توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حبس تروریست ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حبس تروریست ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حبس تروریست ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل حبس تروریست ۳۲ اسلاید در PowerPoint

پاورپوینت کامل حبس تروریست ۳۲ اسلاید در PowerPoint از مباحث فقهی و حقوقی و درباره حکم زندانی‌کردن تروریست بحث می‌کند. درباره این موضوع به روایاتی از ماجرای شهادت امیرالمومنین (علیه‌السلام) به دست ابن ملجم مرادی استناد کرده‌اند. بنابر این روایات، در صورتی که احتمال مرگ ترور شده باشد، جایز است برای کشف قضیه، ترورکننده را زندانی کرد. اما ممکن است اشکال شود که این روایت مرسل و ضعیف است و این حکم مخصوص قضیه‌ای خاص بوده و تعمیم آن به موارد دیگر صحیح نیست.

فهرست مندرجات

۱ – روایات
۱.۱ – روایت امام صادق
۱.۲ – روایت ابی‌مطر
۱.۳ – روایت امام عسکری
۱.۴ – روایت ابن جریح
۱.۵ – روایت دیگر
۲ – پانویس
۳ – منبع

۱ – روایات

در اینجا به چند روایت در این باره اشاره می‌کنیم:

۱.۱ – روایت امام صادق

و عنه، عن جعفر بن محمد (علیهماالسّلام)، عن ابیه: «ان علیا خرج یوقظ الناس لصلاه الصبح، فضربه عبد الرحمن بن ملجم بالسیف علی امّ راسه، فوقع علی رکبتیه، فاخذه، فالتزمه، حتی اخذه الناس و حمل علیّ حتی افاق. ثم قال للحسن و الحسین (علیهماالسّلام): احبسوا هذا الاسیر و اطعموه و اسقوه و احسنوا اساره فان عشت، فانا اولی بما صنع بی؛ ان شئت استنقذت، و ان شئت عفوت، و ان شئت صالحت؛ و ان متّ، فذلک الیکم؛ فان بدا لکم ان تقتلوه، فلا تمثّلوا به؛

[۱] حمیری، عبدالله بن جعفر، قرب الاسناد، ص۱۴۳، ح۵۱۵، مطبع اسلامیه، ۱۳۷۰ ه.

[۲] حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه (به نقل از:قرب الاسناد)، ج۱۹، ص۹۶، ح۴، دار احیاء التراث العربی، بیروت.

[۳] نوری طبرسی، حسین، مستدرک الوسائل (به نقل از:قرب الاسناد)، ج۱۱، ص۷۸، ح۱، آل البیت، قم.

[۴] طباطبایی بروجردی، سید حسین، جامع احادیث الشیعه (به نقل از:قرب الاسناد)، ج۱۳، ص۱۷۹، ح۵، نشر مدینه العلم، قم.

[۵] نک: ابن شهر آشوب، محمد بن علی، مناقب، ج۳، ص۳۱۲، المطبعه العلمیه، قم.

امام صادق (علیه‌السلام) از پدرش نقل فرمود: علی بیرون آمد و مردم را برای نماز صبح بیدار می‌کرد که عبد الرحمن بن ملجم با شمشیر به فرقش زد. آن حضرت به زانو درافتاد و ابن ملجم را گرفت و نگه‌داشت تا اینکه مردم او را گرفتند. علی (علیه‌السلام) را بردند. وقتی به هوش آمد به حسن و حسین (علیهماالسلام) گفت: این اسیر را نگه دارید، به او آب و غذا بدهید و با او به خوبی رفتار کنید. اگر زنده ماندم خود می‌دانم با او چه کنم؛ یا آزادش می‌کنم و یا می‌بخشم و یا مصالحه می‌کنم و اگر مردم اختیار با شماست. ولی اگر خواستید او را بکشید، مثله نکنید».

۱.۲ – روایت ابی‌مطر

محمد بن احمد بن داود … عن ابی‌مطر، قال: «لمّا ضرب ابن ملجم الفاسق لعنه اللّه امیرالمؤمنین قال له الحسن (علیه‌السّلام): اقتله؟ قال: لا، و لکن احبسه، فاذا متّ فاقتلوه و اذا متّ فادفنونی فی هذا الظهر فی قبر اخویّ هود و صالح (علیهماالسّلام)؛

[۶] طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، ج۶، ص۳۳، ح۱۰، دار الکتب الاسلامیه، تهران.

[۷] مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار (نقل از تهذیب الاحکام)، ج۴۲، ص۲۱۸، ح۲۰، مؤسسه الوفاء، بیروت.

ابومطر می‌گوید: چون که ابن ملجم فاسق- خدا او را نفرین کناد- امیر مؤمنان (علیه‌السلام) را ضربت زد. حسن (علیه‌السلام) به او گفت: او را بکشم؟ فرمود: نه، ولی زندانی‌اش کن. اگر مردم او را بکشید. هرگاه مردم مرا در این پشت، در کنار قبر برادرانم، هود و صالح (علیهماالسلام) دفن کنید».
مرحوم مجلسی گفته است: حدیث مجهول است.

[۸] مجلسی، محمدباقر، ملاذ الاخیار، ج۹، ص۸۴، کتابخان آیت‌اللّه مرعشی نجفی، قم.

۱.۳ – روایت امام عسکری

عن الامام العسکری: «و امّا کلام الذراع المسمومه فانّ رسول اللّه لمّا رجع من خیبر … جاءته امراه من الیهود قد اظهرت الایمان و معها ذراع مسمومه مشویّه وضعتها بین یدیه … اذ انطق اللّه الذراع فقالت: یا رسول اللّه! لا تاکلنی فانّی مسمومه … فقال: ایتونی بالمراه … ثم امر بها فحبست …؛

[۹] مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۱۷، ص۳۱۷، مؤسسه الوفاء، بیروت.

از امام عسکری (علیه‌السلام) روایت شده که فرمود: امّا ماجرای سخن گفتن ران مسموم حیوان این است که، وقتی پیامبر اکرم از خیبر بازگشتند … زنی یهودی که به ظاهر مسلمان شده بود با «ران» بریان مسمومی به نزدش آمد … در این هنگام خداوند آن ران را به سخن درآورد و به پیامبر گفت: مرا نخورید، من زهرآلودم … پیامبر دستور داد: آن زن را بیاورند … آن‌گاه فرمان داد: زندانی‌اش کنند …»
مجلسی آن را از تفسیر منسوب به امام حسن عسکری (علیه‌السلام) نقل کرده است. در انتساب این تفسیر به امام اختلاف است. بسیاری از بزرگان، چون صدوق، طبرسی، راوندی، ابن شهر آشوب، کرکی، شهید ثانی، مجلسی اوّل و ثانی (ملا محمدتقی و ملا محمدباقر)، حرّ عاملی، فیض کاشانی، بحرانی، حویزی و مرحوم طبسی آن را از کتب مورد اعتماد شیعه امامیه دانسته‌اند و گروهی دیگر، مانند ابن غضائری، علّامه حلّی، تفرشی، د