توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل علی بن حسین بابویه قمی ۸۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل علی بن حسین بابویه قمی ۸۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل علی بن حسین بابویه قمی ۸۲ اسلاید در PowerPoint :

ابن‌بابویه علی‌ بن‌ حسین‌ قمی

اِبْن‌ِ بابِویه‌ْ، ابوالحسن‌ علی‌ بن‌ حسین‌ بن‌ موسی‌ بن‌ بابویه‌ قمی‌ (د ۳۲۹ق‌/۹۴۱م‌)، فقیه‌، محدث‌ شیعی‌ و مرجع‌ مردم‌ قم‌ و اطراف‌ آن‌ که به تعبیر نجاشی

[۱] احمد بن علی نجاشی، فهرست اسماء مصنّفی الشیعه المشتهربرجال النجاشی، ج۱، ص۲۶۱، چاپ موسی شبیری زنجانی، قم ۱۴۰۴.

« شیخ و فقیه و متقدم» قمیان در عصر خود بوده و به «فقیه» و «الصدوق الاوّل» و ابن بابویه شهرت داشته است.

فهرست مندرجات

۱ – بابویه
۲ – خاندان بابویه
۳ – معرفی
۴ – جای‌گاه
۵ – فعالیت علمی
۶ – وثاقت
۷ – زندگی‌نامه
۸ – حرفه
۹ – سفرها
۱۰ – وفات
۱۱ – دعای امام زمان
۱۲ – مقام علمی
۱۳ – تألیفات
۱۴ – ویژگی آثار
۱۵ – اساتید و شاگردان
۱۶ – مشایخ
۱۷ – راویان
۱۸ – فهرست منابع
۱۹ – پانویس
۲۰ – منبع

۱ – بابویه

بابْوَیْه‌ یا بابُویه‌ که‌ نام‌ جد بزرگ‌ اوست‌، یک‌ نام‌ کهن‌ ایرانی‌ و سامی‌ است‌ که‌ در روزگار پس‌ از ظهور اسلام‌ نیز افرادی‌ به‌ این‌ نام‌ موسوم‌ بوده‌اند.

۲ – خاندان بابویه

ابن‌ بابویه‌ مؤسس‌ خاندانی‌ دانشور بوده‌ است‌ که‌ افراد آن‌ تا اواخر سده ۶ق‌/۱۲م‌ معروف‌ بوده‌اند و منتجب‌الدین‌ آخرین‌ دانشمند این‌ خاندان‌ نیز همین‌ کنیه‌ و نام‌ ابوالحسن‌ علی‌ بن‌ بابویه‌ را داشته‌ است‌.

[۲] نفیسی‌، سعید، ج۱، ص۱۱- ۲۸، مقدمه مصادقه الاخوان‌ ابن‌ بابویه‌، تهران‌، ۱۳۲۵ش‌.

بحرانی‌ شرح‌ حال‌ افراد این‌ خاندان‌ را در کتابی‌ به‌ نام‌ فهرست‌ آل‌ بابویه‌ و علماء البحرین‌ گرد آورده‌ است‌.

۳ – معرفی

علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی، متوفی در سال ۳۲۹ ه ق، مدفون در قم، پدر شیخ محمد بن علی بن بابویه، مـعـروف بـه شیخ صدوق است که در نزدیکی شهر ری مدفون است. پسر محدث است و پدر فقیه و صاحب فتوا، معمولا این پدر و پسر، به عنوان صدوقین یاد می‌شوند.

[۳] متن گفتار استاد شهید مرتضی مطهری، آشنایی با علوم اسلامی، ص ۲۹۳.

۴ – جای‌گاه

علی بن حسین قمی در عصر خویش رئیس فقها و محدثین و پیشوای مردم قم بوده است شیعیان در امور دینی به او مراجعاتی داشته‌اند و فتوایش نزد همگان نافذ و محترم بوده است.
در بـیـان عـظـمت علمی و منزلت قدس و تقوای او، همین بس است که فقهای ما در مواردی که حدیثی از اهل بیت عصمت و طهارت (ع) نرسیده باشد، و از او فتوایی در آن زمینه وجود داشته بـاشـد، فتاوای او را به علت نزدیک بودن به عهد امامت و عصر معصوم (ع)، به منزله حدیث تلقی مـی کـردنـد و فتوای او را نشانی از وجود حدیث در آن زمینه قلم‌داد می‌نمودند چنان‌که شهید اول در کتاب ذکری با این تعبیر بیان فرموده‌اند:
اصـحـاب مـا، دستورالعمل خود را از رساله علی بن بابویه می‌گرفتند، هنگامی که دسترسی به نص روایت نداشتند، چون اعتماد و اطمینان کاملی به او داشتند.

[۴] ریاض العلما، ج ۴، ص ۸ .

ابن ندیم، کتاب‌شناس و مورخ معروف در فهرست خود می‌نویسد:
ابن بابویه، عـلی بن موسی قمی، یکی از فقها و یکی از موثقین شیعه می‌باشد با خط پسرش ابوجعفر محمد بن علی پشت کتابی خواندم که به یکی اجازه داده بود کتاب‌های پدرش را روایت کـنـد و تـعـداد آن‌ها حدود ۲۰۰ جلد می‌باشد، ولی او تصریح نموده بود که تالیفات خودم ۱۸ کتاب می باشد.

[۵] ابن ندیم، فهرست، ص ۲۴۶، فن ۵ از مقاله پنجم.

۵ – فعالیت علمی

شیخ طوسی در رجال

[۶] محمد بن حسن طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۴۸۲، نجف ۱۳۸۰.

نام او را آورده و در الفهرست

[۷] محمد بن حسن الطوسی، الفهرست، ج۱، ص۱۱۹، نجف ۱۳۸۰.

ضمن اشاره به مقام او در فقه و حدیث ، بسیاری از کتاب‌هایش را نام برده است.
طبرسی در الاحتجاج

[۸] حسین بن محمدتقی نوری، مستدرک الوسائل، ج۳، ص۵۲۷، قم ۱۳۱۸ـ۱۳۲۱.

[۹] محمدتقی تستری، قاموس الرجال، ج۶، ص۴۷۴، تهران ۱۳۴۰ـ۱۳۹۱.

توقیعی را که از امام عسکری علیه‌السلام برای ابن بابویه با عباراتی چون «شیخی و معتمدی» صادر شده، نقل کرده است.
دیگران نیز این توقیع را با دیده قبول نگریسته و نقل کرده‌اند.
نوری

[۱۰] حسین بن محمدتقی نوری، مستدرک الوسائل، ج۳، ص۵۲۸، قم ۱۳۱۸ـ۱۳۲۱.

با توجه به تاریخ وفات امام عسکری علیه‌السلام، (سال ۲۶۰) و صدور توقیع یاد شده و زمان درگذشت ابن بابویه (سال ۳۲۹) نتیجه گرفته که او عمری دراز کرده است.
البته برخی از محققان با استناد به دوره زندگی مشایخ علی بن بابویه و عدم نقل هیچ روایتی توسط او از امام عسکری علیه‌السلام و عدم اشاره شیخ صدوق به این توقیع، نسبت به صدور آن در حق وی تردید کرده و احتمال داده‌اند که مخاطب توقیع یکی از مشایخ او با همان نام و کنیه باشد.
هم‌چنان‌که تاریخ ولادت او را در ربع آخر قرن سوم ، بعد از وفات امام عسکری علیه‌السلام، می دانند.

[۱۱] ابن بابویه، الامامه والتبصره من الحیره، ج۱، ص۵۷ ـ۶۱، چاپ حسینی، بیروت ۱۴۰۷.

مذاکره او با سومین نایب امام عصر عجل اللّه تعالی فرجه، حسین بن روح نوبختی ، در بغداد و نیز مکاتبه او (از جمله به مناسبت درخواست دعا از امام عصر عجل اللّه تعالی فرجه، برای فرزند دار شدن) در بیش‌تر کتاب‌های رجال ذکر شده است.

[۱۲] احمد بن علی نجاشی، فهرست اسماء مصنّفی الشیعه المشتهربرجال النجاشی، ج۱، ص۲۶۱، چاپ موسی شبیری زنجانی، قم ۱۴۰۴.

ابن بابویه در ۳۲۳ همزمان با کشتار حاجیان به دست قرامطه ، بعداز کسب اجازه از حسین بن روح به حج رفت و به دلیل راهنمایی او در مورد زمان حرکت، از کشته شدن نجات یافت.

[۱۳] حسین بن محمدتقی نوری، مستدرک الوسائل، ج۳، ص۵۲۸، قم ۱۳۱۸ـ۱۳۲۱.

[۱۴] محمدتقی تستری، قاموس الرجال، ج۶، ص۴۷۳، تهران ۱۳۴۰ـ۱۳۹۱.

در کتاب الاءعلام بأعلام بیت اللّه الحرام به مناسبت ذکر هجوم قرامطه به مکّه ، از شخصی به نام علیّ بن بابویه یاد شده که به هنگام طواف کشته شد.

[۱۵] حسین بن محمدتقی نوری، مستدرک الوسائل، ج۳، ص۵۲۸، قم ۱۳۱۸ـ۱۳۲۱.

[۱۶] فخرالدین بن محمد طریحی، مجمع البحرین، ج۴، ص۲۶۷ـ ۲۶۸، چاپ احمد حسینی، تهران ۱۳۶۲ ش.

برخی او را همان «ابن بابویه» معروف دانسته‌اند، ولی ابن بابویه در ۳۲۹ در گذشته

[۱۷] احمد بن علی نجاشی، فهرست اسماء مصنّفی الشیعه المشتهربرجال النجاشی، ج۱، ص۲۶۲، چاپ موسی شبیری زنجانی، قم ۱۴۰۴.

و مدفن او در قم مشهور است.
شیخ طوسی در الغیبه ماجرای برخورد او و نیز ابوسهل نوبختی را با حسین بن منصور حلاّ ج ، به دلیل داعیه نیابت امام عصر عجل الله تعالی فرجه، که به خروج حلاّ ج از قم انجامید، ذکر کرده است.

[۱۸] حسین بن محمدتقی نوری، مستدرک الوسائل، ج۳، ص۵۲۸، قم ۱۳۱۸ـ۱۳۲۱.

به گفته ابوعلی طوسی معروف به مفید ثانی ، نخستین کسی که روایات هم موضوع را با حذف سند در یک‌جا گردآورده، ابن بابویه بوده و متأخّران او این روش را پسندیده‌اند

[۱۹] عبدالله بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۴، ص۶، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱، جاهای متعدد، ذیل نام‌ها.

بنا به گفته او و شهید اوّل و علاّ مه مجلسی

[۲۰] محمد باقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج۱، ص۲۶، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.

[۲۱] عبدالله بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۴، ص۶ـ۷، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱، جاهای متعدد، ذیل نام‌ها.

به دلیل جایگاه علمی و وثاقت ابن بابویه، دانشمندان امامیّه فتاوای او را در رساله‌ای فقهی که برای فرزندش صدوق نوشته، در صورت دست نیافتن به روایت ، ملاک قرار می‌داده‌اند؛ هم‌چنان‌که شیخ صدوق در الفقیه ابوابی را با استناد به مطالب همان رساله تدوین کرده و آن رساله فقهی را در شمار اصول حدیثیِ معتمد ذکر کرده است.

۶ – وثاقت

ابن‌ ندیم‌ می‌نویسد که‌ علی‌ بن‌ حسین‌ از فقیهان‌ و ثقات‌ شیعه‌ بوده‌ است‌.

[۲۲] ابن‌ ندیم‌، الفهرست‌، ج۱، ص‌ ۲۲۷، بیروت‌، ۱۳۹۸ق‌/۱۹۷۸م‌.

فرزندش‌، معروف‌ به‌ شیخ‌ صدوق‌ از او به‌ عنوان‌ یکی‌ از مشایخ‌ روایات‌ خویش‌ یاد کرده‌ است‌.

[۲۳] ابن‌ بابویه‌، محمد، ج۱، ص۸۱، امالی‌، به‌ کوشش‌ حسین‌ اعلمی‌، بیروت‌، ۱۴۰۰ق‌/۱۹۸۰م‌.

[۲۴] ابن‌ بابویه‌، محمد، ج۱، ص۱۱۵، امالی‌، به‌ کوشش‌ حسین‌ اعلمی‌، بیروت‌، ۱۴۰۰ق‌/۱۹۸۰م‌.

۷ – زندگی‌نامه

از زندگی‌ ابن‌ بابویه‌ جز مواردی‌ معدود، اطلاعی‌ در دست‌ نیست‌.
این‌ موارد هم‌ غیر از آن‌چه‌ ذکر شد، مربوط به‌ نامه امام‌ حسن‌ عسکری‌ (ع‌) خطاب‌ به‌ ابن‌ بابویه‌، دیدار او با حسین‌ بن‌ منصور حلاج‌ (مق ۳۰۹ق‌/ ۹۲۱م‌) و یادی‌ از سفرهای‌ او به‌ بغداد است‌.
نامه امام‌ حسن‌ عسکری‌ به‌ ابن‌ بابویه‌ با توجه‌ به‌ تاریخ‌ وفات‌ امام‌، بر درازی‌ عمر او دلالت‌ دارد.
دیدار ابن‌ بابویه‌ با حلاج‌ در قم‌ واقع‌ شده‌ است‌. بر طبق‌ این‌ حکایت‌، حلاج‌ خود را سفیر و خلیفه مهدی‌ موعود و دارای‌ کرامات‌ می‌دانسته‌ است‌ و در ملاقات‌ با ابن‌ بابویه‌ مورد خشم‌ وی‌ قرار گرفته‌ و از قم‌ اخراج‌ شده‌ است‌.

۸ – حرفه

ابن‌ بابویه‌ علاوه‌ بر داشتن‌ مقام‌ علمی‌، مردی‌ بازرگان‌ و صاحب‌ مکنت‌ نیز بوده‌ و حجره‌ و دفتر داشته‌ است‌.

[۲۵] طوسی‌، محمد، ج۱، ص۲۴۷- ۲۴۸، الغیبه، به‌ کوشش‌ آقابزرگ‌ تهرانی‌، نجف‌، ۱۳۸۵ق‌/ ۱۹۶۵م‌.

۹ – سفرها

در باب‌ سفرهای‌ او به‌ عراق‌، حداقل‌ از ۳ سفر یاد کرده‌اند: نخستین‌ سفر ظاهراً اندکی‌ پس‌ از وفات‌ محمد بن‌ عثمان‌ (د ۳۰۴ یا ۳۰۵ق‌/ ۹۱۶م‌) بوده‌ است‌؛

[۲۶] ابن‌ بابویه‌، محمد، ج۱، ص۲۷۶، کمال‌ الدین‌ و تمام‌ النعمه، تهران‌، ۱۳۰۱ق‌/ ۱۸۸۴م‌.

[۲۷] نجاشی‌، احمد، ج۱، ص۲۶۲، رجال‌، بمبئی‌، ۱۳۱۷ق‌/ ۱۸۹۹م‌.

سفر دوم‌ در ۳۲۶ق‌/۹۳۸م‌ که‌ تلعکبری‌ از او استماع‌ کرده‌ است‌

[۲۸] مامقانی‌، عبدالله‌، ج۲، ص۲۸۳، تنقیح‌ المقال‌، نجف‌، ۱۳۵۲ق‌/۱۹۳۳م‌.

و آخرین‌ سفر او به‌ بغداد در ۳۲۸ق‌/۹۴۰م‌ بوده‌ که‌ ابوالحسن‌ عباس‌ بن‌ عمر کلوذانی‌ معروف‌ به‌ ابن‌ ابی‌ مروان‌ از او اجازه‌ گرفته‌ است‌.

۱۰ – وفات

علی بن بابویه در سـال ۳۲۹ هـ ق در همان سال رحلت ثقه الاسلام محمد بن یعقوب کلینی درگذشت، و در قم، نزدیک صحن مطهر حضرت معصومه (ع) مدفون گردید و مزارش معروف، و هم اکنون مورد زیارت و عنایت مردم می باشد.
در باب‌ وفات‌ او نیز در اغلب‌ منابع‌ مطلبی‌ را ذکر کرده‌اند که‌ بر طبق‌ آن‌ ابوالحسن‌ علی‌ بن‌ محمد سمری‌ که‌ خود در شعبان‌ همان‌ سال‌ درگذشته‌، در روز مرگ‌ ابن‌ بابویه‌ یاران‌ را در بغداد از این‌ حادثه‌ خبر داده‌ است‌ و ۱۷ روز بعد که‌ این‌ خبر به‌ بغداد رسید، صدق‌ خبر سمری‌ معلوم‌ شد

[۲۹] ابن‌ بابویه‌، محمد، ج۱، ص۲۷۶، کمال‌ الدین‌ و تمام‌ النعمه، تهران‌، ۱۳۰۱ق‌/ ۱۸۸۴م‌.

[۳۰] طوسی‌، محمد، ج۱، ص۲۴۲، الغیبه، به‌ کوشش‌ آقابزرگ‌ تهرانی‌، نجف‌، ۱۳۸۵ق‌/ ۱۹۶۵م‌.

(البته‌ در کمال‌الدین‌ وفات‌ هر دو در ۳۲۸ق‌ آمده‌ است‌).
نجاشی از عـده‌ای از اصـحاب خود این ماجرا را این‌گونه نقل کرده است که از مجمعی از اصحاب شنیده اند که: پـیـش ابوالحسن علی بن محمد سمری (ره)، یکی از نواب چهارگانه امام عصر (عج) بودیم که گفت: خداوند رحمت کند علی بن الحسین بن بابویه را به او گفته شده است که او زنده است در پاسخ گفت: نه، او امروز به رحمت ایزدی پیوست تاریخ آن را یادداشت کردند و خبر رسید که او همان روز از دنیا رفته است.

[۳۱] رجال نجاشی، ج۱، ص ۲۶۲.

[۳۲] عقیقی بخشایشی – تلخیص از کتاب فقهای نامدار شیعه، ص ۳۱

سال‌ وفات‌ او را به‌ علت‌ فرود آمدن‌ شهاب‌های‌ بسیار از آسمان‌

[۳۳] نجاشی‌، احمد، ج۱، ص۲۶۲، رجال‌، بمبئی‌، ۱۳۱۷ق‌/ ۱۸۹۹م‌.

و یا به‌ علت‌ درگذشت‌ چند تن‌ از بزرگان‌ شیعه‌، سال‌ تناثر النجوم‌ گفته‌اند.

[۳۴] نامه دانشوران‌، ج۱، ص۵.

۱۱ – دعای امام زمان

او مورد عنایت خاصه حضرت امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) واقع شده است و نامه‌ای از سـوی آن بـزرگوار توسط حسین بن روح نوبختی به او رسیده است که متن آن در رجال نجاشی این گونه آمده است:
ابـوالحسن علی بن الحسین بن موسی بن بابویه قمی، شیخ بزرگ و پیشوای قمی‌ها در روزگار خـویـش، فقیه و مورد وثوق آنان، او به عراق آمد و با ابوالقاسم حسین بن روح (رحمه‌الله) ملاقات نـمود و از او مسائلی را پرسید سپس با او مکاتبه نمود و این مکاتبات توسط علی بن جعفر بن اسود انـجـام مـی‌پذیرفت در یکی از این مکاتبات از او می‌طلبد که نامه‌ای را به محضر صاحب امر (عج) بـرسـاند که در آن نامه درخواست دعائی درباره فرزند صورت گرفته بود، پس در پاسخ او چنین آمـد که ما از خداوند متعال درخواست نمودیم که فرزندی به تو عنایت فرماید و به زودی دو فرزند ذکور نیکوکار و خیر نصیب تو خواهد شد.
پـس از آن مـکاتبه بود که ابوجعفر و ابوعبدالله از یک همسر ام ولدی متولد گردیدند از ابوعبدالله حسین بن عبیدالله آمده است که می‌گفت: از اباجعفر می‌شنیدم که بارها می‌گفت: من با دعای صاحب امر و امام زمان (عج) به دنیا آمده ام و به این عنایت افتخار می‌نمو