پاورپوینت کامل برهان امکان ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل برهان امکان ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل برهان امکان ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل برهان امکان ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ جایگاه و اهمیت
۲ سیر تطور
۳ تقریرها

۳.۱ تقریرها براساس امکان ماهوی

۳.۱.۱ تقریر ابن سینا
۳.۱.۲ تقریر محققان معاصر

۳.۲ تقریر برهان براساس امکان فقری
۳.۳ تقریر برهان بدون نیاز به بطلان دور و تسلسل

۴ تفاوت برهان امکان و وجوب و برهان صدیقین
۵ برهان امکان و وجوب در نگاه مخالفان
۶ تک‌نگاری
۷ جستارهای وابسته
۸ پانویس
۹ منابع
۱۰ پیوند به بیرون

جایگاه و اهمیت

برهان امکان و وجوب را از ابتکارات[۱] و افتخارات فلسفه اسلامی،[۲] و از مهم‌ترین براهین جهان‌شناختی[۳][یادداشت ۱] و از روشن‌ترین و استوارترین براهین عقلی[۴] شمرده‌اند. درباره شهرت این برهان گفته شده کمتر کتاب فلسفی و کلامی وجود دارد که از آن بحث نکرده باشد.[۵] همچنین فهرست مدافعان و مخالفان این برهان را نمایانگر اهمیت آن دانسته‌اند.[۶] این برهان از جمله براهین معروف فلسفی است که از مقدمات عقلی محض تشکیل شده است و نیازی به مقدمات حسی و تجربی ندارد.[۷]

گفته شده این برهان، از مقبولیت همگانی برخوردار بوده، قریب به اتفاق فلاسفه و متکلمان مسلمان این برهان را پذیرفته‌اند و بر استحکام و قوت آن اذعان دارند.[۸] ابن سینا این برهان را بهترین و مطمئن‌ترین برهان دانسته،[۹] فخر رازی آن را مورد اعتماد حکما خوانده[۱۰] و علامه حلی آن را استدلال لمّی[یادداشت ۲] و برهانی یقینی شمرده است.[۱۱] به گفته جعفر سبحانی، از متکلمان معاصر شیعه، به جهت استحکام و روشن بودن این برهان، برخی از متکلمان همچون خواجه نصیرالدین طوسی در تجرید الاعتقاد[۱۲] و علامه حلی در کتاب نهج المسترشدین در اثبات خدا تنها به این برهان بسنده کرده و برهان دیگری ذکر نکرده‌اند.[۱۳]

به گفته علامه حلی، آیه «أَوَلَمْ یکفِ بِرَ‌بِّک أَنَّهُ عَلَی کلِّ شَیءٍ شَهِیدٌ؛ آیا کافی نیست که پروردگارت خود شاهد هر چیزی است؟»[۱۴] به این برهان اشاره دارد.[۱۵] آیاتی همچون آیه ۸۸ سوره قصص، ۲۶ و ۲۷ سوره رحمن، ۹۶ سوره نحل، ۱۵ سوره فاطر و ۳۸ سوره محمد را نیز دال بر برهان امکان دانسته‌اند.[۱۶]

سیر تطور

برهان امکان و وجوب، ابتکار ابن سینا شمرده شده است.[۱۷] این نسبت را مشهور دانسته‌اند.[۱۸] مرتضی مطهری، متفکر و متکلم شیعه در قرن چهاردهم شمسی، از این برهان، با عنوان برهان سینوی یاد کرده است.[۱۹] عبدالرحمن بَدَوی، فیلسوف مصری قرن بیستم میلادی، و برخی از محققان معاصر، این برهان را از ابتکارات فارابی دانسته و برآنند ابن سینا در فلسفه اسلامی و توماس آکوئیناس در فلسفه غرب آن را از او وام گرفته‌اند.[۲۰] از دیدگاه ملاصدرا نیز در عبارات فارابی، اشاراتی به برهان امکان و وجوب یافت می‌شود.[۲۱] پس از فارابی[۲۲] و ابن سینا،[۲۳] بیشتر حکما و متکلمان همچون شیخ اشراق،[۲۴] خواجه نصیرالدین طوسی[۲۵] و ملاصدرا[۲۶] آن را پذیرفته و در آثار خود ذکر کرده‌اند.

این برهان در فلسفه غرب نیز مدافعان بسیاری دارد و به ظاهر نخستین کسی که آن را در الهیات و فلسفه غرب مطرح نمود، توماس آکوئیناس، فیلسوف و متکلم مسیحی قرون وسطی، بود که آن را از فیلسوفان مسلمانی چون فارابی یا ابن سینا گرفته است.[۲۷] به گفته عبدالله جوادی آملی، این برهان از طریق آثار ابن رشد و به وسیله توماس آکوئیناس وارد فلسفه غرب شد و از آن پس در فلسفه جدید غرب مورد نقد قرار گرفت.[۲۸] رنه دکارت و لایب نیتس و جان لاک از مدافعان این برهان و دیوید هیوم، ایمانوئل کانت، جان استوارت میل و برتراند راسل را از مخالفان این برهان نام برده‌اند.[۲۹]

بهاءالدین خرمشاهی، نویسنده و مترجم معاصر ایرانی، در ترجمه کتاب خدا در فلسفه، از برهان‌های جهان‌شناختی با عنوان برهان امکان و وجوب یاد کرده و برهان حدوث و حرکت را تحت برهان امکان و وجوب ذکر کرده است.[۳۰] به همین دلیل افلاطون و ارسطو را نیز در زمره موافقان برهان امکان و وجوب شمرده است.[۳۱] دلیل این امر، ناآشنایی و غفلت از عناصر و مفاهیم محوری برهان امکان و وجوب دانسته شده است.[۳۲]

تقریرها

تقریرهای متعددی از برهان امکان و وجوب ارائه شده است که برخی از آنها براساس امکان ماهوی و بعضی براساس امکان فقری است. بیشتر تقریرات مبتنی بر بطلان دور و تسلسل ارائه شدند؛ ولی بدون نیاز به دور و تسلسل نیز تقریر شده است.

تقریرها براساس امکان ماهوی

گفته شده محور برهان امکان و وجوب براساس امکان ماهوی، ماهیت و امکان ماهوی است و با قول به اصالت ماهیت تناسب دارد.[۳۳] در تقریرات برهان امکان براساس امکان ماهوی، به ماهیت ممکن الوجودها نظر می‌شود و از آن طریق، واجب الوجود اثبات می‌شود.[۳۴]

تقریر ابن سینا

ابن سینا این برهان را به صورت مختصر این‌گونه بیان کرده و سپس توضیح داده است: شکی نیست که چیزی وجود دارد. موجود یا واجب الوجود است یا ممکن الوجود.[یادداشت ۳] اگر واجب باشد مطلوب ثابت است و اگر ممکن باشد، باید در نهایت به واجب الوجود منتهی شود.[۳۵] ابن سینا در اشارات برخی از مقدمات را ذکر نکرده و خواجه نصیرالدین طوسی در توضیح بدان افزوده است.[۳۶] خواجه طوسی برهان ابن سینا را با توضیحات خود این‌گونه تقریر است:

هر موجودی که ملاحظه شود، به لحاظ ذاتش یا ممکن الوجود است یا واجب الوجود.
وجود هر ممکن الوجودی از غیرش است؛ زیرا در ممکن الوجود بالذات، هیچ یک از هستی و نیستی بر دیگری ترجیح ندارد و آن برای وجود یافتن، نیازمند علتی غیر از خودش است.
آن علت یا واجب الوجود است یا ممکن الوجود. اگر آن علت، واجب الوجود باشد، مطلوب (اثبات واجب الوجود) ثابت است؛ اما اگر ممکن الوجود باشد، آن علت، خود برای موجود شدن نیازمند به علتی غیر از خود است. درباره علت دوم مجدداً دو گزینه واجب الوجود و ممکن الوجود بودن تکرار می‌شود.
بنابراین سلسله ممکن الوجودها یا باید به واجب الوجود منتهی شود یا به دور یا تسلسل منتهی می‌شود.
دور و تسلسل هر دو محالند.
بنابراین سلسله ممکن الوجودها باید به واجب الوجود منتهی شود.[۳۷]

به گفته جعفر سبحانی، متکلم معاصر شیعی ایرانی، ابن سینا، برهان خود براساس مقدمات چهارگانه زیر تقریر کرده است: قبول اصل واقعیت هستی، تقسیم عقلی هستی به واجب و ممکن، پذیرش اصل علیت و بطلان تسلسل.[۳۸]
ابن سینا برهان خود را که براساس امکان ماهوی برای اثبات خدا سامان داده بود، در کتاب اشارات و تنبیهات، برهان صدیقین نامیده است.[۳۹]

تقریر محققان معاصر

برخی از محققان معاصر برهان امکان و وجوب را براساس بدیهیات و به صورت شکل منطقی این‌گونه تقریر کرده‌اند:

موجودی هست؛
هر موجود