داشته‌اند، به ویژه آنکه قطعاً تشیع در منطقه بعلبک، پس از مهاجرت همدانیان به شام رواج پیدا کرده است.[۳] در هر صورت، شکل‌گیری حکومتی شیعی با عنوان آل‌حرفوش در منطقه بعلبک، نشان از ترکیب جمعیتی شیعه در این منطقه و پیامدهای قهری آن است.

نخستین بار نام این خاندان در خاطرات روزانه شهاب‌الدین احمد بن طوق آمده است. او دو بار از تیول‌دار(زمین‌دار) کوچکی به نام حسین حرفوشی رافضی نامبرده که حکومت مرکزی دمشق از وی خواسته بوده است که شیخ(کدخدای) روستای الجُبّه شود.

این سند، از آن جهت مهم است که هم به اقامتگاه اولیه آل‌حرفوش اشاره دارد و هم حاکی از ارتقای موقعیت این خاندان است. از طرفی روستای جُبّه و پیرامون آن، از اولین سکونتگاه‌های شیعیان هَمْدانی مهاجر از کوفه بوده است. این مهاجران در این مکان مستقر شدند و سپس گسترش یافتند تا پس از مدتی در بعلبک جای گرفتند.[۴]

حاکمان آل حرفوش

علی بن موسی

حکومت آل‌حرفوش با امارت علی‌ بن موسی حرفوشی آغاز شد. او پس از سرکوب امیران محلی و حاکم بقاع، بر بعلبک چیره شد و بیش از نیم قرن حکومتی پرفراز و نشیب بر بعلبک داشت تا اینکه در ۹۹۴ق حاکم عثمانی شام او را دستگیر کرد و به استانبول فرستاد،[۵] اما سلطان مراد سوم عثمانی وی را آزاد کرد. بار دیگر در محرّم ۹۹۹ق،[۶] و به روایتی در ۱۰۰۱ یا ۱۰۰۲ق، دستگیر شد و به دستور صدراعظم عثمانی، سنان‌پاشا، به قتل رسید و در دمشق به خاک سپرده شد.[۷]

موسی بن علی

پس از وی پسرش، موسی‌بن علی (حکومت: ۹۹۹۱۰۱۶)، حاکم بعلبک شد و با فخرالدین مَعنی، امیر بیروت، بر ضد والیان دمشق متحد گردید.[۸] او در ۱۰۰۷ یا ۱۰۰۸ق با سپاه پانزده هزار نفری خود به یاری هم‌پیمانش، امیرفخرالدین، در جنگ با یوسف‌پاشا سیفا حاکم طرابلس شتافت.[۹]

در ۱۰۱۵ق امیرموسی و امیر فخرالدین معنی و علی‌پاشا، جان‌پولاد امیر حلب، که با یکدیگر هم‌پیمان شده بودند، راهی دمشق شدند. سه حاکم تصمیم داشتند ابن‌سیفا ترکمانی را از این شهر بیرون کنند ولی چون گفتگوهایی که امیرموسی در دمشق کرد به نتیجه نرسید، بیمناک شد و دو هم‌پیمانش را رها کرد و به بعلبک بازگشت. این اقدام باعث خشم هم‌پیمانان وی شد و ازاین‌رو به بعلبک حمله بردند و آنجا را غارت کردند و امارت شهر را به، عموزاده وی، امیر یونس حرفوشی سپردند. امیرموسی، پس از درنگی به انگیزه مقاومت، ناگزیر به دمشق پناه برد و در همانجا درگذشت.[۱۰]

امیر یونس

امیریونس،(حکومت: ۱۰۱۶۱۰۳۵) که فرمانروایی سیاستمدار بود، کوشید با ایجاد اتحاد و دوستی با امیران جبل لبنان از مداخله پاشاهای ترک عثمانی در امور بعلبک و بقاع بکاهد. این تلاش‌ها خشم سلطان احمد عثمانی(حکومت: ۱۰۱۲ ۱۰۲۶ق) را برانگیخت و ازاین‌رو وی به احمدپاشا حافظ، والی دمشق، دستور داد به بعلبک لشکرکشی کند و امیریونس را بکشد، اما اقدامات امیرفخرالدین معنی، امیر یونس را از مرگ نجات داد.[۱۱]
در پی لشکرکشی صد هزار نفره سلطان احمد عثمانی برای سرکوبی امیر فخرالدین معنی و تهدیدهای امیراحمد شهابی، یونس ناگزیر به لشکر عثمانی پیوست.[۱۲]
امیریونس برای ایجاد یک حکومت گسترده و مبتنی بر هم پیمانی شیعی، از حمص تا بعلبک و کرک و جبل‌عامل، تلاش فراوانی کرد، اما با مخالفت و پیمان‌شکنی امیر فخرالدین معنی روبه‌رو شد.[۱۳]

این امیر دانشمند نخستین فرمانروای خاندان حرفوشی بود که در ۱۰۲۸ق مسجدی مخصوص شیعیان در بعلبک ساخت که چون در کنار رود قرار داشت به نام مسجد النهر معروف شد.[۱۴]

با وجود فشارهای فخرالدین معنی بر شیعیان جبل‌عامل و پناه بردن برخی از شیوخ و بزرگان جبل‌عامل به وی، امیریونس مناسباتش را با امیر فخرالدین معنی نگه داشت و حتی به وی در سرکوبی یوسف‌پاشا سیفا در ۱۰۲۸ق کمک کرد.[۱۵]

در ۱۰۳۲ق مناسبات دوستانه و هم‌پیمانی خانوادگی میان امیریونس و امیرفخرالدین معنی، بر اثر سعایت امیریونس نزد حمزه بیگلربیگی(فرمانده سپاه شام) و مطّلع شدن امیر فخرالدین از این سعایت، به‌هم خورد.

یونس با سپاهیانش در اول محرّم ۱۰۳۳ق در مَیسَلون به لشکر عثمانی شام پیوست و همگی در عَنجَر به مصاف سپاه فخرالدین معنی رفتند. در این نبرد امیریونس شکست خورد و گریخت و مصطفی‌پاشا، والی عثمانی دمشق، نیز اسیر امیرفخرالدین معنی شد.[۱۶]

سپاهیان فخرالدین در ۱۲ محرّم ۱۰۳۳ق شهر بعلبک را تصرف کردند و امیریونس راهی حِمص و حَماه و حلب شد و در آنجا شکایتی نزد سلطان مراد چهارم