پاورپوینت کامل محمدتقی آقا نجفی اصفهانی ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل محمدتقی آقا نجفی اصفهانی ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل محمدتقی آقا نجفی اصفهانی ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل محمدتقی آقا نجفی اصفهانی ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ولادت و خاندان
۲ تحصیلات و استادان
۳ تدریس و شاگردان
۴ آثار و تألیفات
۵ فعالیتهای سیاسی و اجتماعی
۶ وفات
۷ منابع

ولادت و خاندان

محمدتقی آقا نجفی در ۲۲ ربیع الثانی سال ۱۲۶۲ق، در اصفهان به دنیا آمد. پدر وی شیخ محمدباقر نجفی، فرزند مرحوم آیت‌الله شیخ محمدتقی اصفهانی، صاحب کتاب «هدایه المسترشدین» بود که وی مقام اجتهاد و رهبری داشت. مادر آقانجفی، دختر دوم مرحوم آیت‌الله سید صدرالدین عاملی از علما و مراجع بزرگ بود. نیاکان آقانجفی از ایوانکی و سمنان بودند. جدّش در آغاز جوانی به عراق رفت و پس از سالها تحصیل علم، اصفهان را برای سکونت و فعالیتهای دینی برگزید و در آنجا حوزه درسی دایر کرد.

تحصیلات و استادان

آقانجفی در آغاز عمر، چندان رغبتی به تحصیل علم نداشته به حدی که مردم آینده او را یک مُلازاده بیسواد پیش بینی می‌کردند. به گفته خود آقانجفی در کتاب «مفتاح السعاده» در کسب دانش کندذهن بوده و از تلاشهای علمی خود کاری از پیش نمی برده و چون از رسیدن به خواسته اش که فراگیری علم فقه و رسیدن به مقام اجتهاد بوده، ناامید شده به حضرت امام حسین(ع) توسل جسته و بعد از آن کمک و توسل، سخت به فکر تحصیل علم و معارف می افتد.

پس از طی آموزش مقدماتی علوم در محضر پدرش، در سال ۱۲۸۵ق، راهی عتبات شد و در آنجا به تحصیل علم ادامه داد و از محضر استادان بزرگی چون «میرزا محمدحسن شیرازی» (صاحب فتوای تحریم تنباکو) که زمانی در اصفهان از شاگردان جّد او بود، «شیخ مهدی آل جعفر نجفی کاشف الغطاء»، «شیخ راضی نجفی» و «سید علی آقا شوشتری» بهره گرفت تا به مقام اجتهاد رسید. در این میان مرحوم شوشتری در تکوین شخصیت آقانجفی به ویژه در بُعد عرفانی نقش بسزایی داشت. تلمذ در محضر این استاد را می‌توان نقطه عطفی در حیات روحانی و معنوی آقانجفی به شمار آورد.

به این ترتیب پس از پنج سال توقف در نجف به اصفهان بازگشت و در زمان حیات پدر مرجعیت عام یافت و صاحب نفوذ و قدرت معنوی فراوان شد.

تدریس و شاگردان

در حوزه درس شیخ آقا نجفی که از هنگام فوت پدر (۱۳۰۱ ق) امامت و تدریس در فقه و اصول را در مسجد شاه ۱۴ آغاز نمود، تا وقت رحلت (۱۳۳۲ ق)، تعداد زیادی از فضلا و مجتهدان شرکت نمودند، برخی از آنها عبارتند از:

شیخ محمدابراهیم کلباسی،
سید احمد حسینی خوانساری،
شیخ اسدالله فاضل بیدآبادی،
شیخ اسدالله گلپایگانی،
آقا شیخ محمّدرضا مهدوی قمشه‌ای،
سید محمدباقر ابطحی حسینی سدهی،
آقا سید محمدباقر موسوی،
ملا محمّدجواد صافی گلپایگانی،
میرزا حسن قدسی،
آقا میر سیدحسن روضاتی،
میرزا محمدرضا سلماسی،
شیخ محمدحسین رشتی قوچانی،
میرزا حسن خان جابری انصاری،
سید زین‌العابدین طباطبایی ابرقویی و…

آثار و تألیفات

آقانجفی، از فعالیتهای علمی نیز غافل نشد و آثار بسیار از خود بر جای نهاد که تعداد آثارش را بیش از صد اثر دانسته اند. از آثار مهم وی می توان به این آثار اشاره کرد:

الإجتهاد و التقلید،
اسرار الآیات،
اسرارالأحکام،
اسرار الشریعه،
اصول الدین،
انوار العارفین،
آداب العارفین،
بحر الحقایق،
تأویل الآیات الباهره فى العتره الطاهره،
جامع الانوار،
المتاجر،
مفتاح السعاده.

فعالیتهای سیاسی و اجتماعی

آقانجفی، از علمای معاصر شیعه بود که فعالیتهای گسترده‌ای در زمینه‌های سیاسی و اجتماعی نیز داشت.

وی، طی دوران مرجعیت و حکومت شرعی و عرفی خود در اصفهان، در کمک به مردم، رفع ستم از ایشان و تأمین وسایل آسایش آنان کوشا بود. شخصیت او در اصفهان ملجاء و مأوای مظلومان بود و هر ستمدیده‌ای به او پناه می‌برد و چاره درد خود را از او می خواست. او با گشاده رویی و فروتنی و آرامش کامل به مردم پاسخ می داد و حتی اگر ستم از ناحیه حکمرانان بود به مبارزه و معارضه با آنها بر می‌آمد.
آقانجفی، حدود شرعی را اجرا می‌کرد و نسبت به دستگاه حکومت بی اعتنا بود و با «ظل‌السلطان» که حاکم اصفهان بود و بسیار بر مردم ستم می کرد، همواره درگیری داشت؛ اما در واقع قدرت آقانجفی از قدرت ظل‌السلطان افزون تر بود. ظل‌السلطان نیز آقا نجفی را مانع تاخت و تاز، چپاول و تجاوز خود می‌یافت. در سال ۱۳۱۵ق، آقانجفی به دنبال درخواست انجمن شرقی که ترغیب مردم به استفاده از کالاهای داخلی را در دستور کار خود قرار داده بود، حکم تحریم کالاهای فرنگی را در اصفهان صادر کرد و به دنبال آن علمای نجف هم فتواهایی در این باره صادر نمودند. مأموران استعماری انگلیس نیز که برای بسط تسلط دولت متبوع خود بر ایران برنامه های گسترده داشتند، قدرت اجتماعی آقانجفی را مانع اجرای نقشه‌های خویش یافتند و از او بیمناک بودند. البته انگلیسیها و عمال آنها در تضعیف موقعیت آقانجفی بسیار کوشیدند ولی چون مردم به وی علاقه داشتند کاری از پیش نبردند. یکبار توانستند با تحریک ناصرالدین شاه و ترساندن وی -که خود نیز از آقانجفی بیمناک بود و بسط نفوذ وی و بی باکی او در اجرای حدود شرعی را تعرضی نسبت به حدود اختیارات و قدرت خود می‌شمرد-، فرمان انتقال آقانجفی به تهران را از وی بگیرند؛ اما آقانجفی در تهران هم علاوه بر دایر ساختن حوزه درسی، به مبارزه سیاسی و روشن ساختن ذهن مردم نسبت به فساد دربار و نظام حاکم و سرانجام مداخلات بیگانگان در امور کشور ادامه داد و چون خطر فعالیت وی در پایتخت برای حکومت بیشتر بود، او را به اصفهان بازگرداندند.
آقانجفی در جنبش تنباکو نیز از آغازگران مبارزه بود. به تهدیدات ظل‌السلطان و ناصرالدین شاه اعتنایی نداشت و همچنان مخالفت می نمود. پیشقدمی اصفهان در نهی از استعمال دخانیات، مدیون وجود عالم روشن بین و آگاهی چون آقانجفی اصفهانی بود. وجود او در اصفهان سرفصل مبارزات ضد خارجی به ویژه ضد فرنگی تلقی می شد. در همان اوان قرارداد رژی، ناصرالدین شاه ضمن نامه ای به ظل‌السلطان حاکم اصفهان نوشت: این روزها بعضی اخبارات از اصفهان به عر