توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نسبت دادن فحشاء به همسران پیامبران دیدگاه شیعه ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۱۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نسبت دادن فحشاء به همسران پیامبران دیدگاه شیعه ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل نسبت دادن فحشاء به همسران پیامبران دیدگاه شیعه ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint :

نسبت دادن فحشاء به همسران پیامبران (دیدگاه شیعه)

یکی از اتهامات مخالفان مذهب شیعه، ادعای اهانت به همسران پیامبران الهی (علیهم‌السّلام) است. عده‌ای به پیروی از ابن‌ تیمیه و محمد بن عبدالوهاب، مدعی شده‌اند که شیعیان، نسبت‌های قبیحی همچون زنا و فحشاء به عایشه و سایر همسران انبیاء (علیهم‌السّلام) داده‌اند. و با اتکا به قول برخی از روحانیون شیعه و انعکاس نظرات شاذ آنان در برخی از شبکه‌های ماهواره‌ای این اتهام را مطرح نموده‌اند.
حال آن‌که اولا: این‌گونه از اقوال، مورد قبول جمهور علمای شیعه نیست. چنان‌که اکثریت قریب به اتفاق عالمان این مذهب به این‌گونه اقوال اعتراض کرده‌اند.
ثانیا: با مراجعه و بررسی اقوال اغلب علمای امامیه مشاهده می‌شود که از نظر آنان، تمامی همسران پیامبران (علیهم‌السّلام) را از زنا و فحشاء منزه هستند و حتی امکان وقوع این‌گونه افعال زشت از سوی ازواج‌ الانبیاء (علیهم‌السّلام) محال است.
ثالثا: برخی دانشمندان اهل سنت همچون آلوسی تصریح کرده‌اند که چنین نسبت‌هایی از شیعیان نسبت به همسران انبیاء (علیهم‌السّلام) واقع نشده است. در نتیجه ادعای افرادی نظیر ابن‌ تیمیه و محمد بن عبدالوهاب و پیروان فکری و عملی این دو در مسأله مذکور، ادعایی مردود و نادرست است.

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه
۲ – دیدگاه ابن تیمیه و محمد بن عبدالوهاب
۳ – نقد و بررسی دو ادعای فوق
۴ – آراء مفسرین شیعه
۴.۱ – تبیین آیات قرآن
۴.۱.۱ – آیه ۴۶ سوره هود
۴.۱.۲ – آیه ۱۰ سوره تحریم
۴.۱.۳ – آیه ۱۱ سوره نور
۴.۱.۴ – آیه ۲۶ سوره نور
۴.۲ – روایات
۵ – آراء غیر مفسرین شیعه
۵.۱ – سید مرتضی
۵.۲ – علامه شرف‌الدین
۵.۳ – ابن شهرآشوب
۵.۴ – ملاصالح مازندرانی
۵.۵ – مرحوم خواجویی
۵.۶ – شهید مطهری
۵.۷ – مقام معظم رهبری
۵.۸ – آیت‌الله صافی گلپایگانی
۶ – نسبت دادن فحشاء به عایشه
۷ – نتیجه‌گیری
۸ – فهرست منابع
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

۱ – مقدمه

گاه عدم‌ اطلاع دقیق و صحیح از عقاید و تفکرات دیگر مذاهب اسلامی، انسان را به ورطه تهمت‌پراکنی علیه آن مذاهب می کشاند. از همین‌رو، همواره عده‌ای از ناآگاهان به ظاهر عالم، ادعاهایی را در مورد عقاید و تفکرات شیعیان مطرح کرده اند که با اندک تأمل و مطالعه‌ای در مبانی اعتقادی علمای شیعه، دروغ بودن آن ادعاها روشن می‌شود. البته این نکته را نیز باید یادآور شد که نگاه علمای یک مذهب زمانی، می‌تواند به اسم نگاه کلی آن مذهب انگاشته شود که دیدگاه جمهور علمای آن مذهب به‌حساب آید. بنابراین نمی‌توان با استناد به آراء یک یا چند عالم که نگاهی مخالف نگاه جمهور علمای آن مذهب دارند، مطلبی را بدان مذهب نسبت داد.
یکی از مهم‌ترین تهمت‌هایی که از گذشته تاکنون به پیروان مکتب اهل‌ البیت (علیهم‌السلام) زده شده است، تهمتی در باب نگاه شیعیان نسبت به عایشه است. عده‌ای ناآگاه و یا مغرض همواره در آثار خود مدعی شده‌اند که شیعیان، به عایشه، رذایل منافی عفت نسبت می‌دهند. این ادعا در حالی از سوی این افراد صادر شده است که یا برای اثبات چنین مدعایی دلیلی اقامه نکرده‌اند و یا به نظر شاذی از یک یا نهایتا چند عالم شیعه استناد کرده‌اند.
حال آن‌که نظر جمهور علمای شیعه در مورد این مسأله، چیز دیگری است و به جرأت می‌توان ادعا کرد جمهور علمای شیعه با استناد به ادله متقن و محکم عقلی و نقلی، زنان پیامبران الهی (علیهم‌السلام) را از انجام اعمال منافی عفت، مبرا می‌دانند. در ادامه ضمن بیان ادعای مخالفین شیعه در مسئله مذکور، این ادعا مورد نقد و بررسی قرار خواهد گرفت.

۲ – دیدگاه ابن تیمیه و محمد بن عبدالوهاب

ابن تیمیه در کتاب منهاج السنه مدعی است که شیعیان، به عایشه و همچنین همسر حضرت نوح (علیه‌السّلام) نسبت زنا داده‌اند. او می‌نویسد: «وهؤلاء الرافضه یرمون ازواج الانبیاء: عائشه و امراه نوح بالفاحشه؛ فیؤذون نبینا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و غیره من الانبیاء من الاذی بما هو من جنس اذی المنافقین المکذبین للرسل؛

[۱] ابن تیمیه، احمد بن حلیم، منهاج السنه، ج۴، ص۳۴۸.

شیعیان به عایشه و زن حضرت نوح (علیه‌السّلام) نسبت فحشاء می‌زند و بدین سبب، پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و انبیاء دیگر را اذیت می‌کند.»
محمد بن عبدالوهاب نیز در یکی از آثار خود، مدعی می‌شود شیعیان به یهودیان شباهت‌هایی دارند، یکی از شباهت‌هایی که وی بدان اشاره می‌کند این است که همانگونه که یهودیان به حضرت مریم (سلام‌الله‌علیها) نسبت فحشاء می‌دادند، شیعیان نیز به همان شکل به عایشه، نسبت فحشاء می‌دهند. «انهم یضاهون الیهود الذین رموا مریم الطاهره بالفاحشه بقذف زوجه رسول الله (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) عائشه المبراه بالبهتان.»

[۲] التمیمی، محمد بن عبدالوهاب، رساله فی الرد علی الرافضه، ص۴۳

این دو عالم وهابی با استفاده از استناد و همچنین روش شبیه‌سازی در صدد اثبات اتهام به مذهب شیعه هستند در حالی‌که اقتضا نظر منصفانه رجوع به آراء کلی عالمان این مذهب و سپس قضاوت دقیق است. در ادامه به آثار برخی از علمای امامیه که در واقع نمونه محدودی از نظرات اکثریت آنان است ارائه شود تا صحت و سقم چنین ادعاهایی ثابت شود!

۳ – نقد و بررسی دو ادعای فوق

اتهام‌زنی به شیعه گاهی حاصل عدم اطلاع دقیق و صحیح از عقاید و تفکرات مذاهب اسلامی از این مذهب است. چنان‌که درباره عقاید و تفکرات این مذهب ادعاهایی مطرح شده است که با‌ اندک تامل و مطالعه در مبانی اعتقادی علمای شیعه، دروغ بودن آن روشن می‌شود.
یادآوری این نکته ضروری است که اندیشه کلان مذهب بر پایه اجماع و یا اتفاق اکثریت آراء و نظرات عالمان آن مذهب بنا می‌شود از این‌رو نمی‌توان با استناد به رأی یک یا چند عالم که نگرشی مختلف با نگاه غالب علمای آن مذهب دارد، مطلبی به کلیت مذهب نسبت داد.
یکی از تهمت‌هایی که از دیرباز تاکنون علیه پیروان مکتب اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) مطرح شده ادعای نسبت فحشاء به عایشه است. این ادعا در حالی از سوی این افراد مطرح شده است که یا برای اثبات آن دلیلی اقامه نکرده‌اند و یا به نظر شاذ یک یا چند عالم شیعه استناد کرده‌اند. حال آنکه نظر جمهور علمای شیعه در مورد این مسأله، چیز دیگری است و به جرات می‌توان ادعا کرد بیشتر عالمان جهان تشیع با استناد به ادله متقن و محکم عقلی و نقلی، زنان پیامبران الهی (علیهم‌السّلام) را از انجام اعمال منافی عفت، مبرا می‌دانند.
بسیاری از علمای دیگر مذاهب اسلامی به دلیل آشنایی با آثار بزرگان شیعه، اذعان کرده‌اند که اتهام نسبت زنا به دختر خلیفه اول و دیگر زنان پیامبران (علیهم‌السّلام) از سوی شیعه امری خلاف واقع است که اتفاق نیافتاده است. چنان‌که آلوسی در تفسیر روح المعانی تصریح کرده است:
«و نسب للشیعه قذف عائشه بما براها الله تعالی منه و هم ینکرون ذلک اشد الانکار و لیس فی کتبهم المعول علیها عندهم عین منه و لا اثر اصلا، وکذلک ینکرون ما نسب الیهم من القول بوقوع ذلک منها بعد وفاته (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) ولیس له ایضا فی کتبهم عین و لا اثر؛

[۳] آلوسی، شهاب‌الدین، روح المعانی، ج۹، ص۳۱۸.

به شیعیان نسبت داده شده است که به عائشه، تهمت زنا – که خداوند او را از آن مبرّا کرده است – زده‌اند. در حالی‌که خود آن‌ها چنین مطلبی را شدیدا انکار می‌کنند. در کتاب‌های مورد اعتماد آن‌ها چنین مطلبی دیده نمی‌شود و اصلا اثری از آن نیست. همچنین آن‌ها وقوع فحشاء را برای عائشه بعد از وفات رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) انکار می‌کنند و از این مطلب نیز در کتاب‌های آن‌ها اثری دیده نمی‌شود.»
آلوسی همچنین پس از بحث در مورد معنا و مفهوم خیانت زن حضرت نوح (علیه‌السّلام) و زن حضرت لوط (علیه‌السّلام) «فخانتاهما»، چنین اذعان کرده است: «و ما ینسب للشیعه مما یخالف ذلک فی حق سید الانبیاء (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) کذب علیهم فلا تعول علیه و ان کان شائعا؛

[۴] آلوسی، شهاب الدین، روح المعانی، ج۱۴، ص۳۵۷.

نسبتی که در مورد نسبت دادن زنا به همسران پیامبران از سوی شیعیان مطرح می‌شود دروغی است که بر علیه آنان می‌بندند هر چند شایع است.» با مراجعه به آراء جمهور علما و مفسرین مکتب اهل‌ بیت (علیهم‌السّلام) در می‌یابیم که ادعای ابن‌ تیمیه و محمد بن عبدالوهاب، مبنی بر اینکه شیعیان، عایشه و زن نوح (علیه‌السّلام) را به فحشاء نسبت می‌دهند، ادعایی واهی و نادرست است.

۴ – آراء مفسرین شیعه

آراء عالمان شیعه در این‌باره، علاوه بر آثار تفسیری در کتب کلامی و حتی اخلاقی نیز به همین منوال است.

۴.۱ – تبیین آیات قرآن

عالمان و مفسران شیعه با رد نسبت فحشاء نسبت به زنان پیامبران، به بیان ادله خود درباره عدم امکان خیانت اخلاقی در زنان پیامبران پرداخته‌اند. در ادامه به بخشی از این آراء در ذیل آیات قرآن اشاره می‌شود.

۴.۱.۱ – آیه ۴۶ سوره هود

الف: بسیاری از علمای امامیه در ذیل آیه شریفه «قَالَ یَا نُوحُ اِنَّهُ لَیْسَ مِنْ اَهْلِکَ اِنَّهُ عَمَلٌ غَیْرُ صَالِحٍ فَلَا تَسْاَلْنِ مَا لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ اِنِّی اَعِظُکَ اَنْ تَکُونَ مِنَ الْجَاهِلِینَ.»

[۵] هود/سوره۱۱، آیه۴۶.

تصریح کرده‌اند اینکه بگوییم (انه لیس من اهلک) به این معنی است که کنعان، فرزند واقعی حضرت نوح (علیه‌السّلام) نبوده بلکه از راه (العیاذبالله) زنا، متولد شده است، حرف نادرست و مردودی است. علمای امامیه علاوه بر بیان این مطلب، همچنین تاکید کرده‌اند که هیچ‌یک از همسران انبیاء (علیهم‌السّلام) نیز دچار زنا نشده‌اند. در ادامه به برخی از این نظرات اشاره می‌شود:
۱: مرحوم طبرسی (رحمه‌الله‌علیه) در تفسیر مجمع البیان تصریح می‌کند که کنعان، فرزند نسبی و واقعی حضرت نوح (علیه‌السّلام) بوده است. ایشان در جهت اثبات این مدعا، علاوه بر آیه «وَ نَادَی نُوحٌ ابْنَهُ»

[۶] هود/سوره۱۱، آیه۴۶.

که برای جناب کنعان، از لفظ (ابنه) استفاده شده است.
همچنین می‌نویسند: انتساب فحشاء به زنان انبیاء الهی (علیهم‌السّلام) جایز نیست و مقام آنها از امثال این‌گونه افعال مذموم، منزه و مبرا است. چرا که خدای سبحان، به جهت عظمت انبیائش، ایشان را از چنین نسبت‌هایی که موجب تنفر می‌شود، حفظ کرده است.
مرحوم طبرسی (رحمه‌الله‌علیه) به حدیثی اشاره می‌کند که ابن‌ عباس گفته است: «ما زنت‌ امراه نبی قط و کانت الخیانه من امراه نوح انها کانت تنسبه الی الجنون و الخیانه و من امراه لوط انها کانت تدله علی اضیافه؛

[۷] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع‌البیان فی تفسیر القرآن، ج۵، ص۲۸۵.

هیچ‌یک از زنان پیامبران (علیهم‌السّلام) زنا نکرده‌اند. و باید توجه داشت که مراد از خیانت زنِ حضرت نوح (علیه‌السّلام) این بوده است که همسرش را دیوانه می‌خواند (العیاذ بالله). خیانت زن لوط نیز به این صورت بود که مردم را از ورود مهمانانی که به دیدار حضرت لوط (علیه‌السّلام) می‌رفتند، مطلع می‌کرد.»
۲. شیخ طوسی (رحمه‌الله‌علیه) نیز در ذیل این آیه می‌نویسند: نمی‌توان کنعان را فرزند حضرت نوح (علیه‌السّلام) ندانست چرا که چنین نسبتی طعن به پیامبر الهی بوده و انبیای الهی (علیهم‌السّلام) سزاوار چنین نسبت‌هایی نیستند.

[۸] طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، ج۵، ص۴۹۴.

۳. علامه طباطبایی (رحمه‌الله‌علیه) نیز در المیزان با رد این مدعا که کنعان، حاصل ارتباط نامشروع زن حضرت نوح (علیه‌السّلام) باشد می‌نویسد: انبیای الهی (علیهم‌السّلام) از این اباطیل منزه هستند و لذا نسبت دادن چنین اتهاماتی به زنان ایشان، صحیح نیست.

[۹] طباطبایی، سیدمحمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۰، ص۲۳۵.

۴. ابوالفتوح رازی نیز در روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن، نفی نسبت داشتن کنعان به حضرت نوح (علیه‌السّلام) را منافی تنزیه انبیاء الهی (علیهم‌السّلام) از این‌گونه منفرات دانسته و لذا رد می‌کند.

[۱۰] رازی، ابوالفتوح، روض الجنان و روح الجنان فی تفسیرالقرآن، ج۱۰، ص۲۷۷.

۵: مرحوم فتح‌الله کاشانی (رحمه‌الله‌علیه) از مفسرین قرن ۱۰ هجری، در منهج الصادقین احتمال اینکه کنعان، فرزند واقعی حضرت نوح (علیه‌السّلام) نبوده باشد را رد می‌کند.

[۱۱] کاشانی، فتح‌الله، منهج الصادقین، ج۴، ص۴۴۳.

۴.۱.۲ – آیه ۱۰ سوره تحریم

یکی دیگر از آیاتی که مفسرین شیعه، در ذیل آن آیه به تنزیه زنان پیامبران (علیهم‌السّلام) از امور منافی عفت، اشاره کرده‌اند، آیه دهم سوره تحریم است که می‌فرماید: «ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذِینَ کَفَرُوا امْرَاَتَ نُوحٍ وَامْرَاَتَ لُوطٍ کَانَتَا تَحْتَ عَبْدَیْنِ مِنْ عِبَادِنَا صَالِحَیْنِ فَخَانَتَاهُمَا فَلَمْ یُغْنِیَا عَنْهُمَا مِنَ اللَّهِ شَیْئًا وَقِیلَ ادْخُلَا النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِینَ.»

[۱۲] تحریم/سوره۶۶، آیه۱۰.

بسیاری از مفسرین شیعی در تبیین مفهوم خیانتی که در این آیه بدان اشاره شده است، تصریح کرده‌اند که مراد از آن قطعا خیانت جنسی نیست. چراکه زنان انبیاء الهی از اموری نظیر فحشاء و زنا مبرا هستند. به برخی از مفسرین امامیه که چنین مطلبی را اذعان فرموده‌اند، اشاره خواهد شد:
۱. شیخ طبرسی (رحمه‌الله‌علیه) در مجمع البیان با بیان اینکه زنان پیامبران الهی (علیهم‌السّلام) دچار فحشاء نمی‌شوند، تاکید می‌کند خیانت آن ۲ زن در دین بوده است نه در حوزه مسائل جنسی.
در تفسیر جوامع الجامع نیز می‌نویسد: «و لا یجوز ان یراد بالخیانه الفجور؛ لانه نقیصه عند کلّ احد، سمج‌ فی کلّ طبیعه بخلاف الکفر؛ لان الکفّار لا یستسمجونه؛ جایز نیست که مراد از خیانت زن حضرت نوح (علیه‌السّلام) و زن حضرت لوط (علیه‌السّلام) را خیانت به معنای زنا و فحشاء بگیریم. چرا که چنین خیانتی، در واقع نقیصه‌ای برای آن ۲ پیامبرالهی (علیهماالسلام) واقع می‌شود. برخلاف کفر، که اگر زنان پیامبران الهی (علیهم‌السّلام) کافر باشند، نقبصه‌ای برای آن حضرات محسوب نمی‌شود.»

[۱۳] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۳، ص۵۹۶.

۲: شیخ طوسی (رحمه‌الله‌علیه) در ذیل این آیه با تصریح به این موضوع که خیانت در این آیه، به معنی فحشاء نمی‌باشد، تاکید می‌کند: «فمن نسب احداً من زوجات النبی الی الزنا، فقد اخطا خطاء عظیما؛

[۱۴] طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، ج‌۱۰، ص۵۲.

اگر کسی به زنان پیامبر، نسبت زنا بدهد، خطای بزرگی مرتکب شده است.»
۳: مرحوم طریحی (رحمه‌الله‌علیه) نیز در مجمع البحرین تصریح کرده است جایز نیست خیانت در آیه ۱۰ سوره تحریم را به معنی زنا و فحشاء بدانیم. «و لا یجوز ان یراد بِالْخِیَانَهِ: الفجور، قَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ‌: مَا زَنَتْ امْرَاَهُ نَبِیٍّ قَطُّ، لِمَا فِی ذَلِکَ مِنَ التَّنْفِیرِ عَنِ الرَّسُولِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ، وَ اِلْحَاقِ الْوَصْمَهِ بِهِ.»

[۱۵] طریحی النجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۱، ص۷۱۴.

۴: آیت‌الله مکارم شیرازی (حفظه الله) نیز می‌نویسد: «این دو زن، به این دو پیامبر بزرگ خیانت کردند، البته خیانت آنها هرگز انحراف از جاده عفت نبود، زیرا هرگز همسر هیچ پیامبری آلوده به بی‌عفتی نشده است، چنان‌که در حدیثی از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) صریحا آمده است، «ما بغت امراه نبی قط؛

[۱۶] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج‌۲۴، ص۳۰۱.

همسر هیچ پیامبری هرگز آلوده عمل منافی عفت نشد.»
۵: علامه محمد جواد مغنیه (رحمه‌الله‌علیه) نیز در تبیین معنای خیانت در این آیه شریفه می‌نویسد «فخانتاهما‌ ای بالکفر و النفاق لا بالزنا و الفجور.»

[۱۷] مغنیه، محمدجواد، التفسیر الکاشف، ج‌۷، ص۳۶۷.

۶: آیت‌الله معرفت (رحمه‌الله‌علیه) نیز تصریح کرده است مراد از خیانتی که در آیه ۱۰ سوره تحریم مطرح است، هرگز فحشاء نیست.

[۱۸] معرفت، محمد‌هادی، شبهات و ردود حول القرآن الکریم، ص۲۴۲.

۷: فتح‌الله کاشانی (رحمه‌الله‌علیه) از مفسرین قرن ۱۰ هجری نیز در ذیل این آیه با این بیان که مراد از خیانت، سخن‌چینی، نفاق یا کفر است، تصریح می‌کند که مراد از این خیانت، زنا نیست چرا که تمامی زنان انبیاء (علیهم‌السّلام) از زنا مبرا هستند.

[۱۹] کاشانی، فتح‌الله، منهج الصادقین فی الزام المخالفین، ج۹، ص۳۴۴.

۴.۱.۳ – آیه ۱۱ سوره نور

آیه «اِنَّ الَّذِینَ جَاءُوا بِالْاِفْکِ عُصْبَهٌ مِنْکُمْ لَا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَکُمْ بَلْ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اکْتَسَبَ مِنَ الْاِثْمِ وَالَّذِی تَوَلَّی کِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذَابٌ عَظِیمٌ.»

[۲۰] نور/سوره۲۴، آیه۱۱.

نیز موضع دیگری است که علمای امامیه، در این موضع نیز، تصریح به تنزیه همسران انبیاء (علیهم‌السّلام) از اموری نظیر زنا نموده‌اند.
چنان‌که علامه طباطبایی (رحمه‌الله‌علیه) در ذیل این آیه شریفه تصریح کرده است: «ان تسرب الفحشاء الی اهل النبی ینفر القلوب عنه فمن الواجب ان یطهر الله سبحانه ساحه ازواج‌ الانبیاء عن لوث الزنا و الفحشاء و الا لغت الدعوه و تثبت بهذه الحجه العقلیه عفتهن واقعا لا ظاهرا فحسب؛

[۲۱] طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۵، ص۱۰۲.

اگر فحشاء را به خانواده انبیاء (علیهم‌السّلام) نسبت بدهیم موجب تنفر از آن حضرات خواهد شد. پس واجب است که خدای متعال، ساحت همسران انبیاء (علیهم‌السّلام) را از امور زشتی همچون زنا و فحشاء، پاک گرداند. چرا که اگر آنان از چنین مسأله‌ای منزه نباشند، دعوت انبیاء الهی (علیهم‌السّلام) لغو خواهد شد.»
علامه محمد جواد مغنیه (رحمه‌الله‌علیه) نیز در ذیل این آیه چنین تصریحی دارد: «ان الشیعه الامامیه یعتقدون و یؤمنون ان نساء الانبیاء جمیعهن عفیفات طاهرات، و ان زوجته قد تکون کافره و لن تکون بغیا، لان الرسول‌ اکرم علی ربه و اعز من ان یجعل تحته بغیا؛

[۲۲] مغنیه، محمدجواد، التفسیر الکاشف، ج‌۵، ص۴۰۳.

شیعیان معتقدند و ایمان دارند که همه زنا