توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عضد الدوله دیلمی ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عضد الدوله دیلمی ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عضد الدوله دیلمی ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

عضدالدوله دیلمی

عضدالدوله پناه‌خسرو بن رکن‌الدوله، از شخصیت‌های خاندان آل بویه، می‌باشد؛ این خاندان سلسله‌ای ایرانی‌نژاد و شیعی مذهب، منسوب به ابوشجاع هستند.

فهرست مندرجات

۱ – حکومت‌داری عضدالدوله
۱.۱ – صلح عضدالدوله
۱.۲ – چیرگی عضدالوله
۱.۳ – مدفن عضدالدوله
۱.۴ – سلطنت ایرانی
۱.۵ – تدبیر فرماندهی
۲ – امتیازات عضدالدوله
۳ – پانویس
۴ – منبع

۱ – حکومت‌داری عضدالدوله

عضدالدوله پناه‌خسرو بن رکن‌الدوله (۳۲۴۰-۳۷۲ق/۹۳۶-۹۸۲م)، یک سال قبل از مرگ عمادالدوله علی، به رغم مخالفت پاره‌ای از سران دیلمی، به ولایت‌عهدی عمویش برگزیده شد. در ۳۳۸ق/۹۴۹م، در شیراز بر تخت نشست و به یاری پدرش رکن‌الدوله و عمویش معزالدوله بر مخالفان چیره شد.

[۱] ابن اثیر، عزالدین، الکامل، ج۸، ص۴۸۲، دارصادر، بیروت، ۱۳۹۹ق.

[۲] ابن اثیر، عزالدین، الکامل، ج۸، ص۴۸۳، دارصادر، بیروت، ۱۳۹۹ق.

در ۳۴۵ق/۹۵۶م بَلکا پسر وَنداد خورشیدِ دیلمی را که بر او شوریده بود، توسط ابوالفضل بن عنید سرکوب کرد. در ۳۵۲ق/۹۶۳م، از سوی خلیفه المطیع لقب عضدالدوله یافت.

[۳] ابن اثیر، عزالدین، الکامل، ج۸، ص۵۴۴، دارصادر، بیروت، ۱۳۹۹ق.

ظاهراً در همین هنگام از خلیفه لقب تاج‌الدوله خواست و معزالدوله که می‌پنداشت با اعطای این لقب ممکن است امیرالامرایی وی پس از رکن‌الدوله به خطر بیفتد، با آن مخالفت کرد و پیشنهاد داد که لقب عضدالدوله برای او فرستاده شود و شد.

۱.۱ – صلح عضدالدوله

شاید همین مخالفت باعث شد که بعدها عضدالدوله بر انقراض شاخه عراق پای فشارد. در ۳۶۰ق/۹۷۱م امیر سیستان خطبه به نام وی کرد، و در همان سال وی برای سرکوب بلوچ‌ها که در کرمان بر او شوریده بودند، خود لشکر به سیرجان برد و توسط سردار خویش عابد بن علی، بلوچ‌ها را درهم شکست (۳۶۱ق/۹۷۲م). سال بعد، میان عضدالدوله و رکن‌الدوله با امیر منصور بن نوح سامانی که از پیش رقابت‌ها داشتند، صلح شد و مقرّر گشت که آن دو هر سال ۰۰۰‘۱۵۰ دینار به منصور رسانند. در ۳۶۳ق/۹۷۴م، به درخواست پسرعمویش بختیار، برای حمایت او در برابر ترکان، عازم عراق شد و الفتکین ترک را درهم شکست و وارد بغداد گشت. وی که در باطن به قصد تصرف عراق دعوت بختیار را پذیرفته بود، چندی بعد با نیرنگی که به کار بست، با تأیید خلیفه او را بازداشت کرد و در بغداد به حکومت نشست. اما دیری نپایید که مخالفان، در شهرهای مختلف قلمرو او گردنکشی آغاز کردند. نیز پدرش رکن‌الدوله که از توقیف بختیار سخت خشمناک شده بود،

[۴] ابن جوزی، عبدالرحمن، المنتظم، ج۷، ص۷۵، حیدرآباد دکن، دائره المعارف العثمانیه، ۱۳۵۸ق.

میانجیگری ابوالفتح بن عمید را نپذیرفت و تهدید کرد که برای گوش‌مالی فرزند به عراق خواهد آمد. عضدالدوله نیز به ناچار بختیار را به آن شرط که به نیابت از او در عراق فرمان براند، دوباره به حکومت گمارد و خود به فارس بازگشت.

[۵] ابن اثیر، عزالدین، الکامل، ج۸، ص۶۵۴، دارصادر، بیروت، ۱۳۹۹ق.

[۶] ابن اثیر، عزالدین، الکامل، ج۸، ص۶۵۴، دارصادر، بیروت، ۱۳۹۹ق.

۱.۲ – چیرگی عضدالوله

اما به سبب مناسبات تیره‌ای که میان وی و پدرش پدیدار شده بود، بیم داشت که حکومت و امیرالامراییِ خود را از دست بدهد. در اینجا ابوالفتح بن عمید، قربانیِ آینده وی وزیر رکن‌الدوله، پای پیش نهاد و میان پدر و فرزند دیداری برپا کرد. در این دیدار، حکومت مستقل عضدالدوله بر شیراز و امیرالامرایی وی و نیز ریاست عالیه وی بر برادرانش مسلم شد، اما سخنی از عزالدوله بختیار و قلمرو وی نرفت. ظاهراً رکن‌الدوله با عدم طرح آن مسأله، دولت شاخه عراق را به فرمانروایی بختیار به رسمیت شناخت و تلویحاً عضدالدوله را از دست اندازی به آن‌جا منع کرد. با این همه، عضدالدوله پس از مرگ پدر آرزوی دیرین خود را جامه عمل پوشاند

[۷] ابن جوزی، عبدالرحمن، المنتظم، ج۷، ص۸۳، حیدرآباد دکن، دائره المعارف العثمانیه، ۱۳۵۸ق.

و بر عراق چیره شد. آنگاه بختیار را که با سپاه ابوتغلب حَمدانی، برای بازپس گرفتن بغداد به او هجوم آورده بود، بشکست و خودِ او را بکشت.

[۸] ابن اثیر عزالدین، الکامل، ج۸، ص۶۹۱، دارصادر، بیروت، ۱۳۹۹ق.

در ۳۶۷ق/۹۷۷م موصل را از حمدانیان گرفت و سپس بر مَیّافارِقین و آمِد و برخی از مناطق دیار بَکر و دیار مُضشر چیره شد.

[۹] ابن اثیر،