توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عطاء بن اسلم جندی ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عطاء بن اسلم جندی ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عطاء بن اسلم جندی ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

ابن ابی رباح

ابومحمد عطاء بن اسلم بن صفوان جَنَدی (۲۷ـ۱۱۴ق)، معروف به ابن ابی رباح، از فقهای بزرگ حجاز، مفسر قرآن، مفتی اهل مکه، از محدثان مورد اعتماد و از اصحاب و یاران حضرت علی (علیه‌السّلام) و جزء تابعین قرن اول و دوم هجری قمری بود. شیخ طوسی وی را مخلط، خوانده است.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – پانویس
۳ – منبع

۱ – معرفی اجمالی

ابومحمد عطاء بن اسلم بن صفوان جندی فهری مکی قرشی، معروف به ابن ابی رباح، او در سال ۲۷ق در جَنَد، از شهرهای یمن متولد شد و در مکه پرورش یافت.

[۱] ابن حبان، محمد بن حبان، الثقات، ج۵، ص۱۹۸-۱۹۹.

ابومحمد از موالی آل خیثم، قریش

[۲] ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۵، ص۷۸-۷۹.

و از اصحاب و یاران حضرت علی (علیه‌السّلام)

[۳] بخاری، محمد بن اسماعیل، التاریخ الکبیر، ج۶، ص۴۶۳.

و جزء تابعین به شمار می‌رفت

[۴] شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۵۱.

و از افرادی مانند ابن عباس، زید بن خالد جهنی، جابر بن عبدالله، ابوهریره و ابوسعید خدری حدیث شنید. او از فقهای بزرگ حجاز،

[۵] ابن حبان، محمد بن حبان، الثقات، ج۵، ص۱۹۹.

مفسر قرآن،

[۶] ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینه دمشق، ج۴۰، ص۳۶۶-۳۶۸.

مفتی اهل مکه و از محدثان مورد اعتماد بود و بزرگانی همچون ابن جریج، زُهری، مالک بن دینار، اعمش و ایوب سختیانی از او بهره برده‌اند.

[۷] کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۶، ص۲۸۳.

شیخ طوسی وی را مخلط، کسی که از افکار و عقاید صحیح برخوردار نیست، خوانده است.

[۸] ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینه دمشق، ج۴۰، ص۳۶۶.

[