پاورپوینت کامل دیوان (شعر) ۱۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دیوان (شعر) ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دیوان (شعر) ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دیوان (شعر) ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

«دیوان» در ادب فارسی و عربی به اشعار گردآوری‌شده شاعری خاص اطلاق می‌شود که آثاری بلند مانند مثنوی، کمتر در آن آمده باشد. لغویون دوره عباسیان (که بیشتر ایرانی‌الاصل بودند) آثار پیش از اسلام شاعران عرب را که تا آن زمان سینه به سینه به آنها رسیده بود، در مجموعه‌هایی به نام “دیوان” گرد آوردند.

ظاهراً علت این نام‌گذاری همسانی این شیوه گردآوری اشعار با شیوه گردآوری و نگهداری اسناد مالی در بایگانی‌ها بوده است. از آن پس، شاعران عرب نیز در زمان عباسیان اشعار خود را در دیوان گرد آوردند. در مواردی اشعار بعضی از این شاعران که در دوران حیاتشان به‌ صورت دیوان گردآوری نشده بود، پس از مرگ آنان همراه با آثار شاعران دیگر در دیوانی واحد گرد آمد که متنبّی از آن جمله است.

بسیاری از دیوان‌های فارسی، متعلّق به دوران پیش از مغول فقط از نسخه‌هایی که در دو یا حداکثر سه سده گذشته کتابت شده به‌دست آمده است. به‌ نظر می‌رسد که این نسخه‌ها مدیون همت ادیبان دوره صفویان بوده باشد؛ مانند تقی کاشی که دیوان شاعرانی چون فرخی، لامعی، منوچهری و عنصری را گرد آورد. به‌ سبب نبودن نسخه‌های قدیمی نمی‌توان نظر قطعی داد که نسخه‌های دوره صفویان بر پایه نسخه‌های گمشده پیشین پدید آمده یا جسته و گریخته از آثار نقل‌ شده در گزیده‌های ادبی گردآوری شده است.

بیشتر دیوان‌های منتشر شده دیگر را مصححان و ویراستاران در آغاز سده بیستم میلادی گردآوری کرده‌اند. از سوی دیگر برخی دیوان‌ها نیز مانند دیوان ازرقی یا سنایی، جزو نسخه‌های بازمانده از سده ۱۳ قمری هستند. به هر روی، دیوان‌های فارسی از پیشینه‌ای دیرین برخوردارند که به سده‌های نخستین پس از اسلام بازمی‌گردد.

ناصرخسرو در ۴۸۸ قمری می‌نویسد که قطران شاعر “دیوان منجیک و دیوان دقیقی را [که اکنون در دست نیست] به نزد م