پاورپوینت کامل جامعه کبیره ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جامعه کبیره ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جامعه کبیره ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جامعه کبیره ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ سبب نام‌گذاری
۲ سند زیارت جامعه
۳ محتوای زیارت جامعه کبیره

۳.۱ فرازهایی از زیارت جامعه کبیره

۴ شرح‌های زیارت جامعه

۴.۱ شرح های عربی
۴.۲ شرح های فارسی
۴.۳ کتاب‌های خطّی عربی
۴.۴ کتاب‌های خطّی فارسی

۵ متن و ترجمه دعا
۶ مطالعه بیشتر
۷ پانویس
۸ منابع

سبب نام‌گذاری

نوشتار اصلی: زیارت‌های جامعه

زیارت جامعه به نوعی از زیارتنامه‌ها گفته می‌شود که می‌توان برای هر یک از امامان معصوم(ع) یا همه آنان با هم، در هر زمان و مکان خواند.[۱] در میان این زیارتنامه‌ها «زیارت جامعه کبیره» متنی مفصّل‌تر از بقیه دارد؛ به همین دلیل به این نام معروف شده است.[نیازمند منبع]

سند زیارت جامعه

متن این زیارت را اولین بار شیخ صدوق در من لایحضره الفقیه[۲] و در عیون اخبار الرضا (ع) از امام هادی(ع) نقل کرده است. شیخ صدوق آن را از طریق محمد بن اسماعیل برمکی از موسی بن عبدالله نخعی و او از امام هادی نقل کرده است[۳] شیخ صدوق نام و عنوان موسی را در من لا یحضره الفقیه[۴] موسی بن عبدالله نخعی، در عیون اخبار الرضا(ع)، موسی ­بن عمران[۵] و در التوحید، موسی بن عمران نخعی کوفی نوشته است.[۶] جوینی خراسانی در فَرائِدُ السِّمْطَین [۷] آن را از حاکم نیشابوری از طریق شیخ صدوق آورده است.

این زیارتنامه بر پای تقسیم حدیث به روش سَنَدی، به علت وجود موسی بن عبدالله نخعی در میان راویان آن، که شخصی ناشناخته است صحیح به حساب نمی‌آید. [۸] البته، از نظر حدیث‌شناسان سده‌های نخستین هجری که حدیث را تنها به صحیح و غیرصحیح تقسیم می‌کردند،[۹] این زیارتنامه صحیح به شمار می‌آمده است. اعتماد شیخ صدوق به این زیارت، خود از مُرجِّحات و از قرائن تقویت کننده سند آن است.[۱۰] شُبَّر[۱۱] این زیارت را در ردیف نهج البلاغه و صحیفه سجادیه قرار داده که فصاحت و بلاغت آنها در مرتبه‌ای است که صدور آن از غیر معصوم پذیرفتنی نیست. احسائی [۱۲] نیز پس از بررسی سند زیارت جامعه کبیره می‌گوید این زیارت از جهت لفظ و معنا در مرتبه‌ای است که انسانِ آگاه پی می‌برد که کلام معصوم است و لذا نیاز به بررسی سند ندارد.

علامه مجلسی درباره زیارت جامعه کبیره نوشته است: «این زیارت کامل‌ترین زیارت‌ها از دور یا نزدیک است.»[۱۳] مجلسی اول نیز در شرح من لایحضره الفقیه می‌گوید: «این زیارت، بهترین زیارت و کامل‌ترین آنهاست و من همواره در پرتو آن به زیارت ائمه اطهار(ع) در اعتاب مقدسه نایل می‌شدم.»

محدث نوری معتقد است که شیخ صدوق در روایت خود، متن آن را تلخیص و برخی قسمت‌ها را که منطبق بر عقایدش نبوده حذف کرده است.[۱۴]

محتوای زیارت جامعه کبیره

در این زیارت، اهل بیت پیامبر جانشینان بر حق وی وصف شده‌اند و مسائلی مانند ارتباط ائمه با پیامبر اکرم، برشمردن مقامات علمی و اخلاقی و سیاسی ائمه، اسوه بودن آنان، ارتباط امامت و توحید و رابطه شناختِ امام با شناخت خدا اشاره شده است. از دیگر مباحث مطرح در این زیارت، عصمت اهل بیت (ع)، یکپارچگی خلقت ایشان، تولی و تبرّی و رجعت و تسلیم است. به دلیل محتوای این زیارت بر مضامینِ ناظر به مقامات امامان، امام هادی(ع) علیه‌السلام سفارش کرده که زائر پیش از خواندن این زیارت، صد بار تکبیر بگوید تا دچار غلو در حق امامان نشود.[۱۵]

فرازهایی از زیارت جامعه کبیره

در مقطع ابتدایی زیارت‌نامه، «‌السَّلامُ عَلَیکُمْ یا أَهْلَ بَیتِ النُّبُوَّهِ وَ مَوْضِعَ الرِّسَالَهِ وَ مُخْتَلَفَ الْمَلائِکَهِ‌(سلام بر شما اى اهل بیت نبوّت، و جایگاه رسالت،و عرصه رفت‏‌وآمد فرشتگان)» امام هادی(ع) این معانی را آورده‏ است:

خداوند متعال اهل بیت(ع) را به کرامت خود مخصوص کرده و آنان را پایگاه رسالت و محلّ رفت و آمد فرشتگان و محلّ نزول وحی قرار داده ‏است.
این کار خداوند از صفات کمالیه‏‌ای ناشی شده است که اهل بیت(ع) دارای آن بوده و به واسطه آن به قلّه‌‏ای رسیده بودند که در بلندای آن، میان علم و حلم و کرامت و رحمت جمع نموده بودند.
اهل بیت(ع) پایگاه رسالت خداوندی بوده‏‌اند. چراکه خداوند متعال آن‏ها را گذشته از رهبری مسلمانان، برای تصدّی منصب رهبری بشریت انتخاب کرده است.

امام هادی(ع) در فراز «‌اَلسَّلامُ عَلی اَئِمَهِ الهُدی وَ مَصابیحِ الدُّجی‌(سلام بر پیشوایان هدایت، و چراغ‌هاى تاریکى)» بر نکات ذیل تاکید می‌کند:

اهل بیت(ع) پیشوایان هدایت‏‌اند و دیگر کسانی که از اهل بیت(ع) نیستند اما متصدّی امر امامت می‏شوند، مخالف خطّ هدایت بوده و جزو ائم ضلال یا پیشوایان گمراهی محسوب می‏گردند. به همین دلیل است که معارف دین را جز از پیشوایان از اهل پیامبر اکرم(ص) نباید گرفت و مسیر حرکت جز مسیر حرکت آنان نباید باشد.
ائمه(ع) کسانی هستند که دارای عقل کامل بوده، پناهگاه مردم جهان و وارثان پیامبران بوده و آنان مَثَل اعلای انسانیت‌اند که دیگران باید به آن‏ها اقتدا کنند و صاحبان دعوت به بهترین کمال‌‏ها هستند که دیگران باید دنباله‌رو آنان باشند.
اهل بیت(ع) محلّ معرفت خدا و مسکن برکت خدا هستند. آنان معدن حکمت خداوند متعال، حافظان سرّ حضرت حقّ، حاملان علم کتاب او و جانشینان پیامبر او هستند.
این دعوت‌کنندگان به سوی حقّ دارای چند ویژگی هستند که اصالت آن‏ها را در مسیر الهی‌‏شان روشن می‌‏کند:
آنان دعوت‌کنندگان به سوی خدا و راهنمایان مردم به راههای رضایت و خشنودی حضرت احدیت‏‌اند.
ائمه(ع) در راه اطاعت از اوامر خداوند متعال ثابت قدم هستند.
به خداوند متعال محبّت تام و تمام دارند.
در توحید خداوند متعال مخلص هستند.
شعائر الهی از قبیل امر و نهی خداوند متعال توسّط آنان آشکار می‌شود.
آنان هیچگاه در کلام و گفتار و همچنین در عمل از امر خداوند متعال پیشی نمی‏‌گیرند.

در ادامه زیارت به اصلی‌‏ترین عناصر فکری تشیع اشاره می‌کند:

ایمان به این‏که جز خدای یکتا خدائی نیست و از هر گونه شریک منزّه است.
ایمان به این‏که حضرت محمد(ص) بنده خاصّ و برگزیده و رسول پسندیده خداوند است.
ایمان به اینکه امامان شیعه نیز دارای مقام عصمت و کرامت هستند.

در فرازهایی از این زیارت به جنبه‏‌های عملی رفتار ائمه اطهار این چنین اشاره شده است:

برقرار داشتن عهد و میثاق الهی و محکم نمودن پیمان طاعت آن ذات اقدس.
نصیحت کردن مردم و خیرخواهی برای آنان در آشکار و پنهان برای رضای خدا.
دعوت مردم به راه حقّ به وسیله برهان و حکمت و پند و موعظه نیکو.
ایثار دائم در راه خداوند با گذشتن از جان و صبر کردن بر ناملایمات.
برپاداشتن نماز و پرداخت زکات و عمل کردن دائم به سایر عبادات و حدود دین اسلام.
حفظ شریعت اسلامی به جهت سالم ماندن از تحریف.
تسلیم در برابر قضا و قدر الهی.
تأکید بر وحدت راه پیامبران و تصدیق پیامبران گذشته.

فراز دیگر این زیارت «‌فالراغب عنکم مارق واللازم لکم لاحق والمقصر فی حقکم زاهق‌ (روگردان از شما خارج از دین، و ملازمِتان ملحق‌شونده‌ی به شما،و کوتاهى‌کننده در حقّتان قرین نابودى است)» به عاقبت گروه دوستداران اهل بیت(ع) و دشمنان اهل بیت(ع) می‌پردازد و دوستداران را اهل سعادت و دشمنان را اهل شقاوت معرفی می‌کند.

در فقرات «‌فَبَلَغَ اللَّهُ بِکُمْ اَشْرَفَ مَحَلِّ الْمُکَر