توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل میرزا محمد تهرانی عسکری ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل میرزا محمد تهرانی عسکری ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل میرزا محمد تهرانی عسکری ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

محمد تهرانی عسکری

زندگی نامه تفضیلی میرزا محمد ربیب

[۱] کتاب گلشن ابرار ج۸.

در این نوشتار آورده شده است.این متن، ذیل عنوان میرزا محمد تهرانی در کتاب گلشن ابرار آمده است.(۱۳۷۱ – ۱۲۸۱ق)

فهرست مندرجات

۱ – خاندان
۲ – ولادت
۳ – مهاجرت
۴ – تحصیلات و اساتید
۵ – زعامت حوزه علمیه سامراء
۶ – مشایخ اجازه
۷ – شاگردان و خدمات علمی
۸ – ویژگیهای اخلاقی
۹ – توصیه‌های اخلاقی
۹.۱ – محاسبه نفس
۱۰ – تالیفات
۱۱ – خدمات فرهنگی و اجتماعی
۱۲ – فعالیتهای عمرانی
۱۲.۱ – کتاب و کتابخانه
۱۳ – فرزندان
۱۳.۱ – میرزا نجم الدین جعفر شریف عسکری
۱۳.۲ – میرزا ابوالحسن شریف عسکری
۱۳.۳ – میرزا مهدی شریف عسکری
۱۴ – وجه تسمیه عسکری
۱۵ – رحلت
۱۶ – پانویس
۱۷ – منبع

۱ – خاندان

خاندان عسکری از خاندانهای معروف علمی شیعه در تهران ، سامراء و کاظمین و از ذریه آیت‌الله میرزا محمد تهرانی (آل عسکری) می‌باشد. میرزا محمد نیز از نوادگان علامه مجلسی است.
«در خصوص نسبتشان به علامه مجلسی مولانا محمد باقر بن محمد تقی (علیهم الرحمه)، چنانچه خود در اجازه راقم این سطور متذکر شده‌اند مرحوم سید ابوالقاسم زواره‌ای، پدر مادرشان، نژادش از طرف مادری به علامه مجلسی می‌رسد و مؤلف کتاب «زندگینامه علامه مجلسی»، در ضمن گزارشی از احوال آن مرحوم در این باره تتبع شایسته‌ای فرموده‌اند».

[۲] مکارم الآثار ج۷، ص۲۳۹۱ – ۲۳۹۳.

[۳] زندگی نامه علامه مجلسی، ج۱، ص۳۸۳.

[۴] زندگی نامه علامه مجلسی، ج۲، ص۲۹۹ – ۳۰۰.

۲ – ولادت

میرزا محمد تهرانی در شعبان المعظم ۱۲۸۱ق کوی باچنار تهران دیده به جهان گشود. پدرش رجبعلی فرزند حسن تهرانی گویا به کار در بازار تهران مشغول بود و در سال ۱۲۸۷ق چشم از جهان فرو بست.
از آن پس سرپرستی میرزا را دائی اش سید زین العابدین طباطبائی قزوینی فرزند ابوالقاسم (سید آغا) برعهده گرفت و میرزا در کنار مادرش سیده فاطمه طباطبائی و حمایت این عالم بزرگ پرورش یافت. (وی به مدت بیش از ۲۵ سال با آن بزرگوار زندگی کرد.)

[۵] زندگینامه آیت‌الله میرزا محمد تهرانی، علی مشتاق عسکری، ص۵.

۳ – مهاجرت

دائی میرزا محمد در زمان زعامت میرزا محمد حسن شیرازی (میرزای بزرگ) نمایندگی آن مرجع بزرگ در ایران برعهده داشت. ایشان در سال ۱۲۹۰ ق به نجف اشرف رفت و میرزا محمد و مادرش را نیز همراه خود برد. این خانواده که از قبل با خانواده میرزای بزرگ در ارتباط بودند، نزد ایشان رفتند و دو سال بعد با میرزای بزرگ به سامراء مهاجرت کرد. مادر میرزا محمد که بانویی دانشمند و در حسابرسی بسیار کاردان و امین بود، مسئولیت بخشی از دفتر وجوهات میرزای بزرگ و خانواده ایشان را عهده دار شد و به خانم «علویه ناظر» مشهور شد و سرانجام میرزای بزرگ با او ازدواج نمود.
علویه ناظر علاوه بر سرپرستی خاندان میرزای بزرگ، استفتاءات مردم را از پنجره اتاق مجاور اتاق میرزای شیرازی می‌گرفت و به خدمت آقا می‌رساند و جواب را به صاحبان نامه‌ها بر می‌گرداند.

[۶] زندگینامه آیت‌الله میرزا محمد تهرانی، علی مشتاق عسکری، ص۵ – ۷.

[۷] ستارگان حرم ج۷، ص۱۳۰.

به این ترتیب آقا میرزا محمد تحت سرپرستی و تربیت میرزای بزرگ قرار گرفت و در جرگه شاگردان وی درآمد. میرزا نیز او را مانند فرزندان خود تربیت نمود، به گونه‌ای که او را در اوایل عمر با نام «میرزا محمد ربیب» (تربیت شده میرزای شیرازی) می‌شناختند.

[۸] المسلسلات فی الاجازات، السید محمود المرعشی النجفی، ج۲، ص۵۱.

میرزا محمد از ۹ سالگی تا دوران جوانی ناظر همه رویدادهایی بود که در زیر پرچم زعامت بزرگ میرزای شیرازی روی می‌داد.

۴ – تحصیلات و اساتید

میرزا علوم ادبی را نزد برخی از علمای آن عصر فرا گرفت و از سال ۱۳۰۰ق تا زمان وفات میرزای شیرازی در درس خصوصی (معالم و باب حادی عشر) که وی برای میرزا محمد و فرزندش میرزا علی آقا گذاشته بود، شرکت می‌کرد، البته پس از مدتی حاج میرزا محمد (پسر دیگر میرزای شیرازی) و سید ابراهیم تهرانی نیز در این بحث شرکت می‌کردند.
میرزا محمد پس از وفات میرزای شیرازی در درس میرزا محمد تقی شیرازی شرکت کرد و به درجه اجتهاد رسید. ایشان علوم حدیث و درایه را از محدث نوری، مؤلف مستدرک الوسائل الشیعه فرا گرفت و یک سال هم از درس اخلاق عارف جلیل القدر ملا حسینقلی همدانی بهره برد. توصیه‌های اخلاقی استاد، روح حقیقت جوی شاگردش را تحت تاثیر قرار داد، به حدی که میرزا محمد بارها از او یاد می‌کرد و شگفتیهای بسیاری از سیر و سلوک و زهد و تقوای وی را بیان می‌نمود.

[۹] المسلسلات فی الاجازات، السید محمود المرعشی النجفی، ج۲، ص۵۱ – ۵۲.

یکی دیگر از اساتید ایشان ملا فتحعلی سلطان آبادی (۱۲۴۰ – ۱۳۱۸ق) بود. وی که در سال (۱۲۹۲ق) برای بهره گیری از درس میرزای شیرازی به سامرا هجرت کرد، مفسری متبحر بود و برخی از علما کراماتی از ایشان نقل نموده‌اند، از جمله اینکه آیه ۷ سوره حجرات

[۱۰] حجرات/سوره۴۹، آیه۷.

را در ۳۰ جلسه، در هر جلسه به گونه‌ای متفاوت تفسیر کرد و حاضران هر بار تفسیر او را روشن تر یافتند و از اینکه ذهنشان به این معنا انتقال نیافته بود، ابراز شگفتی کردند.

[۱۱] همگام با زائران عارف علی اشرف عبدی، کنگره بزرگداشت حضرت فاطمه معصومه علیهاالسّلام، ص۲۸۱ – ۲۹۵.

[۱۲] حضرت آیت‌الله حاج شیخ عبدالکریم حائری و تحولات سیاسی- اجتماعی دوران معاصر، ذکر الله محمدی، ص۴۳ – ۹۱.

میرزا محمد از محضر آیت‌الله سید محمد طباطبایی زواری فشارکی و محقق اصولی آخوند خراسانی نیز کسب فیض نمود و از شاگردان مهم ایشان به شمار می‌رفت.

[۱۳] گنجینه دانشمندان، محمد شریف رازی، ج۱، ص۲۶۲.

۵ – زعامت حوزه علمیه سامراء

شهر سامراء از نظر تاریخی رابطه‌ای تنگاتنگ با شیعیان دوازده امامی دارد و عظمت آن با اعتقادات شیعیان آمیخته شده است. با این حال اکثر ساکنان آن از اهل تسنن بودند و حضور شیفتگان خاندان رسالت در آنجا کم رنگ می‌نمود و لازم بود در آنجا حوزه علمیه تاسیس شود و در پرتو آن رفت و آمد علما و شیعیان به آنجا رونق گیرد. با هجرت میرزای بزرگ به سامراء و تاسیس حوزه علمیه، این مکان مقدس رونق فراوانی یافت و با درایت میرزای بزرگ، کشمکش‌های سنی و شیعه و اختلافات قومی به انسجام و اتحاد تبدیل شد و اهل تسنن نیز از حمایتهای معنوی و مادی وی برخوردار شدند.
با فوت میرزای بزرگ در ماه رمضان سال ۱۳۱۲، دوران افول حوزه علمیه سامراء نیز فرا رسید و بزرگانی که در محضر میرزای شیرازی به فراگیری علوم مشغول بودند، به تدریج شهر را ترک می‌کردند. از جمله اشخاص مهم حوزه میرزا محمد تقی شیرازی بود که به کربلای معلا، مهاجرت نمود و بعد سید حسن صدر که پس از مرگ استاد سرپرستی حوزه را به مدت دو سال به عهده داشت، به شهر کاظمین رفت تا پیروان اهل بیت را در آنجا رهبری کند.
زعامت حوزه علمیه سامراء بعد از وی به میرزا محمد تهرانی واگذار شد او که با امام هادی و امام حسن عسکری (علیهما السلام) عهد بسته بود آنها را تنها نگذارد، همه سختیها را به جان خرید و چراغ حوزه شیعه را روشن نگه داشت. پس از مدتی میرزا محمد چنان موقعیتی نزد مردم و طلاب پیدا کرد که خانه اش مرجع طالبان علم و اساتید حوزه علمی سامراء و شیوخ قبائل سنی و بزرگان شهر گردید.

[۱۴] زندگینامه میرزا محمد تهرانی، ص۸ – ۹.

[۱۵] ستارگان حرم، ج۷، ص۱۲۹ – ۱۳۰.

میرزا که سامراء را مسکن دائمی خویش قرار داده بود، کمتر به شهرهای دیگر سفر می‌کرد و فقط در مناسبتهایی که پیش می‌آمد، گاهی برای زیارت حضرت امیر مؤمنان و امام حسین (علیهما السلام) به نجف اشرف و کربلای معلا مشرف می‌شد. ایشان در سال ۱۳۶۱ق به قصد زیارت حضرت ثامن الحجج علیه‌السّلام به ایران آمد و چند روزی به شهر ری رفت و مهمان آیت‌الله آقا سید محمد حجت کوهکمری شد که برای معالجه به شهر ری آمده بود. پس از آن به قم سفر کرد و چند روزی در آنجا ماند. وی در این مدت اغلب با آیت‌الله سید شهاب الدین مرعشی نجفی مصاحبت داشت.

[۱۶] المسلسلات فی الاجازات، السید محمود المرعشی النجفی، ج۲، ص۵۱.

[۱۷] گنجینه دانشمندان، ج۱، ص۲۶۲.

۶ – مشایخ اجازه

میرزا محمد تهرانی که خود از مجتهدان نامدار بود، از استادش میرزا محمد تقی شیرازی اجازه اجتهاد مطلق داشت. از عالمانی برجسته نیز اجازه نقل روایت گرفت که اسامی آنها چنین است:
۱ – میرزا محمد حسن شیرازی (متوفای: ۱۳۱۲ق)
۲ – میرزا محمد حسن غروی عسکری شیرازی
۳ – ملا فتحعلی سلطان آبادی (متوفای: ۱۳۱۸ ق)
۴ – ملا حسینقلی همدانی (متوفای: ۱۳۱۱ق)
۵ – میرزا حسین بن میرزا خلیل تهرانی
۶ – علامه سید ابوتراب موسوی خوانساری نجفی.
۷ – آیت‌الله سید عبد الحسین شرف الدین (متوفای : ۱۳۷۷ ق).

[۱۸] المسلسلات فی الاجازات، السید محمود المرعشی النجفی، ج۲، ص۵۲.

[۱۹] المسلسلات فی الاجازات، السید محمود المرعشی النجفی، ج۲، ص۳۲۲.

[۲۰] المسلسلات فی الاجازات، السید محمود المرعشی النجفی، ج۱، ص۵۰ – ۵۱.

[۲۱] المسلسلات فی الاجازات، السید محمود المرعشی النجفی، ج۱، ص۵۲.

۷ – شاگردان و خدمات علمی

درسهای آیت‌الله تهرانی در مدرسه شیرازی برگزار می‌شد و فضلای بسیاری از جمله سبط الشیخ شیخ انصاری و شیخ عباسعلی اسلامی از حوزه درس او بهره مند می‌شدند

[۲۲] ستارگان حرم، ج۷، ص۳۳.

عالمان زیادی هم از وی اجازه روایت کسب نمودند که اسامی برخی از آنان چنین است:
۱ – سید محمد صادق بحرالعلوم (۱۳۹۹ ق)، ۲ – سید محمد علی جزایری (۱۳۹۴ ق)، ۳ – میرزا محمد علی شاه آبادی (۱۳۶۹ ق)، ۴ – سید آقا شوشتری (۱۳۸۴ ق)، ۵ – سید محمد حجت کوه کمری (۱۳۷۲ ق) ۶ – ملا علی خیابانی تبریزی ۷ – سید شهاب الدین مرعشی نجفی ۸ – شیخ محمد شریف رازی ۹ – شیخ نصرالله شبستری (۱۳۸۲ ش)، ۱۰ – سید مهدی بن سید صالح کشوان کاظمی (۱۳۵۸ ق) ۱۱ – حاج میرزا علی بن حاج سید ابو محمد ساوجی ۱۲ – شیخ محمد علی بن شیخ محمد رضا نائینی ۱۳ – شیخ غلامحسین نجف آبادی (۱۳۴۵ ق) ۱۴ – سید محمد باقر گلپایگانی ۱۵ – علامه سید علی نقی نقوی لکهنوی۱۶ – سید جعفر بن سید عبد الرضا موسوی مهری ۱۷ – علامه میرزا محمد علی اردوبادی۱۸- سید محمد مهدی علوی ۱۹ – شیخ حسین قمی (معروف به ارده شیره) ۲۰ – سید محمد علی روضاتی.

[۲۳] المسلسلات فی الاجازات، السید محمود المرعشی النجفی، ج۲، ص۲۵۹.

[۲۴] المسلسلات فی الاجازات، السید محمود المرعشی النجفی، ج۲، ص۳۴۰.

[۲۵] المسلسلات فی الاجازات، السید محمود المرعشی النجفی، ج۲، ص۳۴۸.

[۲۶] المسلسلات فی الاجازات، السید محمود المرعشی النجفی، ج۲، ص۳۹۶.

[۲۷] المسلسلات فی الاجازات، السید محمود المرعشی النجفی، ج۲، ص۴۲۷.

[۲۸] المسلسلات فی الاجازات، السید محمود المرعشی النجفی، ج۲، ص۵۲.

[۲۹] گنجینه دانشمندان ج۱، ص۲۶۲ – ۲۶۳.

[۳۰] گلشن ابرار ج۷، ص۴۳۹.

[۳۱] الذریعه، آقابزرگ تهرانی، ج۱، ص۱۸۶، ش۱۰۶.

[۳۲] الذریعه، آقابزرگ تهرانی، ج۱، ص۲۳۷ – ۲۶۰، ش۱۲۱۶.

[۳۳] مکارم الآثار، ج۷.

[۳۴] میرزا محمدعلی معلم حبیب آبادی انجمن کتابخانه‌های عمومی اصفهان، ص۲۳۹۱.

۸ – ویژگیهای اخلاقی

آیت الله مرعشی نجفی میرزا محمد تهرانی را عالمی نمونه در پرهیزگاری، تقوا، شرافت، زهد و مسلط به علوم حدیث ذکر می‌کند و می‌نویسد:
«جناب شیخ (آیت الله میرزا محمد تهرانی) در علم حدیث شناسی و روایت از برترین اساتیدی بود که بنده از محضرش برخوردار شدم، و ایشان را بهترین نمونه در تقوا و پرهیزکاری و زهد و تسلط به علوم روایی یافتم و زمانی که در شهر مقدس سامرا حضور داشتم از انفاس قدسی آن عالم برجسته بهره‌های فراوانی بردم…»

[۳۵] المسلسلات فی الاجازات، السید محمود المرعشی النجفی، ج۲، ص۵۱ – ۵۲.

«میرزا محمد زندگی زاهدانه‌ای را برگزیده بود در خوراک و پوشاک به کم قناعت می‌ورزید و از تجملات پرهیز می‌نمود.»

[۳۶] المسلسلات فی الاجازات، السید محمود المرعشی النجفی، ج۲، ص۵۱.

یکی از بستگان وی درباره اش می‌گوید:
«ایشان شام نمی‌خورد و یا اینکه به مقدار کمی از آن اکتفا می‌نمود و گاهی به دور از چشم اطرافیان، آن غذا را به بعضی از فقرا که می‌شناخت و در نزدیکی خانه اش زندگی می‌کردند، انفاق می‌کرد.» (مصاحبه با جناب آقای محمد ابراهیم شریف عسکری (نتیجه میرزا محمد))

۹ – توصیه‌های اخلاقی

میرزا محمد که از انفاس قدسی عالمانی چون ملا حسینقلی همدانی بهره مند گشته بود، در عمل به مواعظ آنان همت بلندی داشت. خود نیز همواره به بیان نکات اخلاقی آموزنده می‌پرداخت. در اینجا به برخی از آنها اشاره می‌کنیم.
ایشان در اجازه روایتی که برای آیت‌الله مرعشی نجفی و فرزندشان حجه الاسلام سید محمود مرعشی صادر کرده است، می‌نویسد:
«به توصیه‌های سودمندی که برخی مشایخ به آن نکات سفارش‌اند، اشاره می‌کنم که برخی از آن موارد به شرح زیر است:
۱ – تقوا و مراقبت خدای عزّوجلّ در پنهان و آشکار.
۲ – اعراض از دنیا و زخارف آن و اجتناب از ریاست، که حدیثی شریف در این باره می‌فرماید: «ملعون ملعون ملعون من حدث نفسه بالریاسه»، (کسی که خود را به ریاست نوید دهد معلون است.)

[۳۷] کافی، شیخ کلینی، ج۲، ص۲۹۸، ح ۴.

پس در صورتی که تعلق به چنین امری یا احتمال چنین لعنی شدید را در بر داشته باشد، دلیلی نمی‌ماند که انسان بی دلیل متصدی آن شود. البته شکی نیست این حدیث شریف در مورد کسی است که در این امر خطیر، دنیا و خوشیهای آن را قصد کرده باشد.
۳ – دوری از مصاحبت کسانی که مراقبت از نفس ندارند که در این باره از امام معصوم علیه‌السّلام روایت شده که فرمود: «جالسوا من یذکرکم الله رؤیته و یرغبکم فی الآخره عمله و یزیدکم فی عملکم منطقه». (با کسی رفت و آمد کنید که دیدنش شما را به یاد خدا بیندازد و اعمالش شما را مشتاق به آخرت نماید و راه و روشش در زندگی بر اعمال شما بیفزاید.)

[۳۸] بحارالانوار، محمدباقر مجلسی، ج۱، ص۲۰۳، ح۱۸.

و مولی حسینقلی همدانی در این باره می‌فرماید: معاشرت برای طلبه سمی کشنده است. و در قسمت دیگری از سخنانش فرمودند: اگر به مجلس درسی حاضر می‌شوید، حتما نزدیک به زمان شروع بحث حاضر شوید زیرا اگر زودتر در مکان بحث حاضر شوید ممکن است به شنیدن غیبت مبتلا گردید و نتوانید از آن نهی به عمل آورید یا اینکه ممکن است از طرف شما در این وظیفه کوتاهی صورت گیرد.
۴ – قرار دادن اوقات مناسبی برای عبادت، و نباید سخن بعضی که می‌گویند: «در هنگام کار، بهتر است به انجام اقل واجبات اکتفا شود»، مانع این عمل خیر گردد، زیرا این سخن در مورد اکثر کارمندان از بزرگترین حیله‌های شیطان است. چرا که یقین، فقط با مداومت بر عبادات حاصل می‌شود و علامه مجلسی اعلی الله مقامه، در بعضی از کتب کلامیه اش به این نکته تصریح می‌نماید.
۵ – محافظت بر نماز اول وقت، که روایت شده است: عزرائیل علیه‌السّلام به کسی که نماز اول وقتش را محافظت نموده باشد در هنگام مرگ، کلمه اخلاص را تلقین می‌نماید.
۶ – تلاوت قرآن کریم با خشوع و خضوع و آرامش و تامل، تا اینکه انسان هم پیمان با قرآن بوده و در هنگامی که به ملائکه نکیر و منکر جواب می‌دهد قرآن کتابم است، این سخن از سر صدق باشد.
۷ – تکرار در تلاوت آیاتی که در آنها بشارت یا انذار و یا عقاب و ثواب و یا بهشت و جهنم ذکر شده است، به تناسب وسعت در وقت، که استاد بزرگوار ما ملا حسینقلی همدانی دراین باره می‌فرماید: «اگر وقتت به حدی وسیع است که می‌توانی هر آیه را صد مرتبه بلکه دویست مرتبه تکرار کنی تکرار کن، که در این صورت آن آیه شریفه در قلبت جای می‌گیرد و آنرا آنگونه در قلبت می‌یابی که گویا بر قلبت نازل شده است.
۸ – مداومت در خواندن دعاهایی که سینه به سینه از طرف ائمه معصومین علیهم‌السّلام روایت شده است خصوصا صحیفه سجادیه زبور آل محمد علیهم‌السّلام و خصوصا دعای مکارم الاخلاق آن که همه مکارم اخلاق را در بر دارد و همچنین دعای نوبه.
۹ – ممارست و تداوم در مطالعه روایات رسول گرامی اسلام و ائمه طاهرین علیهم‌السّلام که تمام هدایت در تمسک به آثار آنان و کسب فیض از نور وجودشان می‌باشد و من خود به بیش از ششصد اجازه از اجازاتی که جدم در اجازات بحار ذکر نموده و از سایر اجازاتی که علماء در کتب اجازاتشان آورده‌اند، دست یافتم که در همه آنها یا عمده آنها شیوخ اجازه به مجازون اجازه یافتگان همین سفارش را نموده‌اند.
۱۰ – عدم اکتفا در هر باب از ابواب فقه با مراجعه آن روایاتی که به آن باب تعلق دارد، که من به مقداری از احکام طهارت در اخباری که در ابواب دیات آمده بود، دست یافتم.

۹.۱ – محاسبه نفس

۱۱ – قرار دادن وقتی برای محاسبه نفس که روایاتی بر این امر، تاکید فراوان دارد، مانند این روایت که امام علیه‌السّلام می‌فرماید: «حاسبوا قبل ان تحاسبوا». (قبل از اینکه از شما حسابرسی کنند، خودتان به حساب نفس خویش رسیدگی کنید.)

[۳۹] میزان الحکمه، محمد ری شهری، ج۱، ص۶۱۹، ح۸۲۸.

و همچنین این روایت: «حاسب نفسک حسبه الشریک شریکه» (نفس خود را مورد حسابرسی قرار ده مانند شریکی که شریکش را حسابرسی می‌نماید.)

[۴۰] مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، محدث نوری طبرسی، ج۱۲، ص۱۵۳، ح۱۳۷۶۱.

و استاد ملا حسینقلی همدانی ما را به آن سفارش می‌کند و می‌فرماید: «شبها هنگام خواب، محاسبه نفس داشته باشید.» و اولیاء خدا در محاسبه نفس مواظبتهای شدیدی داشته‌اند. در این باره عالم جلیل القدر سید محمد کاظمی از سید حیدر که از شاگردان بارز آیت‌الله میرزا محمد حسن شیرازی و از اصحاب شیخ جعفر کاشف الغطاء می‌باشد خاطره‌ای درباره محاسبه شیخ جعفر کاشف الغطاء نقل می‌کند: «در یکی از سفرهایش که همراهش بودیم، شب تاریکی را می‌گذراندیم، او را دیدیم که به کناری رفت و به روی زمین دراز کشید، او که خود را مانند مرده‌ای در گور قرار داده بود شروع به محاسبه نفسش نمود، وی خودش را خطاب قرار داده و می‌گفت: یا جعیفر! یا جعیفر! و همه کارهایی که در طول روز از او سر زده بود و همچنین حقوقی که به ذمه اش آمده بود و طریقه وصول آنها را یکی یکی می‌شمرد تا اینکه محاسبه به پایان رسید…» .
۱۲ – نماز شب به مقدار وسع و توان، که در وصایای رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم به امیر مؤمنان علیه‌السّلام آمده است که آن حضرت صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم فرمودند: «علیک بصلاه اللیل» و این جمله را سه مرتبه تکرار نمودند.

[۴۱] بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۸۷، ص۱۶۲، ح۵۴.

۱۳ – زیاد به یاد مرگ بودن و زیاد به زیارت قبور رفتن و عبرت گرفتن از آن‌ها، که در روایت آمده است: «ان اکیس المؤمنین اکثرهم ذکرا للموت.» (زرنگ‌ترین شخص از بین مؤمنان کسی است که بیشتر به یاد مرگ باشد.)

[۴۲] مستدرک الوسائل، محدث نوری، ج۲، ص۱۰۱، ح۱۵۳۵.

۱۴ – طولانی نمودن سجده در ساعات شبانه روز، که انجام این کار توسط ائمه طاهرین علیهم‌السّلام خود عامل مهمی در ترغیب انسان به آن می‌باشد.»

[۴۳] المسلسلات فی الاجازات، السید محمود المرعشی النجفی، ج۱، ص۵۰ – ۵۸.

۱۰ – تالیفات

میرزا محمد در تصنیف و تالیف زحماتی ط