پاورپوینت کامل الأصفی فی تفسیر القرآن (کتاب) ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل الأصفی فی تفسیر القرآن (کتاب) ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل الأصفی فی تفسیر القرآن (کتاب) ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل الأصفی فی تفسیر القرآن (کتاب) ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ مؤلف
۲ نام کامل تفسیر
۳ روش تحقیق
۴ نسخه‌شناسى
۵ منابع مقاله
۶ منبع
۷ متن کتاب الاصفی فی تفسیرالقرآن

مؤلف

محمّد بن مرتضى مشهور به ملامحسن فیض کاشانى (۹۷۷-۱۰۵۹ش)، حکیم، محدث، مفسر، عارف، شاعر، و یکى از اکابر علما، و فقهاء اخباری دوره صفویه در قرن یازدهم هجری و از شاگردان بر جسته ملاصدرای شیرازی و معاصر با شاه عباس دوم بوده است. پدر وی رضی‌الدین شاه مرتضی (۹۵۰-۱۰۰۹ق) مردی فقیه، متکلّم، ادیب و مفسر بود و در کاشان حوزه تدریس داشت از اساتید برجسته ایشان می توان به ملّا محمدتقی مجلسی، شیخ بهایی، میرفندرسکی، میرداماد اشاره کرد. و برخی از آثار ایشان شامل، عین الیقین الملقب بالانوار و الاسرار، الاصفی فی تفسیر القرآن، الشهاب الثاقب فی وجوب صلاه الجمعه العینی می باشد. سرانجام ملامحسن فیض در سن ۸۴ سالگى، در ۲۲ ربیع الثانى سال ۱۰۹۱ در شهر کاشان از دنیا رفت و در قبرستانى که در زمان حیاتش زمین آن را خریدارى و وقف نموده بود، به خاک سپرده شد.

نام کامل تفسیر

نام کامل تفسیر« الاصفى فى تفسیر القرآن» مى‌باشد، به زبان عربى و شامل تفسیر کل قرآن مى‌باشد، الاصفى
گزیده‌اى از تفسیر صافى است، فیض در الاصفى به قول شیخ آقا بزرگ، تنها به تفسیر اهل بیت اکتفا کرده است، با این دید تفسیرى روایى است. و نیز مى‌توان آن را آمیخته‌اى از روایت و درایت دانست.
الاصفى در ۲۱ هزار سطر، حدود یک سوم صافى مى‌باشد که در دو مجلد ارائه شده است. تفسیر صافى در سال ۱۰۷۵ پایان یافت و بعد از دو سال الاصفى به نهایت رسید.

مؤلف در مقدمه مى‌گوید:« این تفسیر را از تفسیر دیگرم صافى برگزیدم و در نگارش آن گزیده‌گویى را پیشه ساختم و آن را از زواید پیراستم، در تفسیر آیات به بیان آیاتى که نیازمند توضیح بودند، با توجه به کلام معصومین، همت گماشتم، هر گاه از تفسیر قمى چیزى آوردم که منسوب به معصوم نیست در آغازش واژه قمى را نهادم تا از روایات دیگر جدا شود و اگر چیزى از طریق عامه نقل کردم، آن را با کلمه« روى» از روایات دیگر متمایز ساختم، آنجا که از ائمه به لفظ آنها نقل مى‌کنم به لفظ« قال»،« ورد» و« فى روایه» مشخص نمودم و اگر تلخیص شده یا نقل به مضمون کرده باشم با لفظ« کذا ورد» آن را بیان کرده‌ام. و آنجا که کلامى از معصوم( ع) نیافتم یا اینکه یافته ولى قابل اعتماد ندیدم، از سایر تفاسیر قویترین قول را انتخاب کرده و آن را نوشته‌ام.

مفسر در مقدمه بر این معنا تکیه دارد که: کسیکه در فهم معانى قرآن به اخبار مراجعه مى‌کند، اگر بخواهد به تناقض و تضاد نرسد، باید در معناى آیات و تفسیر آنها بر برخى روایات آحاد و افراد تکیه نکند، بلکه به معناى عام و مفهومى که از مجموعه روایات فهمیده مى‌شود باید تکیه کند، بدین ترتیب تناقض در اخبار نیز مرتفع مى‌شود، مواردى از اخبار که بر تخصیص معنا دلالت دارد، براى اشاره به منزّل فیه، یا اشاره به یکى از بطون آیه است، و ممکن است معناى دیگرى را قصد کرده باشد، بستگى به فهم مخاطب و میزان انس او با روایات دارد زیرا کلام معصومین( ع) به تناسب فهم مردم بیان شده است. اگر آن را بر معناى خاص، حمل کنیم، قرآن را محدود به همان موارد کرده‌ایم در نتیجه از فایده خواهد افتاد و حاشا که چنین قصدى از روایات در کار باشد.

با این بیان معناى تأویل روشن مى‌شود و آن اراده بعض افراد معناى عام است، که از ذهن مخاطب پنهان شده، که در مقابل تنزیل مى‌باشد.

روش ورود و خروج این تفسیر در مباحث به این شکل است که ابتدا، اطلاعات کلى شامل، مکى و مدنى بودن، نام سوره و تعداد آیات آن را بیان مى‌کند. پس از آن معناى آیات و کلمات را با روایات معصومین( ع) ذکر مى‌نماید، روایاتى که مصدر آنها، یعنى اسانید و نام معصوم از آن به دلیل اختصار حذف گردیده است. در مرحله بعد به معناى لغوى کلمات مى‌پردازد و سپس مطالب خود را که برگرفته از اجتهاد خود یا تفاسیر دیگران است، با عنوان« اقول» مطرح مى‌کند. در این عنوان بین روایات نقل شده جمع کرده و گاه در این جمع از آیات استفاده برده است، مانند ج ۱ ص ۸ در بحث« صراط مستقیم».
و در نهایت با تعبیر« و بالجمله»، تبیین و تفسیر کلى فراز و جمع‌بندى آن را بیان مى‌دارد. در آخر هر سوره نیز به فضل سوره و ارزش آن به نقل از ثواب الاعمال مى‌پردازد.

با وجود همت مفسر بر اختصار امّا از نقل شأن نزول از طریق روایت و غیر آن، غفلت نمى‌ورزد، مانند ج ۱ ص ۱۴ آیه ۸ سوره بقره. با این وجود نیز گاهى به نقل اقوال مبادرت مى‌ورزد مانند ج ۱ ص ۱۷ آیه ۱۹ سوره بقره.

روش تحقیق

« مرکز تحقیقات و مطالعات اسلامى» و