پاورپوینت کامل دیوار مسجد مدینه و تانژانت ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دیوار مسجد مدینه و تانژانت ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دیوار مسجد مدینه و تانژانت ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دیوار مسجد مدینه و تانژانت ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

مسائل ریاضى «ظلّ» که از آن به «مماس» و «تانژانت» تعبیر مى کنند، از مسجد مدینه بیرون آمد و بدست ابوالوفاء بوزجانى رسید و از وى به همه جهان منتشر گشت. یعنى عمل پیغمبر خاتم صلى الله علیه و آله در بناى دیوار مسجد مدینه الگوى رهنمون استنباط و اختراع ظل شده است.

و بر این دأب و منوال، رسول اکرم صلى الله علیه و آله اوقات ظهرین را بر مبناى امارت طبیعى، از روى سایه دیوار مسجد مدینه به طرز بدیعى معین فرموده است که هم براى عامه مردم در تعیین اوقات ظهرین دستورى سهل التناول بوده باشد؛ و هم براى مثل ابوالوفا بوزجانى، ریاضى دان بزرگ اسلام، الگوى استنباط شکل ظلى گردد و هم ملاک تقدیر ظل به اقدام و اصابع… در کتب فن، براى تعیین وقت ظهر حقیقى، طرق عدیده ذکر شده است و ما در کتاب دروس معرفت وقت و قبله چند طریق را با اقامه براهین هندسى ذکر کرده ایم.

اکنون سخن ما این است:

هرگاه خط زوال را که آن را خط نصف النهار نیز گویند، در افقى به یکى از طرق تحصیل آن بدست آورده باشیم چون شاخصى پهن مثلا تخته فلزى، بر روى آن خط و در امتداد آن به استقامت نصب کنیم تا در سطح دایره نصف النهار یعنى در محاذات آن قرار گیرد، ظل آن تخته فلز از وقت طلوع شمس تا هنگام رسیدنش به این دایره در فوق الارض، به جانب مغرب بود و چون شمس به این دایره رسید، نه صفحه جانب غربى آن تخته فلز را ظل بود و نه صفحه جانب شرقى آن را بلکه خط ظلى از او بر نفس خط زوال، اعنى خط نصف النهار منطبق است یعنى ظل شاخص که همان تخته فلز است، بر روى خط زوال قرار مى گیرد.

و چون شمس از دایره نصف النهار زایل گردد یعنى مایل گردد، صفحه جانب شرقى آن سایه افکند؛ پس هنگام انعدام ظل از صفحه جانب غربى شاخصى آنچنان، اول ظهر حقیقى بود؛ و اگر بر آن خط دیوارى بنا کنند، حکم دو صفحه شرقى و غربى دیوار مانند همان دو صفحه شاخص نامبرده است که در این عمل خود دیوار شاخص خواهد بود.

بناى دیوار مسجد پیغمبر به دستور آن حضرت بود که دیوار طرف غرب را درست محاذى دایره نصف النهار بنیان نهاد و بلندى دیوار را به اندازه قامت انسان مقرر داشت و به بیانى که گفته ایم، هر دیوار که چنین باشد یعنى بر خط زوال که در سطح دایره نصف النهار است بنا نهاده شود، در همه فصول سال چون ظل صفحه جانب غربى آن به طرف جانب شرقى آن برگردد و ان شئت قلت در آن هنگام که هیچیک از دو جانب غربى و شرقى آن را ظل نبود، علامت فرارسیدن ظهر در آن وقت است. امروز هم در رصدخانه هاى فرهنگستان مانند گرینویچ و پاریس دیوارى به آن طرز مى سازند و گویند بهترین وسیله تعیین ظهر حقیقى آن است. پس تعیین ظهر در مسجد پیغمبر بهترین طریقه بود که امروز علماى اروپا به کار مى برند.

و آخر وقت ظهر را وقتى مقرر داشت که سایه برگشته برابر ارتفاع دیوار شود؛ و در این وقت ارتفاع خورشید از افق چهل و پنج درجه (۴۵) است؛ و در اول تابستان در شهر مدینه، آفتاب در نصف النهار فوق الراس و ارتفاع آن نود درجه (۹۰) است. این وقت که آخرین وقت فضیلت بهتر است، درست وسط حقیقى میان ظهر و غروب است. حضرت پیغمبر آن را اصل قرار داد و اوقات دیگر را در مدینه و بلاد دیگر بر این اصل متفرع فرمود و براى همه یک حکم فرمود که چون فیى یعنى سایه به قامت شاخص شود، آخر وقت ظهر است در همه جا و همه وقت. و آخر وقت عصر را وقتى معین فرمود که سایه دو برابر شاخص شود و آن وقتى است که ارتفاع خورشید از افق قریب به بیست و شش درجه (۲۶) است، پس مقدار ارتفاع خورشید را نصف کرد و نصف آن را وقت فضیلت ظهر قرار داد و نصف باقى را هم تقریباً نصف کرد و آن را وقت فضیلت عصر قرار داد.

و رسم اهل حساب است که خالص و کامل هر چیز را اصل و مبدا قرار مى دهند؛ مثلا در اندازه گرفتن نور، نور ماه را واحد قرار دادند در شب چهاردم که ثابت است نه شبهاى دیگر و براى واحد وزن آب خالص مقطر اختیار کردند. حضرت پیغمبر هم بلندترین روزها را در شهرى که خورشید اول ظهر به غایت ارتفاع مى رسید، یعنى نود درجه (۹۰)، مبدا قرار داد و روزهاى دیگر و شهرهاى دیگر ضابطه ندارد.

و از اینها دانسته شد که اگر در بلاد ما هم دیوارى به سمت نصف النهار بسازند، سایه در اول ظهر از آن معدوم مى شود در همه فصول. ولى اگر شاخص به صفت مدکور نباشد – مثلا مخروطى منتصب بر سطح زمین باشد – در این صورت هر چند در هنگام رسیدن شمس به دایره نصف النهار شاخص هم در سطح آن دایره است، ولیکن انعدام ظل آن فقط اختصاص دارد به آفاقى که شمس در وقت وصول به دایره نصف النهار به سمت راس آنها برسد، وگرنه هیچگاه و در هیچ افقى ظل شاخص مخروط در هنگام وصول شمس به دایره نصف النهار منعدم نمى شود بلکه به غایت قصر منتهى مى گردد و دوباره به تزاید مى گراید. لذا این ظل بعد از نقص را فئى مى نامند که به معنى رجوع است.

ابوریحان بیرونى، در رساله «افراد المقال فى امر الظلال» در ترغیب و تحریص بر مراقبت ظل براى اقامه صلات، کلامى شریف از ابودرداء روایت کرده است که روى عن ابى الدرداء انه قال: ان شئتم لاقسمن لکم ان احب عبادالله الى الله الذین یرعون الشمس والقمر والنجوم و الا ظله لذکر الله. و پس از نقل کلام ابودرداء، در بیان اظله که در ذیل گفتارش آمده، گوید: یعنى الفئى فانه بفضل التفکر فى خلق السموات و الارض واستعماله فى التوحید و فى اوقات العباده.

اما آن که گفته ایم عمل رسول الله در بناى دیوار، براى تعیین اوقات ظهرین از روى سایه آن دیوار، ابوالوفاء را به استنباط شکل ظلى رهنمون شده است، در بیان آن گوییم:

علم مثلثات متداول امروز مبتن