توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مرقد امام رضا (علیه‌السلام) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مرقد امام رضا (علیه‌السلام) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مرقد امام رضا (علیه‌السلام) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

آستان قدس رضوی

آسْتانِ قُدْسِ رَضَوی، سازمانی در شهر مشهد است که شامل حرم مطهر امام ‌رضا (علیه‌السّلام) و مجموعه بیوتات وابسته به آن و موقوفات و تشکیلات اداری تابع آن می‌شود. نخستین بنای حرم امام رضا (علیه‌السّلام)، به دست مأمون عباسی ساخته شد و بعد از آن، دیگران در دوره‌های مختلف به تکمیل و تجدید بنای آن پرداختند. حرم مطهر و مجموعه بیوتات وابسته به آن شامل: بقعه و ضریح، گنبد، گلدسته‌ها، صحن‌های عتیق (انقلاب)، جدید (آزادی)، موزه (امام)، جمهوری اسلامی و قدس، رواق‌های متعدد، بست‌ها و مؤسسات فرهنگی است. موقوفات آستان قدس رضوی متعدد و زیاد است. اسناد بسیاری از این موقوفات در حملات متعدد مغول و ازبک و افغان به مشهد از میان رفته و آنچه باقی است بیش‌تر مربوط به اوقاف روزگار صفوی به این‌سوی است. نخستین تشکیلات اداری تابع آستان قدس رضوی که در خصوص آن اطلاعاتی وجود دارد در زمان طهماسب اول صفوی وجود داشته و بعد آن نیز در دوره‌های متعدد اشخاص و تشکیلات متعددی مسئولیت تولیت آستان قدس رضوی را برعهده گرفته‌اند.

آستان قدس رضوی

آستان قدس رضوی

نام

آستان قدس رضوی

کاربری

زیارت و اداره حرم مطهر امام ‌رضا (علیه‌السّلام)

مسئول کنونی

حجت‌الاسلام‌والمسلمین احمد مروی

مکان

ایران، مشهد

امکانات

شامل حرم مطهر امام ‌رضا (علیه‌السّلام) و مؤسسات فرهنگی و موقوفات و تشکیلات اداری متعدد

فعالیت‌ها

سامان‌دهی به موقوفات، رسیدگی به زوار، نگهداری و مرمت حرم و بیوتات وابسته

وضعیت کنونی

فعال

فهرست مندرجات

۱ – زمینه تاریخی
۲ – دگرگونی‌های بنای حرم
۲.۱ – مأمون عباسی
۲.۲ – دیلمیان
۲.۳ – سلجوقیان
۲.۴ – پسر چنگیز
۲.۵ – شاهرخ تیموری
۲.۶ – شاه‌عباس اول
۲.۷ – شاه‌عباس دوم
۲.۸ – افشاریان
۲.۹ – فتحعلی شاه
۲.۱۰ – مظفرالدین‌ شاه
۲.۱۱ – پهلوی
۲.۱۲ – جمهوری اسلامی
۳ – ابنیه و مؤسسات فرهنگی
۳.۱ – حرم
۳.۲ – بقعه و ضریح
۳.۳ – گنبد
۳.۴ – گلدسته‌ها
۳.۵ – ایوان‌های صحن‌ انقلاب
۳.۵.۱ – ایوان جنوبی
۳.۵.۲ – ایوان شمالی
۳.۵.۳ – ایوان غربی
۳.۵.۴ – ایوان شرقی
۳.۶ – ایوان‌های صحن آزادی
۳.۶.۱ – ایوان طلای ناصری
۳.۶.۲ – ایوان شرقی
۳.۶.۳ – ایوان جنوبی
۳.۶.۴ – ایوان شمالی
۳.۷ – صحن امام خمینی
۳.۸ – صحن جمهوری اسلامی
۳.۹ – صحن قدس
۳.۱۰ – رواق‌ها
۳.۱۰.۱ – دارالحِفّاظ
۳.۱۰.۲ – دارُالسّیاده
۳.۱۰.۳ – دارُالسَّعاده
۳.۱۰.۴ – دارُالصِّیافَه
۳.۱۰.۵ – دارُالذِّکْر
۳.۱۰.۶ – دارُالعِزَّ
۳.۱۰.۷ – دارُالسَّلام
۳.۱۰.۸ – دارُالشُّکر
۳.۱۰.۹ – دارُالفَیْض
۳.۱۰.۱۰ – توحیدخانه
۳.۱۰.۱۱ – حاتم‌خانی
۳.۱۰.۱۲ – الله‌وردی‌خان
۳.۱۰.۱۳ – دارالولایه
۳.۱۰.۱۴ – مسجد بالاسر
۳.۱۱ – بست‌ها
۳.۱۱.۱ – بست بالا
۳.۱۱.۲ – بست پایین
۳.۱۱.۳ – بست طبرسی
۳.۱۱.۴ – بست قبله
۳.۱۲ – مؤسسات فرهنگی
۳.۱۲.۱ – کتابخانه
۳.۱۲.۲ – گنجینه قرآن
۳.۱۲.۳ – موزه
۳.۱۲.۴ – دانشگاه علوم اسلامی
۳.۱۲.۵ – مؤسسه پژوهش‌های اسلامی
۳.۱۲.۶ – بنیاد فرهنگی رضوی
۳.۱۲.۷ – مؤسسه چاپ و انتشارات
۴ – موقوفات
۴.۱ – زمان نادرشاه
۴.۲ – زمان ناصرالدین‌شاه
۴.۳ – زمان جمهوری اسلامی
۵ – تولیت و تشکیلات اداری
۵.۱ – پیش از صفویه
۵.۲ – زمان شاهرخ تیموری
۵.۳ – زمان صفویان‌
۵.۴ – زمان نادرشاه
۵.۵ – زمان قاجاریان
۶ – فهرست منابع
۷ – پانویس
۸ – منبع

۱ – زمینه تاریخی

مرقد مطهر حضرت علی‌ بن موسی‌الرضا (علیه‌السّلام) (۱۴۸ یا ۱۵۱-۲۰۳ق/۷۶۵ یا ۷۶۸-۷۱۸م)، هشتمین پیشوای شیعیان، در شهر مشهد مرکز استان خراسان واقع است. پیکر پاک امام ‌رضا پس از شهادت در کنار قبر هارون‌الرشید (۱۴۸-۱۹۳ق/۷۶۵-۸۰۸م) که در خانه حَمید بن قَحْطَبَه (د ۱۵۹ق/۷۷۵م) در دهی به نام سَناباد نزدیک نوغان از توابع طوس قرار داشت، به خاک سپرده شد. فاصله سناباد تا طوس را از ۲ تا ۴ فرسنگ گفته‌اند. اختلاف اقوال در این مورد، ظاهراً می‌بایست از توسعه سناباد و تبدیل تدریجی آن به شهر در دوره‌های مختلف ناشی شده باشد.

۲ – دگرگونی‌های بنای حرم

نخستین بنای حرم امام رضا (علیه‌السّلام)، به دست مأمون عباسی ساخته شد و بعد از آن، دیگران در دوره‌های مختلف به تکمیل و تجدید بنای آن پرداختند.

۲.۱ – مأمون عباسی

مشهور است که مأمون عباسی (د ۲۱۸ق/۸۳۳م) پیش از شهادت امام رضا (علیه‌السّلام) قبه‌ای بر فراز گور هارون ساخته بود که امام (علیه‌السّلام) نیز در زیر‌ همان قبه به خاک سپرده شد؛ بنابراین نخستین بنای حرم مطهر رضوی را می‌توان‌ همان بقه هارونی به شمار آورد. اکنون نیز ۲ متر از دیوار چینه‌ایِ حرم که بنای آن منسوب به مأمون است، به جاست و بقیه بنا روی‌ همان دیوار قرار دارد. پس از آن تا روزگار دیلمیان، نشانه‌ای حاکی از تجدید بنا یا مرمت حرم مطهر در دست نیست، ولی مسلم است که زیارت حرم در میان شیعیان رواج داشته و این بارگاه خجسته، مزاری معروف بوده است که جهانگردان و جغرافی‌دانانی مانند ابن‌حَوقَل و اِصْطَخْری و مقدسی از آن یاد کرده‌اند. گویا مقدسی (۳۴۵-۳۸۱ق/۹۵۶-۹۹۱م) نخستین کسی است که در کتاب خود از حرم امام رضا (علیه‌السّلام) به «مشهد» تعبیر کرده است.

[۱] مقدسی، محمد بن احمد، احسن التقاسیم، ج۲، ص۳۳۳.

بنابراین، نظر اعتمادالسلطنه در مطلع الشمس که گفته است «مقدسی از مشهد ذکری ننموده» بی‌اساس است.

۲.۲ – دیلمیان

دیلمیان بقعه نخستین را به پاره‌ای تزیینات آراستند و در روزگار آنان که امیرانی شیعی مذهب بودند، زیارت حرم رضوی رواج یافت. در سده ۴ق/۱۰م سبکتکین غزنوی حرم مطهر را ویران کرد و زیارت آن را ممنوع ساخت، اما پسر او یمین‌الدوله محمود حرم را مرمت کرد و «بارگاهی نیک بپرداخت».

[۲] ابن‌اثیر، عزالدین، الکامل، ج۹، ص۴۰۱.

بنابراین نظر پوپ که مرمت بنا را به سلطان‌ محمود غزنوی نسبت می‌دهد، صحیح نیست. پس از وی عمیدالدوله فایق که بیهقی او را «خادم خاصه» نامیده، دست به تکمیل بقعه رضوی و آبادانی مشهد زد.
آنگاه سوری‌ بن مُعْتَزّ یا مُعِزّ، مشهور به صاحب دیوان که از سوی سلطان محمود بر خراسان حکومت داشت «و با ستمکاری، مردی نیکو صدقه و نماز بود و آثارهای خوش، وی را به طوس هست»،

[۳] بیهقی، ابوالفضل، تاریخ بیهقی، ج۱، ص۴۱۳، به کوشش قاسم غنی و علی‌اکبر فیاض، تهران، دنیای کتاب، ۱۳۶۳ش.

چیزهای دیگری بر حرم افزود و مناره‌ای برای آن بساخت «ودیهی خرید فاخر و بر آن وقف کرد»

[۴] بیهقی، ابوالفضل، تاریخ بیهقی، ج۱، ص۴۱۳، به کوشش قاسم غنی و علی‌اکبر فیاض، تهران، دنیای کتاب، ۱۳۶۳ش.

و اولین حصار را به دور شهر برافراشت. این بنا در حمله غُز‌ها در ۵۴۸ق/۱۱۵۳م دچار آسیب شد.

۲.۳ – سلجوقیان

در روزگار سنجر سلجوقی (۵۱۱-۵۵۲ق/۱۱۱۷-۱۱۵۷م) شرف‌الدین ابوطاهر بن سعد بن علی قمی پس از مرمت بنا، گنبدی نیز بر آن ساخت. کاشی‌های ۸ ضلعی بسیار نفیس معروف به «کاشی‌های سنجری» که در ازاره حرم به کار رفته و اکنون در زیر قاب‌های بزرگ شیشه‌ای محافظت می‌شوند، از آثار تَرْکان زُمُرُّدملک دختر محمود سلجوقی است که پس از ۵۵۷ق/۱۱۶۱م نصب شده است. بر این کاشی‌ها، اعداد و اسامی پراکنده‌ای مانند «خمس‌مائه» و «اثنی‌عشر» و «ترکان زمردملک» و «شهید» دیده می‌شود. با توجه به این‌که محمود در ۵۵۷ق/۱۱۶۱م کور شد و درگذشت (و شاید کشته شد) از کاربرد واژه شهید برای در این کاشی‌ها، می‌توان دریافت که ازاره حرم پس از آن تاریخ نصب شده‌ است. همچنین می‌توان حدس زد که در ۶۱۲ق/۱۲۱۵م کاشی‌های مزبور توسط علاءالدین ‌محمد خوارزمشاه مرمت شده و عدد «اثنی‌عشر» بر روی کاشی‌ها، باقی‌مانده «سنه ۶۱۲» است که بعد‌ها دچار ریختگی شده و رقم «ستمائه» آن از میان ‌رفته است.
در روزگار خوارزمشاهیان نیز روضه رضوی مورد توجه بود و تزیینات نوینی بر آن افزوده شد؛ ازجمله ۲ محراب کاشیِ چینی نمای و کاشی‌های نفیس برجسته اطراف سردرِ پیش روی مبارک، از تزیینات علی‌ بن محمد مُقْری و کتیبه‌ای حاوی ۲ بیت شعر فارسی از عبدالله‌ بن محمود بن عبدالله در دیوار حرم مطهر که «سنه ۶۱۲» بر آن کتابت شده، از آثار همین دوره است.

۲.۴ – پسر چنگیز

در ۶۱۸ق/۱۲۲۱م با حمله تولی پسر چنگیز به روضه مقدس، بقعه رضوی دچار ویرانی شد، ولی به انهدام کامل نینجامید، زیرا همان‌سان که اشاره شد، کاشی‌های سنجری ازاره حرم که پس از ۵۵۷ق/۱۱۶۲م نصب شده است، هنوز در حرم هست. از آن پس تا حدود یک قرن بعد اطلاع مستندی که حاکی از مرمت حرم باشد، در دست نیست. ابن‌بطوطه که در ۷۳۴ق/۱۳۳۳م، یک قرن پس از ویرانی طوس، مشهد را دیده است، به عمارت زیبا و کاشی‌کاری و ضریح نقره‌ای مرقد اشاره می‌کند. محتمل است که این عمارت و کاشی‌کاری و آبادانی‌های دیگر از ساخته‌های سلطان محمد خدابنده باشد، خاصه آن‌که وی شیعی مذهب بوده‌ است.
گنبد حرم مطهر نیز از ساخته‌های هموست. در پشت زاویه شمالی حرم نیز چهارچوبی است که «سنه ۷۳۵» بر آن حک شده و در خود حرم کاشی‌هایی دیده می‌شود که دارای تاریخ ۷۶۰ است، ولی نام سازنده آن‌ها معلوم نیست.

۲.۵ – شاهرخ تیموری

در روزگار شاهرخ تیموری (حکومت: ۸۰۷-۸۵۰ق/۱۴۰۴-۱۱۴۶م) همسر او گوهرشادآغا، آثار ارزنده‌ای در حرم مطهر و اطراف آن پدید آورد. ازجمله ۲ رواق «دارِالحُفّاظ» و «دارالسَّیاده» را بنا کرد و مسجد جامع معروف «گوهرشاد» را در ۸۲۱ق/۱۴۱۸م زیر نظر معمار بزرگ، قوام‌الدین شیرازی ساخت. شاهرخ دومین حصار شهر مشهد را بنا کرد. روی گونزالس دوکلاویخو سفیر اسپانیا که در آن زمان مشهد را دیده‌ است، از شکوه و عظمت بارگاه و گنبد نقره‌ای آن یاد می‌کند.
سلطان‌ حسین بایْقَرا (حکومت: ۸۷۵-۹۱۲ق/۱۴۷۰-۱۵۰۶م) که نامش در کتیبه سردرِ ایوان طلای «صحن عتیق» آمده‌ است، به پایمردی وزیرش امیر علیشیر نوایی، نیمی از صحن عتیق فعلی را که بعد‌ها به وسیله شاه‌عباس صفوی توسعه یافت، بنا کرد. ایوان معروف به ایوان امیرعلیشیر هم در روزگار او ساخته شد.
صفویان نیز در توسعه و تکمیل آستان قدس آثار ارزنده‌ای برجای گذاشتند. طلاکاری گنبد سلطان‌ محمد خدابنده و ترمیم و طلاکاری مناره روزگار غزنویان، در ایام شاه‌طهماسب اول (حکومت: ۹۳۰-۹۸۴ق/۱۵۲۳-۱۵۷۶م) به انجام رسید و آخرین حصار شهر هم در روزگار او ساخته شد.

۲.۶ – شاه‌عباس اول

شاه‌عباس اول (حکومت: ۹۹۶-۱۰۳۸ق/۱۵۸۷-۱۶۲۸م) علاوه بر توسعه صحن عتیق، طلاکاری گنبد حرم را نیز که محتاج مرمت شده بود، طی سال‌های ۱۰۱۰ تا ۱۰۱۶ق/۱۶۰۱ تا ۱۶۰۷ تجدید کرد. کتیبه گنبد به خط علیرضا عباسی بر این معنی تصریح دارد. شاه‌عباس همچنین تعدادی قرآن خطی منسوب به ائمه اطهار (علیهم‌السّلام) تقدیم آستان قدس کرد و الماس درشتی را که ازبک‌ها از آستانه قدس به غارت برده بودند و او آن را بازپس گرفته بود، به فتوای علما فروخت و با بهای آن املاک زیادی خرید و وقف کرد.

۲.۷ – شاه‌عباس دوم

شاه‌عباس دوم (حکومت: ۹۹۶-۱۰۳۸ق/۱۵۸۷-۱۶۲۸م) علاوه بر توسعه صحن عتیق، طلاکاری گنبد حرم را نیز که محتاج مرمت شده بود، طی سال‌های ۱۰۱۰ تا ۱۰۱۶ق/۱۶۰۱ تا ۱۶۰۷ تجدید کرد. کتیبه گنبد به خط علیرضا عباسی بر این معنی تصریح دارد. شاه‌عباس همچنین تعدادی قرآن خطی منسوب به ائمه اطهار (علیهم‌السّلام) تقدیم آستان قدس کرد و الماس درشتی را که ازبک‌ها از آستانه مقدس به غارت برده بودند و او آن را بازپس گرفته بود، به فتوای علما فروخت و با بهای آن املاک زیادی خرید و وقف کرد.
شاه‌عباس دوم (حکومت: ۱۰۵۲-۱۰۷۷ق/۱۶۴۲-۱۶۶۶م) صحن عتیق را تعمیر و کاشی‌کاری کرد و شاه‌ سلیمان (حکومت: ۱۰۷۷-۱۱۰۵ق/۱۶۴۲-۱۶۹۳م) گنبد مطهر را که بر اثر زلزله ۱۰۸۴ق/۱۶۷۳م شکاف برداشته بود ـ به تصریح کتیبه‌ای که بر آن نصب شده ـ مرمت کرد و چندین مدرسه ساخت. ۲ بنای مهم آستان قدس، یکی رواقِ‌ الله وردی‌خان و دیگری رواق حاتَم‌خانی نیز از ساخته‌های الله‌وردی‌خان و حاتم‌بیک اردوبادی از امیران بزرگ دولت صفوی است. ایوانی هم که در ضلع غربی «دارالضیافه» قرار دارد، از بناهای الله‌وردی‌خان است.

۲.۸ – افشاریان

در روزگار افشاریان، نادرشاه (۱۱۰۰-۱۱۶۰ق/۱۶۸۸-۱۷۴۷م) به تصریح قصیده فارسی ندیم و کتیبه‌های نگاشته شده در سال‌های ۱۱۴۵ق/۱۷۳۲م و ۱۱۴۶ق/۱۷۳۳م در ایوان طلای صحن عتیق و به تصریح محمدکاظم مروی وزیر مرو، مناره دوره غزنویان و ایوان امیرعلیشیر را طلاکاری کرد و مناره دیگری در‌ همان صحن برپا داشت و اشیائی زرین و گوهرنشان به آستان قدس تقدیم داشت. سقاخانه‌ای هم که در وسط «صحن عتیق» جای داشت، از بناهای نادری بود که سنگاب یکپارچه آن را به امر نادر از هرات آوردند و اسماعیل‌خان طلایی سقفی بر روی ستون‌های مرمر برفراز آن بساخت و روی آن را با خشت‌های طلا تزیین کرد. به امر نادر مسیر یک نهر آب را به زیر حوض هدایت کردند تا حوض همواره پرآب باشد. این سقاخانه با مختصر تغییراتی، اکنون نیز برجای است ابراهیم‌خان برادر نادر نیز «هر دو درِ صحن را تَنْکه نقره گرفت».

[۵] مروی، محمدکاظم، عالم‌آرای نادری، ج۱، ص۲۰۳، به کوشش محمدامین ریاحی، تهران، زوار، ۱۳۶۴ش.

۲.۹ – فتحعلی شاه

در دوران فتحعلی ‌شاه قاجار (حکومت: ۱۲۱۲-۱۲۵۰ق/۱۷۹۷-۱۸۳۴م) ساختمان «صحن جدید» آغاز شد و در روزگار محمدشاه (حکومت: ۱۲۵۰-۱۲۶۴ق/۱۸۳۴-۱۸۴۸م) ادامه یافت و در زمان ناصرالدین‌شاه (حکومت: ۱۲۶۴-۱۳۱۳ق/۱۸۴۸-۱۸۹۵م) به پایان رسید و ایوان آن طلاکاری شد. ایوان و سردر شمالی صحن عتیق معروف به «ایوان شاه‌عباسی» هم به تصریح کتیبه‌ای که بر آن قرار دارد، در ایام محمدشاه مرمت شده است. «توحید خانه مبارکه» نیز در زمان نیابت تولیت عضدالملک در ۱۲۷۶ق/۱۸۵۹م مرمت گشته است. همو در ۱۲۷۵ق/۱۸۵۸م دستور داد روی نقاشی‌ها و کاشی‌های نفیس حرم را آیینه‌کاری کنند. ناصرالدین‌شاه نیز دستور داد از دیوار تا بالای ایوان ناصری و سقف مقرنس آن را با خشت‌های طلا بپوشانند. از همین رو، این ایوان معروف به «ایوان ناصری» گردید.

۲.۱۰ – مظفرالدین‌ شاه

در ایام مظفرالدین شاه (حکومت: ۱۳۱۳-۱۳۲۴ق/۱۸۴۸-۱۹۰۶م) نیز هر ۲ صحن جدید و عتیق تعمیر شدند. کتیبه‌ای که در سمت راست دیوار داخلی ایوان و سردرِ غربیِ صحنِ عتیق به خط نستعلیق نوشته شده، بر این معنی تصریح دارد. در ۱۳۳۰ق/۱۹۱۲م ارتش روسیه تزاری به بهانه حفظ جان رعایای خود و ایجاد امنیت و آرامش در مشهد و متفرق کردن کسانی که با آرایش نظامی به طرفداری از محمدعلی شاه مخلوع در آستانه مقدسه تحصن کرده بودند، گنبد مطهر را گلوله‌باران کرد و خرابی‌هایی پدید آورد.

[۶] خراسانی، محمدهاشم، منتخب التواریخ، ص۶۳۳-۶۳۵، تهران، علمی، ۱۳۵۲ش.

پس از چندی حسین‌میرزا نیّرالدوله والی خراسان آن خرابی‌ها را با کمک اشخاص نیکوکار مرمت کرد.

۲.۱۱ – پهلوی

پس از روزگار قاجار تعدادی از بناهای آستان قدس و خود ضریح مطهر مرمت گردید و ساختمان‌های نوینی بنیاد شد. در سال‌های ۱۳۴۲-۱۳۴۴ش که فضای حرم از سمت «بالاسر مبارک» توسعه یافت، سقف مسجد بالاسر را نیز که فرسوده شده بود، برداشتند و پس از ایجاد سقف مسجد بالاسر را نیز که فرسوده شده بود، برداشتند و پس از ایجاد سقف بتونی، دیگرباره آن را کاشی‌کاری و تزیین کردند. ضلع شمالی حرم نیز توسعه یافت و به رواق «دارُالشُّکر» متصل شد. محراب قدیمی این مسجد که در ضلع جنوبی قرار داشت، بر اثر توسعه و تعمیرات ازآنجا برداشته شد و به موزه انتقال یافت. از اقدامات دیگری که در این دوره انجام گرفت، ایجاد ساختمان بزرگ موزه و کتابخانه و ساختمان اداری و توسعه خیابان‌های اطراف حرم و ایجاد فضای سبز را می‌توان ذکر کرد.

۲.۱۲ – جمهوری اسلامی

پس از تأسیس جمهوری اسلامی ایران، تغییراتی در ابنیه آستان قدس پدید آمد و ساختمان‌های جدیدی بنیاد گردید. در ۱۳۵۸ش، رواق «پشت سر مبارک» را حدود ۱۸ متر توسعه دادند و سال بعد گسترش ۲ ضلع «پیش روی مبارک» و «پایین پا» جمعاً به مساحت ۳۶ مـ ۲ به انجام رسید و پایین پا ۷۰/۱ متر تعریض شد. از کارهای این دوره، ساختمان مجدد بست‌ها و ایجاد بست طبرسی، ساختمان دانشگاه علوم اسلامی، بنای ۲ صحن جمهوری اسلامی و قدس، آغاز بنای جدید کتابخانه و موزه و بنای رواقی موسوم به «دارالولایه» را می‌توان نام برد.

۳ – ابنیه و مؤسسات فرهنگی

مراد از ابنیه آستان قدس حرم و ساختمان‌هایی است که در اطراف حرم جای دارد و وابسته به یک سازمان اداری است. این ساختمان‌ها عبارت است از حرم، گنبد، گلدسته‌ها، صحن‌ها، ایوان‌ها، رواق‌ها، بست‌ها، موزه و کتابخانه.

۳.۱ – حرم

حرم بنایی است مستطیل‌ شکل (نزدیک به مربع) به طول ۹۰/۱۰ و عرض ۴۰/۱۰ متر. ۴ صُفّه در ۴ طرف حرم واقع است که از آن‌ها به داخل حرم رفت و آمد می‌شود و طول دهانه هریک ۳ متر است. بالای این صفه‌ها ۴ صفه کوچک قرار دارد. ازاره حرم تا ارتفاع ۲۰ سانتی‌متر از سنگ مرمر است و بالاترِ آن به ارتفاع ۹۲ سانتی‌متر از کاشی‌های ۴ و ۶ و ۸ پهلو و کوکبی شکل پوشیده شده که بر اغلب آن‌ها آیات، احادیث و بر برخی دیگر نقش‌های اسلیمی برجسته دیده می‌شود.
بر بالای این کاشی‌ها کتیبه‌ای برجسته بر روی کاشی‌های چینی نمای نفیس، حاوی آیاتی از سوره الفتح دیده می‌شود و بر بالای آن، کتیبه دیگری از مرمر به عرض ۳۲ سانتی‌متر هست که قصیده‌ای از دبیرالملک فراهانی به خط نستعلیق بر آن نوشته شده است. حرم از کف تا انتهای زیر سقف ۸۰/۱۸ متر ارتفاع دارد.
کتیبه‌ای به عرض ۸۰ سانتی‌متر در منتهی‌الیه ۴ دیوار حرم که زیر طاق گنبد واقع است، در ارتفاع ۸۵/۶ متر از کف حرم قرار دارد که سوره جمعه به خط ثلث علیرضا عباسی بر آن نوشته شده است. داخل حرم ۳ محراب هست: یکی در دیوار جنوب شرقی حرم به عرض ۷۵/۱ و ارتفاع ۴۰/۲، دیگری در دیوار جنوب شرقی حرم به عرض ۱۵/۲ و ارتفاع ۶۰/۲، سوّمی در بالاسر مبارک، زیر طاق و صفه‌ای که از آن به مسجد بالاسر می‌روند، به عرض ۲۵/۱ و ارتفاع ۹۰/۱ متر.
موقعیت ۴ صفه حرم از این قرار است: الف ـ صفه شمالی، در پشت سر مبارک، ب ـ صفه جنوبی، در پیش روی مبارک، جـ صفه شرقی، در پایین پای مبارک، د ـ صفه غربی، در بالاسر مبارک. در ایام عضد الملک میان صفه جنوبی و حرم دری از طلا نصب شده بود که به نام خود او معروف بوده و در ۱۳۵۳ش با در طلایی جدیدی تعویض گردیده است. درِ صفه شرقی نیز دارای نقوش و خطوطی برجسته است. متن آن از نقره و نقوش و خطوطش از طلاست.

۳.۲ – بقعه و ضریح

کهن‌ترین مأخذی که درباره بقعه و ضریح امام (علیه‌السّلام) به نظر رسیده است، مربوط به روزگار خوارزمشاهیان است.
خوانساری در روضات‌ الجنات

[۷] خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات، ج۶، ص۲۷۳.

از ثاقب‌ المناقب نقل می‌کند که انوشیروانِ مجوسیِ اصفهانی که نزد قطب‌الدین‌ محمد خوارزمشاه (حکومت: ۴۹۰-۵۲۱ق/۱۰۹۷-۱۱۲۷م) منزلتی داشت، از سوی وی به سفارت به نزد سلطان‌ سنجر (حکومت: ۵۱۱-۵۲۲ق/۱۱۱۷-۱۱۵۷م) مأمور شد و چون به مرض بَرَص مبتلا بود و می‌دانست که این بیماری مایه بیزاری مردم است، از رفتن به نزد سنجر بیم داشت، امّا به پند کسانی، از امام شفا خواست و گفته‌اند که شفا یافت. پس از روی راستی اسلام آورد و صندوقی از نقره بر روی آرامگاه ساخت و مالی فراوان به روضه امام بخشید. در ادوار بعد، ابن‌بطوطه از ضریحی چوبی یاد می‌کند که سطح آن را با صفحات نقره پوشانده بوده‌اند. شاید مقصود ابن‌بطوطه از «ضریح» صندوق چوبی روی مرقد مبارک باشد. در این صورت بر اثر اشتباهِ ناشی از نقلِ این قول در کتاب‌هایِ پس از وی، اظهارنظر قطعی درباره احداث صندوق و ضریح امام دشوار می‌شود. چنانکه اشاره شد، با توجه به تاریخی که ابن‌بطوطه از مشهد دیدار کرده، به حدس صائب می‌توان گفت که صندوق مزبور ساخته سلطان ‌محمد خدابنده بوده‌ است و این‌ همان است که تا ۱۳۱۱ش پابرجای بود.
در روزگار شاه‌طهماسب اول بر آن صندوق، صفحاتی از طلا که آیاتی از قرآن مجید به خط علیرضا عباسی بر آن نقش شده بود، کوبیدند و این صندوق به همین سبب به «صندوق شاه‌عباسی» معروف شد که آن را در ۱۳۱۱ش به علت فرسودگی برداشتند و پس از تحویل صفحات زرین روی آن به موزه آستانه، صندوقی دیگر از سنگ مرمر به طول ۱۰/۲ و عرض ۰۶/۱ متر به جای آن نصب کردند. بقعه رضوی اینک دارای ۲ ضریح است: ضریح داخلی از فولاد جواهرنشان که در ایام نادری ساخته شد و شاهرخ افشار آن را در ۱۱۶۰ق/۱۷۴۷م وقف حرم کرد؛ و ضریح خارجی که در ۱۳۳۸ش از طلا و نقره ساخته و به جای ضریح فولادی فتحعلی شاه نصب شد.
ضریح دیگری نیز ساخته عصر شاه‌عباس یا شاه‌طهماسب از چوب و آهن و صفحات طلا و نقره در بخش درونی بقعه بوده که به علت فرسودگی، در‌ همان ایامی که ضریح جدید نصب می‌شد، آن را برداشتند و طلا و نقره آن را به خزانه آستان قدس تحویل دادند. طول ضریح جدید ۰۵/۴ و عرض آن ۰۶/۳ و ارتفاعش ۹۰/۳ متر است. ۲ ضلع درازترِ ضریح، هریک دارای ۴ دهانه و ۲ ضلع کوتاه‌تر آن، هریک دارای ۳ دهانه است که مجموعاً ۱۴ دهانه می‌شود. در میان و بالای این دهانه‌ها جمعاً ۱۸ صفحه بیضی‌شکل محدب از طلا نصب شده که احادیثی به خط ثلث بر روی آن‌ها نوشته شده است. بر بالا و اطراف ضریح، صفحاتی مضرّس از طلا نصب شده که نام ۱۴ معصوم بر روی آن‌ها به خط ثلث نوشته شده‌ است. بالا‌تر از آن لبه و اطراف ضریح نیز جمعاً ۹۲ برگ از طلا جای دارد که بر روی هریک از آن‌ها اسم جلاله «الله» نوشته شده‌ است.

۳.۳ – گنبد

گنبد دارای ۲ پوشش است: پوشش نخستین، سقفی است که از زیر (داخل حرم) دیده می‌شود و مقرنس‌کاری است؛ پوشش دوم برفراز پوشش نخستین نهاده شده و از خارج با اجرهای طلا پوشانده شده است و در معرض دید مردم قرار دارد. این گنبد را نخستین بار شاه‌طهماسب اول طلاکاری کرد و سپس این طلاکاری توسط شاه‌عباس تجدید شد. ارتفاع حرم از کف آن تا انتهای زیر سقفِ مقعر (پوشش داخلی) ۸/۱۸ متر و تا قله گنبد بر فراز پوشش خارجی ۲۰/۳۱ متر است. پیرامون خارجی گنبد ۱/۴۲ متر، ارتفاع سرِ طرق گنبد ۵/۳ متر و ارتفاع سطح طلاکاری شده گنبد از آغاز تا قله آن ۴۰/۱۶ متر است. سطح خارجی گنبد که پوشیده از خشت‌های مسی یا لایه‌ای از طلاست، دارای نقوش و خطوط و کتیبه‌های ممتاز است.

۳.۴ – گلدسته‌ها

حرم دارای ۲ گلدسته‌ است، یک نزدیک گنبد و بالای ایوان طلای نادری، در جنوب صحن عتیق؛ و دیگری در شمال صحن عتیق و بر بالای ایوان عباسی. گلدسته نزدیک گنبد از آثاری سوری‌ بن معتز است. این گلدسته یک‌بار توسط شاه‌طهماسب اول و بار دیگر توسط نادرشاه تعمیر و طلاکاری شد. ارتفاع آن از کف صحن تا قله ۵۰/۴۰ متر و پیرامون خارجی آن ۱۳ متر است. گلدسته دیگر به ارتفاع گلدسته پیشین توسط نادرشاه بنا و طلاکاری شده است.
آستان قدس دارای ۵ صحن است: صحن عتیق (انقلاب) صحن جدید (آزادی)، صحن موزه (امام)، صحن جمهوری اسلامی و صحن قدس. صحن عتیق (انقلاب)، در شمال حرم واقع است. طول آن ۳۸/۱۰۴ و عرض آن ۵۲/۶۴ متر است. در پیرامون صحن تعدادی حجره در دو طبقه بنا شده است. ۴ ایوان، در ۴ سمت صحن، این حجره‌ها را از یکدیگر جدا می‌کند:

۳.۵ – ایوان‌های صحن‌ انقلاب

صحن‌ انقلاب دارای ایوان‌های متعددی است. این ایوان‌ها عبارتند از: ایوان جنوبی یا ایوان طلا، ایوان شمالی یا ایوان عباسی، ایوان غربی، ایوان و سردر شرقی.

۳.۵.۱ – ایوان جنوبی

ایوان جنوبی یا ایوان طلا از بناهای امیرعلیشیر در قرن ۹ق/۱۵م است. چون سطح ایوان را نادرشاه طلاکاری کرده است، به ایوان نادری معروف است. طول ایوان ۷۰/۱۴ و عرض آن ۸۰/۷ و ارتفاع آن ۴/۲۱ متر است. ازاره ایوان به ارتفاع ۲ متر سنگ مرمر رنگارنگ است.
روی ازاره احادیثی در فضیلت زیارت حرم به خط نستعلیق نوشته شده است. از ازاره تا سقف با خشت‌های مطلّا زینت شده‌ است. در این ایوان ۴ در طلایی وجود دارد. درِ ضلع شرقی به توحید خانه و درِ ضلع غربی به کفشداری بزرگ باز می‌شود. درِ سوم در زاویه جنوب غربی است که به راهرو سقاخانه سابق و ازآنجا به دارالسیّاده راه دارد.
چهارمین در، زاویه جنوب شرقی را به محلی که سابقاً قرآن خانه بود متصل می‌سازد. در ضلع جنوبی ایوان، طاقی مانند محراب هست که بر روی خشت‌های مطلای آن قصیده‌ای به فارسی از «ندیم» به خط نستعلیق محمدعلی‌ بن سلیمان رضوی نوشته شده که بیانگر طلاکاری و مرمّت ایوان به دستور نادرشاه‌ است.
در پایان قصیده، ماده تاریخ اتمام آن (۱۱۴۵ق/۱۷۳۲م) ذکر شده است. بر بالای حجره‌های فوقانی این ایوان، کتیبه‌ای است به خط ثلث طلایی بر متن لاجوردی که حدیثی در فضیلت زیارت حرم امام‌ رضا (علیه‌السّلام) بر آن نقش شده است. پیرامون سردر خارجی ایوان نیز کتیبه‌ای بر کاشی به خط ثلث سفید رنگ هست که سوره «کهیعص» (مریم) بر آن نوشته شده است. بر بالای این کتیبه، به خط کوفی زردرنگ آیاتی از سوره «یس» نقش شده است.

۳.۵.۲ – ایوان شمالی

ایوان شمالی یا ایوان عباسی که طول آن ۸۰/۱۴ و عرض آن ۲۰/۸ و ارتفاع آن ۵۰/۲۲ متر است. این ایوان ساخته شاه‌عباس اول است و در روزگار شاه‌عباس دوم مرمت شده است. شاید از همین رو است که پوپ

[۸] پوپ، آرتور آپهام، نامه آستان قدس، ص۸۹.

آن را به اشتباه به شاه‌عباس دوم نسبت داده است. کف ایوان با سنگ خَلَج فرش شده و ازاره آن سنگ تیره است. از روی ازاره به سمت بالا تا سقف، کاشی‌کاری است و بیش‌تر آن معرَّق است. در پشت این ایوان، به سمت شمال، صفّه بزرگی هست مانند محراب که با کاشی‌های معرق زینت داده شده است. ۴ غرقه فوقانی این ایوان نیز کاشی‌کاری است. در پیرامون صفه بزرگ، به خط ثلثِ محمدرضا امامی، در ۱۰۵۹ق/۱۶۴۹م، «بسمله و صلوات» نوشته شده است. در پیشانی این ایوان به خط ثلث زردرنگ، اثر محمدرضا امامی دارای‌ همان تاریخ، نام شاه‌عباس دوم که امر به مرمت ایوان داده بود، آمده است.

۳.۵.۳ – ایوان غربی

این ایوان و ایوان شرقی ساخته شاه‌عباس اول است. طول ایوان ۱۰/۲۴ و عرض آن ۹/۶ متر است. یک بار در ایام شاه‌عباس دوم و بار دیگر در روزگار ناصرالدین‌شاه مرمت شده است. کف ایوان از سنگ خلج و ازاره آن سنگ تیره است. از بالای ازاره تا سقف با کاشی‌های معرق پوشانده شده است. در ۳ سوی داخلی ایوان، کتیبه‌ای به خط ثلث سفیدرنگ، شامل چند حدیث به خط علیرضا عباسی نصب شده است. در پیشانی آن هم به خط ثلث زردرنگ بر زمینه لاجوردی آیه‌الکرسی نوشته شده است.

۳.۵.۴ – ایوان شرقی

بر بالای ایوان و سردر شرقی، نقاره‌خانه واقع است. طول ایوان ۲۰/۱۸، عرض آن ۸۰/۷ و ارتفاع آن ۲۶ متر است. کف ایوان از سنگ خلج و ازاره‌اش از سنگ تیره است. از روی ازاره تا سقف کاشی‌کاری است. داخل ایوان بالای در ورودی حرم، غرفه‌ای است که داخل آن با کاشی‌های معرق پوشیده شده و کتیبه‌ای به خط ثلث سفیدرنگ در آن هست که حدیثی از امام‌ صادق (علیه‌السّلام) بر آن نوشته شده است. پیرامون سردر خارجی ایوان به خط ثلث سفیدرنگ سوره «المُزَّمِّل» کتیبه شده و بر پیشانی آن آیه «نور» به خط زردرنگ نوشته شده است. گرداگرد صحن عتیق ۱۲ صفه‌ است: ۱. صفه جنوبیِ ایوانِ غربیِ صحن، دارای کتیبه‌ای است به خط ثلث بر کاشی معرق که آیاتی به خط علیرضا عباسی بر آن نوشته شده است؛ ۲. صفه دیگری در شمال ایوان غربی، دارای کتیبه‌ای است به خط علیرضا عباسی حاوی آیاتی از قرآن؛ ۳. صفه شمالی صحن که کتیبه‌ای ندارد؛ ۴. صفه دیگری در کنار صفه شمالی؛ ۵. صفه شمالی ایوان عباسی، با کتیبه‌ای به خط ثلث که آیه «مَثَلُ‌الَّذینَ یُنْفِقُونَ اَمْوالَهُم» بر آن مرقوم شده است؛ ۶. سفه دیگری در شرق ایوان عباسی، دارای کتیبه‌ای است که حدیثی از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به خط ثلث بر آن نوشته شده است؛ ۷. صفه شمالی ایوان شرقی، دارای کتیبه‌ای است به خط ثلث اثر محمدرضا امامی که حدیثی از امام‌ علی (علیه‌السّلام) بر آن نوشته شده است؛ ۸. صفه دیگری در جنوب ایوان شرقی، کتیبه‌ای در آن هست به خط ثلثِ محمدرضا امامی حاوی حدیثی از امام ‌علی (علیه‌السّلام) بر آن نوشته شده است؛ ۹. صفه کفشداری گنبد الله‌وردی‌خان، دارای کتیبه‌ای به خط ثلث از محمدرضا امامی حاوی حدیثی از امام‌ علی (علیه‌السّلام)؛ ۱۰. صفه شرقی ایوان طلای نادری، دارای پنجره‌ای است برنجی معروف به پنجره فولاد که داخل حرم از آن دیده می‌شود؛ ۱۱. صفه دیگری در غرب ایوان طلای ناصری که از آن به حرم وارد می‌شوند، با کتیبه‌ای به خط محمدرضا امامی که حدیثی از امام‌ رضا (علیه‌السّلام) بر آن نوشته شده است؛ ۱۲. صفه جنوب غربی صحن که فاقد کتیبه است. صحن جدید (آزادی)، در شرق حرم واقع است. طول این صحن ۵۰/۸۱ و عرض آن ۵۱ متر است. پیرامون صحن ۵۶ غرفه در پایین و همین تعداد غرفه در بالا ساخته شده است. در پشت بیش‌تر غرفه‌ها، اتاق‌های کوچک و بزرگ واقع است. به تصریح کتیبه بالای سردرِ ایوان شرقی و کتیبه سردرِ ایوان جنوبی این صحن، بنای آن را در ایام فتحعلی شاه و کاشی‌کاری آن در روزگار محمدشاه انجام گفته است. ازاره صحن به ارتفاع ۴۴/۱ متر از سنگ مرمر تیره و بالای ازاره روی تمام دیوار‌ها و پایه‌ها و سردر‌ها، با کاشی رنگارنگ آرایش یافته است. در وسط صحن به جای سقاخانه‌ای که برچیده شده، حوضی بزرگ بنا گردیده است که سنگاب یکپارچه سقاخانه مزبور را میان آن می‌توان دید.

۳.۶ – ایوان‌های صحن آزادی

در ۴ سوی صحن، ۴ ایوان بزرگ هست:

۳.۶.۱ – ایوان طلای ناصری

طول ایوان و سردر طلای ناصری (غربی)، ۳۰/۱۵، عرض آن ۲۵/۷ و ارتفاع آن ۱۰/۲۰ متر است. این ایوان به وسیله دری طلایی و یک راهروِ کوچک و یک در طلایی دیگر به دارالسّعاده و از آنجا به حرم مطهر می‌پیوندد. کف ایوان و ازاره آن تا ارتفاع ۲ متر از سنگ مرمر پوشیده شده است. ایوان دارای ۴ غرفه فوقانی است که بدنه آن‌ها از خشت مطلّاست. در داخل ایوان کتیبه‌ای به خط نستعلیق برجسته از منشآت سرخوش دیده می‌شود که از تاریخ مرمت و طلاکاری و نام متصدیان آن حکایت می‌کند. پیرامون خارجی سردر، کتیبه‌ای هست به خط ثلث سفیدرنگ بر روی کاشی‌های لاجوردی که سوره «النَّبأ» بر آن نوشته شده است. در پیشانی این سردر به خط ثلث زردرنگ بر روی کاشی لاجوردی کتیبه‌ای هست که نام بانی ایوان و رواق مزبور ـ آصف‌الدوله ـ والی وقت خراسان بر آن نوشته شده است.

۳.۵.۴ – ایوان شرقی

طول این ایوان ۸۰/۱۵، عرض آن ۱۰/۷ و ارتفاع آن ۱۰/۲۰ متر است. کف ایوان با سنگ خلج فرش شده و ازاره آن از سنگ مرمر تیره است. از روی ازاره تا زیر سقفِ مقرنس‌کاری شده، با کاشی زینت یافته است. پیرامون ایوان، کتیبه‌ای به خط سفیدرنگ بر کاشی لاجوردی است حاوی سوره‌های «القیامه ‌ وَالْعَصْر». بر پیشانی ایوان به خط ثلث زردرنگ، تاریخ تزیین صحن و ایوان توسط محمدشاه در ۱۲۶۳ق/۱۸۴۷م نوشته شده است.

۳.۵.۱ – ایوان جنوبی

طول این ایوان ۳۰/۱۸، عرض آن ۳۰/۷ و ارتفاع آن ۲۰ متر است. سابقاً پشت این ایوان آشپزخانه خدمه آستانه قرار داشت که آن را خراب کردند و به عمارت و صحن امام ‌خمینی (موزه سابق) ضمیمه کردند. اکنون این ایوان از صحن جدید به صحن امام راه دارد. کف ایوان، سنگ خلج و ازاره آن سنگ مرمر تیره است.
از روی ازاره به بالا تا زیر سقف، کاشی‌کاری است. در این ایوان ۴ غرفه هست که زیر هریک به ترتیب، سوره‌های «الکافِرون، اَلتَّوحیدْ، الفَلَقْ و النّاس» نوشته شده است. در وسط ایوان کتیبه‌ای هست که روایتی از امام‌ رضا (علیه‌السّلام) و روایتی از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به خط ثلث بر آن نوشته شده است. پیرامون ایوان نیز کتیبه‌ای به خط ثلث بر کاشی سفید با زمینه لاجوردی هست که سوره «المُنافِقون» بر آن نوشته شده و تاریخ کتابت آن ۱۲۶۲ق/۱۸۴۶م است. بر پیشانی ایوان هم کتیبه‌ای به خط ثلث بر کاشی زردرنگ با زمینه لاجوردی هست که از سال تزیین و مرمت آن در عهد محمدشاه گزارش می‌دهد.

۳.۵.۲ – ایوان شمالی

طول این ایوان ۲۰/۱۷، عرض آن ۱۹/۷ و ارتفاع آن ۲۰ متر است. کف ایوان سنگ خلج و ازاره آن سنگ مرمر تیره است. از بالای ازاره تا زیر سقف، مزیّن به مقرنس، با کاشی آرایش یافته است. این ایوان در داخل صحن بر پیشانی سردر، کتیبه‌ای دارد به خط ثلث زردرنگ بر کاشی لاجوردی که تاریخ تزیین و وقف آن توسط مُوتمِن‌المُلک در روزگار ناصرالدین‌شاه درج شده ‌است. کتیبه گرداگرد ایوان به خط ثلث و به رنگ سفید بر زمینه لاجوردی، حاوی آیاتی از قرآن مجید است.

۳.۷ – صحن امام خمینی

در جنوب صحن جدید و جنوب شرقی حرم مطهر، تعدادی دکان‌های کهنه و فرسوده و مدرسه نیمه ویرانی به نام مدرسه پایین پا یا مدرسه سعدالدین واقع بود. در ۱۳۱۶ش این بنا‌ها به اضافه چند خانه و بنای کهنه دیگر که آستانه خریداری کرد، برچیده شد و به جای آن صحنی دیگر و ساختمان‌هایی برای موزه و کتابخانه بنا گردید. این ساختمان ۸ سال به درازا کشید و در ۱۳۲۴ش افتتاح شد. در ۱۳۵۳ش این ساختمان‌ها (موزه، خزانه و کتابخانه) کاملاً برچیده شد و ۰۰۰ «۱ مترمربع زیربنای آن به محوطه صحن افزوده گشت و صحن موزه با وسعت ۰۰۰ «۱۰ مترمربع پدید آمد. همه صحن به ضخامت ۱۵ سانتی‌متر بتون‌ریزی و سنگ‌فرش شده و آب‌نمای بزرگی به ابعاد ۱۰/۴۴×۴۰/۱۳ متر از سنگ مرمر در وسط آن احداث شده ‌است. این صحن از سوی شمال، با سردری بلند و زیبا که از مقرنس‌های باارزش پوشیده شده ‌است، به صحن نو می‌پیوندد. در سوی شرق صحن، ساختمان جدید و زیبای موزه، کتابخانه و خزانه که با معماریِ سنتیِ اسلامی بنا شده واقع است. از سوی غرب، با سردر بلند و زیبای دیگری به ایوان شرقی مسجد گوهرشاد می‌پیوندد. سراسر ضلع شمالی و غربی این صحن با طاق‌نماهای کاشی‌کاریِ دو طبقه تزیین شده ‌است. ضلع جنوبی با نرده‌های فلزی و درهایی به خیابان مدوّر عریضی که همه بناهای آستان قدس را در بر می‌گیرد، می‌پیوندد.

۳.۸ – صحن جمهوری اسلامی

بنای این صحن در ۱۳۶۰ش، در زمینی به وسعت ۰۰۰ «۲۵ مترمربع، میان بست بالا و مسجد گوهرشاد، جایی که