توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روایات ناهیه از عزاداری ۶۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روایات ناهیه از عزاداری ۶۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روایات ناهیه از عزاداری ۶۷ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل روایات ناهیه از عزاداری ۶۷ اسلاید در PowerPoint

عزاداری، به عنوان یک نوع سوگواری در غم از دست دادن عزیزان و نزدیکان یک شخص به‌شمار می‌رود. لکن این موضوع در خصوص از دست دادن نعمت وجود انبیاء و اولیاء الهی بویژه اهل بیت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) یکی از موضوعات مهمی است که پیروان مکتب و آیین اهل بیت (علیهم‌السّلام) در سالروز شهادت یا وفات آن بزرگواران، جهت گرامی‌ و زنده نگه داشتن سیره‌ی آن بزرگواران، اقدام به برپایی مجالس سوگواری و عزاداری می‌کنند. در این بین عده‌ای از مخالفین مکتب اهل بیت (علیهم‌السّلام) با استناد به برخی از روایات، قصد دارند اینگونه جلوه دهند که بزرگان دین، حتی اهل بیت (علیهم‌السّلام) با عزاداری و مصادیق عزاداری مخالف هستند. حال آنکه در مقابل این روایات که به ظاهر مخالف مصادیق عزاداری هستند، روایات متعددی هم وجود دارد که بر عزاداری بزرگان دین اسلام و همچنین دستور ایشان در جهت اقامه عزاداری دلالت می‌کند. بنابراین در مورد عزاداری و مصادیق آن، دو گونه روایات متعارض وارد شده است که به مقتضای قواعد موجود در باب تعارض ادله، باید بین آن دو نوع روایت، جمع نمود. بهترین راه جمع بین این روایات متعارض، این است که بگوییم انجام عزاداری فی نفسه، جایز است و هیچ اشکالی ندارد، ولی اگر مصادیق عزاداری با فعل حرامی (مثل دروغگویی در نوحه‌سرایی) همراه شود و یا به فعل حرام دیگری (نظیر وارد ساختن ضرر قابل توجه به جسم) منتهی شود، مسلما حرام خواهد بود.
این نکته را نیز باید افزود که اقامه عزاداری برای بزرگان دین، از آنجایی که منجر به احیاء سیره زندگانی ایشان می‌شود، رابطه مستقیمی با کاهش محسوس جرم و جنایت و همچنین انتشار فضایل اخلاقی در جامعه دارد که از این باب هم اگر به عزاداری نظر بیاندازیم، از باب مقدمه مستحب (انتشار فضایل و دفع رذایل)، عملی مستحب شمرده خواهد شد.

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه
۲ – بیان شبهه
۳ – نقد و بررسی روایات نهی از عزاداری
۳.۱ – جواز و مشروعیت نوحه‌سرایی
۳.۲ – نوحه‌سرایی امام صادق
۳.۳ – نوحه‌سرایی حضرت فاطمه
۳.۴ – نوحه‌سرایی در شهادت حضرت حمزه
۳.۵ – جواز نوحه سرایی در منابع اهل سنت
۴ – جواز و مشروعیت واویلا کردن
۴.۱ – واویلا کردن در سیره حضرت فاطمه
۴.۲ – وجه جمع روایات متعارض
۵ – جواز و مشروعیت به سر و صورت زدن
۶ – حکم بی‌صبری در مصیبت
۷ – نتیجه
۸ – فهرست منابع
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

۱ – مقدمه

عزاداری و گریه بر مصائب اهل بیت (علیهم‌السّلام) از جمله دلایل مهم حیات مکتب نورانی آن حضرات می‌باشد. بدین معنا که محافل اشک بر مظلومیت ایشان، موجب یادآوری سیره زندگانی معنوی حضرات اهل بیت (علیهم‌السّلام) شده و نقش اساسی در جهت پیشبرد اهداف والای آن حضرات دارد. از همین روی مخالفین ترویج مکتب ائمه اطهار (علیهم‌السّلام) در گذر تاریخ، از هیچ تلاشی برای مقابله با این عزاداری‌ها و محافل ذکر اهل بیت (علیهم‌السّلام)، دریغ نکرده و همه ساله شبهاتی را در حوزه عزاداری بر امامان معصوم (علیهم‌السّلام)، مخصوصا عزای بر سید و سالار شهیدان حضرت امام حسین (علیه‌السّلام) مطرح می‌کنند. امسال نیز بازار طرح شبهات عزاداری مثل گذشته داغ بود و عده‌ای مغرض، شبهاتی را در فضای مجازی منتشر می‌کردند. یکی از دوستان، متنی که مشتمل بر چند شبهه و یا به تعبیری صحیح تر چند روایت که منع از عزاداری می‌کرد، برای نگارنده، ارسال نموده و تقاضا کردند که به این شبهات پاسخ داده شود. برهمین اساس در نوشتار پیش رو، این شبهات مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

۲ – بیان شبهه

شبهه کننده با بیان چند روایت که ظاهرا در نهی عزاداری صادر شده‌اند، درصدد این است که اثبات کند طریقه و روش اهل بیت (علیهم‌السّلام) مخالفت با عزاداری بوده است. او در همین راستا به چهار روایت استناد کرده است:
شیعه‌ی کی هستی؟ اگر شیعه‌ی رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) هستی؟
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) هنگام وفات، به حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) فرمودند: «ای فاطمه! وقتی من وفات کردم، بر سر و صورت خود نزن، واویلا و نوحه‌سرائی نکن و نوحه‌گران رادعوت نکن»

[۱] مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۲۲، ص۴۵۸.

اگر شیعه‌ی حسین و زینب (علیهماالسلام) هستی:
امام حسین (علیه‌السّلام) به خواهرش حضرت زینب (سلام الله‌علیها) فرمود: ‌«ای خواهر! من تو را سوگند می‌دهم و تو به سوگند من وفادار باش که اگر کشته شدم به خاطر من، گریبان چاک مکن، چهره را مخراش، و درمرگ من واویلا مگو»

[۲] شیخ مفید، محمد بن محمد الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج‌۲، ص۹۴.

اگر از مذهب جعفری هستی:
از امام صادق (علیه‌السّلام) نقل شده که فرمودند: مصیبت به سوی بند مومن می‌آید و او {بنده مومن} درمقابل آن مصیبت، صبر می‌کند. مصیبت به سوی کافر هم می‌آید اما او {کافر} جزع (بی صبری) می‌کند. عَنْ اَبِی عَبْدِ اللَّهِ (عَلَیْهِ السَّلَامُ)، قَالَ: «اِنَّ الصَّبْرَ وَ الْبَلَاءَ یَسْتَبِقَانِ‌ اِلَی الْمُؤْمِنِ، فَیَاْتِیهِ الْبَلَاءُ وَ هُوَ صَبُورٌ وَ اِنَّ الْجَزَعَ‌ وَ الْبَلَاءَ یَسْتَبِقَانِ اِلَی الْکَافِرِ، فَیَاْتِیهِ الْبَلَاءُ وَ هُوَ جَزُوع

[۳] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج‌۲.ص۲۲۳-۲۲۴.

درمورد معنی “جَزَع” از امام جعفر صادق (علیه‌السّلام) سؤال شد، ایشان فرمودند: شدیدترین نوع جزع این است که با صدای بلند واویلا کرده و بر سر و صورت بزند و موی سر را بِکَنَد. هرکس مجالس ماتم برپا کند، وی صبر را ترک کرده است.

[۴] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج‌۳، ص۲۲۲.

۳ – نقد و بررسی روایات نهی از عزاداری

در پاورپوینت کامل روایات ناهیه از عزاداری ۶۷ اسلاید در PowerPoint، چند مسئله مورد نهی واقع شده است که به بیان آن پرداخته می‌شود.

۳.۱ – جواز و مشروعیت نوحه‌سرایی

عجیب است که شبهه کنندگان تنها روایات ناهی از نوحه‌خوانی را می‌بینند و حاضر نیستند چشمان خود را در برابر روایات فراوانی که بر مشروعیت نوحه‌خوانی وارد شده است باز کنند! از همین روی باید این نکته را یادآور شد که در مصادر فریقین، روایات فراوانی بر مشروعیت نیاحه (نوحه‌خوانی) وارد شده است که در ادامه به برخی از این روایات اشاره می‌شود:
«محَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بِاِسْنَادِهِ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعِیدٍ عَنِ النَّضْرِ عَنِ الْحَلَبِیِّ عَنْ اَیُّوبَ بْنِ الْحُرِّ عَنْ اَبِی بَصِیرٍ قَالَ: قَالَ اَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه‌السّلام) ‌ لَا بَاْسَ‌ بِاَجْرِ النَّائِحَهِ الَّتِی تَنُوحُ عَلَی الْمَیِّت.»؛

[۵] شیخ حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۱۷، ص۱۲۷.

امام صادق (علیه‌السّلام) فرمودند: اجری که نوحه سرا در عمل نوحه خوانیش بر میت، بدست می‌آورد، بی‌اشکال (حلال) است.
طبق این روایت، نوحه‌خوانی امری جایز می‌باشد. چراکه اگر نیاحه امری حرام باشد یقینا مزد گرفتن در مقابل انجام دادن آن نیز باید حرام باشد. حال آنکه امام صادق (علیه‌السّلام) در این حدیث، مزدی که توسط نوحه‌سرا اخذ می‌شود را درآمدی حلال و بی‌اشکال تلقی فرموده‌اند.

۳.۲ – نوحه‌سرایی امام صادق

در روایتی آمده است، دختری از امام صادق (علیه‌السّلام) از دنیا رفت، آن‌ حضرت بر او یک سال نوحه اقامه نمود. سپس فرزند دیگری فوت کرد و بر او نیز تا یک سال نوحه اقامه کرد. سپس فرزندش اسماعیل از دنیا رفت، پس حضرت بر او جزع شدیدی نمود. راوی می‌گوید: به حضرت گفته شد: آیا در خانه شما نوحه‌سرایی می‌شود؟! فرمود: هنگامی که حمزه (علیه‌السّلام) به شهادت رسید (و بر شهدای احد اقامه نوحه و عزا شد) رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: اما برای حمزه گریه کننده‌ای نیست.

[۶] شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۷۳.

در این روایت نیز به وضوح دیده می‌شود که امام صادق (علیه‌السّلام) در مصیبت از دست رفتن فرزندانشان اقامه نوحه فرموده‌اند. بنابراین روایت، نیاحه، امری جایز و مشروع است چراکه امام صادق (علیه‌السّلام) به اقامه این عمل پرداخته‌اند.

۳.۳ – نوحه‌سرایی حضرت فاطمه

شهید ثانی (رحمه‌الله‌علیه) از علمای مطرح شیعه نیز روایتی نقل می‌کند که حضرت فاطمه(سلام‌الله‌علیها) در مصیبت رحلت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، به نوحه سرایی پرداخته‌اند.

[۷] شهید ثانی، مسکن الفواد عند فقد الاحبه و الاولاد، ص۱۰۳.

شیخ حرعاملی (رحمه‌الله‌علیه) و علامه مجلسی (رحمه‌الله‌علیه) نیز این روایت را به نقل از شهید ثانی در کتب خود نقل نموده‌اند.

[۸] حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۲، ص۸۹۲

[۹] مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۷۹، ص۸۴.

۳.۴ – نوحه‌سرایی در شهادت حضرت حمزه

۴: «و روی محمد بن عقیل، عن جابر قال: لما سمع النبی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ما فعل بحمزه شهق، فلما رای ما فعل به صعق. و لما عاد النبی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) الی المدینه سمع النوح علی قتلی الانصار، قال: ” لکن حمزه لا بواکی له “. فسمع الانصار فامروا نساءهم ان یندبن حمزه قبل قتلاهم، ففعلن ذلک.»

[۱۰] ابن اثیر، اسدالغابه، ج۲، ص۴۸.

در این حدیث به وضوح مشاهده می‌شود که وقتی حضرت حمزه (علیه‌السلام) به شهادت رسیدند، رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) هنگامی که به مدینه برگشتند و صدای نوحه بر کشته شدگان انصار را شنیدند، فرمودند: اما عمویم حمزه، گریه کنی ندارد. انصار که این کلام حضرت را شنیدند به زنان خود امر کردند که قبل از نوحه بر کشته شدگان منسوب به خود، بر حمزه ندبه کنند و این امر سبب شد که زنان نیز چنین کردند.

۳.۵ – جواز نوحه سرایی در منابع اهل سنت

علاوه بر روایات فوق که تنها بخش کوچکی از ادله فراوان دال بر تجویز نیاحه می‌باشد، ادله دیگری نیز در کتب اهل سنت موجود است که دلالت بر اقامه نوحه بر اموات توسط مسلمین نقاط مختلف می‌کند: نظیر تصریح‌ ام سلمه بر نوحه‌خوانی و گریه کردن جنیان بر امام حسین علیه السلام،«عَنْ عَمَّارٍ قَالَ: سَمِعْتُ اُمَّ سَلَمَهَ قَالَتْ: سَمِعْتُ الْجِنَّ یَبْکِینَ عَلَی حُسَیْنٍ قَالَ: وَقَالَتْ اُمُّ سَلَمَهَ سَمِعْتُ الْجِنَّ تَنُوحُ عَلَی الْحُسَیْنِ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ».

[۱۱] احمد بن حنبل، فضائل الصحابه، ج۲، ص۷۷۶.

اقامه نوحه زنان بنی‌هاشم بمدت یک ماه پس از شهادت امام حسن مجتبی (علیه‌السّلام) که حاکم نیشابوری به آن تصریح می‌کند،

[۱۲] حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحی