مهسا فایل |
سایت دانلود فایل پاورپوینت کامل دایرهالمعارفنگاری در جهان اسلام ۶۲ اسلاید در PowerPoint
در حال بارگذاری
توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد
پاورپوینت کامل دایرهالمعارفنگاری در جهان اسلام ۶۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است
شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.
لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دایرهالمعارفنگاری در جهان اسلام ۶۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن پاورپوینت کامل دایرهالمعارفنگاری در جهان اسلام ۶۲ اسلاید در PowerPoint :
محتویات
۱ دایرهالمعارفهای اسلامی
۲ دایرهالمعارفنگاری در ایران
۳ دایرهالمعارفهای نوین در ایران
۴ دایرهالمعارفنگاری برای کودکان
۵ منابع
دایرهالمعارفهای اسلامی
مسلمانان در میان آثار یونانی با نمونههایی از دانشنامه آشنا شدند و چون فیلسوف و حکیم و خردمند نزد یونانیان کسی بود که بر دانشهای گوناگون تسلط داشته باشد، گردآوری آثار چندرشتهای رواج یافت. دانشمندان مسلمان نیز طبعاً به تألیف و تصنیف اینگونه آثار همت گماشتند و دانشنامههای مختلفی در علوم و فنون مختلف تدوین کردند. بعضی از فلاسفه و دانشمندان طبقهبندی خاصی از علوم را در اختیار جویندگان علم گذاشتند تا از اختلاف مطالب علمی گوناگون جلوگیری شود و این تقسیمبندی را مقدمهای برای فراگرفتن آن علوم قرار دادند تا هر طالب علمی آنچه را لازم است بداند قبلاً بشناسد.
فکر تدوین مجموعههای چندرشتهای و کتابهای حاوی علوم روز از اواسط قرن سوم هجری در جهان اسلام پدید آمد و از نخستین مجموعههای دایرهالمعارفی این دوره، کتاب الحیوان جاحظ (۲۵۵ ق) است. ابن قتیبه دینوری (۲۳۱-۲۷۰ ق)، ادیب عالم به صرف و نحو و مأنوس با قرآن و معانی آن عیونالاخبار را در ده کتاب و به روشی خاص تنظیم کرد که عناوینی چون قدرت، جنگ، شرافت، شخصیت، یادگیری، علم بیان، زیباشناسی، دوستی، عبادت، خوراک و زنان را شامل میشد. از دایرهالمعارفهای مهم در جهان اسلام الفهرست ابوالفرج محمد بن اسحاق معروف به ابن ندیم (۳۸۵ ق) است که تألیف آن در ۳۷۷ ق. به پایان رسید. در این اثر که «فهرسالعلوم و فوزالعلوم» نیز نامیده میشود، علاوه بر ضبط سرگذشتنامه دانشوران مسلمان و فهرست آثار ایشان، از بیست علم و فن نیز یاد شده است.
کار دایرهالمعارفنویسی در جهان اسلام با «رسائل اخوانالصفا» در قرن چهارم ادامه یافت. رسائل، مشتمل بر پنجاه و یک مقاله به زبان عربی است که پنجاه مقاله آن هر یک مربوط به شاخهای در مباحث طبیعی، ریاضی، الهیات و علوم عقلی و اجتماعی است و مقاله پنجاه و یکم، اقسام مسائل از جمله شروط داخل شدن در انجمن “اخوانالصفا” را به اختصار توضیح میدهد.
در دوران مغول، متون “دانشنامهای” و مجموعهها در موضوعهای گوناگون تدوین شده است، به طوری که میتوان این عصر را عصر دانشنامهها نامید.
«نهایهالارب فی فنونالادب» دایرهالمعارف دیگری است که در نُه هزار صفحه توسط مورّخ مصری، النویری (۶۶۷-۷۳۳ق)، تدوین شده است. این اثر در پنج بخشِ جغرافیا، مردمشناسی، جانورشناسی، گیاهشناسی و تاریخ جمع آمده است. در سالهای ۱۳۰۱-۱۳۴۸م. العمری، مسالکالابصار را تألیف کرد که درباره تاریخ و جغرافیا و شعر بود. «صبحالاعشی» اثر قلقشندی نیز در چهارده جلد در قرن هفتم هجری نگاشته شد. در قرن هشتم ابشیهی (۷۹۰-۸۵۰ ق) ادیب، فقیه و واعظ مصری کتاب «المستطرف» را تألیف کرد که مجموعهای در فقه و کلام، رفتار، قانون، تاریخ طبیعی، علمالنفس، موسیقی و داروشناسی است. از دیگر دایرهالمعارفهای مهم قرن هفتم «محاضرهالابرار» شیخ محییالدین الاعرابی اندلسی (ابن عربی) است. افزون بر این در قرن هشتم، مقدمه ابن خلدون که اغلب علوم آن دوره را شامل میشد تدوین گردید.
از دایرهالمعارفهای متأخر اسلامی دایرهالمعارف بطرس البستانی و پسران او (۱۸۷۶-۱۹۰۰) است. این اثر نخستین دایرهالمعارفی است که در جهان اسلام به روش نوین تهیه شده است؛ و بیشتر بر «دایرهالمعارف امریکانا» (چاپ دوم) مبتنی است و بخشهای مربوط به ادبیات عرب و اسلام را خود بستانی و همکارانش بر آن افزودهاند. دایرهالمعارف بستانی در سال ۱۹۵۶ مورد تجدید نظر فؤاد افرام بستانی، رئیس دانشگاه لبنان و گروهی از علمای لبنان قرار گرفت و برخی حذف و اضافات در آن به عمل آمد. متن بعدی دایرهالمعارف القرن العشرین محمد فرید وجدی (۱۸۷۵-۱۹۵۴) است که بیش از دایرهالمعارف بستانی صبغه دینی دارد و نخست در سالهای ۱۹۱۰-۱۹۱۸ در ده جلد منتشر شد.
از دیگر دایرهالمعارفهای جهان اسلام میتوان از «دستورالعلما» اثر عبدالنبی احمد نگری (۱۱۷۳ ق)، «مطلعالعلوم و مجمعالفنون» اثر واجد علیخان و «کشاف اصطلاحاتالفنون» اثر علی تهانویالهندیالحنفی (۱۱۵۸ ق) و نیز «کشفالظنون» مصطفی بن عبدالله حاجی خلیفه (۱۰۱۷-۱۰۶۷ ق) نام برد. کتاب اخیر فهرستی به زبان عربی از نام کتابهای فارسی و عربی و ترکی تا زمان مؤلف است و در آن تعاریفی از علوم مختلف نیز ارائه شده است. حاجی خلیفه برای تألیف این اثر بیست سال وقت صرف کرده است.
دایرهالمعارفهای دیگری نیز در جهان اسلام منتشر شده که دایرهالمعارف «آریانا» در افغانستان و ترجمههای مختلفی از «دایرهالمعارف اسلامی» (Encyclopedia of Islam) چاپ اروپا از آن جملهاند.
دایرهالمعارف اسلام نخستین بار در سالهای ۱۹۱۴-۱۹۳۶م. در چهار جلد به زبانهای انگلیسی، فرانسوی و آلمانی تحت نظارت شرقشناسانی چون هوتسما، آرنولد، باسه، هارتمان و دیگران…؛ و با همکاری محققانی چون نیکلسون، بارتولد، بروکلمان، کارل، ماسینیون و مینورسکی منتشر شد. این دایرهالمعارف شامل مطالبی در زمینههای جغرافیا، تاریخ، نژادشناسی، عقاید، مذاهب و شرح حال مشاهیر اسلامی است.
تألیف این اثر با غفلتهایی همراه بوده است و ایراد مهم و آشکار آن، نادیده گرفتن مذهب تشیع و فرهنگ و تمدن ایران و توجه فراوان به ملل ترکزبان بوده است.
در سال ۱۳۱۳ ش./۱۹۴۳ م. نخستین جلد از اثری هفت جلدی به نام «دایرهالمعارفالاسلامیه» ایران و معارف شیعه امامیه اثنی عشریه تألیف عبدالعزیز (صاحب جواهر) به زبان فارسی انتشار یافت. مؤلف، این اثر را به قصد رفع ایرادهای بسیاری که در ترجمه عربی دایرهالمعارف اسلام نسبت به تاریخ ایران و فرقه امامیه شده و در کل برای زدودن زنگار غفلتی که در بیشتر آثار شرقی و غربی نسبت به آثار و مآثر شیعه امامیه روا میشده تألیف کرده است. گردآوری این مجموعه شش سال به طول انجامیده است.
ترکها نیز در دهه ۱۹۵۰ دایرهالمعارفی با نام “تورک آنسیکلوپدیسی” منتشر کردند و در دهه ۱۹۶۰ “استانبول آنسیکلوپدیسی” را فراهم آوردند که علاوه بر مقالات و مدخلهای مربوط به بناها و آثار دوره عثمانی، اطلاعاتی به زبان ترکی و با خط لاتینی ارائه شده است. در سالهای اخیر نیز دایرهالمعارفهای گوناگون در کشورهای اسلامی منتشر شده یا در حال انتشار است که موسوعهالدولالاسلامیه (کویت، ۱۹۸۹) و الموسوعهالفقهی (کویت، ۱۹۹۰) از آن جمله است. در باب اثر نخست باید گفت که این اثر درباره اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشورهای عضو سازمان کنفرانس اسلامی و مشکلات کنونی جهان اسلام است و به سه زبان عربی، انگلیسی و فرانسوی چاپ شده است.
دایرهالمعارفنگاری در ایران
کهنترین دایرهالمعارف در ایران را میتوان «دینکرت»، متن دینی زردشتی به زبان پهلوی دانست که در قرن دوم و سوم هجری در نُه جلد تدوین شده است ولی در حال حاضر دو جلد آن در دسترس نیست. این کتاب اطلاعات دینی و آداب و عقاید و روایات و ادبیات مزدیسنا را در اختیار میگذارد و از نظر آشنایی با روایتهای تاریخی، دینی، ملی و علمی ایرانیان در عهد ساسانیان و در قرن اول هجری مأخذ مهمی به شمار میرود.
در نخستین سدههای پس از اسلام، جلوههای تفکر ایرانی در حوزه علوم با استفاده از زبان عربی بیان میشد ولی از زمانی که زبان فارسی به عنوان زبان نوشتاری علمی شناخته شد (اواخر قرن ۳ ق/ قرن ۹ م)، ایرانیان توانستند با ترجمه کتب عربی به زبان فارسی، فنّ دانشنامهنگاری را که خود در به وجود آوردن آن سهمی بسزا داشتند به قلمرو فرهنگ فارسی بازگردانند.
ظهور دایرهالمعارفهای فارسی به اوایل قرن ۵ ق./۱۱ م. بازمیگردد. هدف اصلی مؤلفان این متون، تلخیص متون عربی و تبدیل آنها به آثاری در سطح فهم عامه و کسانی بوده که زبان عربی نمیدانستهاند. با این همه میتوان نوعی بدعت در کار مؤلفان دایرهالمعارف به زبان فارسی مشاهده کرد؛ یعنی نویسندگان در حین ترجمه، سنّتها و آداب منطقه خود را در اثر میگنجاندند و بدین ترتیب، علم صبغه ملی و محلی به خود میگرفت.
مجموعههای چندرشتهای زبان فارسی که توسط ایرانیان تهیه شده نمونههای بارز و برجستهای از طبقهبندی علوم در جهان اسلام و ایران را عرضه میکند. در این طبقهبندی، تقسیم علوم به دو گروه علوم اسلامی و علوم فلسفی یونانی انجام گرفته است. علوم اسلامی به معنای اعم آن شامل زبانشناسی، ادبیات عرب، تاریخ و علوم شرعی است و علوم فلسفی شامل فلسفه یونان، روم، هند و ایران است.
مفاتیحالعلوم خوارزمی (۳۸۷ ق) دایرهالمعارفگونهای است که با طبقهبندی علوم به دو بخش، علوم اسلامی و علوم فلسفی یونانی را مورد بحث قرار داده است.
در سالهای ۳۲۷-۳۴۴ ق. شعیا بن مزیغون «جوامعالعلوم» را نگاشته است که دارای دو بخش مجزّاست اما این بخشها فاقد عنوان هستند. بخش نخست: نحو، آداب دبیران، خط، بایگانی، انشاء، مکاتبات، خراج، هندسه، آداب ملوک و جز آن؛ و بخش دوم علوم سیاسی، فنّ حکومت، طبقات اجتماعی، اقلیتهای مذهبی، تدبیر منزل، فقه، جدل، علوم خفیه و مانند آن را دربر میگیرد. دانشمند دیگر قرن چهارم، ابونصر فارابی (۲۶۰؟-۳۳۹ ق.) است که با تألیف احصاءالعلوم دایرهالمعارفگونه دیگری ارائه داد.
از دایرهالمعارفهای قرن پنجم میتوان به کتاب شفا (۴۲۱-۴۲۳ ق) از ابنسینا اشاره کرد. در این اثر ابنسینا تقسیم چهارگانه ارسطویی را برای تقسیم علوم مورد استفاده قرار داده است که عبارتند از: منطق، طبیعیات، ریاضیات و الهیات. در دانشنامه علایی (۴۱۴-۴۲۸ ق)، ابنسینا ریاضیات را به دو بخش هیئت و موسیقی تقسیم کرده است. وی با نوشتن
- همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
- ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
