توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جنگ حمراء الاسد ۱۰۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جنگ حمراء الاسد ۱۰۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل جنگ حمراء الاسد ۱۰۰ اسلاید در PowerPoint :

غزوه حمراء الاسد

غزوه ‌حمراء ‌الاسد، یکی از غزوات پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بود که یک روز بعد از جنگ احد در منطقه ‌حمراء ‌الاسد، نزدیکی مدینه صورت گرفت. این غزوه سال سوم هجری و بدون درگیری نظامی پایان یافت و بدین‌علت برخی آن را جزء غزوات ندانسته‌اند.
بعد از جنگ احد، مشرکان به سمت مکه بازگشتند ولی طبق مشورت بین خودشان، تصمیم بر حمله مجدد به مدینه گرفتند، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از این تصمیم مطلع شده و دستور سازماندهی لشکر مسلمانان و رویارویی با مشرکان را داد. مسلمانان در حمراء ‌الاسد اردو زدند و با تاکتیک‌های نظامی توانستند مشرکان را از درگیری منصرف کنند و این غزوه بدون جنگ پایان یافت و پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بعد از سه یا پنج روز توقف در حمراء ‌الاسد به مدینه بازگشت. آیات ۱۷۲ تا ۱۷۵ سوره آل‌ عمران و بنا بر نقل برخی از مفسران آیه ۱۰۴ سوره نساء درباره این غزوه نازل شده است.

فهرست مندرجات

۱ – منطقه‌ ‌حمراء ‌الاسد
۲ – تاریخ وقوع
۳ – اتفاقات بعد از جنگ احد
۴ – هدف از غزوه
۵ – شرکت‌کنندگان در غزوه
۵.۱ – حاضرین در جنگ احد
۵.۲ – مجروحان احد
۵.۳ – تعداد شرکت‌کننده
۶ – اقدامات پیامبر قبل از غزوه
۷ – تصمیم‌ مشرکان بر جنگ
۸ – عوامل انصراف مشرکان از جنگ
۹ – تهدید نظامی ابوسفیان
۱۰ – مجازات ابوعزه و معاویه اموی
۱۱ – تاریخ بازگشت مسلمانان از غزوه
۱۲ – آیات نازل‌شده درباره غزوه
۱۳ – آثار روانی شکست مشرکان
۱۴ – فهرست منابع
۱۵ – پانویس
۱۶ – منبع

۱ – منطقه‌ ‌حمراء ‌الاسد

‌حمراء ‌الاسد نام منطقه‌ای در مسیر مدینه به مکه است که حدود هشت میل

[۱] بکری‌ اندلسی، عبدالله بن عبدالعزیز، معجم مااستعجم، ج۲، ص۴۶۸.

[۲] حموی، یاقوت، معجم‌ البلدان، ج۲، ص۳۰۱، بیروت، دار صادر، ۱۹۹۵، دوم.

(۱۵ کیلومتر) از مدینه فاصله دارد. لشکرکشی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به این منطقه پس از نبرد احد به غزوه «حمراء الاسد» معروف شده است.

[۳] ابن سعد، محمد، الطبقات‌ الکبری، ج۲، ص۳۷، تهران، فرهنگ و‌اندیشه، ۱۳۷۴.

[۴] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۲، ص۵۳۵.

[۵] بیهقی، ابوبکر، دلائل‌ النبوه، ج۳، ص۳۱۴، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۰۵، اول.

۲ – تاریخ وقوع

غزوه ‌حمراء ‌الاسد، یکشنبه ۸ شوال سال سوم هجری، یک روز پس از غزوه احد در هشت یا ده میلی مدینه، در راه وادی عقیق به مکه و در سه میلی ذوالحلیفه روی داد.

[۶] حمیری، ابن هشام، السیره النبویه، ج۳، ص۶۱۶.

[۷] ابن‌سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۴۹ .

[۸] حربی، ابراهیم‌ بن اسحاق، المناسک‌ و اماکن طرق‌ الحج‌ و معالم‌الجزیره، ص۴۴۰.چاپ حمد جاسر، ریاض ۱۴۰۱/۱۹۸۱.

به دلیل اختلاف نظر درباره زمان نبرد احد، زمان غزوه حمراء ‌الاسد را نیز به اختلاف هشتم

[۹] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۳۴، بیروت، موسسه الاعلمی‌للمطبوعات، ۱۴۰۹، سوم.

[۱۰] ابن سعد، محمد، الطبقات‌ الکبری، ج۲، ص۳۷، تهران، فرهنگ و‌اندیشه، ۱۳۷۴.

[۱۱] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب‌ الاشراف، ج۱ ص۳۳۸، بیروت، موسسه الاعلمی، اول، ۱۳۹۴.

یا پانزدهم

[۱۲] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۲، ص۵۳۴.

[۱۳] بغدادی، محمد بن حبیب، المحبر، ص۱۱۳، بیروت، دارالافاق الجدیده، بی تا.

[۱۴] ابن کثیر دمشقی، اسماعیل، البدایه و النهایه، ج۴، ص۴۹، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷.

شوال گزارش کرده‌اند.

۳ – اتفاقات بعد از جنگ احد

هر چند نبرد احد در آغاز به نفع مسلمانان پیش رفت، ولی در پایان به شهادت جمعی از آنان و پیروزی قریش انجامید. قریشیان پس از نبرد، سال آینده را برای رویارویی بعدی معین کردند و سپس به سمت مکه به راه افتادند، اما در نخستین منزلگاه با مشورت و گفت‌وگو به این نتیجه رسیدند که باید به مدینه باز گردند و کار مسلمانان را همین‌جا یکسره کنند. آن‌ها در «روحاء» در دو منزلی مدینه

[۱۵] مقدسی، محمد بن احمد، احسن التقاسیم، ص۱۰۶، قاهره، مکتبه مدبولی، ۱۴۱۱، سوم.

[۱۶] حمیری، محمد بن عبدالنعیم، الروض المعطار، ص۲۷۷، بیروت مکتبه لبنان، ۱۹۸۴، دوم.

[۱۷] بکری‌ اندلسی، عبدالله بن عبدالعزیز، معجم مااستعجم، ج۲، ص۶۸۱، بیروت، عالم الکتب، ۱۴۰۳، سوم.

(سی یا چهل میلی مدینه)

[۱۸] حمیری، محمد بن عبدالنعیم، الروض المعطار، ص۲۷۷، بیروت مکتبه لبنان، ۱۹۸۴، دوم.

[۱۹] بکری‌ اندلسی، عبدالله بن عبدالعزیز، معجم مااستعجم، ج۲، ص۶۸۱، بیروت، عالم الکتب، ۱۴۰۳، سوم.

[۲۰] بغدادی، صفی‌الدین، مراصد الاطلاع، ج۲، ص۶۳۷، بیروت دارالجیل، ۱۴۱۲، اول.

[۲۱] حموی، یاقوت، معجم‌ البلدان، ج۳، ص۷۶.

اردو زدند. برخی از بزرگان آن‌ها مانند صفوان بن امیه با این اقدام مخالف بودند، زیرا به پیروزی خود اطمینان نداشتند.

[۲۲] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۳۹، بیروت، موسسه الاعلمی‌للمطبوعات، ۱۴۰۹، سوم.

[۲۳] حمیری، ابن هشام، السیره النبویه، ج۳، ص۶۱۷.

[۲۴] ابن سعد، محمد، الطبقات‌ الکبری، ج۲، ص۳۸، تهران، فرهنگ و‌اندیشه، ۱۳۷۴.

به نظر می‌رسد، پیامبر نیز احتمال بازگشت آنان را بعید نمی‌دانسته، از این‌رو فردای نبرد احد تصمیم گرفت سپاه دشمن را تعقیب کند.

[۲۵] ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب، ج۳، ص۱۴۲۸، بیروت، دارالجیل، اول، ۱۴۱۲.

[۲۶] ابن اثیر، عزالدین، الکامل، ج۲، ص۱۶۴، ترجمه ابوالقاسم حالت و عباس خلیلی، تهران، موسسه مطبوعاتی علمی، ۱۳۷۱.

بنا بر گزارش‌های مخبران، تصمیم قریش را به اطلاع پیامبر رسانده‌اند.

[۲۷] بیهقی، ابوبکر، دلائل‌ النبوه، ج۳، ص۳۱۳، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۰۵، اول.

[۲۸] ابن کثیر دمشقی، اسماعیل، البدایه و النهایه، ج۴، ص۴۸، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷.

با توجه به فاصله دو منزلی روحاء با مدینه به نظر می‌رسد، اقدام پیامبر پیش‌گیرانه بوده و سپس با اطلاعاتی که (توسط مخبران) به ایشان رسیده، مشخص شده که پیش‌بینی‌ها مطابق با واقع است. پیامبر چند تن آشنا به منطقه را، برای ردیابی دشمن اعزام کرد.

[۲۹] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۳۷، بیروت، موسسه الاعلمی‌للمطبوعات، ۱۴۰۹، سوم.

[۳۰] ابن سعد، محمد، الطبقات‌ الکبری، ج۲، ص۳۸، تهران، فرهنگ و‌اندیشه، ۱۳۷۴.

بر اساس روایت المغازی سران اوس و خزرج (احتمالا برای محافظت از پیامبر) شب پس از احد را در مسجد خوابیدند. پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بعد از نماز صبح یکشنبه،

[۳۱] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۳۴، بیروت، موسسه الاعلمی‌للمطبوعات، ۱۴۰۹، سوم.

[۳۲] ابن سعد، محمد، الطبقات‌ الکبری، ج۲، ص۳۷، تهران، فرهنگ و‌اندیشه، ۱۳۷۴.

از بلال خواست تا اعلام کند سپاه دوباره سازماندهی شود.

[۳۳] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۳۴، بیروت، موسسه الاعلمی‌للمطبوعات، ۱۴۰۹، سوم.

[۳۴] ابن سعد، محمد، الطبقات‌ الکبری، ج۲، ص۳۷، تهران، فرهنگ و‌اندیشه، ۱۳۷۴.

[۳۵] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۲، ص۵۳۴.

۴ – هدف از غزوه

هدف پیامبر از این غزوه، که به فرمان خدا صورت گرفت

[۳۶] آل عمران/سوره ۳،آیه ۱۷۴-۱۷۲.

[۳۷] قمی، علی‌ بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج۱، ص۱۲۴.

[۳۸] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع‌ البیان فی تفسیرالقرآن، ذیل آیات ۱۷۴-۱۷۲ سوره آل عمران، چاپ هاشم رسولی محلاتی و فضل‌اللّه یزدی طباطبائی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.

آن بود که مشرکان را از ادامه جنگ و حمله به مدینه بترساند و باز دارد و قوّت و قدرت مسلمانان را به دشمن نشان دهد و بفهماند که زخم و شکستی که در غزوه احد به آنان وارد شده، عزم و اراده‌شان را از مقابله با دشمن سست نکرده‌ است.

[۳۹] حمیری، ابن هشام، السیره النبویه، ج۳، ص۶۱۵.

سخن پیامبر اکرم هنگام بسیج مسلمانان نیز از این مطلب حکایت دارد: «… فَاِنَّهُ اَنْکی لِلْعَدوِّ و اَبْعَدُ لِلسَّمع؛ پس آن برای دشمن زیان‌آورتر است و آوازه‌ای بیشتر و پردامنه‌تر دارد.»

[۴۰] طبری، محمد بن جریر، جامع البیان، ذیل آل عمران، آیه ۱۷۲.

[۴۱] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع‌ البیان فی تفسیرالقرآن، ذیل آل عمران، آیه ۱۷۲، چاپ هاشم رسولی محلاتی و فضل‌اللّه یزدی طباطبائی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.

بر اساس گزارشی دیگر، رسول خدا چون خبر یافت که مشرکان در رَوحاء از بازگشت به مدینه سخن می‌گویند، مسلمانان را برای تعقیب دشمن فراخواند.

[۴۲] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع‌ البیان فی تفسیرالقرآن، ذیل آل عمران،آیه ۱۷۲، چاپ هاشم رسولی محلاتی و فضل‌اللّه یزدی طباطبائی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.

[۴۳] شمس شامی، محمد بن ‌یوسف، سبل‌ الهدی و الرّشاد فی سیره خیرالعباد، ج۴، ص۳۰۸.

۵ – شرکت‌کنندگان در غزوه

شرکت‌کنندگان در جنگ احد، مجاز به حضور در غزوه حمراء الاسد بودند.

۵.۱ – حاضرین در جنگ احد

پیامبر اکرم پس از نماز صبح، در حالی که مجروحان غزوه احد مشغول مداوای جراحات خود بودند، به بِلال فرمود که ندا دهد: پیامبر دستور می‌دهد دشمن را تعقیب کنید و جز کسانی که دیروز در جنگ حضور داشتند کسی نباید با ما (از مدینه) خارج شود.

[۴۴] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۳۴.

[۴۵] ابن‌ سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۴۹.

روایت دیگر حاکی از این است که پیامبر تنها به کسانی که در غزوه احد زخم برداشته بودند، فرمان و رخصت داد وی را در این لشکرکشی همراهی کنند.

[۴۶] قمی، علی‌ بن ابراهیم، تفسیر القمی، ذیل آیات ۱۷۴-۱۷۲ سوره آل عمران، ج۱، ص۱۲۵.

تنها کسانی را مجاز به حضور دانست که در غزوه احد حضور داشتند.

[۴۷] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۳۴، بیروت، موسسه الاعلمی‌للمطبوعات، ۱۴۰۹، سوم.

[۴۸] ابن سعد، محمد، الطبقات‌ الکبری، ج۲، ص۳۷، تهران، فرهنگ و‌اندیشه، ۱۳۷۴.

[۴۹] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۲، ص۵۳۴.

جابر بن عبدالله انصاری تنها کسی بود که در غزوه احد شرکت نداشت؛ اما اجازه یافت در غزوه حمراء ‌الاسد شرکت کند. پدر جابر در جنگ احد به او دستور داده بود برای مراقبت از خواهرانش در مدینه بماند.

[۵۰] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۳۶، بیروت، موسسه الاعلمی‌للمطبوعات، ۱۴۰۹، سوم.

[۵۱] ابن سعد، محمد، الطبقات‌ الکبری، ج۲، ص۳۸ ۳۷، تهران، فرهنگ و‌اندیشه، ۱۳۷۴.

[۵۲] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۲، ص۵۳۴.

۵.۲ – مجروحان احد

بخشی از فراخوانده‌شدگان، مجروحان نبرد احد بودند

[۵۳] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب‌ الاشراف، ج۱ ص۳۳۸، بیروت، موسسه الاعلمی، اول، ۱۳۹۴.

و مداوای آن‌ها به زمان طولانی‌تری نیاز داشت، و از این‌رو حرکت سپاه مسلمانان قدری دشوار بود. با این حال مسلمانان پس از اطلاع از دستور پیامبر آماده حرکت شدند. طوایفی چون بنی عبدالاشهل و بنی‌ سلمه (که بیشترین تلفات را داده بودند) با بیشترین تعداد زخمیان در نبرد حمراء ‌الاسد شرکت کردند.

[۵۴] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۳۵، بیروت، موسسه الاعلمی‌للمطبوعات، ۱۴۰۹، سوم.

به هر روی، زخمیان احد از پیامبر فرمان‌برداری کردند و سلاح برداشتند. از آن میان، چهل تن از بنی‌سَلَمه، که بیش از دیگران متحمل جراحات شده بودند، به پیامبر پیوستند و به صف ایستادند.
برخی همچون عبداللّه‌ بن سهل و برادرش رافع، که مَرکبی نداشتند، افتان و خیزان خود را به پیامبر رساندند.

۵.۳ – تعداد شرکت‌کننده

طبق روایت نخست، از هفتصد تن لشکریان مسلمان در احد، بیش از هفتاد تن به شهادت رسیدند

[۵۵] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۰۰، چاپ مارسدن جونز، لندن ۱۹۶۶.

[۵۶] ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۴۳-۴۲.

و همه باقی‌ماندگان، در حمراء الاسد شرکت کردند.

[۵۷] ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج۴، ص۴۹.

به روایات دیگر، شمار همراهان پیامبر در این غزوه شصت

[۵۸] مقدسی، مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، ج۴، ص۲۰۵، چاپ کلمان هوار، پاریس ۱۸۹۹۱۹۱۹، چاپ افست تهران ۱۹۶۲.

یا هفتاد تن

[۵۹] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع‌ البیان فی تفسیرالقرآن، ذیل آل عمران، آیه ۱۷۲، چاپ هاشم رسولی محلاتی و فضل‌اللّه یزدی طباطبائی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.

[۶۰] کرمانی، محمد بن یوسف، صحیح ابی‌عبداللّه البخاری بشرح الکرمانی، ج۱۶، ص۱۲-۱۱، بیروت ۱۴۰۱/۱۹۸۱.

یعنی حدود تعداد مجروحان احد، بوده است.

[۶۱] عاملی، جعفر مرتضی، الصحیح من سیره النبی الاعظم صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم، ج۸، ص۳۱۶.

آیه ۱۷۲ سوره آل‌عمران و گفتار پیامبر «اَلاعِصابهٌ تشدّ لامراللّه تطلب عدوّها فانها انکی (انکأ) للعدو وابعد للسمع»، قول دوم را تأیید می‌کند.

[۶۲] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع‌ البیان فی تفسیرالقرآن، ذیل آل عمران، آیه ۱۷۲-۱۷۴، چاپ هاشم رسولی محلاتی و فضل‌اللّه یزدی طباطبائی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.

با توجه به تعداد شهدای احد می‌توان گفت که در نبرد حمراء ‌الاسد حدود ششصد و‌ اندی شرکت کرده‌اند. برخی منابع حدیثی چون صحیح بخاری، به خطا تعداد سپاه حمراء ‌الاسد را هفتاد تن دانسته‌اند.

[۶۳] بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح بخاری، ج۵، ص۳۸، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۰.

[۶۴] ابن کثیر دمشقی، اسماعیل، البدایه و النهایه، ج۴، ص۵۱، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷.

شمس شامی

[۶۵] شمس شامی، محمد بن ‌یوسف، سبل‌ الهدی و الرّشاد فی سیره خیرالعباد، ج۴، ص۳۱۴.

کوشیده است میان این دو قول را جمع کند.
روایت ضعیفی نیز می‌گوید که پیامبر از میان حاضرانِ در احد و کسانی که در آنجا حضور نیافتند، لشکری به این غزوه برد.

[۶۶] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱، ص۳۳۸.

۶ – اقدامات پیامبر قبل از غزوه

پیامبر پرچمش را که از روز احد بسته مانده بود به علی (علیه‌السلام) (و به قولی به ابوبکر) سپرد و خود با وجود زخم‌های فراوان، به مسجد رفت و نماز گزارد، سپس جامه رزم پوشید و به سمت دشمن حرکت کرد. (در ماه شوال، ۳۲ ماه پس از هجرت)

[۶۷] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۳۷-۳۳۴، چاپ مارسدن جونز، لندن ۱۹۶۶.

[۶۸] طبرسی، فضل‌ بن حسن، اعلام الوری باعلام الهدی، ج۱، ص۱۸۴-۱۸۳، قم ۱۴۱۷.

[۶۹] ابن‌ شهرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابی‌طالب، ج۱، ص۱۶۷، نجف ۱۹۵۶.

[۷۰] ابن سعد، محمد، الطبقات‌ الکبری، ج۲، ص۳۸، تهران، فرهنگ و‌اندیشه، ۱۳۷۴.

[۷۱] ابن جوزی، ابوالفرج عبدالرحمن، المنتظم، ج۳، ص۱۲۷، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۴، اول.

[۷۲] ابن سعد، محمد، الطبقات‌ الکبری، ج۲، ص۳۷، تهران، فرهنگ و‌اندیشه، ۱۳۷۴.

مسلمانان در حمراء ‌الاسد در هشت میلی مدینه

[۷۳] حموی، یاقوت، معجم‌ البلدان، ج۲، ص۳۰۱، بیروت، دار صادر، ۱۹۹۵، دوم.

[۷۴] بکری‌ اندلسی، عبدالله بن عبدالعزیز، معجم مااستعجم، ج۱، ص۴۶۸، بیروت، عالم الکتب، ۱۴۰۳، سوم.

اردو زدند.

[۷۵] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۳۸، بیروت، موسسه الاعلمی‌للمطبوعات، ۱۴۰۹، سوم.

[۷۶] ابن سعد، محمد، الطبقات‌ الکبری، ج۲، ص۳۸، تهران، فرهنگ و‌اندیشه، ۱۳۷۴.

[۷۷] بیهقی، ابوبکر، دلائل‌ النبوه، ج۳، ص۳۱۵، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۰۵، اول.

بر این اساس حداقل فاصله اردوگاه پیامبر با اردوگاه قریش بیست و‌ اندی میل خواهد بود. راهنمای پیامبر تا حمراء الاسد ثابت بن ضحاک بود.

[۷۸] ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب، ج۱، ص۲۰۵، بیروت، دارالجیل، اول، ۱۴۱۲.

[۷۹] عسقلانی، ابن حجر، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۱، ص۵۰۷.

در حمراء ‌الاسد پیامبر با جنازه دو تن از پیشاهنگانی که گسیل داشته بود، مواجه شد و آن‌ها را همان‌جا دفن کرد.

[۸۰] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۳۷، بیروت، موسسه الاعلمی‌للمطبوعات، ۱۴۰۹، سوم.

[۸۱] ابن سعد، محمد، الطبقات‌ الکبری، ج۲، ص۳۸، تهران، فرهنگ و‌اندیشه، ۱۳۷۴.

[۸۲] ابن سیدالناس، محمد بن محمد، عیون الاثر، ج۲، ص۵۴، بیروت، دارالقلم، ۱۴۱۴، اول.

پیامبر سه تن از بنی‌ اَسلَم را، به منزله طلیعه، در پی دشمن فرستا