توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل میثم بن یحیی تمار ۷۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل میثم بن یحیی تمار ۷۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل میثم بن یحیی تمار ۷۰ اسلاید در PowerPoint :

میثم تمار

میثَم تمّار اَسَدی کوفی (متوفای ۶۰ق)، فرزند یحیی با کنیه ابوسالم و ابوصالح، معروف به میثم تمار، از اصحاب برجست امام علی، امام حسن و امام حسین (علیهم‌السلام) بود که قبل از واقعه کربلا به شهادت رسید.
درباره جزئیات زندگی او، اطلاعات دقیقی در کتب تاریخی وجود ندارد. گفته شده وی برده زنی از قبیله بنی‌اسد بود که امام علی (علیه‌السلام) او را از آن زن خریده و آزاد نمود. به دلیل خرمافروشی در کوفه، لقب تمار به او داده‌اند. او را در شمار اصحاب جلیل‌القدر و حواریون و یاران برگزیده امام علی (علیه‌السلام) به شمار آورده‌اند، همچنین جزء شرطه الخمیس بود. پیش‌گویی‌ها و خبردادن از حوادث آینده به او نسبت داده‌اند. او سرانجام به دستور عبیدالله بن زیاد به دار آویخته شد و طبق پیش بینی امام علی (علیه‌السلام) به شهادت رسید؛ درباره چگونگی شهادت او، روایات مختلفی بیان شده است. میثم تمار تالیفی در زمینه تفسیر قرآن و حدیث داشته است.

فهرست مندرجات

۱ – نسب
۲ – اصالت غیرعرب
۳ – نام و کنیه
۴ – شغل
۵ – صحابه سه امام شیعه
۶ – خبردادن از حوادث آینده
۷ – حواری امام علی
۸ – جزء شرطه الخمیس
۹ – زمان آشنایی با امام علی
۱۰ – سب میثم توسط معاویه
۱۱ – رهسپاری برای عمره قبل از واقعه کربلا
۱۲ – خبردادن از چگونگی شهادتش
۱۳ – چگونگی شهادت
۱۳.۱ – روایت اول
۱۳.۲ – روایت دوم
۱۴ – تاریخ شهادت و محل دفن
۱۵ – تالیفات
۱۵.۱ – تفسیر
۱۵.۲ – حدیث
۱۶ – خصوصیات
۱۷ – فرزندان و نوه‌ها
۱۸ – فهرست منابع
۱۹ – پانویس
۲۰ – منابع

۱ – نسب

میثَم تمّار اَسَدی کوفی با کنیه ابوسالم و ابوصالح، معروف به میثم تمار، از جزئیات زندگی او اطلاعات روشنی در دست نیست. او و خاندانش در کوفه می‌زیستند و نسبت کوفی او از اینجاست.

[۱] ابن حجر عسقلانی، احمد، الاصابه ‌فی تمییز الصحابه، ج۶، ص۲۴۹.

در پاره‌ای روایات از او با نسبت نهروانی یاد شده است (منسوب به شهر نهروان نزدیک بغداد، میان بغداد و واسط.)

۲ – اصالت غیرعرب

با وجود ریش عربی نام میثم، و پدرش یحیی، او اصالتاً عجم و غیرعرب بود و چون برده زنی از بنی‌اسد بود، به طریق ولاء به این قبیله انتساب یافت.

[۲] شیخ طوسی، اختیار معرفه الرجال المعروف برجال الکشّی، ج۲، ص۲۹۸.

[۳] مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۱، ص۳۲۳، قم ۱۴۱۳.

[۴] نجاشی، احمد بن علی، فهرست اسماء مصنّفی الشیعه المشتهر برجال النجاشی، ص۷۴.

[۵] طوسی، محمد بن حسن، رجال‌ طوسی، ص۸۱، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۶] طوسی، محمد بن حسن، رجال‌ طوسی، ص۲۲۴، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

۳ – نام و کنیه

حضرت علی (علیه‌السلام) میثم را از صاحب‌اش خرید و آزاد کرد و چون نامش را پرسید، گفت سالم نام دارم. حضرت به او فرمود پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) مرا آگاه کرده است که والدین عجمی‌ات تو را میثم نامیده‌اند. میثم سوگند خورد و سخن خداوند و پیامبر و علی (علیه‌السلام) را تصدیق کرد. سپس امام از او خواست به نام گذشته‌اش، که پیامبر هم او را آن‌گونه نامیده است، بازگردد. میثم پذیرفت و کنیه‌اش ابوسالم شد.
کنی دیگر او ابوصالح بود.

[۷] شیخ طوسی، اختیار معرفه الرجال المعروف برجال الکشّی، ج۲، ص۲۹۸.

[۸] مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۱، ص۳۲۳، قم ۱۴۱۳.

[۹] طبرسی، فضل ‌بن حسن، اِعلام الوری باَعلام الهدی، ج۱، ص۳۴۲، قم ۱۴۱۷.

ابن شاذان قمی کنی او را ابوجعفر ذکر کرده است،

[۱۰] ابن شاذان قمی، شاذان بن جبرئیل‌، الفضائل، ص۲ -۳، که نجف ۱۳۸۱/ ۱۹۶۲.

۴ – شغل

میثم برای گذران زندگی در بازار کوفه خرمافروشی می‌کرد، از این‌رو، به او لقب تمّار داده‌اند. به روایتی نیز او در مکانی به نام دارالرزق خربزه می‌فروخت.

[۱۱] شیخ طوسی، اختیار معرفه الرجال المعروف برجال الکشّی، ج۲، ص۲۹۸.

۵ – صحابه سه امام شیعه

میثم را از اصحاب سه امام نخست شیعیان، علی و حسن و حسین (علیهم‌السلام)، برشمرده‌اند،

[۱۲] شیخ طوسی، رجال‌ طوسی، ص۸۱، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۱۳] شیخ طوسی، رجال‌ طوسی، ص۹۶، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۱۴] شیخ طوسی، رجال‌ طوسی، ص۱۰۵، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۱۵] خویی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۲۰، ص۱۰۳.

اما شهرت او بیشتر به سبب شاگردی حضرت علی (علیه‌السلام) بوده است.

[۱۶] مفید، محمد بن محمد، الاختصاص، ص۳، چاپ علی‌اکبر غفاری، بیروت ۱۴۱۴/ ۱۹۹۳.

میثم بسیار دوستدار اهل بیت (علیهم‌السلام) بود.

[۱۷] شیخ طوسی، اختیار معرفه الرجال المعروف برجال الکشّی، ج۲، ص۷۸، چاپ حسن مصطفوی، مشهد ۱۳۴۸ش.

و آنان نیز متقابلاً‌ به او توجه خاصی داشتند.
به گفت امّ‌سلمه، همسر پیامبر، پیامبر بارها از میثم به نیکی یاد کرده و دربار وی به حضرت علی (علیه‌السلام) سفارش نموده بود.

[۱۸] ابن حجر عسقلانی، احمد، الاصابه ‌فی تمییز الصحابه، ج۶، ص۲۵۰.

میثم مورد عنایت خاص امام علی (علیه‌السلام) بود و از آن حضرت، علوم بسیاری فرا گرفت.

[۱۹] یعقوبی، احمد بن ابی‌یعقوب، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۲۱۳ ۲۱۴.

امام با او گفتگوهای بسیار داشت.

[۲۰] ابن شاذان قمی، شاذان بن جبرئیل‌، الفضائل، ج۱، ص۱۰۳، نجف ۱۳۸۱/ ۱۹۶۲.

دانش بسیار و اسرار وصیت را به وی آموخت، او را از امور غیبی آگاه ساخت.

[۲۱] ابن‌ ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج‌ البلاغه، ج۲، ص۲۹۱، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره ۱۳۷۸ ۱۳۸۲.

و در زمر گروهی از مؤمنان آزموده قرار داد که در درک و تحمل امر رسول خدا و سخنان اهل بیت (علیهم‌السلام) مقام والایی داشتند.

[۲۲] عمادالدین طبری، بشاره المصطفی لشیعهالمرتضی، ص۲۳۶ ۲۳۷، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۲۰.

از این مطالب معلوم می‌شود میثم از ظرفیت روحی بالایی برخوردار بوده است.
پس از امام علی (علیه‌السلام)، میثم در شمار اصحاب وفادار امام حسن و امام حسین (علیهماالسلام) در آمد.

[۲۳] شیخ طوسی، رجال‌ طوسی، ص۹۶، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۲۴] شیخ طوسی، رجال‌ طوسی، ص۱۰۵، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

امام حسین (علیه‌السلام) به میثم توجه ویژه‌ای داشت و از او به نیکویی یاد می‌کرد.

[۲۵] شیخ طوسی، اختیار معرفه الرجال المعروف برجال الکشّی، ص۸۰، چاپ حسن مصطفوی، مشهد ۱۳۴۸ش.

۶ – خبردادن از حوادث آینده

نمونه‌هایی از علم غیب میثم و اطلاع او از حوادث آینده عبارت بود از:
پیشگویی مرگ معاویه، خبر شهادت امام حسین (علیه‌السلام) برای زنی مکّی به نام جبله،

[۲۶] شیخ صدوق، الامالی، ص۱۸۹ ۱۹۰، قم ۱۴۱۷.

دستگیری خویش توسط سرکرد طایف خود و شهادتش به دستور ابن‌ زیاد و آزادی مختار بن ابی‌عُبَیْده ثقفی از زندان.

[۲۷] مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۱، ص۳۲۴ ۳۲۵، قم ۱۴۱۳.

[۲۸] ابن‌ ابی‌الحدید، عبدالحمید،شرح نهج‌ البلاغه، ج۲، ص۲۹۳، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره ۱۳۷۸ ۱۳۸۲.

۷ – حواری امام علی

وجود این ویژگی‌ها در میثم تمّار سبب شده است تا او را در شمار اصحاب جلیل‌القدر

[۲۹] ابن‌ ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۲۱۷.

[۳۰] شیخ طوسی، الفهرست، ص۱۵۰، چاپ جواد قیومی اصفهانی، قم ۱۴۱۷.

و حواریون و یاران برگزید امام علی (علیه‌السلام)

[۳۱] شیخ طوسی، اختیار معرفه الرجال المعروف برجال الکشّی، ج۲، ص۲۹۸.

[۳۲] مفید، محمد بن محمد، الاختصاص، ص۳، چاپ علی‌اکبر غفاری، بیروت ۱۴۱۴/ ۱۹۹۳.

[۳۳] آقا بزرگ طهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲، ص۱۷.

[۳۴] آقا بزرگ طهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲، ص۱۶۳.

به شمار آورند.

۸ – جزء شرطه الخمیس

چنان‌که در برخی از گزارش‌ها میثم تمّار را جزو شُرطه ‌الخَمیس یاد کرده‌اند. این گروه، دلیر مردانی بودند که با حضرت علی (علیه‌السلام) پیمان بسته بودند در جنگ‌ها تا پای جان، آن حضرت را یاری و همراهی کنند.

[۳۵] برقی، احمد بن محمد، الرجال، ص۳ ۴، چاپ جلال‌الدین محدّث ارموی، تهران ۱۳۴۲ش.

[۳۶] ‌مفید، محمد بن محمد، الاختصاص، ص۲ـ ۳، چاپ علی‌اکبر غفاری، بیروت ۱۴۱۴/ ۱۹۹۳.

۹ – زمان آشنایی با امام علی

سکوت منابع دربار حضور میثم تمّار در جنگ‌های زمان حضرت علی (علیه‌السلام) (جَمل، صِفّین و نهروان)، این موضوع را به ذهن متبادر می‌کند که آشنایی او با آن حضرت، احتمالاً در دوران پایانی حکومت امام بوده است، به خصوص که روایات تاریخی بر جای مانده از میثم، حاوی مطالبی از این دوران و پس از آن است. از آن جمله، روایت راجع به حمل یاران معاویه به نواحی هِیت و اَنبار و کشتن عده‌ای از زنان و کودکان در آنجاست.

۱۰ – سب میثم توسط معاویه

معاویه هنگام سبّ حضرت علی (علیه‌السلام) و یارانش، از میثم نیز به بدی یاد می‌کرد و او را دشنام می‌داد.

[۳۷] ابن‌ طاووس، عبدالکریم بن احمد، فرحه الغری، ص۵۱ ۵۲.

۱۱ – رهسپاری برای عمره قبل از واقعه کربلا

در سال ۶۰، کمی پیش از قیام امام حسین و حادث کربلا، میثم برای عمره رهسپار مکه شد و چون امام را نیافت، سراغ او را از امّ‌سلمه گرفت و امّ‌سلمه او را از احوال امام آگاه نمود. میثم که عازم بازگشت به کوفه بود، از ام‌ّسلمه خواست به امام سلام برساند و بگوید نزد خداوند با امام دیدار خواهد کرد.

[۳۸] شیخ طوسی، اختیار معرفه الرجال المعروف برجال الکشّی، ج۱، ص۸۰ ۸۱، چاپ حسن مصطفوی، مشهد ۱۳۴۸ش.

[۳۹] مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۱، ص۳۲۴، قم ۱۴۱۳.

[۴۰] ابن‌ ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج‌ البلاغه، ج۲، ص۲۹۲، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره ۱۳۷۸ ۱۳۸۲.

[۴۱] ابن حجر عسقلانی، احمد، الاصابه ‌فی تمییز الصحابه، ج۶، ص۲۵۰.

۱۲ – خبردادن از چگونگی شهادتش

امام علی (علیه‌السلام) میثم را از چگونگی شهادتش، قاتل وی و آویخته شدنش به درخت نخلی که آن را به او نشان داده بود، آگاه ساخته و به او بشارت داده بود که پاداش مقاومت او در برابر خواست عبیدالله‌ بن زیاد (والی اموی در کوفه) آن است که در آخرت، کنار امام در درجه‌ای شایسته خواهد بود. گفته شده است میثم کنار آن درخت نماز می‌خواند و با آن سخن می‌گفت.

[۴۲] شیخ طوسی، اختیار معرفه الرجال المعروف برجال الکشّی، ج۱، ص۸۳ ۸۴، چاپ حسن مصطفوی، مشهد ۱۳۴۸ش.

[۴۳] مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۱، ص۳۲۳ ۳۲۴، قم ۱۴۱۳.

[۴۴] فتال نیشابوری، محمد، روضه الواعظین، ج۲، ص۲۸۸، چاپ محمدمهدی خرسان، نجف ۱۳۸۶.

[۴۵] ابن‌ ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج‌ البلاغه، ج۲، ص۲۹۱ ۲۹۲، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره ۱۳۷۸ ۱۳۸۲.

میثم خبر شهادتش را، که از زبان امام علی (علیه‌السلام) شنیده بود، برای دیگران نقل می‌کرد. از جمله، به روایتی، او و حبیب‌ بن مظاهر در میان جمعی خبر شهادت خود را بیان کردند، اما حاضران، آنان را تکذیب و تمسخر کردند.

[۴۶] شیخ طوسی، اختیار معرفه الرجال المعروف برجال الکشّی، ج۱، ص۷۸، چاپ حسن مصطفوی، مش