پاورپوینت کامل جامعه روحانیت مبارز تهران ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جامعه روحانیت مبارز تهران ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جامعه روحانیت مبارز تهران ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جامعه روحانیت مبارز تهران ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ شکل‌گیری

۱.۱ انگیزه تشکیل
۱.۲ زمان شکل‌گیری
۱.۳ مبارزه با پهلوی

۲ اساسنامه
۳ دوایر هشت‌گانه
۴ تغییر اساسنامه
۵ حضور مؤثر پس از انقلاب

۵.۱ اعضای فعال در جمهوری اسلامی

۶ اختلافات

۶.۱ انشعاب
۶.۲ اختلاف با هاشمی

۷ دیدگاه سیاسی
۸ نگرش اقتصادی و فرهنگی
۹ روش‌های تأثیرگذاری

۹.۱ نشریه

۱۰ جایگاه قانونی
۱۱ پانویس
۱۲ منابع
۱۳ پیوند به بیرون

شکل‌گیری

انگیزه تشکیل

پس از شکست قیام پانزدهم خرداد ۱۳۴۲ش، روحانیان فعال در این عرصه، علت شکست را نداشتن تشکیلات منسجم دانستند و به ضرورت وجود تشکل پی بردند؛ با این همه، در سال‌های بعد نیز نتوانستند تشکیلات منسجمی پدید آورند، هرچند با تشکیل جلسات هفتگی در منازل افراد و نیز هدایت فعالیت‌های بسیاری از مساجد و تکایا، عملاً در مبارزه با حکومت پهلوی حضور فعال داشتند.[۱]

زمان شکل‌گیری

در ۱۳۵۶ش، در پی توصیه‌های مؤکد امام خمینی، رهبر انقلاب اسلامی ایران، مبنی بر هماهنگی نیروهای مسلمان در مبارزه با حکومت شاه و با تشویق و حمایت شهید مرتضی مطهری، نخستین هسته جامعه روحانیت مبارز ایجاد شد.[۲]

مبارزه با پهلوی

برنامه ریزی راه پیمایی‌ها، سخنرانی در مساجد، تهیه شعارها، و هماهنگی و سازماندهی مبارزه بر ضد حکومت پهلوی عمدتاً برعهده جامعه روحانیت مبارز بود. ارسال تلگرام به امام خمینی و یکی دو اقدام دیگر به مثابه اعلام حضور جامعه روحانیت در مبارزات و حرکت‌های سیاسی بود.[۳]

اساسنامه

اساسنامه مفصّل جامعه روحانیت مبارز در ۱۳۵۷ش، هم زمان با پیروزی انقلاب اسلامی ایران، تدوین شد که در آن برخی اهداف جامعه روحانیت بدین شرح معرفی گردید:

پاسداری مکتبی از انقلاب اسلامی و دستاوردهای آن
نظارت بر امور کشور به منظور استقرار حق و عدالت
برقراری روابط منظم با مراکز خبری و تبلیغی داخل و خارج
ایجاد مراکز تحقیقاتی دینی و فرهنگی
برخورد متعهدانه و فعال با رویدادهای مهم داخلی و خارجی
تقویت کلیه سازمان‌ها و نهادهای خدمتگزار جمهوری اسلامی

دوایر هشت‌گانه

جامعه برای تحقق بخشیدن به اهداف مذکور تأسیس این دوایر هشت گانه را پیش بینی کرد:

دایره فعالیت‌های سیاسی ـ اجتماعی
دایره فرهنگی دینی
دایره تربیتی و آموزشی
دایره تبلیغات اسلامی
دایره مساجد
دایره خدمات
دایره تحقیقات علمی
دایره مدارس علوم دینی.

طبق این اساسنامه، قلمرو فعالیت جامعه کل کشور بود.[۴] پس از تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، بسیاری از بندهای این اساسنامه، چون در حوزه وظایف نهادها و سازمان‌های دولتی بود، منتفی گردید.[۵]

تغییر اساسنامه

در آذر ۱۳۵۸ش، به توصیه امام خمینی حوزه عملکرد اساسنامه جامعه محدود گردید و جامعه موظف شد ضمن تجدید نظر در تشکیلات خود، اعضای شورای مرکزی را انتخاب نماید، لذا اساسنامه جدیدی تنظیم شد که بسیاری از بندهای اساسنامه پیشین در آن حذف گردید و نام جامعه روحانیت مبارز به جامعه روحانیت مبارز تهران تغییر یافت که حاکی از محدود شدن قلمرو فعالیت آن بود.[۶]

آخرین تغییر در اساسنامه جامعه، در ۲۹ مرداد ۱۳۷۵ش روی داد که عنوان رسمی آن، جامعه روحانیت مبارز استان تهران گردید.[۷] مرکز جامعه روحانیت ابتدا در شمیران بود، بعد به سرعت در هر منطقه تهران یک نماینده در بخش مرکزی یافت.[۸] امروزه این تشکل با هشت دفتر در هشت منطقه شهر تهران فعالیت می‌کند.[۹]

طبق اساسنامه این تشکل روحانی در ۲۲ آبان ۱۳۸۶ش، نام آن از جامعه روحانیت مبارز استان تهران به «جامعه روحانیت مبارز» تغییر کرد و برابر ماده ۲ اساسنامه، مرکز آن تهران است و در مراکز استان‌ها و شهرستان‌ها می‌تواند شعبه داشته باشد.[۱۰]

حضور مؤثر پس از انقلاب

جامعه به عنوان تشکلی مذهبی، سیاسی و اجتماعی پس از پیروزی انقلاب اسلامی حضوری مؤثر و تعیین کننده در مجالس قانونگذاری، مجامع و شوراهای مشورتی، قضایی، سیاستگذاری و اجرایی کشور، به ویژه از ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۶ش، داشته است.[۱۱] با تشکیل حزب جمهوری اسلامی در فروردین ۱۳۵۸ش ــ که پنج تن از اعضای شورای مرکزی جامعه روحانیت مبارز، در رأس آن قرار داشتند ــ به تدریج میان حزب جمهوری و جامعه روحانیت اختلافاتی بروز کرد که اوج آن در انتخابات نخستین دوره ریاست جمهوری بر سر معرفی نامزدهای ریاست جمهوری بود.[۱۲]

اعضای فعال در جمهوری اسلامی

اعضای شورای مرکزی جامعه روحانیت از آغاز جمهوری اسلامی تاکنون، در شورای انقلاب، قوای سه گانه مقننه و مجریه و قضائیه، نیروهای مسلح، حوزه‌های علمیه، شورای عالی انقلاب فرهنگی، شورای عالی امنیت ملی، مراکز آموزش عالی و جایگاه‌های امامت جمعه و نمایندگی ولی فقیه در استان‌ها و شهرستان‌های کشور مناصب مهمی داشته‌اند، از جمله در شورای انقلاب، شش تن از اعضای مؤثر جامعه روحانیت (مطهری، هاشمی رفسنجانی، موسوی اردبیلی، باهنر، مهدوی کنی، خامنه‌ای و بهشتی) حضور داشتند؛
ریاست قوه قضائیه طی دو دوره متوالی (۱۳۷۱ـ ۱۳۷۸ش) برعهده محمد یزدی (عضو شورای مرکزی جامعه) بود؛
ریاست مجلس شورای اسلامی در دوره اول و دوم با هاشمی رفسنجانی و در دوره چهارم و پنجم با ناطق نوری بود؛
اکثر نمایندگان مجلس در این دوره ها، از اعضا و هواداران جامعه بودند؛
مهدوی کنی، محمد یزدی و امامی کاشانی نیز مدتی از فقهای شورای نگهبان قانون اساسی بودند.[۱۳]

اختلافات

انشعاب

نوشتار اصلی: مجمع روحانیون مبارز

مجمع روحانیون مبارز

در ۱۳۶۶ ش، به سبب اختلاف نظر بر سر نامزدهای انتخاباتی و چند مورد دیگر، تعدادی از اعضا ــ که با مواضع اکثر اعضای جامعه مخالف بودند ــ از شورای مرکزی جامعه جدا شدند و به همراه عده‌ای دیگر از روحانیان، مجمع روحانیون مبارز تهران را تشکیل دادند.[۱۴] پس از این رخداد، در تعاریف سیاسی، جامعه روحانیت مبارز استان تهران را راست اسلامی و سپس راست سنّتی خواندند. پس از تغییر نام جریان‌های راست و چپ اسلامی به اصول گرا و اصلاح طلب، جامعه روحانیت جزء تشکل‌های اصول گرا به شمار می‌آید.[۱۵]

اختلاف با هاشمی

دومین رخداد در جامعه بر سر نحوه اداره کشور، در زمان ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی، عضو بلند پایه جامعه ر