توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رهبر جنبش هاشمیه ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رهبر جنبش هاشمیه ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل رهبر جنبش هاشمیه ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

خداش

برای دیگر کاربردها، خداش (ابهام‌زدایی) را ببینید.

خِداش، یکی از نخستین رهبران جنبش هاشمیه در خراسان در سده دوم بود.

فهرست مندرجات

۱ – ابهام در نسب و زندگی
۲ – دلیل نامگذاری
۳ – آغاز جنبش
۴ – انحراف عقاید
۵ – واکنش عباسیان
۶ – ویژگی‌های خداش
۷ – فرجام زندگی
۸ – ماهیت جنبش
۸.۱ – نظر تاریخ‌نگاران غربی
۹ – قدرت و نفوذ در خراسان
۱۰ – اختلاف نظرات تاریخ‌نگاران
۱۰.۱ – انتساب به خرمیان
۱۰.۲ – انتساب به شیعیان
۱۰.۳ – انتساب به راوندیان
۱۰.۴ – سایر نظرات
۱۰.۴.۱ – مخالفت با عباسیان
۱۱ – فرقه خداشیه
۱۲ – فهرست منابع
۱۳ – پانویس
۱۴ – منبع

۱ – ابهام در نسب و زندگی

اطلاعات روشنی از زندگی و آغاز دعوت او در دست نیست. نام او را به اختلاف عماره یا عَمّار بن یزید، عمار بن یزداد،

[۱] احمد بن یحیی بلاذری، کتاب جُمَل من انساب الاشراف، ج۴، ص۱۵۹، چاپ سهیل زکار و ریاض زرکلی، بیروت ۱۴۱۷/ ۱۹۹۶.

[۲] طبری، تاریخ(بیروت)، ج۷، ص۵۱.

[۳] طبری، تاریخ(بیروت)، ج۷، ص۱۰۹.

[۴] ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۵، ص۱۹۶.

عمار بن بُدَیل و عمار بن زید

[۵] مطهر بن طاهر مقدسی، کتاب البدء و التاریخ، ج۶، ص۶۰، چاپ کلمان هوار، پاریس ۱۸۹۹۱۹۱۹، چاپ افست تهران ۱۹۶۲.

[۶] حسین بن محمد ثعالبی مرغنی، کتاب غرر السیر، ج۱، ص۲۵۲، چاپ سهیل زکار، بیروت ۱۴۱۷/ ۱۹۹۶.

نوشته‌اند.

۲ – دلیل نامگذاری

خداش به معنای «با ناخن پاره کردن» است

[۷] خلیل بن احمد، کتاب العین، ج۴، ص۱۶۶، ذیل «خدش»، چاپ مهدی مخزومی و ابراهیم سامرائی، قم ۱۴۰۵.

و گفته شده است که چون او به دین خدشه وارد کرد، چنین نامیده شد. به اتفاق آرای تاریخ‌نگاران،

[۸] احمد بن یحیی بلاذری، کتاب جُمَل من انساب الاشراف، ج۴، ص۱۵۹، چاپ سهیل زکار و ریاض زرکلی، بیروت ۱۴۱۷/ ۱۹۹۶.

[۹] طبری، تاریخ(بیروت)، ج۷، ص۱۰۹.

او خود این نام را اختیار کرد و حال آن‌که معنای مزبور چنین می‌رساند که دیگران این نام را به او داده‌اند.

[۱۰] غلامحسین صدیقی، جنبش‌های دینی ایرانی در قرن‌های دوم و سوم هجری، ج۱، ص۲۶۸، پانویس۳، تهران ۱۳۷۵ش.

طبری نخستین بار در رویداد‌های سال ۱۰۹ از خداش یاد کرده است.

[۱۱] طبری، تاریخ(بیروت)، ج۷، ص۵۱.

۳ – آغاز جنبش

یکی از داعیان عباسی به نام ابوالحسین کثیر بن سعد از سال ۱۰۸ تا سه سال (تا حدود ۱۱۱) در خراسان فعال بود. او تبلیغات خود را در خانه ابوالنجم عمران بن اسماعیل، یکی از داعیان عباسی، انجام می‌داد، اما چون ناآگاه بود، خداش بر او نفوذ پیدا کرد و وی را تحت تأثیر افکار خویش قرار داد. خداش را بُکیر بن ماهان در ۱۱۸ برای هدایت شیعیان عباسی به خراسان فرستاد

[۱۲] طبری، تاریخ(بیروت)، ج۷، ص۵۱.

[۱۳] طبری، تاریخ(بیروت)، ج۷، ص۱۰۹.

[۱۴] احمد بن یحیی بلاذری، کتاب جُمَل من انساب الاشراف، ج۴، ص۱۵۹، چاپ سهیل زکار و ریاض زرکلی، بیروت ۱۴۱۷/ ۱۹۹۶.

. او در مرو اقامت گزید و نام خود را به خداش تغییر داد.

[۱۵] حسین بن محمد ثعالبی مرغنی، کتاب غرر السیر، ج۱، ص۲۵۳، چاپ سهیل زکار، بیروت ۱۴۱۷/ ۱۹۹۶.

[۱۶] ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۷، ص۱۸۶، چاپ محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت ۱۴۱۲/ ۱۹۹۲.

[۱۷] ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۹، ص۳۲۰، بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۰.

[۱۸] حسین عطوان، الدعوه العباسیه: تاریخ و تطور، ج۱، ص۲۰۴، بیروت ۱۹۸۴.

مردم به دعوت او پاسخ مثبت دادند.

[۱۹] مطهر بن طاهر مقدسی، کتاب البدء و التاریخ، ج۶، ص۶۰، چاپ کلمان هوار، پاریس ۱۸۹۹۱۹۱۹، چاپ افست تهران ۱۹۶۲.

۴ – انحراف عقاید

خداش رفتاری غریب در پیش گرفت و از تعالیم ابراهیم امام، رهبر دعوت عباسی، روی گردان شد، رسوم نیاکانش را تغییر داد و به آموزش منکرات و عقاید نادرست پرداخت. طبری،

[۲۰] طبری، تاریخ (بیروت)، ج۷، ص۱۰۹.

و ابن اثیر

[۲۱] ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۵، ص۱۹۶.

نوشته‌اند که او مردم را به آیین خُرّمیه دعوت کرد. در آیین وی روزه و نماز و حج وجود ندارد. تأویل روزه، خودداری از ذکر نام امام و تأویل نماز، دعا برای امام است و حج، قصد به سوی اوست. خداش به پیروانش تأکید می‌کرد که این عقاید از تعالیم محمد بن علی (از رهبران دعوت عباسی) است.

[۲۲] ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۵، ص۱۹۶.

۵ – واکنش عباسیان

گرایش طرفداران بنی عباس به خداش خطری داخلی بود که دعوت عباسیان را تهدید می‌کرد. به همین سبب، هنگامی که محمد بن علی از دعاوی وی آگاه شد، او را لعن کرد و دستور داد تا بکیر بن ماهان، دیگر داعیان عباسی در خراسان و کوفه را از رفتار و گفتار خداش آگاه کند و بکیر را با نامه‌ای به خراسان روانه کرد. محمد بن علی در این نامه خشم و ناخشنودی خود را از خِداش و تعلیمات او و پیروانش اعلام نمود، اما پیروان بنی عباس و داعیان سخن وی را نپذیرفتند و بکیر بن ماهان نزد محمد بن علی بازگشت.

[۲۳] اخبار الدوله العباسیه و فیه اخبار العباس و ولده، ج۱، ص۲۱۲، چاپ عبدالعزیز دوری و عبدالجبار مطلبی، بیروت:دارالطلیعه للطباعه و النشر، ۱۹۷۱.

[۲۴] طبری، تاریخ (بیروت)، ج۷، ص۵۱.

[۲۵] ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۵، ص۲۱۸۲۱۹.

۶ – ویژگی‌های خداش

خداش نخستین کسی بود که هم عربها و هم موالی از او حمایت می‌کردند. در فهرست نام رهبران دعوت عباسی در خراسان در زمان حیات وی، نام مردانی از خزاعه ، تمیم ، ربیعه و دیگر قبایل و در رأس همه، سلیمان بن کثیر خزاعی به چشم می‌خورد و این سلیمان پس از مرگ خداش جانشین او شد

[۲۶] اخبار الدوله العباسیه و فیه اخبار العباس و ولده، ج۱، ص۲۱۲، چاپ عبدالعزیز دوری و عبدالجبار مطلبی، بیروت:دارالطلیعه للطباعه و النشر، ۱۹۷۱.

[۲۷] طبری، تاریخ (بیروت)، ج۷، ص۱۰۷ـ۱۰۸.

۷ – فرجام زندگی

به گفته طبری، خداش دستگیر شد و هنگامی که اسد بن عبداللّه قسری، امیر خراسان بود، به حضور وی برده شد. او با اسد به درشتی سخن گفت و به دستور اسد دست و زبانش را بریدند و چشمانش را میل کشیدند و سرانجام یحیی بن نُعَیم شیبانی، والی آمل، وی را کشت.

[۲۸] طبری، ج۷، ج۷، ص۱۰۵، ص۱۰۹، طبری، تاریخ (بیروت).

[۲۹] ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ج۷، ص۱۸۶، چاپ محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت ۱۴۱۲/ ۱۹۹۲.

[۳۰] ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۵، ص۱۹۷.

برخی گزارش‌ها حاکی از آن است که جسد خداش را به دروازه کابل آویختند.

[۳۱] مسائل الامامه و هو الکتاب الاول من کتاب فیه اصول النحل التی اختلف فیها اهل الصلاه، منسوب به ناشئ اکبر، ج۱، ص۳۴ـ۳۵، چاپ یوزف فان اس، بیروت: دارالنشر فرانتس شتاینر، ۱۹۷۱.

طبری

[۳۲] طبری، تاریخ (بیروت)، ج۷، ص۱۰۹.

سال وقوع این رویداد را ۱۱۸، در دوره دوم حکومت اسد بن عبداللّه بر خراسان، ذکر کرده است.

۸ – ماهیت جنبش

درباره ماهیت دعوت خداش اظهارنظرهای گوناگونی شده است. بعضی از نویسندگان معاصر، این گفته طبری و ابن اثیر را که دعوت خداش در واقع خواندن مردم به آیین خرّمیه بوده است، چنین تلقی کرده‌اند که او در لفافه دعوت عباسی به تبلیغ افکار مزدکیان مبنی بر برابری اجتماعی پرداخته است. هیچ مأخذ بی طرفی دالّ بر این‌که خداش خرّمی بوده است، وجود ندارد.

۸.۱ – نظر تاریخ‌نگاران غربی

ولهاوزن و کاهن تمایل دارند آن دسته از روایات عباسی را بپذیرند که به خداش اندیشه خرّمی و حتی عقاید اجتماعی مزدک را نسبت داده‌اند. به عقیده ولهاوزن، نه خداش و نه جنبش عباسی در پذیرفتن گروندگان به آرمانشان سختگیر نبودند. آنان حتی ملحدان را می‌پذیرفتند و تنها پس از دستیابی به اهدافشان، برای رهایی از چنین پیروانی گام برمی‌داشتند. او افزوده است محمد بن علی، خداش را به نه دلایل اعتقادی، بلکه به انگیزه‌های سیاسی و مصلحتی طرد کرد.
کلود کاهن اطلاعات منابع موجود را همانگونه که هستند می‌پذیرد و احتمال این‌که خداش واقعآ از اصول اسلام منحرف شده باشد را رد نمی‌کند. پرسش اصلی کاهن این است که چرا خداش سخنان محمد بن علی را، مبنی بر این‌که فقط از قرآن پیروی کنید، نپذیرفت. به گفته او، با در دست داشتن اسناد فعلی اطمینان یافتن از این‌که آیا خداش، از نظر ظاهری، فرستاده عباسی بوده است یا خیر دشوار است. حتی اگر این چنین باشد، عباسیان لزومآ با هر چه او می‌گفت یا انجام می‌داد، موافق نبوده‌اند. برنارد لوئیس این نظر را نیز پذیرفته است که خداش در واقع عقایدی را اشاعه داد و با این کار، مخالفت پیروان میانه روی بنی عباس را برانگیخت که محمد بن علی خواهان پیوند نزدیک با آنان بود.

[۳۳] دانشنامه جهان اسلام، چاپ دوم، ج۱، ص۱۵، ذیل