توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عبدالرحمن هیدجی ۶۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عبدالرحمن هیدجی ۶۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عبدالرحمن هیدجی ۶۳ اسلاید در PowerPoint :

عبدالرحمن محمدی هیدجی

عبدالرحمن محمدی هیدجی (متوفای ۱۳۷۹ش)، از علمای برجسته قرن چهارم هجری قمری در شهرستان هیدج استان زنجان بود. وی از اکثر مراجع عظام تقلید در نقل روایت و امور حسبیه اجازه داشت. ایشان تالیفاتی در موضوعات مختلف فقهی و حدیثی به رشته تحریر درآورد.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – ورود به حوزه علمیه
۳ – تالیفات
۳.۱ – آثار چاپ شده
۳.۲ – آثار چاپ نشده
۴ – جایگاه علمی
۵ – ازدواج و فرزندان
۶ – خصوصیات اخلاقی
۶.۱ – تقیّد به نماز اوّل وقت
۶.۲ – استفاده از فرصت‌ها
۶.۳ – احترام به روحانیت
۶.۴ – توسل به اهل‌بیت
۷ – توصیه‌های اخلاقی
۸ – فعالیت‌های فرهنگی
۹ – فعالیت‌های سیاسی
۱۰ – خاطرات
۱۱ – ویژگی‌ها
۱۲ – وفات
۱۳ – پانویس
۱۴ – منبع

۱ – معرفی اجمالی

آیت‌الله حاج شیخ عبدالرحمن محمدی هیدجی، فقیه زاهد و از جمله عالمان خطّه آذربایجان که به‌رغم برجستگی علمی و مقام عالی فضل و صلاح، گمنام مانده‌ است. ایشان، سال ۱۳۰۴ ش. (۱۳۴۴ ق) در هیدج، ۷۵ کیلومتری زنجان در خانواده‌ای علمی و مذهبی چشم به جهان گشود. پدرش حاج میرزا عبدالعظیم و جدّش حاج ملاّ فتح‌الله و عموی پدرش آیت‌الله حاج میرزا عبدالرحیم فقاهتی، صاحب کتاب قضاء، همگی از علمای سرشناس منطقه بوده‌اند.
وی دوران کودکی خویش را در خانواده و در کنار دو خواهرش شروع کرد. از آنجا که پدرش عالم بود و دوست داشت که پسری داشته باشد تا ادامه دهنده راه او و اجدادش باشد، از این‌رو با تولد پسرش، تلاش خویش را به‌کار بست تا در آینده فرزندی صالح به جامعه تحویل دهد. لذا از همان اوائل با عشق و شور فراوان او را در آغوش می‌گرفت و نوازش می‌کرد و می‌گفت: این فرزند من ادامه دهنده راه من و پدرانم خواهد شد.
عشق و علاقه فراوان او و تشویق‌های مکرّر پدرش به یادگیری، او را از همان چهار سالگی به مکتب کشاند و نزد ملامجید و شیخ عزیزالله به فراگیری قرآن مجید پرداخت. او توانست به خوبی قرآن مجید را فراگیرد و از شاگردان نمونه مکتب شود. پس از آن در شش سالگی به مدرسه ابتدایی هیدج وارد شد تا ششم ابتدایی قدیم را به پایان رساند.

۲ – ورود به حوزه علمیه

پس از اتمام دوره ابتدایی، با تشویق‌های فراوان پدر جهت یادگیری علوم حوزوی و علاقه شدید خود او، وارد حوزه علمیه هیدج گردید. همزمان با تحصیل، همواره در کنار پدر در مزارع و باغات به کشاورزی می‌پرداخت. ایشان ضمن آنکه تلاش می‌کرد که مطالب را به خوبی یاد بگیرد، اشکالات درسی خود را از پدرش می‌پرسید.
او در حوزه علمیه هیدج مقدمات و ادبیات عرب را نزد حاج ملامحمد فخیمی با موفقیت به پایان رسانید.
بعد از اتمام دروس مقدماتی، در سال ۱۳۶۰ ق. راهی شهر مقدس قم گردید و در این شهر اقامت گزید. دروس سطح را نزد اساتید بزرگواری همچون: آیت‌الله سید شمس‌الدین کاظمی هیدجی و آیت‌الله شیخ موسی زنجانی فرا گرفت و سپس در درس خارج آیات عظام: بروجردی و حجت کوه‌کمری حاضر شد و مبانی علمی خویش را استوار کرد.

۳ – تالیفات

ایشان همواره در کنار تحصیل، به تحقیق و تفحّص در موضوعات مختلف فقهی و حدیثی مشغول بود و آثاری به رشته تحریر درآورد. از این آثار تعدادی به چاپ رسیده و تعدادی هنوز چاپ نشده است.

۳.۱ – آثار چاپ شده

۱. الحجه علی فصل الخطاب فی ابطال القول بتحریف الکتاب: محدّث نوری کتابی به نام فصل الخطاب نگاشته و در آن اقوال مدعیان تحریف قرآن را بیان کرده است. کتاب الحجه علی فصل الخطاب در حقیقت برای ابطال آن اقوال و ادله این عده تحریر شده است. این اثر به‌وسیله خود مؤلف در چاپخانه علمیه قم، به تعداد دو هزار جلد در سال ۱۳۶۳ ش. چاپ گردیده است.
۲. النسب و فروعه الفقهیه: در این کتاب تمام مسائل مربوط به نسب و ادله ثبوت آن و فروعی مثل تلقیح مصنوعی، استحباب ارضاع و … با نقل ادّله بیان شده است. این اثر نیز در چاپخانه علمیه قم در سال ۱۳۷۵ ش. به چاپ رسیده است.
۳. درّه التاج فی حقیقه المعراج (فارسی): این اثر به معراج پیامبر و جریاناتی که در شب معراج رخ داد، پرداخته است. این کتاب در سال ۱۳۳۶ ش. به وسیله چاپخانه علمیه قم به چاپ رسیده است.
۴.‌اندیشه‌های روشن (حکایات تاریخی): اثری است تاریخی که در آن مؤلف حکایات و روایات و داستان‌های آموزنده را در پنج بخش: ۱. فطانت، ۲. فراست، ۳. حاضر جوابی و بدیهه سرایی، ۴. بخش ظرافت و طرفه گویی، ۵. غرائب (داستان‌های شگفت‌انگیز) به رشته تحریر درآورده است. این کتاب نیز به همت چاپخانه علمیه قم در سال ۱۳۷۵ ش. زیور طبع پوشید.
۵. ارزنده‌ترین میراث یا وصیت به فرزندان، که در چاپخانه علمیه قم به سال ۱۳۶۳ ش. به چاپ رسیده است.

۳.۲ – آثار چاپ نشده

۱. حسن الثواب فی تفسیر فاتحه الکتاب؛
۲.‌ هادی السفینه الی البحار (۳ جلد) که در حقیقت تطبیق سفینه است بر بحار قدیم و بحار جدید (چاپ بیروت و چاپ ایران)؛
۳. غوص البحار و لآلیها. این اثر موضوع بندی بحارالانوار به صورت حروف الفبا است؛
۴. مشایخ الاجازات. این اثر درباره راویانی است که اجازه نقل روایت داشته‌اند؛
۵. اساس کامیابی (نامه امام صادق (علیه‌السّلام) به جماعت شیعه)؛
۶. عوامل فساد و صلاح، به صورت موعظه و پند و‌ اندرز؛
۷. مکتب درختان؛
۸. تازه خرمای طبق، دیوان شعر خود آیت‌الله محمدی هیدجی (فارسی و ترکی)؛
۹. زنده‌های خاموش و روان‌های بیدار. در این اثر به شبهات مربوط به احکام، رفتار ائمه و قیام اباعبدالله الحسین (علیه‌السّلام) پاسخ داده شده است؛
۱۰. وقایع الایام. در این اثر بر اساس تاریخ قمری، برای هر روز سال حداقل دو یا سه حادثه نقل شده است؛
۱۱. شرح‌حال حکیم هیدجی. سرگذشت و زندگینامه حکیم نامدار هیدج است؛
۱۲. انتقادات اخلاقی؛
۱۳. عهد پدری. وصیتنامه حضرت علی (علیه‌السّلام) به فرزندش نقل شده است. (نامه ۳۱ نهج البلاغه)؛
۱۴. حلّ المسائل فی ترکیب العوامل. کتابی است در تجزیه و ترکیب؛
۱۵. چهل حدیث مسند در اخبار آخرالزمان؛
۱۶. چهل حدیث مرسل در اخبار ملاحم.

۴ – جایگاه علمی

ایشان در اکثر مباحث فقهی، ادبی، روایی و شعر فعالیت داشت. وی از بسیاری از علمای زمان اجازه نقل روایت داشت. در نقل روایت شیوه خاصی را می‌پیمود. او سند حدیث را ابتدا به‌طور مفصل بررسی می‌کرد؛ اگر سند حدیث به یکی از معصومان می‌رسید، آن را نقل می‌کرد و چنانچه صحت سند آن برایش محرز نمی‌گشت، از نقل حدیث اجتناب می‌نمود.

۵ – ازدواج و فرزندان

آیت‌الله عبدالرحمن محمدی هیدجی در سال ۱۳۲۴ ش. در بیست سالگی، با خانواده‌ای مذهبی وصلت نمود. ثمره این وصلت، سه پسر و سه دختر بود که نام پسرانش به این شرح است:
۱. آقای محمدعلی هیدجی؛
۲. آقای محمدباقر هیدجی؛
۳. آقای جعفر هیدجی.
فرزند ایشان، محمدعلی، در همان دوران تحصیل بر اثر حادثه‌ای از دنیا رفت و موجب‌ اندوه پدر گردید. از آنجا که ایشان آرزو داشت یکی از فرزندانش به سلک روحانیت درآید، محمدباقر آرزوی پدر را جامه عمل پوشاند و با علاقه به تحصیل علوم اسلامی پرداخت والآن از جمله روحانیان موفق در حوزه و منطقه به‌شمار می‌رود.

۶ – خصوصیات اخلاقی

برخی از خصوصیات اخلاقی که برای آیت‌الله هیدجی نثل کرده‌اند به قرار زیر است:

۶.۱ – تقیّد به نماز اوّل وقت

ایشان همیشه مقیّد بود نماز خویش را در اوّل وقت بخواند. به هنگام نماز دست از هر فعالیتی برمی‌داشت و به سراغ عبادت می‌رفت و می‌فرمود: نماز اوّل وقت در نزد خداوند صد مرتبه بهتر است از نمازی که در آخر وقت با عجله خوانده شود. بعد از هر نماز ایشان به همه مؤمنان و مؤمنات دعا می‌کرد؛ بخصوص پدر و مادرش را نیز در این دعاها سهیم می‌کرد و اهل خانواده‌اش را به دعا، چنین توصیه می‌فرمود:
«دعا یکی از روش‌های عقلایی است که انسان نیازهای خود را از فردی کریم و پر محبت و توانا بخواهد و از او مدد جوید. اگرچه خداوند به همه چیز آگاه است و حاجت به بازگو کردن ندارد؛ لکن دوست دارد که بنده، او را بخواند و در پیشگاهش تذلل کند و حاجت‌های خود را بشمارد و او همه آنها را بر اساس حکمت و مصلحت برآورد؛ چرا که خداوند فرموده: کسانی که مرا با پاکی بخوانند، من بهره‌مند می‌کنم. و من به هر بنده نزدیکم اگر مرا به راستی بخواند، اجابت و حاجت او را برآورده می‌کنم.»

۶.۲ – استفاده از فرصت‌ها

ایشان همیشه تلاش می‌کرد که از فرصت‌های به‌دست آمده به بهترین شکل استفاده کند. به‌ همین‌جهت اوقات فراغت خود را به مطالعه کتب دینی و اخلاقی می‌گذرانید و می‌فرمود: دقایق فرصت را باید غنیمت بشماریم و سعی کنیم اوقات خویش را به بطالت نگذرانیم؛ چرا که این فرصت، وفا ندارد و زودگذر است و کمتر نصیب انسان می‌گردد.

۶.۳ – احترام به روحانیت

ایشان روحانیت را بسیار محترم می‌شمرد و هرگاه شخصیتی روحانی را می‌دید بسیار خوشحال می‌شد و می‌فرمود: ما وظیفه داریم طبقه روحانیت را ارج نهیم؛ زیرا آنان وارثان انبیا بر روی زمین‌اند و طرفداران حقوق و حدود و صلاح اجتماع و برحذر کنندگان مردمان از زشتی‌ها و فسادها هستند.

۶.۴ – توسل به اهل‌بیت

این بزرگوار علاقه خاصّی به خاندان وحی داشت و همواره در کارها و مشکلات خویش به ائمه (علیه‌السّلام) متوسل می‌شد؛ مخصوصاً به حضرت فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها) و آقا ابوالفضل العباس و امام حسین (علیهماالسّلام) که هر وقت می‌خواست روضه خانم فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها) را بخواند یا از کسی می‌شنید، به شدت می‌گریست؛ به نحوی که انسان فکر می‌کرد عزیزی را از دست داده است. همیشه خانواده‌اش را توصیه می‌کرد به توسل کردن به خاندان وحی و می‌گفت: یکی از اسباب گشایش و رسیدن به حاجات، توسل به خاندان عصمت و