توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کوشیار جیلی ۸۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کوشیار جیلی ۸۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل کوشیار جیلی ۸۵ اسلاید در PowerPoint :

ابوالحسن کوشیار دیلمی

کوشیار دیلمی دانشمندان اخترشناس ، متولد حدود ۳۲۰ و متوفای ۴۰۰ قمری است.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – تولد کوشیار
۳ – ویژگی‌های چشم نواز
۳.۱ – آزادگی و مناعت طبع
۳.۲ – حکمت و خردمندی
۳.۳ – خط خوش
۳.۴ – انصاف و صداقت علمی
۳.۵ – دوستی با ابوریحان
۳.۶ – آیین کوشیار
۴ – آثار
۴.۱ – اصول حساب هندسی
۴.۲ – زیج جامع
۴.۳ – زیج بالغ
۴.۴ – مجمل الاصول فی احکام النجوم
۴.۵ – رساله فی الابعاد والاجرام
۴.۶ – عیون الاصول فی الحساب
۴.۷ – کتاب اسطرلاب
۴.۸ – رساله تجرید اصول ترکیب الجیوب
۴.۹ – احکام سهمیات و عیون الحقایق
۴.۱۰ – رساله ی اختیارات
۵ – اساتید و شاگردان
۶ – بلند آوازه و در عین حال مهجور
۷ – پانویس
۸ – منبع

۱ – معرفی اجمالی

تمدن فاخر اسلامی در قرن چهارم هجری در پاسخ گویی به نیازهای مردمان آن روزگار، بسیار توان مند بود. دامنه ی دانایی مسلمانان به یمن آموزه‌های ناب و الهام بخش قرآن ساحت‌های پیچیده و گوناگون حیات آدمیان را درنوردید و الگویی شامل و شامخ روبه روی چشم جهانیان نهاد. از تحقیقات ژرف و پردامنه ـ و ارائه ی پاسخ روشن ورسا ـ در بنیادی‌ترین پرسش‌های دینی و فلسفی تا برآوردن جزئی‌ترین نیازهای روزمره انسانی، گستره ی تلاش‌های این تمدن را بازمی تاباند. در این میان مسلمانان از نگاه کردن به آسمان و مطالعه ی خورشید و ستارگان نیز غافل نماندند و فصل مشبعی از تلاش طاقت فرسای دانشمندان اسلامی در پایه ریزی و بسط دانش ستاره شناسی و ریاضیات گشوده گشت.
یکی از دانشمندان نامداری که در بسط اخترشناسی خوش درخشید و در واقع ستاره ی آسمان دانش نجوم در عهد تمدن اسلامی گردید، «کیا ابوالحسن گوشیار (کوشیار) بن لبان با شهری گیلانی دیلمی» است. با آن که آثار ارزنده و ماندگاری در دانش ریاضیات و نجوم از خود به یادگار نهاده است، اما متاسفانه آگاهی چندانی از چگونگی زیست او در دسترس نیست. آن چه باید نخست نسبت به این شخصیت بلندآوازه و در عین حال مهجور! ـ توضیحش در پایان نوشتار خواهد آمد ـ پرداخت، نام و شهرت او است. لقب «کیا» در فرهنگ گیلکی به امیران و صاحب منصبان و بزرگ زادگان اطلاق می‌شد.

[۱] .هزاره گوشیار گیلانی، (مجموعه مقالات و سخنرانیها)، به اهتمام محمد رضا نصیری، ص۷۶.

[۲] سیری در زندگی و آثار کوشیار گیلانی، عظیم نیک نژاد، ص۲۷.

این امر، خود نشاندی مکانت و اصالت خاندان کوشیار دیلمی است.
درباره ی واژه ی «کوشیار» یا «گوشیار» و معنای آن از ناحیه ی محققان، آرای متفاوتی ابراز شده است. برخی بر این باورند که صورت صحیح آن «گوشیار» است.

[۳] مجموعه مقالات دکتر محمد معین، ج۲، به کوشش دکتر مهدخت معین، ص۲۶.۴۱۹.

استدلال آنان این است که متون علمی معتبر تمدن اسلامی به زبان عربی بود و چون در عربی قدیم، حرف گاف تلفظ نمی‌شد، لاجرم به صورت «کوشیار» نوشته شد.

[۴] سیری در زندگی و آثار کوشیار گیلانی، عظیم نیک نژاد، ص۱۲.

طبق این نظر، «گوش» واژه‌ای باستانی و چندین معنا دارد: یکم ـ فرشته‌ای که مدبر مهمات خلق است.

[۵] لغت نامه دهخدا، ج۳۵، ص۵۶۶.

این معنا، تداعی کننده ی «رب النوع» در نظریه ی فلسفی «مثل افلاطونی» است که در فلسفه ی اسلامی از سوی فیلسوفان مکتب اشراق و حکمت متعالیه به رسمیت شناخته شده است.
دوم ـ فرشته‌ای که اداره کننده ی امور ستوران سودمند است.

[۶] یادداشتهای قزوینی، به کوشش ایرج افشار، ج۶، ص۲۸۷.

[۷] هزاره کوشیار گیلانی، مقاله محمد باقر گیلانی، ص۷۶.

سوم ـ گوش یا گئوش (واژه‌ای اوستایی) به معنای «جهان و زندگی» است.

[۸] سیری در زندگی کوشیار، عظیم نیک نژاد، ص۹.

چهارم ـ روزی که در آن «پارسیان» به جشن و شادمانی می‌پرداختند.

[۹] مجموعه مقالات دکتر معین، ج۲، ص۲۶. ۴۱۱.

کلمه ی «یار» را هم برخی «مددکار»

[۱۰] مجموعه مقالات دکتر معین، ج۲، ص۲۶. ۴۱۱.

و بعضی «داده»

[۱۱] . یادداشت‌های علامه قزوینی، ج۶، ص۲۸۷.

معنا کرده‌اند که در صورت پیوست این دو واژه (گوش + یار)، معنایش با توجه به آن چه گفته آمد، روشن می‌گردد.
در برخی مصادر محلی، «گوشیار» را «نیک بخت» معنا کرده‌اند.

[۱۲] سیری در زندگی کوشیار گیلانی، ص۱۰.

در برابر این نظر، پاره‌ای از محققان همان صورت «کوشیار» را درست تر پنداشته و به معنای «عظمت»

[۱۳] نا مها و نامداری‌های گیلان، جهانگیر سرتیپ پور، ص۴۱۴.

و بزرگی گرفته‌اند.
نام پدر کوشیار، «لبان» است. این کلمه، واژه‌ای اصیل و دیلمی و به معنای «شیر شجاع» است.

[۱۴] هزاره کوشیار گیلانی، محمدرضا نصیری، مقاله محمد باقر گیلانی، ص۷۶.

درباره ی پسوند «باشهری» گوشیار، بعضی از مورخان آن را مرکب از «باشه (آفتاب) + ری» می‌انگارند با این توضیح که گوشیار، مدت مدیدی در شهر ری اقامت داشته و چون به عنوان حکیم و اخترشناسی بزرگ شهره بوده است، لقب «آفتاب ری» را به او داده‌اند.

[۱۵] هزاره کوشیار گیلانی، محمدرضا نصیری، مقاله محمد باقر گیلانی، ص۶۳.

۲ – تولد کوشیار

از تاریخ ولادت کوشیار، آگاهی دقیقی در اختیار نیست، اما با عنایت به آثاری که از او باقی مانده و در آن از سال‌های ۳۴۲، ۳۵۳، ۳۸۲ و پس از ۳۹۷ هـجری قمری یاد می‌کند، نیز به تالیف کتابی در سال ۳۴۲ هجری قمری اشاره دارد، می‌توان پی برد که او تقریبا در حدود سال‌های «۳۲۰-۴۰۰ هجری قمری» و بلکه افزون تر می‌زیسته است. گویا کوشیار، منجم وشمگیر و قابوس بن وشمگیر از پادشاهان دیلمی آل زیار بود که

[۱۶] مجموعه مقالات عباس اقبال، آشتیانی، بخش دوم، ص۱۶. ، ، ، ، ، ، ، ،۲۱۴.

بر بخش اعظمی از سرزمین ایران، همانند ری و گرگان و همدان و اصفهان و بخش‌های دیگر حکم فرما بودند.
از ویژگی‌های مهم حکومت زیاریان و آل بویه، آن بود که پس از آشنایی با منش و نگرش والای علویان ـ که به خاطر تهدید خلفای عباسی به آن سامان پناه آورده بود ـ آیین اسلام را شوق مندانه به همراه مذهب تشیع پذیرفتند و سیاست حمایت از عالمان و فقیهان بزرگوار شیعی را در پیش گرفتند.
برخی از تاریخ نویسان از شخصیتی دیگر به نام امیر ابراهیم گوشیار هم اسم می‌آورند که از جمله بزرگان و امیران دانشمند دیلمان لاهیجان و املش به حساب می‌آمد.

[۱۷] هزاره کوشیار، گیلانی، ص۶۲.

این امر، دیلمی بودن کیا ابوالحسن کوشیار گیلانی را برای آنان قطعیت می‌بخشد، حتی این احتمال که آن دو نسبت خویشاوندی با هم داشته باشند، دور از واقع ندانسته‌اند.

۳ – ویژگی‌های چشم نواز

۳.۱ – آزادگی و مناعت طبع

با آن که گوشیار دانشمندی بلند آوازه به حساب می‌آمد و حمایت او از پادشاهان می‌توانست پشتوانه‌ای گران برای آنان باشد، اما آن بزرگوار هیچ گاه برای رسیدن به منافع فردی، زبان به تملق باطل و فرو کوفتن حقیقت نگشود.

[۱۸] سیری در زندگی کوشیار، ص۲۷.

هر چند او حضوری فعالانه و تاثیرگذار در دستگاه حاکمان برای بسط و ارتقای فرهنگ علمی و اخلاقی جامعه داشت تا زمینه برای حاکمان صالح تر و بزرگوار فراهم آید، اما تاریخ سراغ ندارد که او کتاب‌های خود را با انگیزه ی فوق، به امیر یا وزیری تقدیم کرده باشد.

۳.۲ – حکمت و خردمندی

شاعر بلند مرتبه ایران زمین، سعدی شیرازی در اثر ارزنده خود «بوستان» در بیان اهمیت تواضع و فروتنی از مکانت کوشیار ـ که برای مردمان آن روزگار شناخته شده بود ـ بهره می‌گیرد و او را با صفاتی مانند «دانا» و «خردمند» می‌ستاید که در جمع عالمانت «گردنی فراز» دارد:
یکی در نجوم اندکی دست داشت
ولی از تکبر سری مست داشت
بر کوشیار آمد از راه دور
دلی بی ارادت سری پرغرور
خردمند از او دیده بر دوختی
یکی حرف دوری نیاموختی
چو بی بهره عزم سفر کرد باز
بدو گفت دانای گردن فراز
تو خود را گمان برده‌ای پر خرد
انائی که پر شد دگر چون برد
ز دعوی پری، زان تهی می‌روی
تهی آی تاپر معانی شوی
ز هستی در آفاق سعدی صفت
تهی گرد و باز آی پر معرفت

[۱۹] بوستان سعدی، باب چهارم، حواشی دکتر استعلامی، ص۲۲، چاپ هفتم، ۱۳۶۲.

ابوالحسن بیهقی در تتمه ی صوان الحکمه، این گونه از شخصیت علمی و حکمی کوشیار یاد می‌کند:
در فن هندسه ، صاحب قران جهان بود و کتاب چند که تصنیف کرده است… هر یک از آن، گواهی عدل است و از سخنان حکمت آمیز او است: «هرگاه که دو شخص، طالب یک چیز باشند، از ایشان، بر هر یک، عیب آن مطلوب پوشیده باشد، بی شفقتی او بر نفس خود، پیش خرد پوشیده نماند.» .

[۲۰] تتمه صوان الحکمه، بیهقی، ص۱۷.

۳.۳ – خط خوش

صاحب کتاب ذخیره ی خوارزمشاهی درباره ی کوشیار می‌نویسد:
«… مردی بوده است از ولایت گیلان. منجم و فاضل. او را کیا کوشیار گفتندی. و به روزگار امیر قابوس که شمس المعالی معروف بودست. و این کیاکوشیار در خدمت او بودست و به نزدیک او عزیز بوده است. و امروز فرزندان او در نواحی قم، مقام دارند و علم نجوم برزند (ورزند). و بنده ایشان را به شهر قم دیده است. و اندر دست ایشان کتاب‌ها دید به خط این کیا کوشیار.

[۲۱] این عبارت می‌تواند بیانگر باشد که کوشیار آثار فراوانی داشته که به دست ما نرسیده است.

و خطی سخت عجیب از خوبی و پاکیزگی و همواری. بنده تعجب کرد. ایشان چون چنین دیدند که بنده تعجب می‌کند، گفتند: ما را حکایت کرده‌اند از وی که عادت او چنان بودست که در وقت ملولی و دل مشغولی، هیچ دفتر و قلم بر دست نگرفتی و آن روز که نشاط چیزی نبشتن داشتی، قلم‌های بسیار سر ببریدی و پیش خویش بنهادی و به هر قلمی خطی چند بنبشتی. چون دانستی که سر قلم بخواهد شکست، آن قلم بنهادی و دیگر برداشتی. چون ملول شدی یا سخنی بایستی گفت: دفتر از دست بنهادی. پس کسی او را گفت: تا تو دفتری را تمام کنی، روزگار بسیار باید. وی گفت: بلی؛ روزگار بسیار باید، لکن هر که از پس من دفتر مرا بیند، نگوید دیر نبشت، لکن گوید: درست و خوب و پاکیزه نبشته است.» .

[۲۲] اصول حساب هندی، کوشیار گیلانی، ترجمه محمد باقری، مقدمه، ص۱۰.

۳.۴ – انصاف و صداقت علمی

در کتاب مقالید علم الهیئهابوریحان بیرونی دانشمند معروف ایران زمین که قسمی از تاریخ ریاضیات را نشان می‌دهد واصلا موضوع کتاب، داوری میان ابونصر بن عراق استاد بیرونی و ابوالوفای بوزجانی است آمده است: مبدع رابطه ی سینوس‌ها (شکل مغنی) نصر بن عراق و رابطه ی تانثر انتها (شکل ظلی) از ابوالوفا است. بیرونی می‌گوید: روزی پس از ملاقات با ابو محمود خجندی، ابوالحسن کوشیارپسر لبان گیلانی را دیدم که در کتابی جزء مبادی آن، این شکل را که مغنی نام گذاشته است، دیدم، و اسم مغنی را گوشیار بر این شکل نام گذاشته.
ابوریحان بیرونی می‌افزاید: روزی کوشیار نزد من در حضور ابومحمود اظهار داشت که این شکل از او نیست،[۲] او فقط تهذیب و تنقیح کرده است.

[۲۳] سیری در زندگی و آثار کوشیار گیلانی، عظین نیک نهاد، ص۱۲.

۳.۵ – دوستی با ابوریحان

میان کوشیار دیلمی و ابوریحان دوستی، عمیق و دیرینه برقرار بوده است. ابوریحان به هنگام اقامتش در شهر ری، با کوشیار ملاقات داشته است. کوشیار دیلمی یکی از کتاب‌های خود را به نام ابوریحان بیرونی نوشته و متقابلا بیرونی نیز در کتب خود مثل مقالید علم الهیئهو تحدید نهایات الاماکن، مقام علمی کوشیار را ستوده است.

[۲۴] سیری در زندگی و آثار کوشیار گیلانی، عظین نیک نهاد، ص۱۲.

گویا بیرونی برای فهم مشکلات کتاب مجسطی بطلمیوس ـ که اثری مهم در باب ستاره شناسی است ـ از کوشیار کمک گرفته است.

[۲۵] لغت نامه دهخدا، ج۳۵، ص۵۶۶.

۳.۶ – آیین کوشیار

با آن که برخی مستشرقان و بعضی گاه شماران ایرانی، آرای گوناگونی درباره ی آیین کوشیار برساخته‌اند، بی آن که در این امر نیت خوانی شود، اما به شهادت قراین و دلایل متنوع، نمی‌توان وقعی بدان نهاد. از جمله:
یکم ـ عصری که کوشیاردر آن می‌زیست، مقارن بود با اوج شکوفایی فکری و فرهنگی تمدن اسلامی. البته، این امر، وامدار دانشمندان ایران زمین است. روشن است که پیام و فرهنگ این تمدن، دل‌های مشتاق معرفت و معنویت کریمانه را صاعقه وار به خود جلب می‌کرد. کوشیار دیلمی که خود در متن این تمدن می‌زیست و بلکه در اعتلای آن ـ دست کم در دانش نجوم و هندسه و ریاضیات ـ نقشی دیدنی داشت، به عنوان یک دانشمند اهل معرفت و خرد نمی‌توانست مستثنا از این مقوله باشد. او مقدمه ی کتاب خویش المدخل فی علوم النجوم را این گونه می‌آغازد: «الحمد لله کفاءا مننه»

[۲۶] کشف الظنون، حاجی خلیفه، ج۲، ص۱۷۸۳.

و در دیگر آثارش نیز این روح دیانت اسلامی پر واضح است.
دوم ـ دوستی و همکاری علمی و فرهنگی او با دانشمندان نامدار اسلامی، همانند ابوریحان بیرونی و ابو محمود خجندی و… می‌تواند مؤیدی بر آشنایی و عقیده مندیش نسبت به آموزه‌های اسلامی باشد.
سوم ـ منابع معتبر اسلامی و شیعی، به زندگی و آثار کوشیار پرداخته‌اند. به عنوان نمونه در کتاب التحفه السنیه فیض کاشانی با شرح سید عبدالله جزایری از کوشیار به «حکیم فاضل» تعبیر می‌کند و رای او را درباره ی مراحل آفرینش انسان و دمیدن روح و قوای رییسی، بیان می‌دارد.

[۲۷] نسخه خطی کتابخانه آستان قدس رضوی، ص۳۵۱.

خطیب بغدادی در تاریخ بغدادذیل نام عبدالله بن کثیر از پیامبر عظیم الشان اسلام، صلی الله علیه وآله، حدیثی ذکر می‌کند که کوشیار نیز در سلسله راویان آن است. آن حدیث ارزشمند پیامبر، این است: «قیدوا العلم بالکتاب واللفظ.» .

[۲۸] . تاریخ بغداد، خطیب بغدادی،ج۱۱، ص۲۳۴،.