توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حبس شهادت دهنده به دروغ ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حبس شهادت دهنده به دروغ ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل حبس شهادت دهنده به دروغ ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

حبس شهادت‌دهنده به دروغ

حبس شهادت‌دهنده به دروغ از مباحث فقهی و حقوقی مربوط به حقوق زندانی و درباره حکم زندانی‌کردن کسی است که به دروغ شهادت می‌دهد. از طریق شیعه روایتی موثق از امیر المؤمنین (علیه‌السلام) دربار حبس شاهد زور وارد شده است و اهل سنّت نیز روایاتی روایت کرده‌اند که عمر بن خطاب شاهد زور را زندانی می‌کرد گرچه برخی از آن روایات، ضعیف یا دارای معارض است چنان که ابن قدامه بدان تصریح کرده است.
علمای ما اتفاق کرده‌اند باید شاهد زور به صلاحدید حاکم، تعزیر شود و کسی را نیافتم جز شیخ حرّ عاملی در بدایه الهدایه که فتوا به حبس داده باشد. امّا برخی از اهل سنّت فتوا داده‌اند در صورت صلاحدید حاکم، زندانی می‌شود.

فهرست مندرجات

۱ – روایات
۲ – آرای فقیهان شیعه
۳ – آرای دیگر مذاهب
۴ – پانویس
۵ – منبع

۱ – روایات

۱. عن احمد بن محمد بن عیسی، عن محمد بن یحیی، عن غیاث بن ابراهیم، عن جعفر، عن ابیه، انّ علیّا (علیه‌السّلام) کان اذا اخذ شاهد زور، فان کان غریبا بعث به الی حیّه، و ان کان سوقیّا بعث به الی سوقه، فطیف به، ثم یحبسه ایّاما ثم یخلّی سبیله؛

[۱] طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، ج۶، ص۲۸۰، ح۱۷۵.

[۲] حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه (به نقل از:تهذیب الاحکام)، ج۱۸، ص۲۴۴، ح۳.

[۳] نک:متقی هندی، علی بن حسام، کنز العمّال، ج۷، ص۲۹.

علی (علیه‌السلام) هرگاه شاهد زور را دستگیر می‌کرد اگر غریب بود، او را به قبیله‌اش می‌فرستاد و اگر بازاری بود به بازار می‌برد و او را می‌گرداند پس چند روز زندانی و آن‌گاه آزادش می‌کرد.
مجلسی گفته است: این حدیث، موثق است.

[۴] مجلسی، محمدباقر، ملاذ الاخیار، ج۱۰، ص۱۶۶.

صدوق آن را در من لا یحضره الفقیه با کمی تفاوت به صورت مرسل، روایت کرده است.

[۵] صدوق، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص۵۹.

در روضه المتقین گفته است: این حدیث را شیخ طوسی جزء احادیث موثق آورده است … و مدت حبس به نظر امام، بستگی دارد: یا سه روز است؛ چون سه روز حدّ اقل مفاد جمع [ایام] است؛ و این نیز یکی از اقسام تعزیر است و ظاهرا در مورد هر گناهی که دلیل صریح نداشتیم، با نظر و صلاحدید امام یا حاکم، تعزیر جاری می‌شود.

[۶] مجلسی، محمدتقی، روضه المتقین، ج۶، ص۱۶۳.

۲. قال ابن وهب: و اخبرنی رجال من اهل العلم، عن مکحول و الولید بن ابی مالک: انّ عمر بن الخطّاب کتب الی عمّاله بالشام: اذا اخذتم شاهد زور، فاجلدوه اربعین و سخّموا وجهه و طوفوا به حتی یعرفه الناس و یطال حبسه و یحلق راسه؛

[۷] اصبحی، مالک بن انس، مدوّنه الکبری، ج۵، ص۲۰۳.

عمر بن خطاب به کارگزارانش در شام نوشت: هرگاه کسی را که شهادت دروغ داده، گرفتید چهل تازیانه بزنید و صورتش را سیاه کنید و بگردانید تا مردم او را بشناسند و حبس او طولانی و سرش تراشیده می‌شود.
۳. اخبرنا الشریف ابو الفتح العمری، انبا عبد الرحمن بن ابی شریح، انبا ابو القاسم البغوی، ثنا علی بن الجعد، انبا شریک، عن عاصم بن عبید اللّه، عن عبد اللّه بن عامر، قال: اتی عمر بشاهد الزور فوقفه للناس یوما الی اللیل، یقول: هذا فلان یشهد بزور، فاعرفوه ثم حبسه؛

[۸] بیهقی، ابوبکر، سنن الکبری، ج۱۰، ص۲۳۸.

[۹] نک:طوسی، محمد بن حسن، الخلاف، ج۶، ص۲۴۱، مسال ۳۹.

[۱۰] ابن ابی‌شیبه، ابوبکر، مصنّف ابن ابی شیبه، ج۱۰، ص۴۱، ح۸۶۹۲.

[۱۱] مصنّف ابن ابی شیبه، ج۱۰، ص۵۸، ح۸۷۶۲.

[۱۲] صنعانی، عبدالرزاق، مصنّف عبدالرزاق، ج۸، ص۳۲۶، ح۱۵۳۹۲.

[۱۳] متقی هندی، علی بن حسام، کنز العمّال، ج۷، ص۲۹.

عبداللّه بن عامر گفت: شخصی را که شهادت دروغ داده بود نزد عمر آوردند او را یک روز تا شب جلو مردم نگاه داشت؛ در حالی که می‌گفت: این فلانی است که شهادت دروغ می‌دهد او را بشناسید و سپس او را زندانی کرد.
همو گفته است: این حدیث را ابو ربیع از شریک، از عاصم روایت کرده است و اضافه کرده است: او را تازیانه زد و جلو مردم نگاه داشت.
۴. عن مکحول: انّ عمر بن الخطّاب کتب الی عمّاله فی کور الشام فی شاهد الزور ان یجلد اربعین و یحلق راسه و یسخّم وجهه و یطاف به و یطال حبسه؛
عمر بن خطاب به کارگزارانش در سرزمین شام دربار شاهد زور نوشت: چهل تازیانه می‌خورد، سرش تراشیده و صورتش سیاه می‌گردد و او را می‌گردانند و حبس او طولانی می‌شود.
۵. عن مکحول و عطیه بن قیس: انّ عمر بن الخطّاب ضرب شاهد الزور اربعین سوطا و سخّم وجهه و طاف به بالمدینه.
قال البیهقی:‌ هاتان الروایتان ضعیفتان و منقطعتان و الروایتان الاولیان موصولتان، الّا ان فی کلّ واحد منهما من لا یحتج به- و اللّه اعلم؛

[۱۴] بیهقی، ابوبکر، سنن الکبری، ج۱۰، ص۱۴۰.

[۱۵] نک:طوسی، محمد بن حسن، الخلاف، ج۶، ص۲۴۱، مسال ۳۹.

[۱۶] ابن ابی‌شیبه، ابوبکر، مصنّف ابن ابی شیبه، ج۵، ص۵۳۲، ح۲۸۷۱۳.

[۱۷] ابن ابی‌شیبه، ابوبکر، مصنّف ابن ابی شیبه، ج۱۰، ص۵۸، ح۸۷۶۲.

[۱۸] صنعانی، عبدالرزاق، مصنّف عبدالرزاق، ج۸، ص۳۲۶، ح۱۵۳۹۲.

عمر بن خطاب شاهد زور را چهل تازیانه زد و صورتش را سیاه کرد و آن را دور شهر مدینه گرداند.
بیهقی گفته است: این دو روایت ضعیف و منقطعند (از اقسام روایات مرسل و ضعیف است.) و دو روایت قبلی موصوله‌اند (از اقسام روایات مسند است.)؛ ولی در هر یک از آن‌ها افرادی هستند که قولشان حجّت نیست. و خدا بهتر می‌داند.

۲ – آرای فقیهان شیعه

۱. شیخ طوسی: شاهد زور بدون اختلاف تعزیر و رسوا می‌گردد. کیفیت رسوا کردن این است که در قبیله‌اش یا مسجد یا بازار و مکان‌هایی مانند آن‌ها، منادی فریاد می‌زند که این شخص به دروغ شهادت می‌دهد، او را بشناسید. [کارهای دیگر] مثل تراشیدن سر و سوار چارپا کردن و دور گرداندن صورت نمی‌گیرد و خودش منادی علیه خودش نمی‌شود؛ ولی شافعی گفته است: این موارد هم انجام می‌شود…

[۱۹] طوسی، محمد بن حسن، الخلاف، ج۶، ص۲۴۰، مسال ۳۹.

۲. همو: سزاوار است امام شاهدان زور را تعزیر کند و آنان را در میان محل خودشان رسوا سازد تا در آینده کسی چنین کاری انجام ندهد.

[۲۰] طوسی، محمد بن حسن، النهایه، ص۳۳۶.

۳. ابوالصلاح حلبی: اگر کشف شد شاهدی شهادت باطل داده است، خودش اقرار کرد یا بینه وجود داشت یا علم پیدا شد، تعزیر و در شهر رسوا می‌شود.

[۲۱] حلبی، ابوالصلاح، کافی فی الفقه، ص۴۴۰.

۴. قاضی ابن برّاج: واجب است آن دو تن که به دروغ شهادت داده‌اند در میان خویشان یا قبیله‌شان تادیب شوند و در صورتی که با شهادت آنان خسارتی پیدا شده باشد، غرامت بپردازند.

[۲۲] ابن براج طرابلسی، عبدالعزیز، المهذّب، ج۲، ص۵۵۲.

همو: بر امام است که شاهدان زور را تعزیر کند و در محله‌های خود رسوا سازد تا دیگران درس عبرت بگیرند.

[۲۳] ابن براج طرابلسی، عبدالعزیز، المهذّب، ج۲، ص۵۶۴.

۵. ابن ادریس: سزاوار است امام شاهدان زور را- به گونه‌ای که قبلا گفتیم- تعزیر کند و در میان مردم محله و بازار رسوا سازد تا دیگران در آینده مرتکب چنین کاری نشوند و کیفیت رسواسازی این است که در میان محله و بازار و مراکز تجمع جار بزنند: فلانی و فلانی به دروغ شهادت داده‌اند. جایز نیست که آنان را سوار خر کنند و سرشان را بتراشند و یا خودشان علیه خود جار بزنند و یا مثله شوند.

[۲۴] حلی، ابن ادریس، سرائر، ج۲، ص۱۵۰.

۶. محقق حلّی: واجب است شهادت‌دهنده به دروغ، رسوا شود و به گونه‌ای که امام صلاح می‌داند تعزیر گردد تا ریش گستاخی از بین برود.

[۲۵] محقق حلی، جعفر بن حسن، مختصر النافع، ص۲۹۱.

۷. علّامه حلّی: واجب است شاهد زور تعزیر شود تا در آینده برای دیگران درس عبرت باشد و لازم است در قبیله و محله‌اش رسوا شود.

[۲۶] علامه حلی، حسن بن یوسف، قواعد الاحکام، ج۳، ص۵۱۸.

۸. همو: واجب است شاهد زور به هر وسیله‌ای که امام تشخیص می‌دهد که بازدارند او و دیگران در آینده است، تعزیر و در میان قبیله‌اش رسوا شود تا مردم او را بشناسد و علی (علیه‌السلام) … چند روز شاهد زور را حبس می‌کرد.

[۲۷] علامه حلی، حسن بن یوسف، تحریر الاحکام، ج۵، ص۲۹۸.

۹. شهید اوّل: اگر دروغ شاهدان ثابت شود، حکم، نقض و مال بازگردانده می‌شود. اگر اعاد مال ممکن نباشد، شاهدان غرامت می‌پردازند و در هر صورت، تعزیر و رسوا می‌شوند.

[۲۸] شهید ثانی، زین‌الدین، روضه البهیّه، ج۳، ص۱۵۹.

۱۰. حرّ عاملی: شاهد زور به مقداری که امام مصلحت بداند، تازیانه می‌خورد و پس از این که او را گرداندند تا شناخته شود، زندانی م