پاورپوینت کامل الشفاء ۶۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل الشفاء ۶۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل الشفاء ۶۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل الشفاء ۶۹ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ وابسته‌ها

ساختار

کتاب(الشفاء) داراى چهار بخش طبیعیات، ریاضیات، منطق و الهیات است. قسمت ریاضیات کتاب شفا، در چهار بخش هندسه با پانزده مقاله، حساب با چهار مقاله، موسیقى با شش مقاله و هیئت با سیزده مقاله تنظیم شده است که هر کدام از آنها نشان‌گر تسلط و احاطه‌ى مؤلف بر این علوم مى‌باشد.

گزارش محتوا

هندسه: بخش اول ریاضیات یا به عبارتى فن اول ریاضیات که عبارت است از هندسه، در واقع تحلیل و بررسى اصول اقلیدس مى‌باشد که توسط حجاج بن یوسف مطر، به عربى ترجمه شده است. البته ترجمه‌هاى دیگرى نیز موجود است که مى‌توان حجاج بن یوسف را اولین مترجم اصول اقلیدس به حساب آورد. بوعلى، در بخش هندسه بر خلاف خود اقلیدس و مترجم آن، به تفصیل نپرداخته و فقط به مطالبى که براى درک قضایا و اثبات آنها لازم است، پرداخته است. مقصود ابن سینا این است که متعلم را هر چه سریع‌تر با مبانى هندسه آشنا سازد. وى به گفته شاگرد و دوستش، ابوعبید جوزجانى، ابتدا کتابى به نام مختصر اقلیدس، تألیف کرد که بعدا بخشى از کتاب شفا را تشکیل داد.

ابن سینا، بخش هفتم کتاب نجات را نیز به هندسه اختصاص داده است. نظریات ابن سینا در ریاضیات هنوز کاملا مورد بررسى قرارنگرفته است، ولى کارل لوکوچ، بخشى از فن اول ریاضیات شفا (هندسه مسطحه) را در کتاب خود مورد بررسى قرار داده است.

هندسه، به نظر ابن سینا، یکى از علوم ریاضى، بلکه اولین علم از علوم ریاضى است که متکفل آموزش اوضاع خطوط، اشکال سطوح و انحطام مقادیر مى‌باشد.

مقاله اول از بخش هندسه ریاضیات شفا، در تعریف مثلث و متوازى الاضلاع مى‌باشد. اولین مطلبى که در این مقاله بیان مى‌گردد، تعریف نقطه و خط است. مؤلف، نقطه را به شىء ما لا جزء له و خط را به طول بلا عرض و طرفاه نقطتان، تعریف مى‌کند، سپس به تعریف زاویه‌ى قائمه، حاده و منفرجه مى‌پردازد.

در ادامه انواع مثلث که عبارتند از: متساوى الاضلاع، متساوى الساقین، مختلف الاضلاع و قائم الزاویه بیان شده، سپس مربع و مستطیل و اشکالى که چهار ضلعى مى‌باشند، با انواع گوناگونشان مورد بررسى قرار گرفته‌اند. دیگر اشکال چند ضلعى و تعریف دو خط موازى نیز در بخش مقدمه مقاله اول هندسه مطرح گردیده‌اند. ابن سینا، در بخشى به نام علم جامع، کیفیت به دست آمدن مثلث متساوى الاضلاع از دو دایره را بیان کرده است.

مقاله‌ى دوم در مورد خط مستقیم و تقسیمات آن مى‌باشد. وى این بخش را با تعریف مربع به سطح قائم الزاویایى که خطوط محیط به زاویه قائمه بر آن احاطه دارند، آغاز مى‌کند. چگونگى به دست آمدن مربع و انواع آن نیز در این بخش مورد بررسى قرار گرفته است.

مقاله‌ى سوم در مورد دایره است. ابن سینا، مى‌گوید: در دایره تمام قطرها و نصف قطرها که امروزه شعاع گفته مى‌شود، با هم‌دیگر مساوى هستند. به دست آوردن مرکز دایره، نقطه مماس دو دایره و مطالبى از این قبیل نیز در همین مقاله مطرح شده‌اند.

مقاله‌ى چهارم، در مورد عملیات مثلث‌ها و دایره‌ها است. شکل محیط، اولین مبحث این بخش مى‌باشد. مقاله‌ى پنجم در مورد نسبت مى‌باشد. شیخ الرئیس، در این بخش، جزء را به مقدار کوچک‌تر از مقدار بزرگ‌تر معرفى مى‌کند و…

سطوح متشابهه، عنوان مقاله ششم است. بوعلى سطوح متشابهه را به زوایاى متساویه و اضلاع تناسبیه‌ى آنها معنا مى‌کند و مى‌گوید: سطوح متکافئه، سطوحى هستند که اضلاعشان بنا بر تقدم و تأخر با هم متناسب مى‌باشند.

مقاله هفتم درباره اشتراک و تباین و…است. در این مقاله، راجع به وحدت، عدد، زوج و فرد توضیحاتى داده شده است؛ براى مثال مى‌فرماید: واحد، به هر چیزى که عقلاً قابل قسمت نباشد، گفته مى‌شود و عدد، جماعت مرکبى از واحدها است. عدد زوج، عددى است که قابل قسمت به دو عدد مساوى باشد.

هشتمین مقاله، متعلق به بحث متوالیات و نهمین مقاله در ادامه آن مى‌باشد و عنوان «متوالیات و ما یتصل بها من عوامل و غیرها» را به خود اختصاص داده است. مقاله دهم، در اشتراک و تباین است و در ادامه خطوط مشترک توضیح داده شده است که مثل سایر بخش‌ها با اشکال گوناگونى همراه است.

یازدهمین مقاله، درباره هندسه فراغیه مى‌باشد. در این قسمت، اشکال به مجسم، منشور و مخروط و استوانه تقسیم شده و هر کدام با توضیح و تعریف خاص خودش مورد بررسى واقع گردیده و شیوه محاسبه هر کدام، با ترسیم اشکالى بیان شده است.

مقاله دوازدهم، کثیرات السطوح نام دارد که در واقع بحث از اشکالى است که داراى چند سطح مختلف مى‌باشند. عناوین مقاله سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم به ترتیب عبارت است از: «القسمه ذات الوسط و الطرفین و المضلعات المنتظمه»، «القسمه ذات الوسط و الطرفین و المجسمات المنتظمه» و «رسم مجسمات منتظمه داخل بعضها».

حساب: دومین بخش ریاضیات، علم حساب است. ابن سینا، این بخش را در قالب چهار مقاله توضیح داده است که مقاله اول، در خواص عدد؛ مقاله دوم، در احوال عدد از حیث اضافه شدنش به غیر؛ مقاله سوم، در احوال عدد از حیث تألیفش از واحدها و مقاله چهارم، در متوالیات دانه است.

مؤلف، در جاهاى دیگر همچون کتاب قاطیغوریاس و… از ماهیت عدد و اقسام آن سخن گفته است. برخى از مسائل مطرح شده در این مقاله عبارتند از: هر عددى نصف مجموع دو عدد زیرین و رویین خویش است، چنان‌که پنج، نصف حاصل جمع شش و چهار مى‌باشد؛ مربع هر عددى مساوى است با حاصل ضرب دو عدد زیرین و رویین آن به اضافه یک، چنان‌که مربع پنج، برابر است با حاصل ضرب شش در چهار به اضافه یک(بیست و پنج) و…

مقاله دوم، در باب احوال عدد است از جهت اضافه شدنش به غیر. ابن سینا، مى‌گوید: در باب عدد، دو نگاه به عدد ممکن است: اول، نگاه به عدد از باب اینکه فی نفسه معتبر است و دیگرى از این جهت که اضافه به عددى دیگر مى‌گردد. احوال عدد از حیث کیفیت تألیفش از واحدها، عنوان مقاله سوم است. مقاله چهارم در متوالیات دانه مى‌باشد که در آن مناسبات و اصناف و خواص آن مطرح گردیده است.

موسیقى: سومین بخش ریاضیات، علم موسیقى است که بوعلى، خود، آن را «جوامع علم الموسیقى» نامیده است. این بخش، حاکى از تسلط قابل توجه مؤلف بر علم موسیقى است و البته این تسلط در دیگر علما و دانشمندان زمان ابن سینا نیز کم و بیش مشهود است.

موسیقى در عصر مؤلف، در هزار سال پیش، بسیار مورد توجه بوده است و بسیارى آن را پیشه خود مى‌ساختند و در جامعه ارجمند بودند. فضلا و امرا و پادشاهان آن را دوست مى‌داشتند و اغلب، خود، نیز مى‌آموختند.

موسیقى، فن و علمى صاحب شأن بوده است و به این سبب دانشمندان مشرق زمین چون کندى، فارابى، خوارزمى، اخوان الصفا و دیگران به آن توجه داشتند و آن را توسعه داده ومورد مباحثه و تدریس و عمل قرار مى‌دادند و راجع به آن کتاب مى‌نوشتند.

ابن سینا از بزرگان علماى موسیقى و مشاهیر موسیقى‌دانان زمان خود بوده و مباحث اصلى موسیقى را با نهایت دقت، تشریح نموده است. این، تعجبى ندارد، چه این فیلسوف شهیر، دامنه فکرى خود را به ناحیه خاصى از دانش محدود نکرده، بلکه نواحى مختلف معرفت و ضمن آنها موسیقى را نیز پیموده است و آن را از اقسام چهارگانه حکمت ریاضى شمرده و در کنار علم حساب، هندسه و علم هیئت قرار داده است.

بوعلى، سه کتاب در موسیقى دارد که دو تاى آنها به عربى و سومى را به فارسی نگاشته است. مهم‌تر از همه در کتاب شفا است و آنچه در کتاب نجات است، در واقع خلاصه‌اى از شفا مى‌باشد و فارسی آن در دانش‌نامه علایى است که خلاصه‌اى از کتاب نجات است و معروف است که قسمت موسیقى دانش‌نامه را جوزجانى، شاگرد بوعلى، بعد از وفاتش به رشته تحریر درآورده است.

ابن سینا، در موسیقى شفا، به دو کتاب دیگر اشاره مى‌کند که در آن بعضى از مباحث موسیقى را شرح داده است؛ این دو، یکى کتاب البرهان است و دیگرى کتاب اللواحق. ابن ابى‌اصیبعه، خبر داده که بوعلى، کتاب دیگرى به نام «المدخل الى صناعه الموسیقى» نگاشته است که موضوع آن با قسمت موسیقى کتاب النجات متفاوت است. متأسفانه سه کتاب مزبور، تا کنون به دست نیامده است.

مهم‌ترین کتاب موسیقى ابن سینا، قسمت موسیقى شفا است که از نفیس‌ترین مراجع موسیقى ایران شمرده مى‌شود و تا آن‌جا که بر ما مکشوف است، این اثر، توسط بارون‌درلانژر به فرانسه ترجمه شده و موسیقى عربى نام گرفته است.

موسیقى شفاى ابن سینا، شامل شش مقاله است که هر یک به ترتیب زیر فصولى دارد: مقاله اول، شامل پنج فصل است: فصل اول، در تعریف موسیقى و اسباب صوت و… است. فصل دوم، در شناخت ابعاد متفقه و ابعاد متنافره و… است. فصل سوم، در ابعاد متفقه به اتفاق اصلى است. فصل چهارم، در ابعاد متفقه به ابعاد بدلى است.

مقاله دوم، داراى دو فصل است که اولى، در جمع کردن بعضى از ابعاد با برخى دیگر و جدا کردن بعضى از بعضى دیگر مى‌باشد و دومى، در مضاعف و نصف کردن ابعاد است.

مقاله سوم، شامل چهار فصل است که فصل اول، در جنس و تقسیم آن به انواع است. فصل دوم، در تعداد اجناس است. فصل سوم، درباره اجناس قوى است. فصل چهارم، درباره اجناس ملایم است.

مقاله چهارم، داراى دو فصل است که اولى، در جماعت و دومى، در انتقال است. مقاله پنجم، شامل پنج فصل است که اولى، در نت‌هاى موسیقى یا علم اوزان و دومى، در وزن‌خوانى یا حکایت آهنگ‌ها با زبان و سومى، در انواع اوزان متصل و منفصل و چهارمى، در اوزان چهار تایى، پنج تایى، شش تایى و اوزان معمولى و پنجمى در اوزان شعرى است.

مقاله ششم، شامل دو فصل است که اولى، در ترکیب و تألیف آهنگ و دومى، در آلات موسیقى است.

اغلب مستشرقین، به استناد اینکه فلاسفه مشرق، علماى یونان را شناخته و کتاب‌هاى آنها را به عربى ترجمه کرده و خوانده‌اند، گفتار آنها را در موسیقى بر پایه موسیقى یونان، استوار دانسته‌اند و حتى نظریات علمى آنان را بر موارد عملى موسیقى شرقى، منطبق نگرفته‌اند، چنان‌که گویى بحث فارابى و بوعلى سینا در موسیقى، یک بحث ریاضى بیش نبوده و بر عمل موسیقى آن زمان تطبیق نمى‌کرده است. این‌گونه قضاوت، به نظر، بسیار نارواست، چه گام منسوب به فیثاغورث که بر پایه‌ی عدد سه استوار است و پایه گام ملودى موسیقى غربى است، از هزارها سال پیش در چین به شکل خاصى مورد استعمال بوده است و مسلما از قدیم در ایران وجود داشته است. فارابى، در شرح تنبور خراسان و درجه‌بندى آن، وجود چنین گامى را تأیید مى‌کند، در حالى که در شرح تنبور بغداد که گام آن معرف موسیقى عربى پیش از اسلام است، چنین درجه‌بندى وجود ندارد. چنانچه این گام از یونان به ایران آمده باشد، باید نخست از بغداد عبور کرده باشد.

هم‌چنین گام منسوب به اریستکسن را که پایه گام هارمونى مغرب است، در موسیقى هند و ایران مى‌توان یافت