توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل محمدشریف بن حسن‌علی مازندرانی ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل محمدشریف بن حسن‌علی مازندرانی ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل محمدشریف بن حسن‌علی مازندرانی ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

محمدشریف مازندرانی

محمدشریف بن حسن‌علی آملی مازندرانی حائری (متوفای ۱۲۴۵ ق)، مشهور به شریف العلماء مازندرانی، از علمای شیعه در قرن سیزدهم هجری قمری بود.
وی در حوزه علمیه کربلا تحصیل کرده و از علمایی چون سید علی طباطبایی، سید محمد مجاهد، میرزای قمی، سیدصدرالدین محمد جبل عاملی بهره برده است. از او آثار مکتوب جز یک رساله باقی نمانده و بر این باور بود که تربیت شاگردان نخبه، خیلی مهم‌تر از تالیف کتاب است، لذا آرای علمی او را می‌توان در آثار شاگردانش یافت. او را از بنیانگذاران علم اصول و جامع معقول و منقول دانسته‌اند. حافظه قوی، دقت‌نظر و سرعت انتقال او در مناظرات، قوت بیان و زیبایی سخن و مهارت در علم جدل را از ویژگی‌های شریف العالماء برشمرده‌اند. وی بر اثر مرض طاعون در کربلا درگذشت و همان‌جا دفن شد.

فهرست مندرجات

۱ – ولادت
۲ – تحصیلات
۳ – اساتید
۴ – ویژگی‌های فردی
۵ – در مقام تدریس
۶ – آرای علمی
۷ – شاگردان
۷.۱ – سید ابراهیم قزوینی
۷.۲ – ملا اسماعیل یزدی
۷.۳ – فاضل دربندی
۷.۴ – سعید العلماء
۷.۵ – محمدشفیع بروجردی
۷.۶ – شیخ مرتضی انصاری
۷.۷ – محمدحسن آل یاسین
۷.۸ – سید حسن مدرس
۷.۹ – عبدالعظیم لواسانی
۷.۱۰ – سید علی موسوی
۷.۱۱ – محمد مشهدی
۷.۱۲ – محمدعلی آل کشکول
۷.۱۳ – محمدحسین طالقانی
۷.۱۴ – عبدالرحیم اصفهانی
۷.۱۵ – ملا صالح مازندرانی
۷.۱۶ – عبدالخالق یزدی
۷.۱۷ – شیخ جعفر شوشتری
۷.۱۸ – زین‌العابدین گلپایگانی
۷.۱۹ – سید حسین کوه کمری
۸ – از منظر اهل نظر
۹ – وفات
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

۱ – ولادت

محمدشریف در شهر مقدس کربلای معلی متولد شد و پدرش شیخ حسنعلی آملی مازندرانی از نیکان روزگار بود. از آنجا که در سال ۱۲۴۵ ق و در دهه پنجم عمر درگذشت، می‌توان حدس زد که در اواخر قرن دوازدهم به دنیا آمده باشد.

[۱] قمی، عباس، فوائد الرضویه، ص۵۳۹.

[۲] تنکابنی، محمد بن سلیمان، قصص العلماء، ص۱۱۲.

[۳] حسینی‌جلالی، سید محمدحسین، فهرس التراث، ج۲، ص۸۲.

[۴] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۳۶۴.

۲ – تحصیلات

محمدشریف برای تکمیل تحصیلات به همراه پدر به شهرهای ایران مسافرت کرد. او در هر شهر یک ماه توقف می‌کرد و در پی استاد و کتاب و مدارس علمیه بر می‌آمد تا اینکه به مشهد مقدس رسید و بعد از زیارت حضرت رضا (علیه‌السّلام) به کربلا مراجعت کرد. او دوباره در جلسه درس استادش سید علی (صاحب ریاض) حاضر شد، اما احساس کرد که حاصل زیادی برایش ندارد. در همان زمان به مطالعه و مباحثه و تشکیل جلسات درس همت گمارد و از کلاس درسش استقبال شایانی به عمل آمد و دهها تن بر گردش حلقه زدند.

[۵] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۳۶۴.

اکثر دوران تحصیل میرزا در حوزه علمیه کربلا که در آن عصر کانون توجه عالمان دین و فقیهان ممتاز بود، گذشت.

۳ – اساتید

شریف العلماء نزد بزرگان برجسته‌ای در حوزه کربلا تحصیل کرد. برخی از آن مشاهیر عبارتند از:
۱ – سید علی طباطبایی: وی نویسنده ریاض المسائل است. شریف العلماء بیش از نه سال از این عالم فرزانه بهره برد و به حد اجتهاد رسید.

[۶] جمعى از پژوهشگران، گلشن ابرار، ج۳، ص۱۲۶.

۲- سید محمد مجاهد پسر سید علی طباطبایی: وی نویسنده مناهل است.

[۷] جمعى از پژوهشگران، گلشن ابرار، ج۱، ص۳۱۱.

۳- میرزا ابوالقاسم بن محمدحسن قمی، معروف به میرزای قمی (۱۱۵۱-۱۲۳۱)

[۸] جمعى از پژوهشگران، گلشن ابرار، ج۱، ص۳۰۵.

۴- سیدصدرالدین محمد جبل عاملی: فرزند سید صدرالدین موسوی عاملی: وی بارها به شریف العلماء توصیه می‌کرد بیشتر در فقه تعمق و تدبر کند و از تعمق در اصول فقه بپرهیزد.
این استاد نامدار حوزه‌های علمیه چنان به اقوال و نظرات فقهای شیعه تسلط داشت که روزی بعد از جلسه مباحثه، صاحب جواهر شاگرد ممتاز او گفت: سبحان الله استاد ما سید صدرالدین چنان بر اقوال و اختلاف انظار تسلط دارد که گویا با تمام طبقات آنان نشسته، بحث کرده و مذاق فقهی و مسلک اصولی آنان را به دست آورده است. به خدا سوگند این یکی از امور شگفت‌آور است و با وجود ایشان ما هم خود را در ردیف فقیهان می‌دانیم.

[۹] صدر، سید حسن، تکمله امل الآمال، ص۲۳۸.

۴ – ویژگی‌های فردی

شریف العلماء عالمی هوشمند و دارای حافظه قوی و دقت‌نظر و سرعت انتقال بود. در مناظره از قوت بیان و زیبایی سخن برخوردار بود و با هر کس مباحثه یا مناظره داشت، به‌طور قطع بر او غلبه می‌کرد و در علم جدل مهارتی کامل داشت.
شیوه درسی او به این صورت بود که بعد از تدریس یکی از شاگردان ممتاز خود را مامور می‌کرد همان درس را بار دیگر تقریر کند تا اگر ابهامی بود، رفع گردد. بعد شاگردانش را در گروه‌های پنجاه نفره و صد نفره تقسیم می‌کرد تا در یک شبانه‌روز همان درس را بحث و تحریر کنند.

[۱۰] قمی، عباس، فوائد الرضویه، ص۵۳۹.

امامت نماز جماعت را نمی‌پذیرفت، یک بار که به اصرار مردم پیشنماز شد به خاطر اینکه ذهنش به حل یک مسئله فقهی مشغول شد، خود را شایسته امامت ندانست و ترک امامت کرد.
به دید و بازدید علاقه زیادی نداشت و معمولا از تشریفات ویژه علمایی خودداری می‌کرد. هنگامی که مسئله‌ای از وی سوال می‌شد، نه تنها به پاسخ مسئله فقهی تسلط کامل داشت، بلکه مسائل مرتبط با موضوع را هم در صورت لزوم بیان می‌کرد.

۵ – در مقام تدریس

شریف العلماء بر خلاف سایر عالمان و دانشمندان اثری مکتوب از خود بر جای نگذاشت

[۱۱] مرکز المصطفی، حیاه الشیخ الانصاری، ص۱۰۰.

جز یک رساله در موضوع «مبحث امر الآمر مع علمه بانتفاء شرطه» که از مباحث علم اصول فقه است. بر این باور بود که تربیت شاگردان نخبه خیلی مهم‌تر از تالیف کتاب است، زیرا آفریدن آثاری ارزشمند توسط محققان فرزانه حاصل زحمات اساتید آنان است. او در پاسخ یکی از شاگردانش می‌گفت: «وظیفه من تربیت طلاب و تعلیم متعلمین است و آنچه شما شاگردان تالیف می‌نمایید، در حقیقت زحمات مرا به بار نشانده‌اید.»
معروف است که یکی از شاگردانش به نام شیخ علی در جلسه درس می‌گفت: شریف العلماء در ضوابط چنین می‌گوید. (ضوابط الاصول تالیف یکی از شاگردان شریف العلماء است)

[۱۲] تنکابنی، محمد بن سلیمان، قصص العلماء، ص۱۱۴.

هدف ایشان از این سخن این بود که تالیفات شاگردان در حقیقت مملو از نظرات و افکار اساتید است.
او در کنار رسیدگی به نیازهای علمی و دینی شاگردانش، به سایر نیازهایشان نیز توجه داشت. برای نمونه وقتی آخوند ملا اسماعیل یزدی یکی از شاگردان زبده شریف العلماء دچار صرع شد، برای او از بغداد پزشک آورد و مبالغ گزافی خرج و او را معالجه کرد. ملا اسماعیل یزدی بعد از رحلت شریف العلماء مدت کوتاهی جانشین استاد گردید و در مقام او تدریس نمود.

[۱۳] تنکابنی، محمد بن سلیمان، قصص العلماء، ص۱۱۶.

[۱۴] قمی، عباس، فوائد الرضویه، ص۵۴۰.

آن استاد دو نوع درس داشت، یکی عمومی بود و دیگری درس تخصصی برای شاگردان فاضل. شیخ محمدحسن آل یاسین از شاگردان ممتاز وی در خاطراتش می‌گوید: «ما به درس اصول آن بزرگ مرد در مدرسه حسن خان حضور می‌یافتیم. در آنجا مقابل کرسی درس ایشان بیش از هزار نفر زانو می‌زدند که صدها نفر از آنان از عالمان کامل همانند شیخ مرتضی و فاضل دربندی که او را افتخار تمام علمای گذشته و برتر از آنان می‌دانستند، نشسته بودند.»

[۱۵] قمی، عباس، فوائد الرضویه، ص۵۴۰.

[۱۶] قمی، عباس، الکنی و الالقاب، ج۲، ص۳۶۱.

۶ – آرای علمی

گرچه شریف العلماء نظریات خود را در قالب اثری مستقل ارائه نکرد، اندیشه‌های فقهی و اصولی وی را می‌توان در لابه لای آثار شاگردانش مشاهده کرد. در این بخش نمونه‌هایی از آنها را مرور می‌کنیم.
علماء فقه در بحث معاملات مسئله «بیع فضولی» مطرح می‌کنند و اینکه آیا چنین معامله‌ای صحیح و شرعی است یا نه؟ آنان در ضمن این بحث به نظر مشهور شریف العلماء هم توجه می‌کنند و بحث بدون طرح نظر او را ناقص می‌دانند. شیخ مرتضی انصاری در کتاب ارزشمند مکاسب در ذیل بحث عقد فضولی و کاشف یا ناقل بودن اجازه مالک اصلی (که بعد از عقد صادر می‌شود) نظر استادش شریف العلماء را با عنوان «کشف حکمی» طرح می‌کند.

[۱۷] شیخ انصاری، المکاسب، ج۳، ص۴۰۷.

[۱۸] خمینی، سید مصطفی، کتاب البیع، ج۲، ص۱۴۱.

نظریه دیگری از ایشان در کتاب مجمع الرسائل آمده است. صاحب جواهر در این رساله می‌نویسد: تقلید میت حتی تقلید ابتدائی آن اگر اعلم و اتقی باشد جایز است. این رای توسط شاگردان شریف العلماء همانند صاحب ضوابط عنوان شده که با توجه به برخی از مبانی وی از استادش شریف العلماء گرفته است.

[۱۹] نجفی، محمدحسن، مجمع الرسائل، ج۱، ص۲۰.

۷ – شاگردان

شریف العلما در مقام تدریس گوی سبقت را از همگان ربوده بود. وی صدها مجتهد مسلم و دانشمند برجسته تربیت کرد. در اینجا به برخی از آنان اشاره می‌کنیم:

۷.۱ – سید ابراهیم قزوینی

سید ابراهیم قزوینی (نویسنده ضوابط الاصول): وی در سال ۱۲۶۴ از دنیا رفت. پدرش از اهالی خمین بود. سید ابراهیم بعد از شریف العلماء مدتی کرسی تدریس استادش را اداره کرد و ۷۰۰ تا ۸۰۰ شاگرد مبرز داشت.

[۲۰] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۲، ص۲۰۴.

[۲۱] جمعى از پژوهشگران، گلشن ابرار، ج۲.

۷.۲ – ملا اسماعیل یزدی

آخوند ملا اسماعیل یزدی.

۷.۳ – فاضل دربندی

ملا آقای دربندی «فاضل دربندی:» او فقیهی اصول، متکلمی محقق و در علوم معقول و منقول مهارت تمام داشت.
در فتنه بابیه در کربلا مجروح شد و خود را به تهران رساند. ناصرالدین شاه و مردم از علم و دانش و سخنرانی‌های پرشور وی استقبال کردند. منبرها و روضه‌هایش معروف