توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عبدالله بن قداح ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عبدالله بن قداح ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عبدالله بن قداح ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

عبدالله بن میمون قداح

قدّاح، عبدالله‌بن میمون، یکی از اصحاب و راویان حدیث از امام جعفر صادق علیه‌السلام، که در آثار جدلی دشمنان نهضتِ اسماعیلیه، بنیان گذار نهضت اسماعیلیه و جدّ بزرگ خلفای فاطمی معرفی شده و بدان شهرت یافته است.

فهرست مندرجات

۱ – پدر
۲ – شخصیت
۳ – نظر رزام و اخومحسن
۴ – نظرات غیر واقع
۵ – نظر صحیح
۶ – کشف واقعیت
۷ – فهرست منابع
۸ – پانویس
۹ – منبع

۱ – پدر

پدر عبدالله، میمون‌بن الاسودالقدّاح، در نیم نخست قرن دوم هجری در مکه می‌زیست و در دور امامت امام جعفرصادق (متوفی ۱۴۸) وفات یافت. وی از موالی بنی‌مخزوم و از شاگردان امام محمدباقر علیه‌السلام بود و از آن حضرت چندین حدیث نیز روایت کرده است.

۲ – شخصیت

عبدالله‌بن میمون در نیم دوم قرن دوم می‌زیست و از اصحاب امام صادق علیه‌السلام بود و از آن امام احادیث مختلفی روایت کرده است. این احادیث و احادیثی را که میمون قدّاح روایت کرده، در اصول کافی و دیگر مجموعه‌های احادیث شیعیان امامیه آمده است . میمون و عبدالله از املاک امام باقر و امام صادق علیهماالسلام در مکه نیز نگهداری می‌کردند. عبدالله‌ و پدرش در آثار شیعیان دوازده امامی از محدّثان مورد احترام در حجاز به شمار آمده‌اند

[۱] محمدبن عمر کشّی، اختیار معرفه‌الرجال، ج۱، ص۲۴۵ـ ۲۴۶، تلخیص محمدبن حسن طوسی، چاپ حسن مصطفوی، مشهد ۱۳۴۸ش.

[۲] محمدبن عمر کشّی، اختیار معرفه‌الرجال، ج۱، ص۳۸۹،تلخیص محمدبن حسن طوسی، چاپ حسن مصطفوی، مشهد ۱۳۴۸ش.

[۳] احمدبن علی نجاشی، فهرست اسماء مصنفی الشیعه المشتهر بـرجال النجاشی، ج۱، ص۲۱۳ـ ۲۱۴، چاپ موسی شبیری زنجانی، قم ۱۴۰۷.

[۴] ابوجعفر محمد طوسی، فهرست کتب الشیعه، ص ۱۹۷ـ ۱۹۸

[۵] ابوجعفر محمد طوسی، رجال، ج۱، ص۱۲۰، چاپ جواد قیومی‌اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۶] ابوجعفر محمد طوسی، رجال، ج۱، ص۲۳۱، چاپ جواد قیومی‌اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۷] ابوجعفر محمد طوسی، رجال، ج۱، ص۱۴۵، چاپ جواد قیومی‌اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۸] ابوجعفر محمد طوسی، رجال، ج۱، ص۳۰۹، چاپ جواد قیومی‌اصفهانی، قم ۱۴۱۵.

[۹] ابن‌شهرآشوب، کتاب معالم‌العلماء، ج۱، ص۶۵، چاپ عباس اقبال، تهران ۱۳۵۳.

[۱۰] ابن‌شهرآشوب، مناقب آل‌ابی‌طالب، ج۳، ص۲۱۶، چاپ یوسف بقاعی،قم،۱۴۲۷/ ۱۳۸۵ش.

[۱۱] ابن‌شهرآشوب، مناقب آل‌ابی‌طالب، ج۴، ص۲۲۸، چاپ یوسف بقاعی، قم ،۱۴۲۷/ ۱۳۸۵ش.

البته در هیچ‌یک از منابع امامیه یا کتابهای رجال و ملل و فرق اهل سنّت ، از عبدالله و پدرش به عنوان غلات شیعه یا حامیان فرق پیرو اسماعیل بن جعفر صادق نام برده نشده است.

۳ – نظر رزام و اخومحسن

اولین بار در کتاب جدلی ِ ضداسماعیلیِ ابوعبدالله محمدبن رزام طائی کوفی (تألیف در حدود سال ۳۴۰)، نقشی اساسی برای عبدالله‌بن میمون قدّاح در مراحل آغازین دعوت اسماعیلیه منظور شده است. اصل رسال ابن‌رزام، به نام النقض علی‌الباطنیّه

[۱۲] مطهربن طاهر مقدسی، البدء و التاریخ، ج۱، ص۱۳۷، چاپ کلمان هوار، پاریس ۱۸۹۹ـ۱۹۱۹.

یا ردّ علی‌الاسماعیلیه،

[۱۳] احمد مقریزی، اتعاظ الحنفاء باخبار الائمه الفاطمیین الخلفاء، ج۱، ص۲۲ـ ۲۳، چاپ جمال‌الدین شیال و محمد حلمی محمد احمد، قاهره ۱۹۶۷ـ۱۹۷۳.

ظاهراً مفقود شده، اما قسمتی از آن‌که دربار عبدالله‌بن میمون قدّاح است، در الفهرست ابن‌ندیم

[۱۴] ابن‌ندیم، (تهران)، ج۱، ص۲۳۸.

نقل شده است. شریف ابوالحسین محمدبن علی، مشهور به اخومحسن ، نیز از رسال ابن‌رزام در کتاب ضداسماعیلی خود (تألیف در حدود سال ۳۷۵)، استفاد فراوان کرده و خود مطالب معاندان بیشتری دربار نقش عبدالله‌بن میمون قدّاح بر آن افزوده بوده است. کتاب ضداسماعیلی اخومحسن نیز– که شامل قسمتهای تاریخی و عقیدتی بوده – مفقود شده، اما بخشهای عمده‌ای از آن‌که دربار آغاز نهضت اسماعیلیه است، حفظ شده است، به خصوص به همت سه مورخ مصری، یعنی نویری ،

[۱۵] احمد نویری، نهایه‌الارب فی فنون الادب، ج۲۵، ص۱۸۷، چاپ محمدجابر عبدالعال الحسینی، قاهره ۱۴۰۴/ ۱۹۸۴.

دواداری

[۱۶] ابوبکربن عبدالله دواداری، کنزالدّرر و جامع الغرر، ج۶، ص۶ـ ۱۱، چاپ صلاح‌الدین منجد، قاهره ۱۳۸۰/ ۱۹۶۱.

[۱۷] ابوبکربن عبدالله دواداری، کنزالدّرر و جامع الغرر، ج۶، ص۱۷ـ ۲۲، چاپ صلاح‌الدین منجد، قاهره ۱۳۸۰/ ۱۹۶۱.

و مقریزی .

[۱۸] احمد مقریزی، اتعاظ الحنفاء باخبار الائمه الفاطمیین الخلفاء، ج۱، ص۲۲ـ ۲۹، چاپ جمال‌الدین شیال و محمد حلمی محمد احمد، قاهره ۱۹۶۷ـ۱۹۷۳.

[۱۹] احمد مقریزی، اتعاظ الحنفاء باخبار الائمه الفاطمیین الخلفاء، ج۱، ص۳۸ـ ۴۰، چاپ جمال‌الدین شیال و محمد حلمی محمد احمد، قاهره ۱۹۶۷ـ۱۹۷۳.

۴ – نظرات غیر واقع

طبق روایت ابن‌رزام – اخومحسن، میمون قدّاح غیرعلوی و از پیروان ابوالخطّاب بود و فرقه‌ای را بنیان نهاد که میمونیّه نامیده می‌شد

[۲۰] فرهاد دفتری، تاریخ و عقاید اسماعیلیه، ج۱، ص۱۲۶ـ ۱۳۷، ترجم فریدون بدره‌ای، تهران ۱۳۷۵ش.

طبق این روایت جدلی – که هدفش مخدوش کردن اهداف دعوت اسماعیلیه و انتساب نسب قداحی غیرعلوی به امامان اسماعیلی و خلفای فاطمی بوده – میمون از شاگردان بردیصان نیز قلمداد می‌شده، یعنی همان مؤسس فرق گنوسی مسیحی دیصانیّه که ثنوی مذهب بوده است. در برخی از منابع ضداسماعیلی بعدی، به پیروی از روایت ساختگی اخومحسن، میمون قدّاح همواره فرزند دیصان معرفی شده است.

[۲۱] محمدبن حسن دیلمی، بیان مذهب الباطنیه و بطلانه، ج۱، ص۲۰، چاپ ر اشتروطمان، استانبول ۱۹۳۸.

بر اساس این روایت، عبدالله‌بن میمون قدّاح نیز، که مؤسس نهضت اسماعیلیه معرفی شده، دیصانی بوده است. وی ادعای پیامبری نیز کرده و نظامی از اصول عقاید، شامل هفت مرحله، برای از بین بردن اسلام از داخل، بنیاد نهاده است که به هرزگی و بی‌خدایی می‌انجامد. در همان حال، عبدالله که در اصل اهل نواحی اهواز بوده، وانمود می‌کرده که به نام محمدبن اسماعیل‌بن جعفرصادق، که به عنوان مهدی در استتار بوده، دعوت می‌کرده است و در هر صورت، دیری نپایید که عبدالله از ترس شیعیان و معتزلیان ، همراه یکی از داعیان خود، حسین اهوازی، به عَسکرمکرَم در خوزستان و سپس به بصره گریخت و