توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیدحسین بادکوبی ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیدحسین بادکوبی ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیدحسین بادکوبی ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

سیدحسین بن رضا حسینی لاهیجی بادکوبه‌ای

سیدحسین بن رضا حسینی لاهیجی معروف به بادکوبه، از علمای امامیه در قرن چهاردهم و از مدرسان بزرگ کلام و فلسفه و عرفان در نجف بوده و علامه طباطبایی از شاگردان وی می‌باشد.

فهرست مندرجات

۱ – تولد و وفات علامه بادکوبه‌ای
۲ – تحصیلات علامه بادکوبه‌ای
۳ – تدریس
۴ – شاگردان
۵ – ویژگی های اخلاقی
۶ – از نگاه اندیشمندان
۶.۱ – آیه الله خویی
۶.۲ – علامه حسن زاده
۶.۳ – شیخ آقا بزرگ تهرانی
۶.۴ – علامه طباطبایی
۶.۵ – آیه الله سبحانی
۷ – آثار علامه بادکوبه‌ای
۸ – رحلت
۹ – فهرست منابع
۱۰ – منبع

۱ – تولد و وفات علامه بادکوبه‌ای

سید حسین در سال ۱۲۹۳ هـ . ق

[۱] . برابر با ۱۲۵۴ هـ . ش و ۱۸۷۶ م.

در روستای زیبای «خوددلان»

[۲] . خوددلان یکی از روستاهای با صفای نزدیک باکو است.

پا به عالم خاکی گذارد. پدرش، سید رضا، فرزند سید موسی حسینی لاهیجی،

[۳] . لاهج از توابع نزدیک قفقاز است.

از بزرگان و شخصیت های مورد احترام بود. او در سلک روحانیت بوده و به مسائل شرعی مردم رسیدگی می نمود وی در ۲۸ شوال ۱۳۵۸ در نجف در گذشت.

۲ – تحصیلات علامه بادکوبه‌ای

دانشمند فرزانه، بادکوبه ای از ابتدای نوجوانی به تحصیل دانش اسلامی روی آورد و مقدمات علوم حوزوی را نزد پدر فرا گرفت. پس از رحلت پدر گرامی اش جهت فراگیری علوم اسلامی وطن خود را ترک گفت و به تهران رفت و در مدرسه «صدر» ساکن شد. ایشان به مدت هفت سال در تهران اقامت گزید و از محضر علمی نوابغ روزگار مانند: حکیم متأله سیدابوالحسن جلوه (۱۲۳۸ ـ ۱۳۱۴ هـ . ق.)

[۴] . در آسمان معرفت، حسن حسن زاده آملی، ص ۳۵۱ ـ ۳۲۹.

فیلسوف نامی میرزا هاشم اشکوری (متوفای ۱۳۳۲ هـ . ق)

[۵] . بزرگان تنکابن، محمد سماوی حائری، ص ۲۹۲ و ۲۹۱.

و علامه علی آقا زنوزی (۱۲۳۴ ـ ۱۳۰۷ هـ . ق)

[۶] . تاریخ مرند، حسن جلالی عزیزیان، ص ۴۰۹ ـ ۴۰۷.

خوشه ها چید و در فقه، اصول و فلسفه تبحر یافت.
ایشان در عنفوان جوانی با عشق به آقا امیر المومنین علی ـ علیه السلام ـ راهی عراق گردید و در حوزه کهن نجف اشرف مشغول فراگیری علوم اسلامی شد. وی در ابتدای ورود، در حوزه درسی و پربار ملا محمد کاظم خراسانی (۱۲۵۵ ـ ۱۳۲۹ هـ . ق) حاضر گردید و بهره ها برد. در همان زمان در درس فقه آقا شیخ محمد حسن مامقانی (۱۲۳۷ ـ ۱۳۲۳ هـ . ق) حاضر شد و شایستگی علمی خویش را به اثبات رسانید.

[۷] . نقباء البشر، شیخ آقا بزرگ تهران، ج۲، ص ۵۸۵ و ۵۸۴.

۳ – تدریس

این عالم فرهیخته، در پی سال ها تحقیق و پژوهش در محضر فرزانگان مشهور حوزه به چنان درجه ای از علم دست یازید که نامش زبانزد فضلا و دانشوران حوزه علمیه نجف گردید. محفل درس او آکنده از حضور مشتاقان علوم اسلامی بود و حدود چهار دهه به تدریس سطوح عالیه فقه، اصول، فلسفه، عرفان و کلام پرداخت. در اثر نبوغ و استعداد ذاتی وی، تدریس فلسفه اش شهرت بسزایی یافت و از درس فقه و اصول او پیشی گرفت و در نجف کمتر کسی در علوم عقلی همتراز او بود.

[۸] . دایره المعارف تشیع، حاج سید جوادی، خرمشاهی، فانی، ج۳، ص ۱۸.

بادکوبی به دلیل احاطه بر متون فلسفی و عرفانی و قدرت تفهیم و حسن تقریر، بنا به گفته آقا بزرگ طهرانی در نقباء البشر، یکی از دو استاد مسلّم فلسفه نجف به شمار می‌رفت و شاگردان بسیار تربیت کرد، که از آن جمله است سید محمد حسین طباطبائی مؤلفِ تفسیر معروف المیزان (متوفی ۱۳۶۰ ش) که اسفار و مشاعر و تمهید القواعد را نزد او خواند.

۴ – شاگردان

وی در طول سال ها تدریس در حوزه علمیه نجف، عالمان بسیاری پرورش داد و آنان را به سر منزل مقصود رسانید. دانشورانی که از استادان بزرگ و عالمان ردیف اول حوزه به شمار می رفتند و چرخ تدریس، تألیف و تحقیق به برکت وجود آن ها به حرکت در می آمد. برخی از شاگردان ممتاز ایشان عبارتند از:
۱. سید ابوالقاسم خویی (۱۳۱۷ ـ ۱۴۱۳ هـ.. ق)

[۹] . یادنامه آیه الله العظمی خویی، موسسه خیریه آیه الله خویی، ص ۴۷.

۲. سید محمد حسین قاضی طباطبایی (۱۳۲۱ ـ ۱۴۰۲ هـ . ق)

[۱۰] . در آسمان معرفت، ص ۹۸ ـ ۱۷.

۳. سید محمد حسن الهی قاضی طباطبایی (۱۳۲۵ ـ ۱۳۸۸ هـ . ق)

[۱۱] . ستارگان حرم، گروهی از نویسندگان، ماهنامه کوثر، ج۷، ص ۲۶ ـ ۱۱.

۴. سید مرتضی مرعشی نجفی (۱۳۲۵ ـ ۱۴۱۶ هـ . ق)

[۱۲] ستارگان حرم، گروهی از نویسندگان، ماهنامه کوثر، ج۳، ص ۲۸۱ ـ ۲۶۶.

۵. سید محمد بادکوبه ای (۱۲۸۵ ـ ۱۳۸۹ هـ . ق)

[۱۳] . ر.ک: مقاله نگارنده در گلشن ابرار، ج۵.

۶. میرزا علی اکبر آقا مرندی (۱۳۱۴ ـ ۱۴۱۵ هـ . ق)

[۱۴] . مفاخر آذربایجان، عبدالرحیم عقیقی بخشایشی،ج۱، ص ۴۷۱.

۷. شیخ مجتبی لنکرانی (متوفای ۱۴۰۶ هـ . ق)

[۱۵] . گنجینه دانشمندان، محمد شریف رازی، ج۳، ص ۱۰۶.

۸. سید عبدالاعلی سبزواری (۱۳۲۸ ـ ۱۴۱۴ هـ . ق)

[۱۶] . غروی اصفهانی نابغه نجف، محمد صحتی سردرودی، ص ۸۹.

۹. سید علی اصغر خویی (۱۳۱۳ ـ ۱۴۰۲ هـ . ق)
۱۰. سید علی اکبر طسوجی (متولد ۱۳۱۹ هـ . ق)
۱۱. سید محمد اشکوری (۱۳۲۰ ـ ۱۳۹۴ هـ . ق)
۱۲. سید صدر الدین کوه پایی اصفهانی.
۱۳. میرزا کاظم دینوری (۱۳۲۳ ـ ۱۴۱۶ هـ . ق)
۱۴. شیخ غلام حسین جعفری همدانی (متولد ۱۳۲۵ هـ . ق)
۱۵. شیخ محمد رضا مهدوی قمشه