توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کاهنان ۷۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کاهنان ۷۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل کاهنان ۷۰ اسلاید در PowerPoint :

احبار

به عالمان یهود و پاورپوینت کامل کاهنان ۷۰ اسلاید در PowerPoint،اَحبار گویند.

فهرست مندرجات

۱ – واژه شناسی احبار
۲ – احبار در لغت
۳ – معنای اصطلاحی احبار
۴ – احبار در زبانهای فارسی و انگلیسی
۵ – احبار در عهد عتیق
۶ – احبار در عهد جدید
۷ – اَحبار در قرآن
۷.۱ – اَحبار و ربّانیون
۸ – ویژگیهای احبار
۸.۱ – تغییر احکام الهی
۸.۲ – خوردن مال به باطل
۸.۳ – جلوگیری مردم از راه ‌خدا
۸.۴ – ذخیره کردن طلا و نقره
۸.۵ – کتمان نبوت پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله)
۸.۶ – عمل نکردن به علم
۸.۷ – ادعای مصونیت
۹ – کیفر احبار
۹.۱ – خواری در دنیا
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

۱ – واژه شناسی احبار

واژه‌شناسان «احبار» را جمع «حِبر» دانسته و درباره قرائت آن دیدگاههای متفاوتی بیان کرده‌اند؛ ابوهیثم و ابوعبید آن را به فتح حـاء

[۱] الصحاح ج‌۲، ص‌۶۲۰.

[۲] الغریبین ج‌۲، ص‌۳۹۷.

، ابن‌اثیر، فرّاء و جوهری به کسر آن،

[۳] لسان‌العرب ج‌۴، ص‌۱۵۷.

[۴] التحقیق ج‌۲، ص‌۱۵۴.

ولیث و ابن‌سکیت هر دو وجه را قرائت کرده‌اند

[۵] التفسیر الکبیر ج‌۶، ص‌۳۷.

[۶] التحقیق ج‌۲، ص‌۱۵۴.

و اصمعی در تعیین قرائت به فتح یا کسر، اظهار بی‌اطلاعی کرده است.

[۷] روح ‌المعانی مج‌۶، ج‌۱۰، ص‌۱۲۲.

۲ – احبار در لغت

حِبر در لغت، به ‌معنای «اثر نیکو»

[۸] ترتیب‌ العین، ص‌۱۶۰.

[۹] مفردات، ص‌۱۰۶.

[۱۰] الوجوه و النظائر، ص۱۱۵، «حبر».

، «زینت، جمال و بهاء»

[۱۱] مقاییس‌ اللغه ج۲، ص۱۲۷.

[۱۲] الغریبین ج۲، ص۳۹۷.

[۱۳] التحقیق ج‌۲، ص‌۱۶۲، «حبر».

، «مداد»

[۱۴] ترتیب العین، ص‌۱۶۰.

[۱۵] الصحاح ج‌۲، ص‌۶۲۰.

، «نوعی از لباس»

[۱۶] مقاییس ‌اللغه ج‌۲، ص‌۱۲۷.

[۱۷] التحقیق ج‌۲، ص‌۱۶۴، «حبر».

، «نعمت»

[۱۸] التحقیق، ج‌۲، ص‌۱۵۵، «حبر».

و‌… آمده و در اصطلاح به هر عالم اهل ‌کتاب اگرچه بعداً مسلمان شده باشد گویند.

[۱۹] ترتیب العین، ص۱۶۰.

[۲۰] تاج العروس ج۶، ص۲۲۹؛ واژه‌های دخیل، ص۱۰۶.

۳ – معنای اصطلاحی احبار

واژه ‌پژوهان در ایجاد ارتباط میان معنای لغوی و اصطلاحی کوشش‌های فراوانی کرده‌اند؛ برخی با استدلال به آیات «اُدخُلُوا الجَنَّهَ اَنتُم واَزوجُکم تُحبَرون»

[۲۱] زخرف/سوره۴۳، آیه۷۰.

و «فَاَمَّا الَّذینَ ءامَنوا وعَمِلُوا الصّــلِحـتِ فَهُم فی رَوضَه یحبَرون»

[۲۲] روم/سوره۳۰، آیه۱۵.

، که بیشتر مفسران آن را به‌ معنای برخورداری از نعمت تفسیر کرده‌اند،

[۲۳] جامع ‌البیان، مج‌۱۳، ج۲۵، ص۱۲۲.

[۲۴] مجمع البیان ج۸، ص۵۰.

[۲۵] التبیان، ج‌۹، ص‌۲۱۵.

معنای حبر را «نعمت» دانسته و معانی دیگر مانند: شادمانی، سرور، اکرام، تحسین و‌… را از لوازم و آثار آن برشمرده‌اند.

[۲۶] التحقیق، ج‌۲، ص‌۱۵۵.

برخی دیگر معنای آن را «اثر نیکو» دانسته و وجه نام‌گذاری عالم به حبر را ماندگاری آثار نیکوی آنها در میان مردم ذکر کرده‌اند.

[۲۷] مفردات، ص‌۱۰۶.

[۲۸] الوجوه و النظائر ج‌۱، ص‌۲۹۰، «حبر».

و کسانی‌ که «حبر» را «مداد» معنا کرده‌اند، دلیل این نام‌گذاری را کتابت عالِم به‌وسیله مداد بیان کرده و برخی از آنان گفته‌اند: «کعب الحبر» که به اشتباه «کعب‌ الأَحبار» شهرت یافته نیز از همین رو، چنین نام گرفته است.

[۲۹] التفسیر الکبیر ج‌۱۲، ص‌۳.

[۳۰] روح ‌البیان ج‌۳، ص‌۴۱۵.

[۳۱] التحقیق ج‌۲، ص‌۱۵۴.

۴ – احبار در زبانهای فارسی و انگلیسی

«حبر» در زبان فارسی به «کاهن»

[۳۲] قاموس کتاب مقدس، ص‌۷۶۰.

برگرفته از واژه عبری

[۳۳] The Encyclopedia of Religion V.11، P.534

و «خاخام»

[۳۴] لغت ‌نامه ج‌۶‌، ص‌۸۱۴۵‌.

و در انگلیسی

[۳۵] The Oxford، English Dictionary، P.83

ترجمه شده که از لغت عبری «Rabbi» به‌معنای «استاد من»، گرفته شده است.

[۳۶] . Ibid New Catholic Encyclopedia، V.I2، P.39.

این واژه امروزه به رهبر روحانی و دینی جامعه یهودی اشاره دارد.

[۳۷] . New catholic EncycloPedia، V.I2، P.39.

۵ – احبار در عهد عتیق

این اصطلاح پیش از ویرانی معبد دوم (سال ۷۰‌ق.م) به‌کار نرفته است.

[۳۸] . New catholic EncycloPedia، V.I2، P.39.

براساس گزارش عهد عتیق نخستین کسی که به این مقام دست یافت، «هارون» برادر موسی(علیه السلام)بود.

[۳۹] کتاب مقدس، خروج، ۲۸: ۱‌ـ‌۳.

پس از وی پسرش «الیـعازار» جانشین او شد.

[۴۰] اعداد، ۳: ۳۲ و ۲۰: ۲۸.

این منصب تا دوران «عیلی» که از خانواده و سلسله «ایثامار» بود، در خاندان هارون حفظ شد.

[۴۱] قاموس کتاب مقدس، ص۷۱۲.

پس از آن این نام در مورد هر کسی که به رهبری امور دینی و معنوی مردم منصوب می‌شد، اطلاق می‌گردید.

[۴۲] . New Catholic Encyclopedia، V.12، P.39.

۶ – احبار در عهد جدید

در اناجیل عهد جدید، حواریان عیسی(علیه السلام)، مکرّر او را با عنوان «رِبّی» که اصل آن «rab» واژه‌ای سامی به‌ معنای «استاد‌ـ‌سید» است و در آرامی «rabban» و در عبری «rabbon» است که با پسوند i به‌معنای «مال من»، «استاد من» به‌کار می‌رود.

[۴۳] . the Encyclopedia of Religion V.11، P.183 New Catholicencyclo Pedia V.12، P.40.

همانگونه که عیسی(علیه السلام) در اناجیل «مرقس»

[۴۴] کتاب مقدس مرقس، ۱۰: ۲۰.

و «یوحنّا»،

[۴۵] کتاب مقدس یوحنّا، ۲۰: ۱۵.

«سید» یا «استاد» که در یونانی به شکل «Pabbquej»نوشته می‌شود،

[۴۶] . New Catholic Encyclopedia V.12، P.40 The Oxford English Dictionary، P. 84.

خطاب شده و حواریان آن را خطابی احترام‌آمیز می‌دانستند.

[۴۷] کتاب مقدس متّی ۲۶:۲۵.

[۴۸] کتاب مقدس متی ۴۹:۲۵.

[۴۹] کتاب مقدس مَرقُس ۹:۵.

[۵۰] کتاب مقدس مرقس ۱۱:۲۱.

[۵۱] کتاب مقدس مرقس ۱۴:۴۵.

[۵۲] کتاب مقدس یوحنّا ۱:۴۹.

[۵۳] کتاب مقدس یوحنا ۹:۲

[۵۴] کتاب مقدس یوحنا ۴:۳۱.

[۵۵] کتاب مقدس یوحنا ۱۱:۸.

غیر از حواریان، مردمان دیگر نیز عیسی(علیه السلام) را با این صفت می‌خواندند.

[۵۶] کتاب مقدس یوحنّا ۳:۲ و ۶:۲۵.

در انجیل یوحنا از این واژه معادل «Sisa،ka» به‌معنای «استاد» استفاده شده

[۵۷] کتاب مقدس یوحنّا، ۱:۳۸.

۷ – اَحبار در قرآن

واژه «اَحبار»، به‌صورت صریح ۴ بار در قرآن کریم ذکر شده است؛ دو بار به همراه «ربّانیون»

[۵۸] مائده/سوره۵، آیه۴۴.

[۵۹] مائده/سوره۵، آیه۶۳.

و دو بار به همراه «رُهبان».

[۶۰] توبه/سوره۹، آیه۳۱.

[۶۱] توبه/سوره۹، آیه۳۴.

همچنین آیات فراوان دیگری بدون تصریح به نام احبار، درباره عالمان یهود سخن گفته‌اند.

۷.۱ – اَحبار و ربّانیون

مفسران درباره یکی بودن «ربّانی» با «احبار» یا اختلاف آن دو و نوع اختلافشان، دیدگاههای متفاوتی ارائه کرده‌اند؛ برخی با گواه گرفتن آیه: «…و لـکن کونوا رَبّـنِیینَ بِما کنتُم تُعَلِّمونَ الکتـبَ و بِما کنتُم تَدرُسون»

[۶۲] آل عمران/سوره۳، آیه۷۹.

، مراد از احبار را مطلق علما، و ربانیان را علمای حکیمی می‌دانند که به سیاست و تدبیر امور مردم آگاهی دارند و آنان را تربیت کرده به اصلاح امورشان می‌پردازند.

[۶۳] جامع البیان، مج۳، ج۳، ص۴۴۴.

[۶۴] جامع البیان، مج۴، ج۶، ص۳۳۹

[۶۵] مجمع ‌البیان، ج۲، ص۳۳۱.

[۶۶] المنار، ج‌۶، ص‌۳۹۸.

از ضحّاک نقل شده که «ربّانیان»، قرّاء و احبار، فقهای یهودند.

[۶۷] جامع ‌البیان، مج۴، ج۶، ص‌۳۴۰.

مجاهد و قتاده «ربّانیان» را فقهای یهود و «احبار» را دیگر علمای آنان دانسته‌اند.

[۶۸] جامع‌ البیان، مج۴، ج۶، ص‌۳۴۰.

[۶۹] الدر المنثور، ج‌۳، ص‌۸۶‌.

ابن‌زید «ربّانیان» را به والیان و حاکمان و «احبار» را به علما تفسیر کرده است.

[۷۰] جامع ‌البیان، مج‌۴، ج‌۶، ص‌۳۴۰.

حسن بصری معتقد است «ربّانیان» علمای مسیحی (اهل انجیل) و «احبار» علمای یهود (اهل تورات) هستند.

[۷۱] التبیان، ج‌۳، ص‌۵۷۹.

[۷۲] مجمع ‌البیان، ج‌۳‌ـ‌۴، ص‌۳۳۵.

ابن‌جریر و ابی‌حاتم از سدّی نقل کرده‌اند که مراد از آنها دو فرزند صوریا هستند که یکی «ربّی» و دیگری «حبر» بوده، و با پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) عهد بستند که به پرسشهای آن حضرت درباره تورات و احکام موجود در آن پاسخ دهند.

[۷۳] جامع‌ البیان، مج ۴، ج ۶، ص‌۳۴۰.

[۷۴] الدر المنثور، ج۳، ص‌۸۶.

فخر رازی از ترتیب ذکری در آیه: «یحکمُ بِهَا النَّبِیونَ الَّذینَ أَسلَموا لِلَّذینَ هادوا والرَّبّـنِیونَ والأَحبارُ‌…»

[۷۵] مائده/سوره۵، آیه۴۴.

استفاده کرده است که مقام ربّانیان برتر از احبار است و ربّانیان مانند مجتهدان و احبار دیگر آحاد علمایند.

[۷۶] التفسیر الکبیر، ج‌۱۲، ص‌۴.

عیاشی از ابوعمرو و زبیری نقل می‌کند که امام صادق(علیه السلام) فرمود: از ویژگی‌هایی که برای امام لازم است، پاکی از گناه، علم منوّر، آگاهی از نیازمندی‌های مردم و حلال و حرام، علم به کتاب خدا، متشابهات، ناسخ و منسوخ آن و… است. آن حضرت در پاسخ به درخواست ابی‌عمرو که در پی استدلالی برای این سخن بود، آیه«إِنّا أَنزَلنَا التَّورهَ فیها هُدیً ونورٌ یحکمُ بِهَا النَّبِیونَ الَّذینَ أَسلَموا لِلَّذینَ هادوا والرَّبّـنِیونَ والأَحبارُ‌…» را قرائت کرده، فرمود: پس این امامان دارای مقامی پایین‌تر از انبیایی هستند که با علمشان مردم را تربیت می‌کنند و اما احبار، علمایی پایین‌تر از ربانیانند؛ زیرا خداوند در ادامه آیه فرموده است: «…بِمَا استُحفِظوا مِن کتـبِ اللّهِ وکانوا عَلَیهِ شُهَداءَ‌…» و‌نفرمود: «بِمَا حمّلوا منه».

[۷۷] تفسیر عیاشی، ج‌۱، ص‌۳۲۳.

علامه طباطبایی با لطیف شمردن این استدلال معتقد است ترتیب ذکر انبیا، ربّانیان و احبار در این آیه گواهی بر برتری انبیا نسبت به ربّانیان و ربّانیان نسبت به احبار است؛ زیرا آیه در بیان علم ربّانیان «…بِمَا استُحفِظوا مِن کتـبِ اللّهِ وَکانُوا عَلَیهِ شُهَداءَ‌…» آورده و اگر علم آنان مانند علم دیگر علما بود می‌فرمود: «بِما حُمِّلُوا مِنْ کتابِ اللّه» چنانکه در سوره جمعه درباره احبار یهود فرمود: «مَثَلُ الَّذینَ حُمِّلوا التَّورهَ ثُمَّ لَم یحمِلوها‌…»؛ زیرا کلمه «استحفاظ» به ‌معنای تکلیف بر حفظ کتاب خداست که بر عهده ربّانیان است؛ و این گفتار ما منافات با آن ندارد که احبار هم مکلف بر حفظ و شهادت باشند؛ زیرا مکلف بودن احبار به حفظ کتاب خدا مطلبی است و اینکه نتوانستند حفظ کنند و دچار خطا و اشتباه شدند مطلبی دیگر است.

۸ – ویژگیهای احبار

در قرآن و روایات برای احبار ویژگیهای زیادی بیان شده است که به آنها در ادامه مقاله می‌پردازیم.

۸.۱ – تغییر احکام الهی

در قرآن کریم، خداوند یهود را به ‌سبب قرار دادن احبار و رهبان به جای خدا سرزنش می‌کند: «اِتَّخَذوا اَحبارَهُم و رُهبـنَهُم اَربابـًا مِن دونِ اللّهِ والمَسیحَ ابنَ مَریمَ و ما اُمِروا إِلاّ لِیعبُدوا اِلـهـًا واحِدًا لا اِلـهَ اِلاّ هُوَ سُبحـنَهُ عَمّا یشرِکون.»

[۷۸] توبه/سوره۹، آیه۳۱.

از ابوالبختری روایت شده که حذیفه درباره این آیه از پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) پرسید: آیا یهود احبار و رهبان را پرستیدند؟ آن حضرت فرمود: نه