توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حبس مولی خودداری کننده از رجوع یا طلاق ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حبس مولی خودداری کننده از رجوع یا طلاق ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل حبس مولی خودداری کننده از رجوع یا طلاق ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

حبس مولی امتناع کننده از رجوع یا طلاق

حبس مولی امتناع کننده از رجوع یا طلاق از مباحث فقهی و حقوقی مربوط به حقوق زندانی و درباره حکم زندانی‌کردن مولی به خاطر امتناع کردن از رجوع یا طلاق بحث می‌کند.
روایات درباره «مولی» که از رجوع یا طلاق امتناع می‌ورزد به مرز «استفاضه» رسیده و در میان فقهای شیعه مخالفی وجود ندارد، چنان که در ریاض المسائل و جواهر الکلام به آن تصریح شده است. اما در میان عامّه یکی از اقوال، حبس است؛ چنان که در ترمذی در سنن و شافعی به آن اشاره کرده است.

فهرست مندرجات

۱ – معنای ایلاء
۲ – روایات
۳ – آرای فقیهان شیعه
۳.۱ – فقهای پیشین
۳.۲ – فقهای معاصر
۴ – آرای دیگر مذاهب
۵ – پانویس
۶ – منبع

۱ – معنای ایلاء

علّامه مجلسی گفته است: ایلاء از نظر لغت، یعنی سوگند و از نظر شرع، یعنی زوج دائم سوگند بخورد زوج مدخول بهای خود را برای همیشه یا در مدت بیش از چهار ماه، وطی در قبل نکند تا اینکه[از این راه] به او آزار رساند. در جاهلیت، ایلاء همانند ظهار یک نوع طلاق بوده است که شرع حکم آن را تغییر داد و برای آن احکام خاصّی وضع کرد که اگر دارای آن شرایط بود[ایلاء محسوب می‌شود] و اگر شرایط را دارا نبود، قسم به حساب می‌آید و آن چه در قسم معتبر است در آن هم اعتبار دارد و یا حکم قسم در مورد آن اجرا می‌شود.

[۱] مجلسی، محمدباقر، مرآه العقول، ج۲۱، ص۲۲۰.

لِلَّذِینَ یُؤْلُونَ مِنْ نِسائِهِمْ تَرَبُّصُ اَرْبَعَهِ اَشْهُرٍ، فَاِنْ فاؤُ فَاِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ• وَ اِنْ عَزَمُوا الطَّلاقَ فَاِنَّ اللّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ؛

[۲] بقره/سوره۲، آیه۲۲۶-۲۲۷.

برای کسانی که به ترک همخوابگی با زنان خود، سوگند می‌خورند[ایلاء]، چهار ماه انتظار[و مهلت] است، پس اگر [به آشتی] بازآمدند، خداوند آمرزنده و مهربان است و اگر آهنگ طلاق کردند، در حقیقت خدا شنوای داناست.

۲ – روایات

۱. الحسین بن محمد، عن معلی بن محمد، عن الحسن بن علی، عن حمّاد بن عثمان عن ابی عبد اللّه (علیه‌السّلام) قال فی المؤلی «اذا ابی ان یطلق قال: کان امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) یجعل له حظیره من قصب و یحبسه فیها و یمنعه من الطعام و الشراب حتی یطلّق؛

[۳] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۶، ص۱۳۳، ح۱۰.

[۴] حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه (به نقل از:کافی)، ج۱۵، ص۵۴۵، ح۱.

حمّاد بن عثمان از امام صادق (علیه‌السلام) در مورد «مولی» که از طلاق دادن امتناع ورزد روایت کرد که فرمود: امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) او را در اتاقکی از نی زندانی می‌کرد و مانع خوردن و آشامیدن وی می‌گشت تا طلاق دهد.»
شیخ طوسی این روایت را در تهذیب الاحکام

[۵] طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، ج۸، ص۶، ح۱۳.

و استبصار

[۶] طوسی، محمد بن حسن، الاستبصار، ج۳، ص۲۵۷، ح۱.

از کافی نقل کرده است.
۲. الحسین بن محمد، عن حمدان القلانسی، عن اسحاق بن بنان، عن ابن بقاح، عن غیاث بن ابراهیم، عن ابی عبداللّه (علیه‌السّلام) قال: «کان امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) اذا ابی المؤلی ان یطلّق جعل له حظیره من قصب و اعطاه ربع قوته حتی یطلق؛

[۷] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۶، ص۱۳۳، ح۱۳.

[۸] حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه (به نقل از:کافی)، ج۱۵، ص۵۴۵، ح۳.

غیاث بن ابراهیم از امام صادق (علیه‌السلام) روایت کرده که فرمود: امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) هنگامی که «مولی» از طلاق دادن امتناع می‌ورزید او را در اتاقکی از نی قرار می‌داد و به‌ انداز یک چهارم غذا به وی می‌داد تا طلاق دهد.
۳. روی عن امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) «انّه بنی حظیره من قصب و جعل فیها رجل[رجلا- فی وسائل الشیعه] آلی من امراته بعد اربعه اشهر و قال له: اما ترجع الی المناکحه او ان تطلّق و الّا احرقت علیک الحظیره؛( در وسائل الشیعه «اما ان ترجع» دارد.)

[۹] قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر قمی، ج۱، ص۷۳.

[۱۰] حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه (به نقل از:تفسیر قمی)، ج۱۵، ص۵۴۶، ح۶.

[۱۱] مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۱۰۱، ص۱۶۹، ح۲.

روایت شده که امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) اتاقکی از نی ساخت و در آن مردی را قرار داد که زنش را بیش از چهار ماه ایلاء کرده بود و به او گفت: یا با او همبستر می‌شوی یا طلاقش می‌دهی وگرنه اتاقک را به آتش می‌کشم».
۴. حدّثنی ابی عن صفوان، عن ابن مسکان، عن ابی بصیر، عن ابی عبداللّه (علیه‌السّلام) قال: «الایلاء هو ان یحلف الرجل علی امراته الّا یجامعها، فان صبرت علیه فلها ان تصبر، فان رفعته الی الامام، انظره اربعه اشهر، ثم یقول له بعد ذلک: امّا ان ترجع الی المناکحه و امّا ان تطلّق و الّا حبستک ابدا؛

[۱۲] قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر قمی، ج۱، ص۷۳.

[۱۳] حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه (به نقل از:تفسیر قمی)، ج۱۵، ص۵۴۱، ح۶.

[۱۴] مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۱۰۱، ص۱۶۹، ح۱.

[۱۵] بروجردی، سید حسین، جامع احادیث الشیعه، ج۲۲، ص۳۱۰- ۳۱۲.

امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: ایلاء این است که مرد سوگند بخورد که با زنش همبستر نشود در این صورت اگر زن خواست، می‌سازد و اگر به امام شکایت کرد، مرد را چهار ماه مهلت می‌دهد سپس به او می‌گوید: یا با او همبستر می‌شوی و یا وی را طلاق می‌دهی وگرنه تو را حبس ابد می‌کنم.»
۵. و روی «انّه ان فاء و هو ان یرجع الی الجماع، و الّا حبس فی حظیره من قصب و شدّد علیه فی الماکل و المشرب حتی یطلّق؛

[۱۶] صدوق، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص۳۳۹، ح۲.

[۱۷] حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه (به نقل از:من لا یحضره الفقیه)، ج۱۵، ص۵۴۵، ح۴.

روایت شده که اگر رجوع کرد؛ یعنی حاضر شد به همبستری[که مطلوب حاصل شده] وگرنه در اتاقکی از نی زندانی می‌شود و در خوردن و آشامیدن سخت‌گیری می‌شود تا طلاق دهد.»
۶. و عنه[محمد بن یعقوب] عن محمد بن یحیی، عن احمد بن محمد، عن علی بن الحکم، عن علی بن ابی حمزه، عن ابی بصیر، قال: «سمعت ابا عبد اللّه (علیه‌السّلام) یقول: اذا آلی الرجل من امراته، و هو ان یقول: و اللّه لا اجامعک کذا و کذا او یقول: و اللّه لاغیظنک، ثم یغاضبها، ثم یتربّص بها اربعه اشهر، فان فاء، و الایفاء ان یصالح اهله او یطلّق عند ذلک و لا یقع بینهما طلاق حتی یوقف و ان کان بعد الاربعه اشهر حبس حتی یفی‌ء او یطلّق؛ (در الکافی کلم «حبس» نیست.)

[۱۸] طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، ج۸، ص۲، ح۲.

[۱۹] طوسی، محمد بن حسن، الاستبصار، ج۳، ص۲۵۳، ح۲.

[۲۰] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۶، ص۱۳۱، ح۳.

ابو بصیر گفت: شنیدم از امام صادق (علیه‌السلام) که می‌فرمود: اگر مرد زن خود را ایلاء کند؛ یعنی بگوید: سوگند به خدا که با تو همبستر نشوم چنین و چنان؛ یا بگوید: سوگند به خدا که تو را به خشم آورم! آن‌گاه به خشمش آورد و چهار ماه او را در انتظار بگذارد. پس اگر رجوع کرد و رجوع به این است که با زنش مصالحه می‌کند[که مشکل حل می‌شود] یا در این موقع طلاق می‌دهد و تا توقیف نشده طلاق میان آن دو واقع نمی‌شود. اگر پس از چهار ماه باشد زندانی می‌شود تا رجوع کند یا طلاق دهد.»
۷. «و اعلم (یرحمک‌اللّه) انّ الایلاء ان یحلف ان لا یجامع امراته، فله الی ان یذهب اربعه اشهر، فان فاء بعد ذلک و هو ان یرجع الی الجماع، فهی امراته و علیه کفّاره الیمین، و ان ابی ان یجامع بعد اربعه اشهر، قیل له: طلّق، فان فعل، و الّا حبس فی حظیره من قصب، و شدّد علیه فی الماکل و المشرب حتی یطلّق؛

[۲۱] قمی، علی بن بابویه، فقه الرضا، ص۲۴۸، باب ۳۵.

[۲۲] مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار (به نقل از:فقه الرضا)، ج۱۰۱، ص۱۷۰، ح۵.

[۲۳] نوری، حسین، مستدرک الوسائل، ج۱۵، ص۴۰۳، ح۴.

بدان- خدا تو را رحمت کناد- ایلاء این است که مرد سوگند بخورد با زنش همبستر نشود در این صورت چهار ماه که گذشت اگر رجوع کرد؛ یعنی حاضر شد همبستر شود آن زن همسر اوست و کفّار قسم باید بدهد، ولی اگر پس از چهار ماه از همبستری امتناع ورزید به او گفته می‌شود: طلاق بده. وگرنه در اتاقکی از نی زندانی می‌شود و در خوردن و آشامیدن بر او سخت می‌گیرند تا طلاق دهد.»
۸. حدّثنی زید بن علی، عن ابیه، عن جدّه، عن علی (رضی‌اللّه‌عنهم) انّه کان یوقف المولی بعد الاربعه الاشهر، فیقول: «امّا ان تفی‌ء، و امّا ان تعزم الطلاق، فان عزم للطلاق کانت تطلیقه واحده؛

[۲۴] زید بن علی مسند زید، ص۳۳۲.

علی «مولی» را پس از چهار ماه توقیف می‌کرد و می‌گفت: یا رجوع می‌کنی یا طلاق می‌دهی. اگر تصمیم به طلاق می‌گرفت یک طلاقه شمرده می‌شد (نه طلاق بائن).»
۹. حدّثنا ابو بکر النیسابوری، حدّثنا علی بن حرب، حدّثنا سفیان بن عیینه، عن الشیبانی، عن الشعبی، عن عمرو بن سلمه بن حرب: «انّ علیّا کان یوقف المولی بعد اربعه اشهر حتی یفی‌ء او یطلّق؛

[۲۵] دارقطنی، علی بن عمر، المؤتلف و المختلف، ج۲، ص۷۱۴.

[۲۶] دارقطنی، علی بن عمر، سنن دارقطنی، ج۴، ص۶۱، ح۱۴۷.

[۲۷] نک:مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۱۰۱، ص۱۷۰.

[۲۸] نوری، حسین، مستدرک الوسائل، ج۱۵، ص۴۰۳.

[۲۹] بیهقی، ابوبکر، سنن الکبری، ج۷، ص۶۱۹.

[۳۰] شافعی، محمد بن ادریس، مسند شافعی، ج۱، ص۲۴۹.

[۳۱] مروزی، محمد بن نصر، اختلاف العلماء، ص۱۸۳.

[۳۲] شوکانی، محمد بن علی، نیل الاوطار، ج۶، ص۳۰۳.

[۳۳] صنعانی، عبدالرزاق، مصنّف عبد الرزاق، ج۶، ص۴۵۷.

علی «مولی» را پس از چهار ماه توقیف می‌کرد تا رجوع کند یا طلاق دهد.»
۱۰. اخبرنا القاضی ابو بکر احمد بن الحسن الحرشی، حدّثنا ابو العباس محمد بن یعقوب الاصم، اخبرنا الربیع بن سلیمان، اخبرنا الشافعی، اخبرنا ابن عیینه، عن ابی اسحاق الشیبانی، عن الشعبی، عن عمر