توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زندانی کردن مولای قاتل عبد ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زندانی کردن مولای قاتل عبد ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زندانی کردن مولای قاتل عبد ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

حبس مولای قاتل عبد

حبس مولای قاتل عبد از مباحث فقهی و حقوقی و درباره حکم زندانی‌کردن مولایی است که بنده خودش را کشته باشد. روایات از هر دو گروه به ویژه از شیعه آمده است که هر کس عبدش را بکشد یا به قدری شکنجه دهد تا بمیرد، حبس می‌شود.
دلیل عدم قتل مولا شرط مساوات در قصاص است. هیچ‌یک از فقیهان شیعه -به جز آیت‌اللّه خوئی از معاصران- فتوا به حبس نداده است؛ گرچه تعزیر، کفّاره و صدقه را لازم دانسته‌اند. آری، از قدما یحیی بن سعید حلّی به تبعید فتوا داده است.

فهرست مندرجات

۱ – روایات
۱.۱ – روایت امام صادق
۱.۲ – روایت جرجانی
۱.۳ – حدیث امام موسی بن جعفر
۱.۴ – روایت عمرو بن شعیب
۱.۵ – چند روایت دیگر
۲ – آرای فقیهان شیعه
۳ – آرای دیگر مذاهب
۴ – نتیجه‌گیری
۵ – پانویس
۶ – منبع

۱ – روایات

در اینجا به چند روایت اشاره می‌کنیم:

۱.۱ – روایت امام صادق

عدّه من اصحابنا عن، سهل بن زیاد، عن محمد بن الحسن بن شمون، عن عبداللّه بن عبدالرحمن الاصمّ، عن مسمع بن عبد الملک، عن ابی عبداللّه (علیه‌السّلام): «انّ امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) رفع الیه رجل عذّب عبده حتی مات فضربه مائه نکالا و حبسه سنه، و غرّمه قیمه العبد فتصدّق بها عنه؛

[۱] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۷، ص۳۰۳، ح۶، المطبعه الاسلامیه، تهران.

[۲] طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، (به نقل از:کافی)، ج۱۰، ص۲۳۵، ح۵، دار الکتب الاسلامیه، تهران.

از امام صادق (علیه‌السلام) روایت شده است که فرمود: مردی را نزد امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) آوردند که عبدش را آن قدر شکنجه کرده بود که مرده بود. حضرت صد تازیانه به او زد تا عبرت باشد و یک سال زندانی کرد و به‌انداز قیمت عبد از او غرامت گرفت و از طرف عبد صدقه داد».
صدوق این روایت را به سندش از سکونی در من لا یحضره الفقیه نقل کرده است و در آن کلم «سنه» نیست

[۳] صدوق، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۱۱۲.

؛ و در مقنع به صورت مرسل روایت کرده است.

[۴] صدوق، محمد بن علی، المقنع، ص۵۳۲، دار العلم، قم.

سند روایت به دلیل وجود سهل بن زیاد و ابن شمون ضعیف است؛ در جامع الرواه دربار سهل می‌گوید:
وی در حدیث ضعیف است و مورد اعتماد نیست و احمد بن محمد بن عیسی، به غلو و دروغگویی‌اش شهادت می‌داده است و او را از قم به ری اخراج کرد.

[۵] نجاشی، احمد بن علی، رجال نجاشی، ص۱۸۵، موسسه نشر اسلامی.

[۶] اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواه (به نقل از:رجال نجاشی)، ج۱، ص۳۹۳، مکتبه المصطفوی، قم.

دربار ابن شمون می‌گوید: واقفی بود آن‌گاه غالی شد. وی بسیار ضعیف است و فاسد المذهب.

[۷] اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواه، ج۲، ص۹۲، مکتبه المصطفوی، قم.

امّا اصم، ضعیف و غالی است و قابل ذکر نیست.

[۸] اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواه، ج۱، ص۴۹۴، مکتبه المصطفوی، قم.

بیشتر فقیهان ما به کفّاره و تعزیر فتوا داده‌اند و برخی اضافه کرده‌اند به‌انداز قیمت عبد، جریمه می‌دهد سپس آن جریمه، صدقه داده می‌شود، چنان که ملاحظه خواهید کرد.

۱.۲ – روایت جرجانی

عن علی بن ابراهیم، عن المختار بن محمد بن المختار و محمد بن الحسن، عن عبداللّه بن الحسن العلوی جمیعا، عن الفتح بن یزید الجرجانی، عن ابی الحسن (علیه‌السّلام): «فی رجل قتل مملوکته او مملوکه، قال: ان کان المملوک له، ادّب و حبس، الّا ان یکون معروفا بقتل الممالیک فیقتل به؛

[۹] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۷، ص۳۰۳، ح۵، المطبعه الاسلامیه، تهران.

[۱۰] طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام (به نقل از:کافی)، ج۱۰، ص۱۹۲، ح۵۵، دار الکتب الاسلامیه، تهران.

[۱۱] طوسی، محمد بن حسن، الاستبصار (به نقل از کافی)، ج۴، ص۲۷۳، ح۸، المکتبه المرتضویه، تهران.

از امام رضا (علیه‌السلام) دربار مردی که کنیز یا عبد خود را کشته است پرسیده شد، فرمود: اگر مملوک خودش بوده است تادیب و زندانی می‌شود؛ مگر اینکه وی معروف به قتل برده باشد که در این صورت قصاص و کشته می‌شود.
مجلسی می‌گوید: حدیث، مجهول است.

[۱۲] نک:مجلسی، محمدباقر، ملاذ الاخیار، ج۱۶، ص۳۹۳، کتابخانه آیت‌اللّه مرعشی نجفی، قم.

[۱۳] مجلسی، محمدباقر، مرآه العقول، ج۲۴، ص۶۸، دار الکتب الاسلامیه، تهران.

۱.۳ – حدیث امام موسی بن جعفر

اخبرنا عبداللّه، اخبرنا محمد، حدّثنی موسی، قال: «حدّثنا ابی، عن ابیه، عن جدّه جعفر بن محمد، عن ابیه، عن جدّه، انّ علیّا (علیه‌السّلام) رفع الیه رجل ضرب عبدا له و عذّبه حتی مات، فضربه علی (علیه‌السّلام) نکالا و حبسه سنه، و غرّمه قیمه العبد، فتصدّق به علیّ (علیه‌السّلام)؛

[۱۴] کوفی، محمد بن اشعث، الجعفریات، ص۱۲۳، چاپ سنگی، انتشارات اسلامیه.

[۱۵] نوری طبسی، حسین، مستدرک الوسائل (به نقل از:جعفریات)، ج۱۸، ص۲۴۳.

مردی را نزد حضرت علی (علیه‌السلام) آوردند که عبدش را زده و شکنجه کرده تا مرده بود. علی (علیه‌السلام) برای عبرت، او را زد و یک سال زندانی کرد و به‌انداز قیمت عبد، جریمه‌اش کرد و آن را صدقه داد».

۱.۴ – روایت عمرو بن شعیب

حدّثنا ابو بکر، قال: «حدّثنا حفص، عن حجاج، عن عمرو بن شعیب، ان ابا بکر و عمر کانا یقولان: لا یقتل المولی بعبده، و لکن یضرب و یطال حبسه و یحرم سهمه؛

[۱۶] ابن ابی‌شیبه، عبدالله بن محمد، مصنّف ابن ابی‌شیبه، ج۵، ص۴۱۳.

[۱۷] متقی هندی، علی بن حسام‌الدین، کنز العمّال (به نقل از:مصنّف ابن ابی شیبه)، ج۱۵، ص۷۰، ح۴۰۱۳۹، مؤسسه الرساله، بیروت.

[۱۸] متقی هندی، علی بن حسام‌الدین، کنز العمّال (به نقل از:مصنّف عبد الرزاق)، ج۱۵، ص۹۳، ح۴۰۲۲۸، مؤسسه الرساله، بیروت.

[۱۹] بیهقی، احمد بن حسین، سنن الکبری، ج۸، ص۳۷، دار الکتب العلمیه، بیروت.

ابوبکر و عمر معتقد بودند: مولا به جهت عبدش کشته نمی‌شود؛ ولی کتک می‌خورد و حبس او طولانی می‌شود و از سهم بیت المال محروم می‌گردد.

۱.۵ – چند روایت دیگر

۱. عن علیّ [(علیه‌السلام)]: «انّ رجلا قتل عبده فجلده النبی مائه جلده و نفاه عاما، و محی اسمه من المسلمین. رواه سعید و الخلال و قال احمد: لیس بشی‌ء من قبل اسحاق بن ابی فروه؛

[۲۰] ابن قدامه مقدسی، عبدالله بن احمد، المغنی، ج۸، ص۲۷۹، عالم الکتب، بیروت.

[۲۱] قرطبی، ابن طلاع، اقضیه رسول اللّه (به نقل از:کتاب ابن شعبان)، ص۸.

از علی نقل است که، مردی عبدش را کشت. پس پیامبر او را صد تازیانه زد و یک سال او را تبعید کرد و نامش را از دفتر مسلمانان محو ساخت. این حدیث را سعید و خلال نقل کرده‌اند و احمد گفته است: به سبب وجود اسحاق بن ابی فروه، روایت قابل پذیرش نیست».
۲. عن ابن جریج، عن اسماعیل بن امیّه، قال: «سمعت انّ الذی یقتل عبدا یسجن و یضرب مائه؛

[۲۲] صنعانی، عبدالرزاق، المصنّف، ج۹، ص۴۰۷، ح۱۷۸۰۴، المکتب الاسلامی، بیروت.

شنیدم کسی که عبدی را بکشد، زندانی می‌شود و صد ضربه تازیانه می‌خورد».
۳. عبدالرزّاق، عن ابن جریج، عن ابن شهاب، قال: «ان قتل حرّ عبدا [عمدا] عوقب بجلد وجیع و سجن و عتق رقبه؛

[۲۳] صنعانی، عبدالرزاق، المصنّف، ج۹، ص۴۰۷، ح۱۷۸۰۴، المکتب الاسلامی، بیروت.

(در نسخه بدل «عمدا» نیز آمده است بنابراین، ربطی به بحث ندارد.) اگر فرد آزادی، بنده‌ای را بکشد [اگر فرد آزادی، عمدا بکشد] به گونه‌ای دردناک تازیانه می‌خورد و زندانی می‌شود و برده‌ای را آزاد می‌سازد.
نظر نگارنده: اگر نفی در اینجا به معنای حبس باشد- چنان که برخی از مفسران، آیه نفی را به حبس تفسیر کرده‌اند- این روایت موافق حدیثی می‌شود که از جعفریات نقل شد.

۲ – آرای فقیهان شیعه

 اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی، به دوستانتان معرفی کنید.

  راهنمای خرید:

• همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
• ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
• در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.