توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رابطه عصمت و غلو ۸۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رابطه عصمت و غلو ۸۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل رابطه عصمت و غلو ۸۱ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل رابطه عصمت و غلو ۸۱ اسلاید در PowerPoint

وهابیت بر این باور است که قول به عصمت اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) غلو در حق ایشان بوده و بر این اساس عالمان وهابی در آثار خود، شیعیان را مذمت و مورد نکوهش قرار داده‌اند. در حالی‌که شیعیان برای اثبات عصمت ائمه اهل‌بیت (علیهم‌السّلام)، ادله فراوانی از آیات و روایات، اقامه کرده‌اند. آیه تطهیر و حدیث ثقلین از جمله این ادله هستند. در نتیجه امکان اثبات عصمت آن حضرات از طریق ادله عقلی و نقلی، اتهام غلو به شیعه نادرست خواهد بود.

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه
۲ – دیدگاه علمای وهابیت
۲.۱ – بن باز
۲.۲ – بن عثیمین
۲.۳ – صالح بن فوزان
۲.۴ – بن جبرین
۳ – مفهوم‌شناسی غلو
۴ – ادله عصمت اهل‌بیت
۴.۱ – عقلی
۴.۲ – نقلی
۴.۲.۱ – آیه تطهیر
۴.۲.۱.۱ – مراد از اهل‌بیت
۴.۲.۲ – روایت ثقلین
۴.۲.۲.۱ – مراد از عترتی
۴.۳ – روایات دیگر
۵ – نتیجه‌گیری
۶ – فهرست منابع
۷ – پانویس
۸ – منبع

۱ – مقدمه

در آیات و روایات متعدد، شؤون و مناقب فراوانی برای امامان اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) ذکر شده است. عصمت یکی از این شؤون به حساب می‌آید که با ادله قرآنی و روایی فراوان، برای آن حضرات قابل اثبات است. از همین روی، شیعیان با استناد به این ادله معتقدند که ائمه اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) از مقام عصمت برخوردار بوده و معصوم هستند. در مقابل، وهابیت صریحا با عصمت حضرات آل‌البیت (علیهم‌السّلام) مخالفت نموده و آن را نوعی غلو و زیاده‌روی معرفی می‌کنند.
نوشتار پیش‌رو، ابتدا به تبیین برخی از اظهار نظرات علمای وهابی راجع به مسأله عصمت ائمه اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) پرداخته و سپس آراء آنان را مورد نقد و بررسی قرار داده است.

۲ – دیدگاه علمای وهابیت

علمای وهابی، مخالف عصمت ائمه اهل بیت (علیهم‌السّلام) هستند و در آثار خود، این مخالفت را علنی کرده‌اند. ماجرا آنجا جالب‌تر می‌شود که آنان، قول به عصمت ائمه اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) را نوعی غلو در حق آن حضرات معرفی کرده‌اند. در ادامه به دیدگاه برخی از شاخص‌ترین عالمان وهابی در این باره اشاره می‌شود.

۲.۱ – بن باز

بن باز از علمای نام آشنای وهابیت، در پاسخ به سوال کننده‌ای که راجع به معامله با شیعیان سوالی پرسیده بود، می‌نویسد: آنان (شیعیان) را نصیحت کن و به سمت خیر متوجه گردان؛ محبت امیرالمومنین علی (علیه‌السّلام) واجب است ولی کسی حق ندارد در مورد او غلوی کند و بگوید که او دارای علم غیب بوده و یا معصوم است. «تنصحهم و توجههم الی الخیر، و تعلمهم ان الرفض لا یجوز، و ان الواجب محبه علی و الترضی عنه، لکن من دون غلو، لا یقال: انه یعلم الغیب و لا انه معصوم.»

[۱] بن باز، مجموع فتاوی، ج۲۸، ص۲۶۵.

۲.۲ – بن عثیمین

بن عثیمین نیز در تبیین تقابل ناصبی‌ها با شیعیان می‌نویسد: اهل سنت و الجماعه از نواصب تبری جسته‌اند. منش و روش نواصب دقیقا عکس روافض و شیعیانی است که در مورد آل‌البیت (علیهم‌السّلام) خود دچار غلو شده‌اند و برای ایشان عصمت و ولایت قائل شده‌اند. «یتبرا اهل السنه والجماعه من طریقه النواصب. وهؤلاء علی عکس الروافض، الذین یغلون فی آل البیت حتی یخرجوهم عن طور البشریه الی طور العصمه والولایه.»

[۲] بن عثیمین، مجموع فتاوی و رسائل، ج۸، ص۶۱۶.

۲.۳ – صالح بن فوزان

صالح بن فوزان در کتاب العقیده می‌نویسد: اهل سنت و جماعت از طریقه روافضی که در مورد بعضی از اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) غلو می‌کنند و برای ایشان مدعی عصمت می‌شوند، تبری می‌جوید. «و یتبرا اهل السنه والجماعه من طریقه الروافض الذین یغلون فی بعض اهل البیت ویَدَّعون لهم العصمه.»

[۳] صالح بن فوزان الفوزان، العقیده، ج۱۹، ص۱۰۰.

۲.۴ – بن جبرین

بن جبرین نیز در شرحی که بر عقیده طحاویه نگاشته است با بیان این مسأله که برخی از مردم دچار غلو شده‌اند می‌نویسد: برخی از افراد در غلو واقع شده‌اند نظیر رافضه و شیعیان؛ آنان در مورد اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) دچار غلو شده و حتی بر این باورند که آن حضرات معصوم هستند. «و وقع الغلو فی بعض الاشخاص کالرافضه حیث غلوا فی اهل البیت، حتی اعتقدوا فیهم العصمه.»

[۴] بن جبرین، شرح العقیده الطحاویه، ج۷، ص۸.

با این تفاصیل به خوبی مشخص می‌شود که علمای وهابی مسلک بر این باورند که اعتقاد به عصمت اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) نوعی از غلو به حساب می‌آید. در ادامه ضمن تبیین معنای غلو، همچنین این ادعای وهابیت مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

۳ – مفهوم‌شناسی غلو

غلو در لغت به معنی تجاوز از حد است.

[۵] راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۱۳.

همچنین به زیاده‌روی در جاه و مقام نیز غلو گفته می‌شود.

[۶] راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۱۳.

و در اصطلاح به معنی این است که در مورد شخصی از حد واقعی‌اش تجاوز کنیم و در مقام او دچار افراط شویم.

[۷] پایگاه اطلاع‌رسانی راسخون، بررسی منابع لغوی و اصلاحی غلوّ.

بنابراین اگر در مورد شخصی از حد واقعیش خارج نشویم و همان‌طور که لیاقتش را دارد سخن بگوییم، در حقیقت دچار غلو نشده‌ایم. ولی اگر فردی را از مقامات بشری خارج کنیم و مثلا برای او ربوبیت و الوهیت قائل باشیم، دچار غلو شده‌ایم.
واژه غلو و مشتقاتش در قرآن کریم ۴ مرتبه وارد شده است که تنها در ۲ مورد آن به معنی زیاده‌روی در دین است:
۱: «یَا اَهْلَ الْکِتَابِ لاَ تَغْلُواْ فِی دِینِکُمْ وَ لاَتَقُولُواْ عَلَی اللّهِ اِلاَّ الْحَقِّ اِنَّمَا الْمَسِیحُ عِیسَی ابْنُ مَرْیَمَ رَسُولُ اللّهِ وَ کَلِمَتُهُ اَلْقَاهَا اِلَی مَرْیَمَ وَ رُوحٌ مِّنْهُ فَآمِنُواْ بِاللّهِ وَ رُسُلِهِ وَ لاَ تَقُولُواْ ثَلاَثَهٌ انتَهُواْ خَیْرًا لَّکُمْ؛

[۸] نساء/سوره۴، آیه۱۷۱.

‌ای اهل کتاب! در دین خود، غلوّ (و زیاده‌روی) نکنید! و درباره خدا، غیر از حق نگویید! مسیح عیسی بن مریم فقط فرستاده خدا، و کلمه (و مخلوق) اوست، که او را به مریم القا نمود؛ و روحی (شایسته) از طرف او بود. بنابراین، به خدا و پیامبران او، ایمان بیاورید! و نگویید: « (خداوند) سه‌گانه است!» (از این سخن) خودداری کنید که برای شما بهتر است!
۲: «قُلْ یَا اَهْلَ الْکِتَابِ لاَ تَغْلُواْ فِی دِینِکُمْ غَیْرَ الْحَقِّ وَلاَ تَتَّبِعُواْ اَهْوَاء قَوْمٍ قَدْ ضَلُّواْ مِن قَبْلُ وَاَضَلُّواْ کَثِیرًا وَضَلُّواْ عَن سَوَاء السَّبِیلِ؛

[۹] مائده/سوره۵، آیه۷۷.

بگو: ای اهل کتاب! در دین خود، غلوّ (و زیاده‌روی) نکنید! و غیر از حق نگویید! و از هوس‌های جمعیّتی که پیشتر گمراه شدند و دیگران را گمراه کردند و از راه راست منحرف گشتند، پیروی ننمایید!
حال سوالی که اینجا مطرح می‌شود این است که آیا عقیده به عصمت ائمه اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) در واقع تجاوز از حدود ایشان بوده و غلو به‌ حساب می‌آید؟ در ادامه به این سوال پاسخ داده خواهد شد.

۴ – ادله عصمت اهل‌بیت

شیعیان بر این باورند که ائمه اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) معصوم از هرگونه اشتباه و خطایی هستند. ادله عقلی و نقلی فراوانی مستمسک شیعیان در جهت اثبات این مدعاست. در ادامه به برخی از این ادله اشاره می‌شود.

۴.۱ – عقلی

انبیاء الهی (علیهم‌السّلام)، هدایت‌گر مردم به سمت دین و همچنین حافظ شریعت هستند. پس از حضرات انبیاء (علیهم‌السّلام) نیز به موجب جریانی نظیر واقعه غدیرخم و حدیث ثقلین هدایت‌گری جامعه اسلامی بر عهده اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) بوده است. حال اگر آن حضرات خودشان در عمل به دستورات دینی بلغزند و دچار لغزش‌های علمی و عملی شوند، مطمئنا مردم به آنان اعتماد نخواهند کرد و هدف از بعثت انبیاء و ائمه اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) نقض خواهد شد. بنابراین لازم است که ایشان از مقام عصمت برخوردار باشند.

۴.۲ – نقلی

آیات و روایات متعددی بر عصمت ائمه اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) دلالت می‌کند. نظیر:

۴.۲.۱ – آیه تطهیر

آیه تطهیر: «اِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ اَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا؛

[۱۰] احزاب/سوره۳۳، آیه۳۳.

خداوند فقط می‌خواهد پلیدی و گناه را از شما اهل بیت دور کند و کاملاً شما را پاک سازد.» باید معنای ۲ واژه رجس و (اهل بیت) را در این آیه تبیین کرد.
مفسرین معتقدند که واژه “رجس” در این آیه ممکن است به یکی از این ۶ معنا باشد:
۱: طاعت شیطان؛

[۱۱] طبری، محمد بن جریر، جامع البیان، ج۱۸، ص۶۱۸.

۲: شرک؛

[۱۲] طبری، محمد بن جریر، جامع البیان، ج۱۸، ص۶۱۸.

۳: اثم؛

[۱۳] ماوردی، علی بن محمد، النکت و العیون، ج۴، ص۴۰۰

[۱۴] تیمی، یحیی بن سلام، تفسیر یحیی بن سلام تیمی، ج۲، ص۷۱۷.

۴: معاصی؛

[۱۵] ماوردی، علی بن محمد، النکت و العیون، ج۴، ص۴۰۱.

۵: شک؛

[۱۶] حسین بن حکم، تفسیر الحبری، ص۳۰۷.

[۱۷] ثعلبی، احمد بن محمد، الکشف و البیان، ج۸، ص۳۵.

۶: اقذار (ناپاکی‌ها)؛

[۱۸] ماوردی، علی بن محمد، النکت و العیون، ج۴، ص۴۰۱.

با توجه به اینکه تمامی این معانی به بدی‌ها برمی گردد و با عنایت به این مسأله که عصمت به معنی این است که خدا شخص معصوم را از ارتکاب بدی‌ها و اعمال شر حفظ می‌کند

[۱۹] ابن فارس، احمد، معجم مقاییس اللغه، ج۴، ص۳۳۱.

[۲۰] فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، ج۱، ص۳۱۳.

بنابراین از آنجایی که “ال” جنس وارد شده بر کلمه “رجس”، معنای عمومیت می‌دهد، پس تطهیر اهل‌بیت از رجس در آیه ۳۳ سوره احزاب، شامل طهارت ظاهری و باطنی می‌شود. به این معنا که آن حضرات از انواع پلیدی‌های ظاهری و باطنی در امان هستند.
یادآوری این نکته نیز مفید است که در این آیه شریفه، اراده به خدای متعال نسبت داده شده است (یرید الله) که همین امر، دلیلی است که اثبات می‌کند مراد از این اراده، اراده تکوینی است. بنابراین از آنجایی که اگر اراده خدا به چیزی تعلق بگیرد، وجود آن حتمی و تخلف‌ناپذیر خواهد بود، پس تطهیر حضرات اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) از انواع پلیدی‌ها، امری قطعی و تخلف‌ناپذیر است.

۴.۲.۱.۱ – مراد از اهل‌بیت

بسیاری از مفسرین فریقین در ذیل این آیه روایاتی را بیان کرده‌اند که در این روایات بخوبی تصریح شده است مراد از عبارت”اهل‌البیت” در این آیه، عبارتند از: پیامبراکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، امیرالمومنین، حضرت فاطمه، امام حسن و امام حسین (علیهم‌السّلام)؛ طبری،

[۲۱] طبری، محمد بن جریر، جامع البیان، ج۲۰، ص۶.

ابن ابی حاتم،

[۲۲] ابن ابی حاتم، تفسیر القرآن العظیم، ج۹، ص۳۴۲.

سیوطی

[۲۳] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی بکر، الدر المنثور، ج۶، ص۶۰۴.

از جمله این مفسرین هستند. البته در بعضی از تفاسیر اهل سنت روایاتی بیان شده است که مراد از اهل‌بیت، زنان پیامبراکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) هستند. ولیکن باید دانست قول جمهور مفسرین این است که مراد از “اهل‌البیت” در این آیه، پیامبراکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، حضرت امیرالمومنین، حضرت فاطمه زهرا، امام حسن و امام حسین (علیهم‌السّلام) هستند چنانکه ابن عطیه‌ اندلسی – مفسر مشهور مالکی مذهب-، این قول را به جمهور نسبت داده است.

[۲۴] اندلسی، ابن عطیه، المحرر الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز، ج۴، ص۳۸۴.

فارغ از دیدگاه مفسرین، وقتی به روایات فریقین نظری می‌اندازیم، مشاهده می‌کنیم که پیامبراکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، این آیه را در هنگام ملاقات حضرت زهرا، امیرالمومنین، امام حسن و امام حسین (علیهم‌السّلام) تلاوت می‌فرموده‌اند که این امر به‌خوبی دلالت می‌کند آن حضرات، مراد اهل‌بیت در این آیه هستند.
چنان‌که در صحیح مسلم چنین روایتی به نقل از عایشه وارد شده است. «قَالَتْ عَائِشَهُ: خَرَجَ النَّبِیُّ صَلَّی‌اللهُ‌عَلَیْهِ‌وَسَلَّمَ غَدَاهً وَ عَلَیْهِ مِرْطٌ مُرَحَّلٌ، مِنْ شَعْرٍ اَسْوَدَ، فَجَاءَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ فَاَدْخَلَهُ، ثُمَّ جَاءَ الْحُسَیْنُ فَدَخَلَ مَعَهُ، ثُمَّ جَاءَتْ فَاطِمَهُ فَاَدْخَلَهَا، ثُمَّ جَاءَ عَلِیٌّ فَاَدْخَلَهُ، ثُمَّ قَالَ: اِنَّمَا یُرِیدُ اللهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ اَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا»

[۲۵] احزاب/سوره۳۳، آیه۳۳.

[۲۶] نیشابوری، مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، ج۴، ص۱۸۸۳.

همچنین در سنن ترمذی آمده است که پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، به مدت ۶ ماه، هنگامی‌که برای اقامه نماز صبح از درب منزل حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) گذر می‌کردند، این‌گونه اهل آن بیت مکرم را مورد خطاب قرار می‌دادند: «الصَّلاَهَ یَا اَهْلَ البَیْتِ» سپس آیه تطهیر «اِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُ