توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زندانی کردن باغی ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زندانی کردن باغی ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل زندانی کردن باغی ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

حبس باغی

حبس باغی از مباحث فقهی و حقوقی مربوط به حقوق زندانی و درباره حکم پاورپوینت کامل زندانی کردن باغی ۵۵ اسلاید در PowerPoint و شورشی بر ضد امام عادل بحث می‌کند. در این باره بین فقیهان اختلاف نظر وجود دارد. در میان فقیهان شیعه و همچنین اهل سنت عده‌ای قائل به کشتن اسیران اهل بغی شده و برخی دیگر حکم به زندانی کردن آن‌ها داده‌اند. البته هر دو گروه به روایاتی استناد کرده‌اند.

فهرست مندرجات

۱ – معنای باغی
۱.۱ – دیدگاه فقیهان شیعه
۱.۲ – دیدگاه مذاهب دیگر
۲ – روایات
۳ – آرای فقیهان شیعه
۴ – آرای دیگر مذاهب
۵ – پانویس
۶ – منبع

۱ – معنای باغی

در اینجا به بررسی معنای باغی از دیدگاه فقهای شیعه و دیگر مذاهب می‌پردازیم:

۱.۱ – دیدگاه فقیهان شیعه

۱. شیخ طوسی: هر کسی که بر ضد امام عادل بشورد و بیعت او را بشکند و با اوامر او مخالفت کند، باغی است و امام می‌تواند با او بجنگد.

[۱] طوسی، محمد بن حسن، النهایه، ص۲۹۶.

۲. علی بن حمزه: باغی هر کسی است که بر ضد امام عادل بشورد.

[۲] طوسی، علی بن حمزه، الوسیله، ص۲۰۵.

۳. ابن ادریس: جنگ با اهل بغی واجب نیست و احکام آن بر آنان جاری نمی‌شود مگر با سه شرط: یکی اینکه آنان در پناهگاهی باشند که پیش‌گیری از آن‌ها و متفرق کردنشان ممکن نباشد مگر با صرف اموال و تجهیز ارتش و کارزار.
دوم اینکه از چنگ امام خارج شوند و در شهر یا روستایی مستقل زندگی کنند، ولی اگر با امام باشند و در چنگ او، اهل بغی نیستند.
سوم اینکه برای جدایی از رهبری توجیه درستی از نظر خودشان داشته باشند، امّا کسی که بدون توجیه، از رهبری جدا شده است این قاطع طریق است و حکم ایشان حکم محارب است نه باغی.

[۳] حلی، ابن ادریس، السرائر، ج۲، ص۱۵.

۴. یحیی بن سعید: باغی کسی است که در بیعتی که مسلمانان با امام انجام داده‌اند داخل نشده باشد یا اینکه بیعت با امام را بشکند.

[۴] حلی، یحیی بن سعید، جامع للشرائع، ص۲۴۱.

۵. علّامه حلّی: هر کس بر ضد امام عادل بشورد باغی است و باید با او جنگید. (و علّامه حلّی در مختلف الشیعه باب جهاد عدم تسلیم حق به او را اضافه کرده است.)

[۵] حلی، حسن بن یوسف، قواعد الاحکام، ج۱، ص۵۲۲.

[۶] حلی، حسن بن یوسف، مختلف الشیعه، ج۴، ص۴۴۸.

۶. همو (پس از نقل مضمون کلام سرائر): من به این مساله اشکال دارم.

[۷] حلی، حسن بن یوسف، تحریر الاحکام، ج۱، ص۱۵۵.

۷. شهید اوّل: هر کس بر یکی از امامان معصوم بشورد، باغی است و واجب است با او کارزار شود.

[۸] شهید ثانی، روضه البهیّه، ج۲، ص۴۰۷.

۱.۲ – دیدگاه مذاهب دیگر

۸. سمرقندی: [گروه باغی] گروهی‌اند که تشکیلات نظامی دارند و با توجیه و تاویل در بعضی از احکام با مسلمانان مخالفت ورزیده‌اند؛ مانند خوارج و جز آنان، و به یکی از بلاد اسلامی دست یافته و برای خود تجمعی دارند و احکام خود را اجرا می‌کنند.

[۹] سمرقندی، علاءالدین، تحفه الفقهاء، ج۳، ص۱۵۷.

نیز گفته است: دسته‌ای که با توجیه و تاویل بر امام بشورند و با جماعت مخالفت کنند.

[۱۰] سمرقندی، علاءالدین، تحفه الفقهاء، ج۳، ص۳۱۳.

۹. قرافی: گروه باغی کسانی‌اند که بر ضد امام بشورند و خواستار خلع او باشند یا مانع از اطاعت او شوند یا بخواهند جلو حقّ واجبی را بگیرند و در هم این موارد برای خود توجیهی داشته باشند.

[۱۱] قرافی، ابو العباس، الفروق، ج۴، ص۱۷۱.

۱۰. نیشابوری: گروه باغی- در اصطلاح فقیهان- دسته‌ای هستند که با امام مخالفت کنند و برای خود توجیه باطلی داشته باشند (اگر از سایر چیزهایی که این شرط را رد می‌کند؛ یعنی آی شریفه این شرط و قیدی را که اهل سنّت آورده‌اند مردود می‌شمارند. و اینکه خود این مطلب، به جهت نامعقول بودن صحیح نیست و دیگر موارد، بگذریم، برمی‌آید مقصود این است که معاویه را باغی قرار دهد وگرنه، باید معاویه را یا کافر شمرد- کما اینکه از علی (علیه‌السّلام) بدین – تصریح شده و به زودی ذکر می‌شود- یا لااقل محارب باشد، اگر از هم این‌ها چشم بپوشیم، ما بیان می‌داریم که این مطلب، معنایش این است که خروج کنندگان علیه امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) در صفین بلکه در جمل نیز تا چه رسد به نهروان … باغی به معنای مصطلح کلمه نبودند؛ زیرا آنان حق و امر الهی را در مورد علی (علیه‌السّلام) می‌دانستند با این حال معاند بودند … به خصوص که امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) پیش از جنگ دلایل روشن و قاطعی می‌آورد که هیچ عذری برای هیچ‌کس نمی‌گذاشت. شاید روشنی برهان سبب شده بود که خود حضرت و یاران برگزیده‌اش، در صفین محاربان را کافر بخوانند. حتی می‌بینیم که حضرت قسم یاد می‌کند که آنان اسلام نیاوردند، ولی به ظاهر تسلیم شدند و کفر را پنهان کردند و چون یارانی برای خودشان یافتند به دشمنی‌شان با ما بازگشتند جز اینکه اینان نماز خواندن را رها نکردند. به علی (علیه‌السّلام) وقتی خواست نامه‌ای برای معاویه و شامیان بنویسد، گفته شد: آیا قبول داری که آن‌ها مؤمن و مسلمان هستند؟ فرمود: من مؤمن و مسلمان بودن معاویه و یارانش را قبول ندارم.

[۱۲] منقری، نصر بن مزاحم، وقعه صفین، ص۲۱۵.

کما اینکه، حضرت علی (علیه‌السّلام) خود و یارانش و معاویه و یاران او را مصداق قول خداوند تعالی: «… فَمِنْهُمْ مَنْ آمَنَ وَ مِنْهُمْ مَنْ کَفَرَ …؛

[۱۳] بقره/سوره۲، آیه۲۵۳.

بعضی از آنان کسانی بودند که ایمان آوردند و بعضی از آنان کسانی بودند که کفر ورزیدند» دانست و فرمود:
«فنحن الذین آمنوا و هم الذین کفروا»؛ ما کسانی هستیم که ایمان آوردیم و آنان کسانی‌اند که کفر ورزیدند و آن حضرت (علیه‌السّلام) در روز نبرد صفین فرمود: (باقی‌ماند این گروه و اولیای شیطان را بکشید. بکشید هر کس را که می‌گوید: خدا و پیامبر دروغ گفتند و ما می‌گوییم: خدا و رسولش درست گفتند. آن‌گاه غیر آن چه را در دل نهان داشتند اظهار می‌کنند و می‌گویند: خدا و رسولش درست گفتند).

[۱۴] مفید، محمد بن محمد، الجمل، ص۳۰.

[۱۵] نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۲۱، ص۳۳۸.

[۱۶] تمیمی مغربی، نعمان بن محمد، دعائم الاسلام، ج۱، ص۳۸۸.

چاره‌ای نیست که بگوییم: مقصود از کفرشان- به دلیل تاویل- کفر (ارتداد) ملی است نه کفر ردّه (ارتداد) از شرع، با اینکه فی الجمله اظهار اسلام می‌کردند و لذا از زمر مسلمین آنان را خارج نکردند.

[۱۷] عاملی، سید جعفرمرتضی، الاسلام و مبدا المقابله بالمثل، ص۶۴.

[۱۸] نک: عسکری، سید مرتضی، معالم المدرستین، ج۲، ص۶۸.

جرم محاربان با علی (علیه‌السّلام) از جرم محاربان با رسول خدا بیشتر است؛ زیرا اینان قرآن می‌خواندند و برتری اهل فضل را می‌شناختند، ولی با وجود این، بعد از آگاهی به چنان عملی دست زدند.) و این بطلان، ظنّی باشد نه قطعی. پس مرتد خارج می‌شود؛ چون باطل بودن توجیه مرتد، قطعی است و همین‌طور خوارج … و کسی که از روی عناد مانع اجرای حقّ شرعی- که از آن خدا یا خلق است- شود نیز خارج می‌شود؛ چون توجیهی ندارد.

[۱۹] نیشابوری، نظام الدین، غرائب القرآن (با حاشی طبری)، ج۲۶، ص۸۴.

نظر نگارنده: روشن شد باغی به مسلمانی گفته می‌شود که بر ضد امام عادل بشورد، محارب باشد یا نباشد، و محارب به کسی گفته می‌شود که با امام عادل یا مسلمانان بجنگد مسلمان باشد یا کافر.

۲ – روایات

۱. و فی شرح الاخبار لصاحب الدعائم: «عن موسی بن طلحه بن عبید اللّه، و کان فیمن اسر یوم الجمل و حبس مع من حبس من الاساری بالبصره، فقال: کنت فی سجن علی (علیه‌السّلام) بالبصره، حتی سمعت المنادی ینادی: این موسی بن طلحه بن عبید اللّه؟ قال: فاسترجعت و استرجع اهل السجن و قالوا: یقتلک. فاخرجنی الیه. فلما وقفت بین یدیه، قال لی: یا موسی! قلت: لبّیک یا امیر المؤمنین! قال، قل: استغفر اللّه! قلت: استغفر اللّه و اتوب الیه، ثلاث مرّات. فقال لمن کان معی من رسله: خلّوا عنه. و قال لی: اذهب حیث شئت؛ و ما وجدت لک فی عسکرنا من سلاح، او کراع فخذه، و اتّق اللّه فیما تستقبله من امرک و اجلس فی بیتک فشکرت و انصرفت.
و کان علی (علیه‌السّلام) قد اغنم اصحابه ما اجلب به اهل البصره الی قتاله [ای اتوا به فی عسکرهم] و لم یعرض لشی‌ء و غیر ذلک لورثتهم، و خمس ما اغنمه مما اجلبوا به علیه، فجرت ایضا بذلک السنه؛

[۲۰] نوری، حسین، مستدرک الوسائل، ج۱۱، ص۵۷، ح۵.

[۲۱] بروجردی، سید حسین، جامع احادیث الشیعه (به نقل از:مستدرک الوسائل)، ج۱۳، ص۱۰۵، ح۲۲۷.

[۲۲] مغربی تمیمی، نعمان بن محمد، شرح الاخبار، ج۱، ص۳۳۱.

[۲۳] مزی، جمال الدین، تهذیب الکمال، ج۱۸، ص۴۷۶.

[۲۴] نمازی شاهرود