پاورپوینت کامل مکتب عرفانی تبریز ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مکتب عرفانی تبریز ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مکتب عرفانی تبریز ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مکتب عرفانی تبریز ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ ویژگیها
۴ وضعیت کتاب
۵ پانویس
۶ منابع مقاله
۷ وابسته‌ها

ساختار

کتاب مکتب عرفانی تبریز که در یک جلد با ۲۶۴ صفحه نوشته شده است و تماماً اختصاص به معرّفی این مکتب عرفانی دارد. کتاب دارای مقدّمه‌ای مفصّل بانضمام یک پیش مقدّمه است که از وضعیت کتاب خبر می‌دهد که در واقع تمهیدی برای ورود به بحث اصلی است. فهرست مطالب کتاب چنین است: مقدّمه‌ی چاپ دوّم، مقدّمه، عرفان و تصوّف، پیران و بابایان تبریز، مشایخ بزرگ مکتب عرفانی تبریز، فتوّت و جوانمردی، دیگر مشایخ مکتب عرفانی تبریز، سه سهروردی بزرگ، چند خواجه‌ی بزرگ، و سخن آخر.

قهراً در بین فصول اصلی اشاراتی فرعی نیز وجود دارد و در بر شمردن نامهای شهیر آن دیار آنچه که بایسته بوده را آورده و هر کدام را آشنایی ای مختصر داده است. نام این بزرگان که با «بابا» یا «خواجه» شهرت داشتند در ذیل هر فصل قرار داده است و لذا کسانی چون: بابا فرج وایقانی، بابا حسن سرخابی، بابا مزید، بابا فقیه اسبستی، و بابا حامد از این دست به حساب می‌آیند که زیر مجموعه‌ی بابایانند. در عین حال مشایخی چون: ابراهیم جوینانی، باله حسن صوفیانی، ابو اسحق، شیخ ابوبکر طائی ابهری، یوسف بن حسین تبریزی، ابوبکر حسین ارموی از آن قبیلند. از دیگر نامداران و مشاهیر شیخ شهاب‌الدین اهری، شمس الدین ملک‌داد تبریزی و شیخ محمود شبستری است. و نیز در زنجان در روستای سهرورد، سه بزرگ نامدار چون: ابوالنجیب ضیاءالدّین عبدالقاهربن عبدالله، سهروردی شیخ اشراق و شیخ شهاب‌الدّین ابوحفص عمر سهروردی. و همین طور خواجگان شهیر آن دیار به مانند: خواجه محمّد کججانی، خواجه خوشنام، خواجه عبدالرّحیم اژآبادی و خواجه یوسف دهخوارقانی است که مورد توجّه و معرّفی قرار گرفته‌اند.

نویسنده در مقدّمه‌ی کتاب می‌نویسد: آنچه که به عنوان مکتب عرفانیِ آذربایجان طرح می شود در حقیقت تمام مسائلی است که به عنوان عرفان و تصوّف در همه‌ی مناطق این استان وجود دارد. در تبریز، اردبیل، زنجان، اهر، بنیس، شبستر، وایقان، ابهر، سهرورد، اسکو، کججان، و بسیاری دیگر از محلّات این استان ردّ پای تصوّف و عرفان اسلامی به خـوبی دیـده می شود، هرچند که منابع و مآخذ ما در این باره بسیار کم و اندک است ولی همین مقدار هم می تواند نشان دهد که این جایگاه در روزگاران گذشته یکی از بهترین محلّه های رشد عرفان و تصوّف اسلامی بوده است. به واقع آنچه که در این محلّات از این بابت وجود داشته چیزی کم از منطقه‌ی خراسان و شیراز که بسیاری آنرا (خراسان) مهد عرفان و تصوّف ایران و اسلام می شناسند ندارد. درست است که آنچه که هست در تمام منطقه‌ی آذربایجان وجود داشته ولی از آنجا که تبریز مرکزیّت داشته و محلّ سکونت و حضور مشایخ بزرگ آن زمان بوده به نوعی می توان به آن، تصوّف تبریز و مکتب عرفانیِ تبریز هم اطلاق کرد[۲].

گزارش محتوا

کتاب مکتب عرفانی تبریز تحقیقی گسترده و تئوری ای ارزشمند از استاد کاظم محمّدی است و این کتاب با این معنا و مبنا برای نخستین بار در طول این هزاره سال است که به نگارش در می‌آید و مؤلّف که خود وارث معنوی این مکتب عرفانی است همان راه را نیز در عصر حاضر تجدید و تداوم می‌بخشد. با تمام ناشناختگی این مکتب سعی نویسنده آن است که شناختی قابل توجّه از آن به دست بدهد و شرایط مشابه با دیگر مکاتب به مانند خراسان و شیراز و بغداد را روشن نماید و در همین راستا از برخی آثار مهم این دیار و معرّفی برخی از نامداران آن همّت کرده است.

نویسنده در مقدّمه توضیح می‌دهد که بین این چهار مکتب وجوه اشتراکی زیادی وجود دارد و همین نقاط مشترک می‌تواند آنها را به هم پیوند بدهد. این که در قرآن دوّم و سوّم شخصیت ممتازی به مانند بایزید بسطامی‌ به عارفان و مشاهیر ارزشمند تبریز اشاره می‌کند نشانگر آن است که از همان زمان در آن دیار مردانی از تبار توحید و معرفت بوده‌اند که باید به آنها توجّه می‌شد ولی به واقع در حق ایشان جفا شده است[۳].

نویسنده در مقدّمه متذکّر می‌شود: عرفان مکتب تبریز و یا مکتب عرفانیِ تبریز هم با توجّه به عناصر اساسیِ «دین» و «قرآن» و «سنّت» توانسته جایگاهی بلند یابد و در بین مناطق عرفان خیز ما به مانند خراسان و شیراز حرفهائی برای گفتن در این باره داشته باشد. این کتاب هم بیشتر به همین موارد توجّه خواهد نمود و وضعیّت عرفان و تصوّف مکتب تبریز را با وجود صوفیان و عارفانی که در آن محیط پرورده شده‌اند بررسی و تحلیل خواهد نمود. بر این اساس نه تنها مفاهیم عرفانی و سلوکی بلکه بیان و تحلیل شخصیّتهای عرفانی این منطقه با نوع سلوکی که داشته‌اند و نوع تربیتی که دیده‌اند و همین طور نوع و شیوه‌ی تربیت کردن ایشان از نکاتی است که این راقم میل دارد آنرا در این دفتر تا حدّ امکان بیان کند[۴].

در بخش عرفان و تصوّف با تعاریفی جهت آشنایی با این رشته از معرفت مواجه می‌شویم که این تعاریف از زبان بزرگان این رشته به مانند: ابوالحسن خرقانی، ابوسعید ابوالخیر، ابوتراب نخشبی، ابوعلی رودباری، ابوبکر شبلی و دیگران مطرح شده است. این تعاریف ماهیت عرفان و تصوّف را معلوم می‌کند و کار عارف و صوفیِ صافی را به خوبی گوشزد می‌نماید و در تعریفی جامع از ابوسعید ابوالخیر شریعتمدار بودن اهل تصوّف را که بر مدار قرآن و سنّت سیر می‌کنند نمایش می‌دهد و ده مورد را که همه مستند به آیات قرآن است را در دستور کار صوفی و عارف قرار می‌دهد که گویی هر که بدان اصول پایبند نباشد از طریقت خارج و منحرف شده است[۵].

در طریقت گذشته از مرشد و پیر و شیخ و مراد الفاظی دیگر وجود دارد که بزرگان این طریق را معلوم می‌کند مانند: باب، بابا، باله، استاد، پدر، اخی، خواجه و موارد دیگر که این الفاظ چیزی مترادف با «ولی» و جمع آن «اولیاء» منظور می‌شود که مورد اعتبار اغلب فرق و نحله‌هاست. در بخشی از این کتاب سخن از بابایان رفته است که مشایخ اصلی تبریز و یا به طور کلّی آذربایجان بودند امّا این بابایان تنها در تبریز و آذربایجان هرت نداشتند بلکه در دیگر بلاد اسلامی‌