پاورپوینت کامل ثقه الاسلام تبریزی ۶۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ثقه الاسلام تبریزی ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ثقه الاسلام تبریزی ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ثقه الاسلام تبریزی ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ولادت و نسب
۲ تحصیلات
۳ خصوصیات
۴ زندگی سیاسی

۴.۱ در انقلاب مشروطه
۴.۲ نمایندگی مجلس
۴.۳ انتقاد از مشروطه
۴.۴ اوضاع آشفته تبریز
۴.۵ ورود نیروهای روسیه به تبریز
۴.۶ تحریم جشن‌های عید نوروز
۴.۷ پیشنهاد تشکیل هیئت مصلحه
۴.۸ مخالفان ثقه الاسلام تبریزی
۴.۹ جنگ مجاهدان تبریز با روس‌ها
۴.۱۰ اعدام ثقه الاسلام در روز عاشورا

۵ اندیشه‌های ثقه الاسلام

۵.۱ وحدت
۵.۲ انحصار حق رأی به باسوادان
۵.۳ حمایت از تأسیس مدارس به سبک جدید

۶ ثقه الاسلام و مسائل اجتماعی
۷ آثار

۷.۱ کتاب‌ها
۷.۲ رساله‌ها
۷.۳ نامه‌ها

۸ پانویس
۹ منابع
۱۰ پیوند به بیرون

ولادت و نسب

وی در رجب ۱۲۷۷ هجری قمری به دنیا آمد. فرزند ارشد حاج میرزا موسی ثقه الاسلام و نواده حاج میرزا شفیع صدر ثقه الاسلام بود. جد پنجمش، میرزا محمد شفیع تبریزی، معاصر نادر شاه افشار بود و به پاس خدمتی که به او کرد، مستوفی ناحیه آذربایجان شد. از آن پس این خانواده برخی مناصب و مشاغل دیوانی و حکومتی را برعهده داشتند.[۱] میرزاشفیع تحصیلات دینی خود را در عتبات گذراند و به حلقه درس سید کاظم رشتی (جانشین شیخ احمد احسایی) پیوست و پس از بازگشت به تبریز رهبر شیخیه آنجا شد. فرزندش، حاج میرزا موسی، نیز تحصیلات خود را در عتبات تکمیل کرد. او از اشخاص با نفوذ تبریز و از علمای فعال آنجا در واقعه تحریمِ تنباکو بود.[۲]

تحصیلات

میرزا علی تبریزی تحصیلات دینی را در تبریز به پایان رساند و سپس در عتبات نزد اساتیدی چون زین العابدین مازندرانی و… آن را تکمیل کرد. پس از بازگشت به ایران و فوت پدرش در ۱۳۱۹ق، مظفرالدین شاه به پیشنهاد ولیعهد، محمدعلی میرزا، لقب ثقه الاسلام را به وی داد و او رسماً ریاست شیخیه تبریز را بر عهده گرفت.[۳] وی سه بار ازدواج کرد و حاصل این ازدواج‌ها سه پسر و چهار دختر بود.[۴]

خصوصیات

ثقه الاسلام در ایران و عتبات، فقه، اصول، حکمت، کلام، تاریخ، جغرافیا، نجوم، ادب، علم رجال و کتاب شناسی آموخت. او به فارسی، عربی، ترکی و فرانسه تسلط داشت و در علم تاریخ، کلام و مثنوی شناسی صاحب نظر بود.[۵] وی را در سخنوری توانمند دانسته‌اند.[۶] او به فلسفه و عرفان نیز علاقه داشت.[۷] مطالعه روزنامه‌ها و جراید مهم عربی در تجدد و روشنفکری او تأثیر بسزایی داشت و اطلاعاتش درباره نظام‌های جدیداجتماعی، مجالس وعظ و خطابه او را جایگاه هدایت افکار مردم ساخت.[۸]

ثقه الاسلام بیشتر اوقاتش را در کتابخانه شخصی‌اش می‌گذراند و با شخصیت‌های علمی و ادبی همنشینی داشت. امیرنظام گروسی، مهدی‌قلی هدایت، ادیب خلوت، سید محمد کاظم عصار، و ادیب الممالک فراهانی از معاشران او بودند.[۹] در کتابخانه او مجلسی ادبی برگزار می‌شد که تعدادی از ادبا و فضلای آن روز تبریز در آن شرکت می‌کردند. او خود نیز ذوق شاعری داشت و اشعاری از او باقی مانده است.[۱۰] علاقه‌اش به آموختن، او را برانگیخت تا برادران و فرزندانش را برای تحصیل روانه اروپا و عتبات و تهران کند.[۱۱]

زندگی سیاسی

در انقلاب مشروطه

ثقه الاسلام از آغاز جنبش عدالت‌خواهی و سپس مشروطه طلبی، در زمره حامیان جدّی آن قرار داشت. وی هنگام مهاجرت علما به قم و تحصن آنان در آنجا، با ارسال تلگرام‌هایی به علما و مظفرالدین شاه، ضمن حمایت از خواسته‌های مهاجران، خواستار باز گرداندن آنان به تهران شد.[۱۲]

نمایندگی مجلس

پس از پیروزی نهضت مشروطه، به هنگام رأی گیری برای انتخاب نمایندگان مجلس شورای ملی، وی بیشترین رأی را در میان علما به دست آورد،[۱۳] لیکن نمایندگی را نپذیرفت.[۱۴]
با تأسیس انجمن ایالتی آذربایجان، که محفل آزادی خواهان بود، ثقه الاسلام از حامیان و فعالان این انجمن و از نویسندگان روزنامه انجمن شد.[۱۵] حضور او در انجمن ایالتی، در مقابل انجمن اسلامیه (محفل علمای مخالف مشروطه)، پشتوانه‌ای برای مشروطه خواهان بود.[۱۶]

انتقاد از مشروطه

وی با وجود دلبستگی به مشروطه، از منتقدان جدّی آن به شمار می‌رفت و با رفتارهای خام و تند مشروطه خواهان به شدت مخالفت می‌کرد تا آنجا که کتابچه‌ای درباره خیانت‌های مشروطه طلبان نوشت.[۱۷] سرانجام نیز در اعتراض به تندروی‌های مشروطه خواهان، گوشه نشینی اختیار کرد.[۱۸] در پی افزایش فشار انجمن تبریز به تهران، برای تهیه هر چه سریع‌تر قانون اساسی و امضای آن در ربیع الاول و ربیع الآخر ۱۳۲۵ق، نمایندگان مجلس شورای ملی از ثقه الاسلام تقاضا کردند که مردم را ساکت نماید تا آنان بتوانند با دقت بیشتر قانون اساسی را تهیه کنند.[۱۹]

اوضاع آشفته تبریز

در پی قیام مشروطه خواهان تبریز بر ضد استبداد محمدعلی شاه، مشیرالسلطنه رئیس الوزرا با ارسال تلگرامی تهدیدآمیز به ثقه الاسلام، از او خواست تا اختلاف را رفع کند. ثقه الاسلام در پاسخ به این تلگرام، بر مواضع همیشگی‌اش (دفاع از حقوق دولت و ملت و تلاش برای اتحاد این دو) تأکید کرد.[۲۰] محمدعلی شاه سپاهی را به سرکردگی عین الدوله روانه تبریز کرد، اما به سبب مقاومت اهالی شهر، عین الدوله به باسمنج عقب نشینی کرد و راه ورود آذوقه را به شهر بست. پس از چهار ماه، محاصره و قحطی و گرسنگی مردم تبریز و ترس از مداخله روس‌ها موجب شد که ثقه الاسلام در ۲۷ صفر ۱۳۲۷ برای محمدعلی شاه تلگرام بفرستد.[۲۱] به پیشنهاد او و توافق محمدعلی شاه، مقرر گردید که طرفین نزاع به باسمنج بروند و در آنجا مذاکره کنند. در شرایطی که راه هرگونه همکاری میان دولت و انقلابی‌های تبریز بسته شده بود و از رجال و بزرگان تبریز فردی که معتمد طرفین باشد وجود نداشت، ثقه الاسلام به همراه حاجی سیدالمحققین و میرزا حاج آقا میلانی به باسمنج رفت.[۲۲] وی ضمن نصیحت کردن شاه برای برقراری مجدد مشروطه و هشدار دادن درباره احتمال دخالت و نفوذ اجانب، تلاش می‌کرد اجازه ورود غله و آذوقه را به شهر بگیرد.[۲۳] محمدعلی شاه، به جای درک نیت ثقه الاسلام و خیرخواهی وی برای دولت و مردم، در خیال تبعید او از تبریز بود.[۲۴]

ورود نیروهای روسیه به تبریز

سرانجام، پیش بینی های ثقه الاسلام به وقوع پیوست؛ روسیه و انگلیس برای دخالت در امور داخلی ایران بهانه یافتند و نیروهای روسی در ۴ ربیع‌الثانی ۱۳۲۷ روانه تبریز شدند.[۲۵]

تحریم جشن‌های عید نوروز

پس از ورود روس ها به شهر، ثقه الاسلام به مناسبت عید نوروز ۱۲۹۰/ ربیع الاول ۱۳۲۹ در روزنامه محلی تبریز مقاله‌ای نوشت و از مردم خواست به سبب وجود قشون بیگانه، از اجرای مراسم سنّتی نوروز خودداری کنند. در نتیجه، اکثر اهالی تبریز آن سال عید نگرفتند. برخی درج این مقاله را یکی از عوامل مؤثر در اعدام او به دست روس ها دانسته‌اند.[۲۶]

پیشنهاد تشکیل هیئت مصلحه

پیش از خلع محمدعلی شاه از سلطنت، ثقه الاسلام در نامه‌ای به علمای نجف، ضمن توضیح اوضاع داخلی مملکت (مداخله قشون روس، فقدان قشون ملی و ضعف کارشناسان نظامی)، تنها راه چاره را مصالحه با دولت و اعتماد نکردن به سیاست دو دولت همسایه اعلام کرد و خواستار فرستادن «هیئت مصلحه» به تهران برای حل مشکلات شد.[۲۷] لیکن این کار صورت نگرفت و محمدعلی شاه در ۲۷ جمادی الاخر ۱۳۲۷ از سلطنت خلع گردید. حضور ستارخان و باقرخان در تبریز ـ که از یک سو سبب بهانه‌جویی روس‌ها و از سوی دیگر موجب نارضایتی مخبرالسلطنه، والی آذربایجان، بود ـ ثقه الاسلام را بر آن داشت تا برای حمایت از آن دو، از علمای نجف بخواهد با ارسال نامه‌ای دوستانه به ستارخان و باقرخان، از آنان دلجویی کنند و خود با اصرار آنان را راضی کرد تا به تهران مهاجرت کنند.[۲۸]

مخالفان ثقه الاسلام تبریزی

در این دوران ثقه الاسلام تحت فشاری چند جانبه بود: مخالفان مشروطه که او را محرک و همه کاره مشروطه می‌دانستند و دموکرات‌های تندرو، که ثقه الاسلام از آنان انتقاد می‌کرد، و آنان با او مخالفت و از او بدگویی می‌کردند[۲۹] و متدینان، که عقاید شیخی او را طعن و بر ضد او شبنامه منتشر می‌کردند.[۳۰] برخی عوام نیز از رفتار متجددانه او انتقاد می‌کردند.[۳۱] به رغم تمام این مخالفت‌ها، ثقه الاسلام تلاش می‌کرد مانع درگیر شدن مردم با یکدیگر شود.[۳۲]

در پی بحران میان دولت و مجلس بر سر پذیرفتن یا نپذیرفتن اتمام حجت روس‌ها برای اخراج مورگان شوستر (مستشار مالی امریکایی) اهالی تبریز به خروش در آمدند. روس‌ها که همواره مترصد فرصتی بودند، بدرفتاری را آغاز کردند. مجاهدان تبریزی نیز در واکنش به این رفتار، آمادگی نظامی خود را به رخ آنان می‌کشیدند. در این میان ثقه الاسلام که نگران عاقبت کار بود، با مجاهدان مخالفت کرد؛ از این رو دموکرات‌ها او را به هواداری از روس‌ها متهم کردند و نقشه قتل وی را کشیدند، اما این نقشه عملی نشد.[۳۳] تلاش‌های ثقه الاسلام برای آرام کردن اوضاع نتیجه‌ای نداشت و در ۲۹ ذیحجه ۱۳۲۹ق، روس‌ها جنگ را در تبریز آغاز کردند.

جنگ مجاهدان تبریز با روس‌ها

ثقه الاسلام با مشاهده تجاوز روس‌ها خواستار مقابله مجاهدان شد و حتی کتباً به امیرحشمت نیساری، رئیس شهربانی تبریز، اجازه دفاع داد. این امر موجب شد که تبریز یکباره بسیج شود و با روس‌ها سخت درگیر گردد.[۳۴] طرفین، طی چند روز، جنگ‌های خونین و سختی کردند. از ۳ محرّم ۱۳۳۰، با ضعیف شدن قوای روس، کنسول‌های سایر کشورها و خود روس‌ها سخن از صلح به میان آوردند. از سوی دیگر، رسیدن پیغام‌های پیاپی دولت مبنی بر ترک جنگ، بسته شدن مجلس در دوم محرّم همان سال به دست یپرم خان و پذیرش اتمام حجت روسیه، سبب شد ثقه الاسلام مجاهدان را برای پذیرش پیشنهاد صلح روس‌ها راضی کند و در پی آن مقرر گردید مجاهدان تفنگ‌های خود را کنار بگذارند و شهر را ترک کنند.[۳۵] در این زمان صمدخان شجاع الدوله (سردار محمدعلی شاه و والی مراغه) که روس‌ها از او حم