توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زین‌العابدین بن مسلم ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زین‌العابدین بن مسلم ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل زین‌العابدین بن مسلم ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint :

زین‌العابدین مازندرانی

پاورپوینت کامل زین‌العابدین بن مسلم ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint مازندرانی بابلی (بارفروشی) (۱۲۲۷-۱۳۰۹ ه ق)، از فقها و مراجع تقلید ساکن کربلا در قرن سیزده و چهارده هجری قمری بود.
از اساتید معروف وی سید ابراهیم قزوینی، شیخ محمدحسین اصفهانی، محمدحسن نجفی، علی بن جعفر کاشف‌الغطاء و شیخ انصاری بود. او از علمای بزرگ کربلا بود که بعد از شیخ محمدحسین فاضل اردکانی ریاست مطلق علمی کربلا را بر عهده داشت و شاگردان بسیاری را تربیت کرد. با اینکه در زمان میرزای شیرازی بود اما از مراجع تقلید بزرگ محسوب و مقلدان زیادی داشت. ایشان آثار علمی زیادی دارند که از جمله آنها کتاب زینه العباد در شرح شرائع الاسلام و ذخیره المعاد فی تکالیف العباد است.

فهرست مندرجات

۱ – شهر بابل
۲ – ولادت و تحصیلات
۳ – اساتید
۳.۱ – علی آقا جعفر سیرجانی
۳.۲ – محمدسعید مازندرانی
۳.۳ – سید ابراهیم قزوینی
۳.۴ – محمدحسین اصفهانی
۳.۵ – محمدحسن نجفی
۳.۶ – علی کاشف الغطاء
۳.۷ – شیخ انصاری
۴ – بازگشت به کربلا
۵ – شاگردان
۶ – اجازه اجتهاد به شاگردان
۷ – مرجعیت
۸ – آثار
۹ – ویژگی‌ها
۹.۱ – عبادت و زهد
۹.۲ – پشتکار
۹.۳ – کمک به فقرا
۹.۴ – مشارکت در امور
۱۰ – هوشیاری در عرصه سیاست
۱۱ – تلاش برای تقویت مذهب تشیع
۱۱.۱ – تقریظی بر عبقات الانوار
۱۲ – دو حکایت از شیخ
۱۳ – فرزندان
۱۳.۱ – محمدحسین مازندرانی
۱۳.۲ – علی مازندرانی
۱۳.۳ – محمد مازندرانی
۱۳.۴ – عبدالله مازندرانی
۱۳.۵ – حسن مازندرانی
۱۴ – وفات
۱۵ – پانویس
۱۶ – منبع

۱ – شهر بابل

شهر بابل از شهرهای استان مازندران از قدیم‌الایام عالمان بزرگی را در خود پرورش داده است که خدمات شایانی به اسلام و مسلمانان کرده‌اند. این شهر تا پیش از روی کار آمدن رژیم پهلوی، «بارفروش» خوانده می‌شد. عالمان آن دیار را «بارفروشی» می‌نامیدند، اما بعد از آن، به شهر «بابل» تغییر نام داد.

۲ – ولادت و تحصیلات

پاورپوینت کامل زین‌العابدین بن مسلم ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint مازندرانی بارفروشی در سال ۱۲۲۷ ق در بارفروش به دنیا آمد. دوران کودکی را در همان منطقه گذراند، اما شور تحصیل علوم دینی او را عاقبت به حوزه علمیه کشاند. او در زادگاه خود و عتبات عالیات به محضر عالمان بزرگ آن دیار شتافت و توانست مدارج علمی را یکی پس از دیگری بپیماید.

۳ – اساتید

اساتیدی که برای او بر شمرده‌اند، از این قرارند:

۳.۱ – علی آقا جعفر سیرجانی

شیخ نزد علی آقا جعفر سیرجانی بعضی علوم نقلی را فرا گرفت.

۳.۲ – محمدسعید مازندرانی

محمدسعید مازندرانی بارفروشی معروف به سعیدالعلمای مازندرانی (۱۲۷۰ ق). این عالم بزرگ از هم‌دوره‌های شیخ انصاری بود که به علتی نتوانست در عتبات بماند و به مازندران برگشت. زمانی که علما بر مرجعیت شیخ انصاری اتفاق کردند، شیخ با وجود عالمی چون سعیدالعلماء از دادن فتوا خودداری کرد و در طی نامه‌ای از سعیدالعلماء خواست تا مرجعیت را بر عهده بگیرد. شیخ معتقد بود در زمان تحصیل، سعیدالعلماء از من قوی‌تر بود و نسبت به من اعلم است. بنابراین مرجعیت بر عهده او است. سعید العلماء در پاسخ نامه، این نکته را نگاشت که من اگر در دوران اشتغال به تحصیل، اعلم بودم، اکنون از درس و بحث جدا شده‌ام، ولی شما به علت استمرار و تلاش در امور علمی، مقام مرجعیت اکنون بر تو متعین است.

[۱] قمی، عباس، الکنی و الالقاب، ج۲، ص۳۱۴.

[۲] مدرس خیابانی، محمدعلی، ریحانه الادب، ج۳، ص۳۸.

استاد بزرگ شیخ زین‌العابدین در بارفروش سعیدالعلماء مازندرانی بود. شیخ از او اجازه روایت نیز داشته است.

[۳] قمی، عباس، الکنی و الالقاب، ج۲، ص۳۱۴.

بعد از این استفاده، شیخ برای تکمیل تحصیلات خود در رجب ۱۲۵۰ ق به عراق مهاجرت کرد.

[۴] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۷، ص۱۶۷.

در این سفر او با استاد خود سعیدالعلماء هم سفر بود.

[۵] حسینی، سید احمد، تراجم الرجال، ج۱، ص۲۲۷.

۳.۳ – سید ابراهیم قزوینی

سید ابراهیم قزوینی (۱۲۶۴ ق) صاحب ضوابط. او که از علمای بزرگ اصول است، در سال ۱۲۱۴ ق در قزوین به دنیا آمد. مقدمات را در کرمانشاه به پایان برد و در کربلا به درس سید علی (صاحب ریاض) شتافت. همچنین در اصول از شاگردان شریف العلماء مازندرانی بود که بعد از استاد توانست کرسی درس وی در کربلا را به دست گیرد.
دو اثر معروف وی ضوابط الاصول و دلائل الاحکام در شرح شرائع الاسلام است. شیخ زین‌العابدین مازندرانی در کربلا از دروس فقه و اصول وی استفاده کرد و بعضی از مجلدات شرح شرائع الاسلام را در سال ۱۲۵۵ ق استنساخ کرد.

[۶] آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ج۸، ص۲۴۰-۲۳۹.

او در درس قزوینی به عنوان یکی از بزرگ‌ترین مقرران درس وی به شمار می‌رفت.

[۷] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۷، ص۱۶۷.

[۸] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۲، ص۲۰۴.

شیخ از استاد خود اجازه‌ای نیز داشته است.

۳.۴ – محمدحسین اصفهانی

شیخ محمدحسین اصفهانی (صاحب فصول). مازندرانی در کربلا در دروس صاحب کتاب الفصول الغرویه ـ که از کتاب‌های مهم اصولی در حوزه اصول فقه است ـ شرکت می‌جست. صاحب فصول نسبت به صاحب ضوابط، از شاگردان کم‌تری برخوردار بود، ولی هنگامی که سید ابراهیم به سفری رفت، بسیاری از شاگردان او در درس شیخ محمدحسین شرکت کردند و با بازگشت او دوباره درس شیخ محمدحسین از رونق افتاد.

[۹] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۲، ص۲۰۴.

به احتمال زیاد شیخ در هنگام مسافرت استادش سید ابراهیم، در دروس صاحب فصول شرکت می‌کرد.

۳.۵ – محمدحسن نجفی

شیخ محمد حسن نجفی صاحب جواهر (۱۲۶۶ ق). شیخ زین العابدین در سال ۱۲۵۸ ق و بعد از محاصره کربلا

[۱۰] مجله پیام حوزه، شماره ۱۹، ص۹۵.

به نجف هجرت کرد و در درس شیخ محمدحسن نجفی (صاحب کتاب جواهر) شرکت کرد. او در این درس از بزرگ‌ترین شاگردان او محسوب می‌شد و از استاد خود اجازه‌ای نیز دریافت داشته است.

[۱۱] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۱۵۰.

۳.۶ – علی کاشف الغطاء

شیخ علی کاشف الغطاء فرزند شیخ جعفر کاشف الغطاء است که نسبت آنان به مالک اشتر می‌رسد. شیخ در نجف در دروس او شرکت کرد و اجازه‌ای نیز از این استاد خود دریافت داشت.

[۱۲] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۷، ص۱۶۷.

۳.۷ – شیخ انصاری

در این که شیخ مرتضی انصاری (۱۲۸۱ ق) از اساتید او باشد، اختلاف است. آقا بزرگ تهرانی حضور زین‌العابدین مازندرانی در درس شیخ انصاری را تایید می‌کند،

[۱۳] آقا بزرگ تهرانی، نقباء البشر، ج۲، ص۸۰۵.

ولی سید محسن امین حضور او را نامعلوم می‌داند. اجازه او از شیخ انصاری، قطعی است.

[۱۴] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۷، ص۱۶۷.

۴ – بازگشت به کربلا

شیخ زین‌العابدین در نجف در مضیقه بوده است. به گونه‌ای که این وضع باعث می‌شود برای برطرف شدن این حالت به امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)، توسل جوید. در خواب حضرت به او می‌فرمایند: «در نجف زندگی شما به همین منوال خواهد بود. اگر می‌خواهید وضعیت شما خوب شود، به کربلا برو.». پس از این رؤیای صادقه، ایشان به طرف کربلا رهسپار می‌شود. یکی از ثروت‌مندان مازندرانی که در کربلا ساکن بود، در عالم خواب خدمت امام حسین (علیه‌السلام)، می‌رسد. ایشان به او می‌فرمایند: «فردا میهمانی به این اسم می‌آید. شما موظف‌اید از ایشان پذیرایی کنید.» . این مرد مازندرانی فردا جلوی دروازه می‌ایستد تا با نشانی خواب، میهمان را پیدا کند. اتفاقا شیخ زین‌العابدین با کوله‌بار از دروازه کربلا وارد می‌شود و مرد ثروت‌مند خواب خود را برای او نقل می‌کند و از شیخ پذیرایی می‌کند.

[۱۵] حائری، مرتضی، سر دلبران، ص۱۳۱.

مراجعت شیخ به کربلا بعد از وفات استادش صاحب جواهر بوده است. او بعد از ورود به کربلا به تدریس مشغول می‌شود. عالم بزرگ آن زمان در کربلا شیخ محمدحسین فاضل اردکانی بود و دومین قطب علمی کربلا شیخ زین‌العابدین مازندرانی بود.

[۱۶] مجله پیام حوزه، شماره۲۰.

او در کربلا به منصب امامت و فتوا رسید. بعد از وفات مرحوم فاضل اردکانی ریاست مطلق علمی کربلا با او بود. شیخ در کربلا به تدریس و تربیت شاگرد مشغول شد و فضلای زیادی از حوزه درسی وی برخاستند.

۵ – شاگردان

حوزه درس شیخ و فاضل از بزرگ‌ترین حوزه‌های درسی کربلا بود و بسیاری از فضلای آن زمان در این دو حوزه شرکت داشتند. اگر بخواهیم شاگردان شیخ در این حوزه را استقصا کنیم، خود، یک کتاب قطوری می‌شود، اما در این‌جا به بعضی از شاگردان او اشاره می‌کنیم.
۱ ـ شیخ عبدالله مازندرانی (۱۳۳۰ ق).

[۱۷] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۸، ص۶۹.

او در سال ۱۲۵۶ ق در بارفروش به دنیا آمد. برای تحصیل ابتدا به کربلا رفت و از محضر شیخ زین‌العابدین مازندرانی استفاده کرد. آن‌گاه به نجف رفت و از عالمان آن دیار کسب فیض کرد و خود از عالمان بزرگ نجف گردید و مورد رجوع جمعی از مردم گیلان واقع شد.
۲ ـ میرزا علی بن موسی تبریزی معروف به ثقه‌الاسلام. او در سال ۱۲۷۷ ق به دنیا آمد. مقدمات را در زادگاهش آموخت. سپس به نجف رفت و در درس میرزا حبیب‌الله رشتی شرکت کرد. آن گاه به کربلا رفته و از محضر دو مجتهد بزرگ کربلا فاضل اردکانی و شیخ زین‌العابدین مازندرانی استفاده‌ها برد. در سال ۱۳۰۸ به تبریز بازگشت و به وظایف دینی مشغول شد. از آثار او می‌توان به کتاب مرآه الکتب و بث الشکوی و رساله لالان و ایضاح الانباء در تعیین تاریخ ولادت خاتم الانبیاء و مقتل سیدالشهداء اشاره کرد.

[۱۸] حائری، محمدعلی، مرآه الکتب، ص۱۱.

[۱۹] حائری، محمدعلی، مرآه الکتب، ص۹.

۳ـ ملا محمد بن محمدحسین خوانساری نجفی (۱۳۳۲ ق).

[۲۰] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۴۰۵.

۴ـ محمدحسن مازندرانی بارفروشی (۱۳۱۷ ق). او از شاگردان شیخ انصاری بود و در کربلا از فاضل اردکانی و شیخ زین‌العابدین مازندرانی نیز کسب علم کرده بود.

[۲۱] کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۹، ص۲۱۱.

۵ ـ سید جواد بن سید محمدعلی حسینی اصفهانی معروف به «خطیب هندی» (۱۳۳۳ ق). او خطیب توانا و شاعر با استعدادی بود. در فقه از شاگردان زین‌العابدین مازندرانی بود. از او اشعاری چند در رثای امام حسین (علیه‌السلام)، به عربی باقی است.

[۲۲] اعیان الشیعه، سید محسن امین، ج۴، ص۲۸۸.

۶ ـ محمدحسین فشارکی اصفهانی (۱۳۵۳ ق).

[۲۳] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۲۳۳.

او خطیبی توانا و واعظی آگاه بود که فقه و اصول را از میرزای شیرازی و زین‌العابدین مازندرانی و میرزا حبیب‌الله رشتی آموخته بود.

[۲۴] کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۹، ص۲۴۹.

۷ ـ شیخ علی خاقانی (۱۳۳۴ ق) که کتاب الدعوی بلا معارض از مباحث کتاب قضا را به امر استادش نوشته است.

[۲۵] آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ج۸، ص۱۹۹.

[۲۶] خاقانی، علی، رجال الخاقانی، ج۱، ص۲۸.

۸ ـ سید ابوالقاسم بن سید محمدباقر دهکردی اصفهانی (۱۳۵۳ ق)

[۲۷] مجمع الفکر الاسلامی، موسوعه مؤلفی الامامیه، ج۲، ص۴۹۸.

که از شیخ روایت می‌کند.

[۲۸] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۲، ص۴۱۷.

۹ ـ ملا علی‌اکبر بن عبدالکریم یزدی که از شاگردان قدیم مازندرانی بوده است و تقریرات درس وی را به نگارش در آورده است. این تقریرات به سال ۱۲۷۵ ق به پایان رسیده است.

[۲۹] آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ج۴، ص۳۸۲.

[۳۰] حسینی، سید احمد، تراجم الرجال، ج۱، ص۴۰۲.

۱۰ ـ عبدالرحیم بن عبدالحسین اصفهانی حائری (۱۳۶۷ ق) که تقریرات فقه و اصول مازندرانی را نوشته است.

[۳۱] حافظیان بابلی، ابوالفضل، رسائل فی درایه الحدیث، ج۲، ص۴۸۳.

۱۱ ـ سید محمد اصفهانی کاظمی (۱۳۵۵ ق). او از شیخ روایت نیز کرده است.

[۳۲] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۴۱۴.

۱۲ ـ سید ابراهیم بن ابوالحسن تنکابنی قزوینی (۱۳۲۴ ق). او در سال ۱۲۵۵ در قزوین به دنیا آمد. مقدمات علوم دینی را نزد پدر فرا گرفت. سپس در مدرسه صالحیه قزوین نزد شیخ عبدالوهاب برغانی، علوم عقلی و اصول و فقه آموخت. بعد از آن به نجف رفت و از محضر شیخ انصاری و میرزا حبیب‌الله رشتی کسب فیض کرد و در کربلا به درس شیخ زین‌العابدین مازندرانی و علامه برغانی آل صالحی شتافت. بعد از آن به قزوین بازگشت و مدرسه علمیه‌ای بنا نهاد. از او آثار زیادی باقی است که از آن جمله می‌توان به شرح رسائل و مکاسب، شرح مدارک، رساله در هیئت، رساله در اخلاق اشاره کرد.

[۳۳] موسوعه مؤلفی الامامیه، ج۱، ص۱۲۸.

[۳۴] موسوعه مؤلفی الامامیه، ج۱، ص۱۲۵.

۱۳ ـ ملا محمدعلی آرانی کاشانی (۱۳۲۵ ق).

[۳۵] آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ج۱، ص۲۷۲.

۱۴ـ محمدیوسف استرآبادی.

[۳۶] حسینی، سید احمد، تراجم الرجال، ج۲، ص۸۰۰.

۱۵ـ شیخ جعفر بن شیخ صادق حائری (۱۳۴۷ ق).

[۳۷] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۴، ص۱۱۳.

۱۶- ابوالحسن بن محمدتقی قاجار (۱۳۳۶ ق). در اشعار به «حیرت» تخلص می‌کرده است.

[۳۸] موسوعه مؤلفی الامامیه، ج۲، ص۹۹.

۱۷ـ علی لاهیجی حائری تهرانی صاحب کتاب رموز العرفان، کفر الاحزان ارشاد المسلمین.
۱۸ ـ شیخ عیسی رشتی پدر شیخ عبدالحسین رشتی.

[۳۹] آقا بزرگ تهرانی، نقباء البشر، ج۴، ص۱۶۳۵.

۶ – اجازه اجتهاد به شاگردان

شیخ زین‌العابدین به بسیاری از شاگردان خود اجازه اجتهاد یا نقل حدیث داده است. او در طرق اجازه روایتی بسیاری از فقهای اخیر قرار دارد. از کسانی که شیخ به آنان اجازه داده است، به این چند تن اشاره می‌شود:
۱ ـ سید مرتضی کشمیری (۱۳۲۳ ق)

[۴۰] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۲۱.

۲ـ سید محمدابراهیم بن سید محمدتقی نقوی نصیرآبادی لکنهوی (۱۳۰۷ ق). تاریخ اجازه، سال ۱۲۹۰ ق است.

[۴۱] آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ج۱، ص۱۹۵.

[۴۲] اعیان الشیعه، سید محسن امین، ج۷، ص۱۶۷.

۳ ـ محمدحسین بن بنده حسین بن محمددلدار علی نقوی نصیرآبادی (۱۳۲۵ ق)

[۴۳] کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۹، ص۲۳۶.

۴ـ سید ابوالحسن بن بنده حسن نقوی (۱۳۰۹ ق)

[۴۴] موسوعه مؤلفی الامامیه، ج۲، ص۴۵.

۵ ـ میرزا جعفر بن علی‌نقی طباطبایی حائری (۱۳۲۰ ق). تاریخ این اجازه، ۲۸ صفر ۱۲۹۰ ق است.

[۴۵] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۴، ص۱۳۲.

۶ ـ سید محمدرضا بن سید محمدعلی حسینی کاشانی معروف به «گلهری». تاریخ آن اجازه، سال ۱۲۷۶ ق است.

[۴۶] آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ج۱، ص۱۴۶.

۷ ـ ملا محمدطاهر بن محمدکاظم اصفهانی شاه عبدالعظیمی (حدود ۱۳۱۰ ق)

[۴۷] آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ج۱، ص۱۹۵.

۸ ـ اجازه اجتهاد به شیخ عبدالساده. آقا بزرگ تهرانی ، این اجازه را با امضای «مازندرانی» دیده است.

[۴۸] آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ج۱، ص۱۹۵.

۹ ـ اجازه به سید نیاز حسن هندی صاحب کتاب حلیه العباد. این اجازه در کتاب حلیه العباد او به چاپ رسیده است.

[۴۹] آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ج۱، ص۱۹۵.

۱۰ ـ اجازه به سید علی حسین زنجیفوری (۱۳۱۰ ق). این اجازه، در کتاب لسان الصادقین او به چاپ رسیده است.

[۵۰] آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ج۱، ص۱۹۵.

[۵۱] آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ج۱۸، ص۳۰۴.

۱۱ ـ سید علی‌محمد بن محمد بن دلدار علی نقوی لکنهوی معروف به «تاج العلماء» (۱۳۱۲ ق) که هنگام مسافرت به عراق از علمای عتبات مفتخر به دریافت اجازات شد. از جمله کسانی که به او اجازه دادند شیخ زین‌العابدین مازندرانی بود. این اجازه در تاریخ ۲۴ شوال ۱۲۸۵ ق صادر شده است.

[۵۲] حسینی، سید احمد، تراجم الرجال، ج۱، ص۴۱۲.

[۵۳] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۸، ص۳۱۰.

۱۲ ـ عبدالرحیم بن محمدمهدی خلخالی خدجینی. اجازه اجتهاد و روایتی او در تاریخ ۱۲۸۶ ق صادر شده است.

[۵۴] حسینی، سید احمد، تراجم الرجال، ج۱، ص۲۸۲.

[۵۵] حسینی، سید احمد، تراجم الرجال، ج۲، ص۷۷۸.

۱۳ ـ سید حسین بن محمد رضی‌الدین بن حسین لاجوردی کاشانی (۱۲۸۵ ق). شیخ در ابتدای کتاب الفقه الاصیل او تقریظی نوشته است که در آن به اجتهاد وی تصریح شده است.

[۵۶] آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ج۱۶، ص۲۹۱.

[۵۷] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۶، ص۱۴۸.

۱۴ ـ محمد شریف موسوی ونکی اصفهانی.

[۵۸] آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ج۲۴، ص۱۱.

۷ – مرجعیت

در آن زمان مراجع بزرگ تقلید زیادی در نجف و کربلا بودند. از همه مهم‌تر، میرزای شیرازی سردار مبارزه در جریان تحریم تنباکو بود. با وجود میرزای شیرازی، مردم هند، بخارا، ایران، بعضی از مردم کربلا، در امر تقلید به او رجوع کردند.

[۵۹] آقا بزرگ تهرانی، نقباء البشر، ج۲، ص۸۰۵.

[۶۰] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۷، ص۱۶۷.

[۶۱] حرزالدین، محمد، معارف الرجال، ج۱، ص۲۰۴.

کثرت مقلدان وی به قدری بود که به گفته فشارکی، ملقب به «کعبه» و «قبله» بود.

[۶۲] حبیب‌آبادی، محمدعلی، مکارم الآثار، ج۳، ص۸۴۵.

سید محسن امین که در سال ۱۳۰۸ ق برای تحصیل به عتبات رفته بود،

[۶۳] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۳۴۸.

هنگام برشمردن علمای بزرگ و مراجع تقلید عراق، مرجع و بزرگ کربلا در آن زمان را شیخ زین‌العابدین مازندرانی نام می‌برد.

[۶۴] امین، سید محسن،