پاورپوینت کامل شیخ عبدالنبی اراکی ۷۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شیخ عبدالنبی اراکی ۷۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شیخ عبدالنبی اراکی ۷۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شیخ عبدالنبی اراکی ۷۹ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ولادت و تحصیل
۲ اساتید آیت الله اراکى در نجف
۳ بازگشت شیخ عبد النبی به ایران
۴ دعوت به تدریس
۵ تألیفات
۶ ویژگی ها و فضایل اخلاقى

۶.۱ زهد و پارسایى

۷ ارتباط معنوى شیخ با اهل بیت علیهم السلام

۷.۱ تشرف عبدالنبی به حضور امام زمان علیه السلام

۸ اجازه روایت و اجتهاد شیخ عبدالنبی اراکی
۹ شاگردان
۱۰ وفات
۱۱ پانویس
۱۲ منابع

ولادت و تحصیل

حاج شیخ عبدالنبى اراکى به سال ۱۳۰۷، در شب مبعث پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در شهر اراک و در خانواده اى مذهبى دیده به جهان گشود. خواندن و نوشتن را در مکتب شخصى به نام سید احمد و نیز نورعلى بگ مى آموزد. پس از آن، ادبیات را نزد میرزا محمود، از بستگان پدرى خود و نزد مرحوم میرزا هاشم و میرزا رضى و میرزا اسماعیل و… فرامى گیرد. وى سپس به شهر همدان هجرت مى کند و به مدت دو سال، در مدرسه مرحوم آخوند در این شهر – واقع در سر گذر – به تحصیل خود ادامه مى دهد. آن گاه به زادگاه خود اراک بازمى گردد و حدود چهار سال در درس اساتید مشهور شهر خود شرکت مى کند.

در بیست سالگى، دروس سطح را به اتمام مى رساند و درس خارج را آغاز مى نماید. حدود دو سال در مجلس درس بزرگانى چون: آقا نورالدین عراقى، میرزا محمد علیخان و میرزا ابوالحسن زانوى ادب مى زند و در این مدت کوتاه، بهره وافر از محضر آنان مى برد. سال ۱۳۲۷، جهت تکمیل اندوخته ها و طى مدارج علمى بالاتر، رهسپار نجف اشرف مى گردد و در حوزه نجف، گذشته از این که علوم ریاضى و هیئت و نجوم را نزد شیخ شمس الدین بخارایى مى آموزد، در درس مراجع و علماى بزرگ حوزه هم شرکت مى جوید.

آیت الله اراکى در خصوص اساتید خود مى نویسد: «حقیر از اول تحصیلم که کتاب به دست گرفتم تا موقعى که فارغ شدم، بیست و هشت استاد دیدم و بیست و هشت شیخ دارم. رحمه الله علیهم اجمعین».[۱]

اساتید آیت الله اراکى در نجف

۱- مرحوم آیت الله سید محسن عراقى (در کلام و حکمت).
۲- مرحوم آخوند ملا محمدکاظم خراسانى، صاحب «کفایه الاصول» وى دو سال از درس ایشان استفاده برده است.
۳- مرحوم آقا سید محمدکاظم طباطبایى یزدى، صاحب «عروه الوثقى». آیت الله اراکى در کتاب «خزائن» ضمن یادکردى از این استاد، مى نویسد حدود یک سال از درس فقه ایشان بهره مند شده است.[۲]
۴- مرحوم شیخ الشریعه اصفهانى. با این که ایشان زیاده بر پانزده سال، شیخ الشریعه اصفهانى را درک مى کند، ولى تنها در حدود هفت، هشت ماه در درس فقه وى حاضر مى شود.[۳]
۵- مرحوم آقا ضیاءالدین عراقى؛ که بیشترین تحصیلات وى نزد ایشان بوده است.[۴]
۶- مرحوم آقا شیخ على قوچانى.
۷- مرحوم آقا شیخ مهدى مازندرانى.
۸- مرحوم میرزا حسین نائینى (به مدت ۸ سال).
۹- مرحوم آیت الله شیخ على گون‌آبادى.
۱۰- حاج میرزا على آقا قاضى تبریز. ایشان استاد اخلاق و سیر و سلوک آیت الله اراکى بوده است.[۵]

آیت الله اراکى سه سال پس از جنگ جهانى، به جهت فوت پدر به ایران بازگشت و در زادگاه خود پنج ماه توقف کرد و به اقامه نماز جماعت، قضاوت و تدریس پرداخت. سپس مجدداً به نجف بازگشت و در مجموع، چهل و پنج سال در آن جا اقامت گزید. در این مدت وى علاوه بر بهره جستن از درس اساتید قبلى خود، به تدریس خارج فقه و اصول هم پرداخت و شاگردان بسیارى را تحت تربیت و تعلیم قرار داد.

در این زمینه خود ایشان مى نویسد: «مدت چهل و پنج سال در مجموع دو سفر در نجف بودم و بحمدالله گوى سبقت در تدریس خارج را در آن جا ربودم و بر معاصرین تقدم جستم… و در نجف در عصر اساتید، معضلات فقه آل محمد صلی الله علیه و آله به دست حقیر حل شد؛ چنانچه «رساله اعلام العامه فى صحه الحج مع ابناء العامه» و «رساله ایقاظ البشر فى اجزاء اضطرارى المشعر» و «رساله ارشاد الامه فى عدم اجزاء صلاه الجمعه» تماماً طبع نجف شواهد دعوایم بوده که اساتید و معاصرین عموماً به فتواى حقیر رجوع نمودند».

بازگشت شیخ عبد النبی به ایران

آیت الله شیخ عبدالنبى اراکى در سال ۱۳۴۰، به قصد زیارت حضرت ثامن الائمه علیهم السلام به ایران بازگشت و به اتفاق مرحوم حائرى رهسپار مشهد گردید. به هنگام مراجعت، مرحوم آیت الله حائرى، مؤسس حوزه علمیه، از ایشان براى اقامت در قم دعوت مى کنند؛ ولى ایشان بنا به دعوت متولى مدرسه سپهدار، راهى زادگاه خود مى گردد و در آن جا به مدت یک سال به تدریس مشغول مى شود.[۶] و در رأس علماى اراک قرار مى گیرد.

دعوت به تدریس

آیت الله اراکى به سال ۱۳۴۶ بنا به دعوت مرحوم آیت الله سید ابوالحسن اصفهانى جهت تدریس در حوزه نجف، به عتبات هجرت مى کند و در مسجد هندى به تدریس مى پردازد. این امر همچنان ادامه مى یابد تا در سال ۱۳۶۶ که فرزند ایشان (آقا نورالدین) مریض مى شود و طبق دستور اطباى نجف، به ایران بازمى‌گردد؛ اما این بار در قم رحل اقامت مى فکند و در مسجد عشقعلى به اقامه جماعت و تدریس اشتغال مى ورزد و پس از آن در مسجدِ واقع در خیابان اعتضادالدوله، امامت و تدریس مى نماید.

وى علاوه بر آگاهى به فقه و اصول و کلام، در علوم غریبه و تعبیر خواب نیز مهارت داشت.

تألیفات

آیت الله شیخ عبدالنبى اراکى را باید در زمره آن دسته از بزرگان حوزه قرار داد که در کنار تدریس و تربیت طلاب، به تألیف کتاب نیز مى پرداخته اند.[۷] از ایشان بیش از یکصد جلد کتاب در زمینه هاى مختلف فقه، اصول، اخلاق و انسان شناسى به جاى مانده است که حدود ۳۰ جلد از آن ها به چاپ رسیده است. برخى از آثار وى به قرار ذیل است:

۱- «رساله عملیه»، که در سال ۱۳۶۶ قمرى، پس از رحلت آیت الله سید ابوالحسن اصفهانى در نجف به چاپ رسید.
۲- «معالم الزلفى»، در شرح کتاب «عروه الوثقى»، که ۲۵ جلد مى باشد و تاکنون یک جلد آن چاپ شده است.
۳- «افاضه القدیر» در طهارت عصیر.
۴- «انیس المقلدین»، رساله عملیه، طبع قم، ۱۳۷۲.
۵- «غوالى اللئالى»؛ در فروع علم اجمالى – این کتاب، تقریرات بحث ایشان به قلم مرحوم آقا میرزا محمود اراکى است که در سال ۱۳۶۹ چاپ شده و یک صد و پنجاه و هشت فرع دارد.
۶- «روح الایمان»؛ فقط یک جلد است که در سال ۱۳۵۰ در نجف به چاپ رسیده است و در قم نیز به سعى و اهتمام حاج محمدعلى نمازیخواه تجدید طبع شد. این کتاب در روانشناسى و نفسانیات انسان است و حقیقت ایمان را آن طورى که دین مقدس اسلام دستور داده، معرفى مى نماید.
۷- «اعلام العامه فى صحه الحج مع ابناء العامه»، که در سال ۱۳۵۴ به طبع رسیده است.
۸- «کتاب المحاکمات»؛ دو جلد است. این اثر، به نقد و بررسى آراء و نظریات مرحوم میرزا نایینى، و مقایسه آن با آراى برخى علماى دیگرى مى پردازد. به قلم استاد آیت الله ملکوتى است.
۹- «رساله زیارت عاشورا»؛ به «نام کنز مخفى» در سال ۱۳۷۲ در تهران چاپ شده که فعلاً کمیاب است.
۱۰- «حاشیه بر وسیله»؛
۱۱- «حاشیه بر تبصره علامه»؛
۱۲- «حاشیه فتوائیه بر عروه»؛
۱۳- «کتاب طهاره»؛
۱۴- «کتاب صلوه»؛
۱۵- «کتاب بیع»؛
۱۶- «کتاب الخیارات»؛
۱۷- «رساله فى قبول توبه المرتد مطلقا»؛
۱۸- «رساله فارسیه و شرائط المراجع العامه»؛
۱۹- «رساله فى الحیض».
۲۰- «رساله درر المنظومه فى الحقائق»؛ در «خزائن نبویه»، جلد اول، ص ۱۷۱ درباره این کتاب مى گوید: «در «دررالمنظومه» سى و نه دلیل اقامه نمودم بر وجود امام زمان روحى له الفداه.» و در ص ۱۷۲ مى نویسد: «در «درر المنظومه» حدود صد دلیل عقلى و نقلى اقامه نمودم بر رسالت محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله».
۲۱- «ارشاد الامّه فى عدم اجزاء صلاه الجمعه» که در سال ۱۳۵۶ در نجف به طبع رسیده است.
۲۲- «رساله فى قاعده لاضرر» و رساله دیگرى در این قاعده.
۲۳- «کتاب الاقرار».
۲۴- «رساله فى النفاس».
۲۵- «رساله فى الرضاع».
۲۶- «رساله فى الاستحاضه».
۲۷- «رساله فى حکم تلقیح النسوان».
۲۸- «رساله منیه الطالب فى لزوم القیام عند ذکر الغائب روحى له الفداه».
۲۹- «رساله فى حکم رادیو».
۳۰- «رساله الثانویه».
۳۱- «رساله فى حکم سترالنسوان».
۳۲- «رساله فى الدرهم و الدینار الشرعى».
۳۳- «رساله فى مناسک الحج على نمط مخصوص».
۳۴- «رساله فى حکم حلق اللحیه».
۳۵- «رساله فى صلوه ذوى الاعذار».
۳۶- «رساله فى اعجاز القرآن».
۳۷- «رساله غریبه فى حقیقه النفس».
۳۸- «رساله فى فضیله العلم و بیان المراد منه».
۳۹- «رساله فى الدعاء سیفى».
۴۰- «رساله فى الهیئه و رساله الحساب».
۴۱- «کتاب فى شرح الفیه ابن مالک».
۴۲- «کتاب درر المنطقیه».
۴۳- «کتاب اعتقادات الاثنى عشریه فى الکلام».[۸]
۴۴- «رساله فى نبذه من الآیات والاخبار».
۴۵- «رسائل متفرقه فى الفقه والاصول».
۴۶- «کتاب شهاب العتید فى ردّ ابن ابى الحدید».
۴۷- «کتاب الحاشیه على المکاسب الشیخ».
۴۸- «حاشیه صغیر على المکاسب».
۴۹- «کتاب تحف العقول»؛ که سه جلد و یک دوره اصول است.
۵۰- «کتاب نهایه المأمول فى شرح کفایه الاصول»؛ این کتاب دو جلد و هر جلد آن معادل صلوه جواهر است.
۵۱- «حاشیه على الکفایه».
۵۲- «رساله فى شرح عده اشعار حکماء و عرفاء».
۵۳- «حاشیه استدلالیه»؛ حاشیه بر جلد اول عروه.
۵۴- «حاشیه على تقریرات استاد النائینى فى دوره الاصول».
۵۵- «کتاب فوائد قمیه»؛ تقریر بحث ایشان است و در ۱۳۷۳ در قم طبع شده است.
۵۶- «رساله الهدایه فى ان الشهاده بالولایه جزء فى الاذان والاقامه».
۵۷- «حاشیه على مصباح الانوار فى حل مشکلات الاخبار»؛ اثر سید عبدالله شبر.
۵۸- «حاشیه بر جلد دوم عروه».
۵۹- «رساله فى اربعین حدیث».
۶۰- رساله فى کون المنجزات من الاصل».
۶۱- «رساله فى ارث الزوج والزوجه».
۶۲- «رساله فى الجبر والتفویض».
۶۳- «رساله فى الید المضمونه».
۶۴- «رساله فى المعاد».
۶۵- «رساله فى اثبات الحجه علیهم السلام».
۶۶- «رساله فى الترتب».
۶۷- «رساله فى البرزخ».
۶۸- «رساله فى الاجتهاد والتقلید».
۶۹- «رساله فى اثبات الصانع».
۷۰- «رساله فى الولایه».
۷۱- «رساله فى اتصال اجازات المشایخ بالمعصومین».
۷۲- «رساله فى الرساله».
۷۳- «رساله فى شرعیه افعال الصبى».
۷۴- «رساله فى جبل قاف و اسراره المکنونه».
۷۵- «رساله فى الید المسموعه».
۷۶- «رساله فى حقیقه الانسان».
۷۷- «رساله فى الحسن والقبح».
۷۸- «رساله فى حکم النسوان عند الاجانب».
۷۹- «رساله فى حکم تلقیح النسوان».
۸۰- «رساله فى شرح بعض اشعار العرفاء».
۸۱- «روح الایمان»؛ در کلام و حقیقت انسان. طبع نجف، خرداد ۱۳۵۰ وى در کشکول مى نویسد: «فانه کتاب لم یسبق مثله فى الاسلام کتاب کریم».
۸۲- «ایقاظ البشر فى اجزاء اضطرارى المشعر»؛ طبع نجف، ۱۳۵۵.
۸۳- «منهج الرشاد فى الاصول الدین»؛ رساله عملیه است. طبع تهران، ۱۳۷۵.
۸۴- «ذخیره العباد»؛ رساله عملیه است. چاپ قم، ۱۳۶۸.

ویژگی ها و فضایل اخلاقى

آیت الله شیخ عبدالنبى اراکى، روحى لطیف و الهى داشتند که در اثر زهد و پارسایى و شب زنده دارى به آن نائل شده بودند. حضرت حجه الاسلام والمسلمین حاج سید محمدعلى روحانى قمى، یکى از شاگردان وى، نقل کرده است که: هیچ فجرى طلوع نکرد که او در خواب باشد. به هر مسجدى که وارد مى شد، نماز تحیت مسجد را به جاى مى آورد. لذا هر گاه به محل درس خود (مسجد همایون) وارد مى شد، قبل از درس، نماز تحیت را مى خواند و آن گاه درس را شروع مى فرمود.

حضرت حجه الاسلام والمسلمین شیخ قدرت الله وجدانى فخر، داماد معظم‌له، در زمینه خصوصیات اخلاقى او مى گوید: آن چه که من بدست آوردم، شخصى بود دور و گریزان از دنیا؛ به طورى که بود و نبود آن، نسبت به شخص او مساوى بود. از برنامه هاى مریدبازى و جلب اشخاص به سوى خود، کاملاً پرهیز داشت و همواره متکى به خداوند و مخالف با هواى نفس بود. اکثر شب ها را به عبادت و مناجات بسر مى برد.

شبى از شب ها منزل ایشان مهمان بودم. دیروقت شد. مجبور شدیم در منزل ایشان بیتوته کنیم. در یکى از اطاق هاى خانه او با خانواده ام خوابیده بودم. ساعتى از نصف شب گذشته، صداى ضجه اى مرا از خواب بیدار کرد. نگران شدم. گویا کسى را کتک مى زنند، او هم مى نالد. وقتى دقت کردم، متوجه شدم که ناله از مرحوم ابوالزوجه است که بعد از نماز شب یا در آن حال با خدایش راز و نیاز کرده، التماس عفو و غفران و اضطراب از عذاب او باعث ضجه و ناله اش مى شود.

معظم‌له در پرورش طلاب، نقش مؤثرى داشت و با آنان نهایت رفاقت را از خود نشان مى داد. وى براى وقت خویش بسیار ارزش قائل بود