توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل محمدصالح برغانی قزوینی حائری ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل محمدصالح برغانی قزوینی حائری ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل محمدصالح برغانی قزوینی حائری ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

محمدصالح بن محمدملائکه برغانی

برغانی، محمد صالح از عالمان شیعی مقیم مکه در قرن سیزدهم بود. ملامحمدصالح برغانی از آل برغانی که از خاندانهای مشهور علمی و زعمای مذهبی قزوین و برغان است بودند.

فهرست مندرجات

۱ – خلاصه زندگی‌نامه
۲ – معرفی اجمالی
۲.۱ – تحصیل
۲.۲ – بازگشت به قزوین
۲.۳ – فرزند محمد صالح
۲.۴ – شاگردان
۲.۵ – سفر به حجاز
۲.۶ – وقف مدرسه صالحیه
۳ – آثار
۴ – فرزندان
۵ – فهرست منابع
۶ – پانویس
۷ – منابع

۱ – خلاصه زندگی‌نامه

ملامحمدصالح برغانی فرزند ملامحمد ملائکه و برادر شهید ثالث ، از دانشمندان مشهور امامیّه در قرن سیزدهم و صاحب چندین تألیف در فقه و تفسیر و عقاید و اخبار .
در ۱۱۷۴ در قریه برغان به دنیا آمد و در ۲۷ جمادی الاخره ۱۲۷۱ در حال دعا در حرم امام حسین علیه السّلام درگذشت و همان‌جا به خاک سپرده شد.
علوم مقدّمات را نزد پدر فراگرفت و در آغاز کودکی قرآن را حفظ کرد.
سپس همراه دو برادر دیگر برای کسب مدارج علمی به قزوین و اصفهان و عتبات رفت، از درس استادانی چون ملا محمدعلی جدلی (معروف به جنگلی) و ملا علی نوری و سید علی طباطبائی حائری و سید محمد مجاهد بهره برد

[۱] محسن امین، اعیان الشیعه، ج۹، ص۳۶۹، چاپ حسن امین، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.

[۲] محمدبن سلیمان تنکابنی، کتاب قصص العلماء، ج۱، ص۹۱، تهران (بی تا).

و به اجازات متعدد روایی و تصدیق اجتهاد ، از جمله اجازه ای از سید عبداللّه شبّر (معروف به مجلسی ثانی) نایل آمد.

[۳] محمدعلی بن صادقعلی کشمیری، کتاب نجوم السماء فی تراجم العلماء، ج۱، ص۴۱۶، قم ۱۳۹۴.

در حدود ۱۲۲۰، همراه برادر خود به تهران رفت و به تدریس و افتا پرداخت.
بعد از ماجرای کاخ گلستان بار دیگر به عتبات رفت و از آن‌جا راهی حجاز شد و چند سال در مکه و مدینه بر اساس مبانی فقه عامّه تدریس کرد.

[۴] محمدصالح بن محمد برغانی، موسوعه البرغانی فی فقه الشیعه، ج۱، ص۲۴، مقدمه عبدالحسین صالحی، ج ۱، تهران (بی تا).

سپس به عتبات بازگشت و در کربلا و نجف به تدریس پرداخت و سرانجام با وساطت شیخ جعفر نجفی نزد شاه قاجار ، به ایران آمد و در قزوین ساکن شد.

[۵] محمدصالح بن محمد برغانی، موسوعه البرغانی فی فقه الشیعه، ج۱، ص۲۴، مقدمه عبدالحسین صالحی، ج ۱، تهران (بی تا).

در این شهر طلاّب علوم دینی از او استقبال کردند و تدریس فقه و اصول و حدیث و تفسیر را آغاز کرد.
مدرسه ای نیز به نام صالحیّه تأسیس کرد که محلّ آموزش علوم مختلف اسلامی از فقه و اصول و حدیث و تفسیر و فلسفه بود

[۶] محمدحسن بن علی اعتمادالسلطنه، المآثر و الآثار، ج۱، ص۱۹۵، در چهل سال تاریخ ایران، چاپ ایرج افشار، ج ۱، تهران ۱۳۶۳ ش.

و فعالیّت آن تا عصر حاضر نیز ادامه یافته است.
سید جمال الدین اسدآبادی و میرزا کوچک جنگلی و اشرف الدین حسینی ، مدیر نسیم شمال، در این مرکز علمی درس خواندند و ظاهراً در این مدرسه زنان نیز به حوزه علمی شیعه راه یافتند.
همچنین در این مدرسه اقداماتی جهت خاتمه دادن به اختلافات شیخیّه و متشرّعه صورت گرفت.
ملا محمد صالح علاوه بر فعالیّتهای علمی و آموزشی، به مسائل اجتماعی و سیاسی نیز توجّه کامل داشت و خصوصاً در جبهه جنگ حاضر بود.
همراه با استاد خود، سید محمد مجاهد، و دیگر علمای اسلامی، در جنگ دوم ایران و روس نقش جدّی داشت.
سالهای پایانی عمر را نیز در کربلا به سر برد.

۲ – معرفی اجمالی

حاجی ملا محمد صالح برغانی قزوینی فرزند ملا محمد ملائکه از فقیهان و مفسران شیعه و برادر محمد تقی، معروف به شهید ثالث (م. ۱۲۶۳ق.)

[۷] اعیان الشیعه، ج۹، ص۱۹۷.

[۸] اعیان الشیعه، ج۹، ص۳۶۹.

[۹] تراجم الرجال، ج۲، ص۷۲۷.

به سال ۱۱۷۴ق. در برغان در شمال غربی کرج زاده شد. خاندان برغانی در روزگار محمد صالح به آل صالحی، آل شهیدی و آل علوی به ترتیب در انتساب به محمد صالح، شهید ثالث و محمد علی شهرت یافتند.

[۱۰] مستدرکات اعیان الشیعه، ج۲، ص۳۰۰.

[۱۱] مستدرکات اعیان الشیعه، ج۷، ص۲۶۲.

[۱۲] موسوعه البرغانی، ج۱، ص۱۱-۱۲.

[۱۳] موسوعه البرغانی، ج۱، ص۴۸، «مقدمه».

[۱۴] دائره المعارف تشیع، ج۱، ص۱۹۱-۱۹۲، «آل صالحی».

خاندان برغانی از خانواده‌های ریشه دار دانش و تقوا هستند که به آل بویه (حک: سده ۴ و ۵ ق. در ایران و عراق) نسب می‌برند. سپس به سبب سکونت جد اعلای برغانی‌ها،محمد کاظم طالقانی (م. ۱۰۹۴ق.) در طالقان، به آل طالقانی شهرت یافتند. از آن پس که وی از طالقان به قزوین رفت، به خاندان او نسبت قزوینی نیز دادند. محمد ملائکه از نوادگان محمد کاظم، پس از غائله اخباریان و اصولیان قزوین، ناچار به اقامت در برغان شد و از آن پس، این خاندان به برغانی مشهور گشتند.

[۱۵] مستدرکات اعیان الشیعه، ج۲، ص۳۰۰-۳۰۴.

[۱۶] موسوعه البرغانی، ج۱، ص۱۰-۱۱.

[۱۷] موسوعه البرغانی، ج۱، ص۲۶، «مقدمه».

از ویژگی‌های این خاندان، توجه به تحصیل دخترانشان،

[۱۸] مستدرکات اعیان الشیعه، ج۴، ص۲۱۲.

[۱۹] مستدرکات اعیان الشیعه، ج۶، ص۱۸۲.

[۲۰] مستدرکات اعیان الشیعه، ج۶، ص۳۱۹.

آشنایی با دانش‌های جدید، آموزش نظامی به روحانیان، اهتمام به کشاورزی و کوشش برای رفتن به کربلا است که در سیره محمد صالح و افراد دیگر خاندان برغانی نمود و عینیت دارد.

[۲۱] مستدرکات اعیان الشیعه، ج۳، ص.

[۲۲] بینات، ش۸، ص۲۴، «شرح حال مفسر بزرگ محمد صالح برغانی».

۲.۱ – تحصیل

محمد صالح مقدمات علوم را نزد پدرش فراگرفت.

[۲۳] موسوعه البرغانی، ج۱، ص۲۲، «مقدمه».

او برای تکمیل تحصیلات به حوزه‌های علمیه قزوین،اصفهان، قم، مشهد، نجف و کربلا رفت. وی فلسفه و علوم عقلی را از آقا محمد بیدآبادی (م. ۱۱۹۷ق.) و ملا علی نوری (م. ۱۲۴۶ق.) فراگرفت. دانش‌های اصول و فقه و نیز تفسیر و حدیث را در قم از میرزای قمی (م. ۱۲۳۱ق.) و سپس در نجف از شیخ جعفر کاشف الغطاء (م. ۱۲۲۸ق.) در کربلا از وحید بهبهانی (م. ۱۲۰۵ق.) ، سید علی طباطبایی (م. ۱۲۳۱ق.) ، سید محمد مجاهد (م. ۱۲۴۲ق.) و استادانی دیگر آموخت و از برخی آنان اجازه دریافت کرد.

[۲۴] اعیان الشیعه، ج۹، ص۳۶۹.

[۲۵] دائره المعارف تشیع، ج۳، ص۱۸۰، «برغانی، محمد صالح».

او بیش از چهل اجازه نامه از دانشوران عصر دریافت نمود.

[۲۶] موسوعه البرغانی، ج۱، ص۲۳، «مقدمه».

۲.۲ – بازگشت به قزوین

محمد صالح در بازگشت به قزوین، زندگی خود را وقف تدریس و نگارش کتاب‌های علمی نمود. گویا دروس وی در حوزه علمیه اش در قزوین، به فقه و اصول و حدیث اختصاص داشت. سپس به عراق رفت و در حدود ۱۲۲۰ق. دیگر بار به ایران بازگشت و در تهران حوزه درس تشکیل داد. پس از نمایان شدن بی کفایتی فتحعلی شاه قاجار (حک: ۱۲۱۲-۱۲۵۰ق.) و وا گذاری بخشی از شهرهای ایران به روس‌ها، محمد صالح فتوا داد که هر گونه نبرد و صلح وابسته به اذن فقیهان است. در جلسه‌ای با حضور شاه قاجار و دانشوران طراز اول، برادران برغانی بر این موضوع تاکید کردند.

[۲۷] برای تفصیل گزارش، بینات، ش۸، ص۲۳.

برغانی‌ها به دستور شاه قاجار به عراق تبعید شدند.

[۲۸] موسوعه البرغانی، ج۱، ص۲۴، «مقدمه».

در برخی منابع، در عین این که مخالفت با نظر شاه به محمد علی برغانی (م. ۱۲۶۹ق.) نسبت داده شده، او را از یاران محمد اخباری و بنیان گذار مکتبی میان شیخیه و متشرعه معرفی کرده‌اند.

[۲۹] اثرآفرینان، ج۲، ص۴۲.

البته محمد صالح با شیخیه میانه خوبی نداشت و با آنان مبارزه نمود و با شیخ احمد احسایی مناظره و او را تکفیر نمود.

[۳۰] دائره المعارف تشیع، ج۳، ص۱۸۰-۱۸۱، «برغانی، محمد صالح».

سرانجام محمد صالح با وساطت شی خ جعفر کاشف الغطاء به ایران بازگشت و ساکن قزوین شد؛ فرزندان پسر و دختر محمد صالح، اهل دانش و فضل بودند و دخترانش مجلس تدریس فقه و اصول داشتند و از نسل ایشان دانشورانی برخاستند.

[۳۱] مستدرکات اعیان الشیعه، ج۴، ص۲۱۲.

[۳۲] مستدرکات اعیان الشیعه، ج۴، ص۳۰۴.

[۳۳] مستدرکات اعیان الشیعه، ج۶، ص۳۱۹.

۲.۳ – فرزند محمد صالح

شیخ حسن فرزند محمد صالح، از فقیهان عصر و از شاگردان شیخ انصاری بود.

[۳۴] مع علماء النجف، ج۱، ص۵۳۶.

او در حدود ۱۲۷۸ق. به حج رفت و محل تدریس پدرش در کنار مسجدالحرام را تعمیر کرد و در آن جا فقه جعفری را در مقارنه با مذاهب چهارگانه تدریس نمود. سپس به مدینه رفت و در آن جا هم کرسی تدریس فقه جعفری داشت. پس از مناظره با یکی از شیوخ آن سرزمین و غلبه بر او، متعصبان به تشیع وی پی بردند و پس از نماز عشا در بازگشت به منزل با چوب بر سرش کوبیدند. این ضربه به مرگ وی انجامید. او را در قبرستان بقیعدفن کردند.

[۳۵] موسوعه البرغانی، ج۱، ص۴۹-۵۰.

[۳۶] دائره المعارف تشیع، ج۳، ص۱۸۴، «برغانی، حسن».

از آثار او مناسک الحج

[۳۷] موسوعه البرغانی، ج۱، ص۵۰، «مقدمه».

و کتاب الحج است. کتابالحجبه سال ۱۸۹۲م. در بمبئی منتشر شده است.

[۳۸] معجم المؤلفین، ج۱، ص۵۸۷.

[۳۹] مع