توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جده (شهر عربستان) ۸۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جده (شهر عربستان) ۸۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل جده (شهر عربستان) ۸۵ اسلاید در PowerPoint :

جده

برای دیگر کاربردها، جده (ابهام‌زدایی) را ببینید.

جُدّه، یا جِدَّه، مهم‌ترین شهر و بندر عربستان سعودی در کنار دریای سرخ می‌باشد. اکنون به صورت شهری اروپایی در آمده و دارای بنا های چند طبقه و مدرن و بازار های رنگارنگ است .

فهرست مندرجات

۱ – شناخت اجمالی
۲ – وجه نام‌گذاری
۳ – موقعیت جغرافیایی
۴ – وضعیت اقلیمی
۵ – منازل
۶ – پیشینه
۷ – ساکنان
۸ – آثار تاریخی
۹ – آبادانی
۱۰ – اهمیت
۱۱ – رویدادهای تاریخی
۱۲ – اوصاف
۱۳ – فرودگاه شهر
۱۴ – فضایل
۱۵ – عالمان برخاسته
۱۶ – فهرست منابع
۱۷ – پانویس
۱۸ – منابع

۱ – شناخت اجمالی

این شهر به عروس دریای سرخ شهرت دارد و درواز ورود بیش‌تر حاجیان حرمین شریفین و از مهم‌ترین کانون‌های بازرگانی عربستان سعودی به شمار می‌رود و با جمعیتی بالغ بر ۳ میلیون تن (۱۳۸۶ش/۲۰۰۷م)، پس از ریاض دومین شهر بزرگ کشور است.

[۱] الموسوعه العربیه العالمیه، ریاض، ج۸، ص۲۲۹، ۱۴۱۹ق/۱۹۹۹م.

۲ – وجه نام‌گذاری

نام صحیح آن (جده) به معنای مکان متصل به دریا است .
عده ای آن را به ( جده بن حزم بن ریان بن حلوان … بن قضاعه ) منتسب ساخته اند.

[۲] یاقوت حموی، ج۲،ص۱۱۴.

برخی گفته اند : جده مادر امام حسن عسکری است که در دوران غیبت صغری ، نقش ویژ ه ای داشت .

[۳] مجتبی تونه‌ای ، مشهور ،موعود نامه ، ص۲۴۳.

برخی جده را در لغت به معنی خط و راه (جاده) و کناره و ساحل (رودخانه یا دریا) گفته‌اند و بر این باورند چون شهر جده ساحل دریایی مکه و راه ارتباطی آن شهر به سوی دریا بوده، چنین نامیده شده است.
برخی نیز این کلمه را صورت معرّب واژ نبطی کِدّ دانسته‌اند،

[۴] خلیل بن احمد فراهیدی، العین، ج۶، ص۹، به کوشش محمد مخزومی و ابراهیم سامرایی، قم، ۱۴۰۵ق.

[۵] ابن درید، محمد، جمهره اللغه، ج۲،، ص۷۱، حیدرآباد دکن، ۱۳۴۵ق.

[۶] ازهری، محمد، تهذیب اللغه، ج۱۰، ص۴۵۷-۴۵۹، قاهره، الدارالمصریه للتألیف والترجمه.

یا به لحاظ پاره‌ای روایات افسانه‌ای که محل این شهر را جایگاه هبوط حَوّا ، ام البشر

[۷] طبری، تاریخ، ج۱، ص۱۲۱.

[۸] طبری، تاریخ، ج۱، ص۱۲۲.

[۹] مسعودی، علی، مروج الذهب، ج۱، ص۳۷، به کوشش شارل پلا، بیروت، ۱۹۶۵-۱۹۶۶م.

یا مدفن وی دانسته‌اند، نام شهر را جده و اشاره‌ای به آن حضرت گفته‌اند.

[۱۰] ابن مجاور، یوسف، تاریخ المستبصر، ج۱، ص۵۲، به کوشش ا لوفگرن، بیروت، ۱۴۰۷ق/۱۹۸۶م.

[۱۱] ابن عبدالمنعم حمیری، محمد، الروض المعطار، ج۱، ص۱۵۷، به کوشش احسان عباس، بیروت، ۱۹۸۰م.

برخی از منابع نیز نام شهر را برگرفته از نام دریای مجاور آن (بحر جده) می‌دانند.

[۱۲] ابن فقیه، احمد، مختصرالبلدان، ج۱، ص۷۸، به کوشش دخویه، لیدن، ۱۹۶۷م.

[۱۳] مقدسی، محمد، احسن التقاسیم، ج۱، ص۷۹، به کوشش دخویه، لیدن، ۱۹۰۶م.

[۱۴] ابوعبید بکری، عبدالله، المسالک والممالک، ج۱، ص۲۰۸، به کوشش وان لون و ا فره، تونس، ۱۹۹۲م.

امروزه سعودی‌ها این شهر را ــ چنان‌که در برخی لهجه‌های قدیم عامیانه نیز متداول بوده است

[۱۵] ازهری، محمد، تهذیب اللغه، ج۱۰، ص۴۵۹، قاهره، الدارالمصریه للتألیف والترجمه.

[۱۶] علی خان مدنی، سلوه الغریب، به کوشش شاکر هادی شکر، بیروت، ۱۴۰۸ق/۱۹۸۸م.

ــ جِدَّه می‌خوانند.

[۱۷] الموسوعه العربیه العالمیه، ریاض، ج۸، ص۲۲۹، ۱۴۱۹ق/۱۹۹۹م.

۳ – موقعیت جغرافیایی

جده در کنار دشت ساحلی تِهامه و در ۷۵ کیلومتری غرب مکه در منطق غربی شبه‌جزیر عربستان واقع است و مجموعه‌ای از تپه ماهورهای کوهپایه‌ای که به موازات رشته‌کوه‌های بلند حجاز کشیده شده است، آن را از سوی شرق جدا می‌سازد.

[۱۸] الموسوعه العربیه العالمیه، ریاض، ج۸، ص۲۲۹، ۱۴۱۹ق/۱۹۹۹م.

این شهر ۴۱۹ کمـ با مدینه منوره فاصله دارد (EI2) و مساحتـی بـرابـر ۴۷ هـزار هکتار (۴۷۰ کمـ۲) را در بر می‌گیرد.

۴ – وضعیت اقلیمی

آب و هوای جده متأثر از موقعیت آن است و در تابستان به سبب بالا رفتن دمای آب دریا، میزان رطوبت در آن‌جا افزایش می‌یابد و دمای هوا گاه به °۵۰ سانتیگراد می‌رسد.

[۱۹] الموسوعه العربیه العالمیه، ریاض، ج۸، ص۲۲۹-۲۳۰، ۱۴۱۹ق/۱۹۹۹م.

جغرافیانگاران مسلمان ، جده را از شهرهای اقلیم دوم

[۲۰] ابن رسته، احمد، الاعلاق النفیسه، ج۱، ص۹۶، به کوشش دخویه، لیدن، ۱۹۶۷م.

[۲۱] ابوعبید بکری، عبدالله، المسالک والممالک، ج۱، ص۱۸۳، به کوشش وان لون و ا فره، تونس، ۱۹۹۲م.

و از توابع حجاز با مرکزیت مکه

[۲۲] مقدسی، محمد، احسن التقاسیم، ج۱، ص۶۹، به کوشش دخویه، لیدن، ۱۹۰۶م.

شمرده‌اند.
این شهر ساحل و بارانداز مکه

[۲۳] اصطخری، ابراهیم، مسالک الممالک، ج۱، ص۱۹، به کوشش دخویه، لیدن، ۱۹۶۷م.

[۲۴] یاقوت، بلدان، ج۲، ص۴۱.

به شمار می‌آمد.
فاصل آن را تا دریا یک شبانه‌روز و تا مکه دو روز راه،

[۲۵] ابن رسته، احمد، الاعلاق النفیسه، ص۱۸۳، به کوشش دخویه، لیدن، ۱۹۶۷م.

یا دو منزل

[۲۶] اصطخری، ابراهیم، مسالک الممالک، ج۱، ص۱۹، به کوشش دخویه، لیدن، ۱۹۶۷م.

و یا ۱۲ فرسنگ

[۲۷] ناصرخسرو، سفرنامه، ج۱، ص۱۱۸، به کوشش محمد دبیرسیاقی، تهران، ۱۳۵۶ش.

نوشته‌اند.

[۲۸] حازمی، محمد، الاماکن، ج۱، ص۱۹۷، به کوشش حمد جاسر، ریاض، المطابع الاهلیه.

[۲۹] مسعودی، علی، مروج الذهب، ج۲، ص۳۷۷، به کوشش شارل پلا، بیروت، ۱۹۶۵-۱۹۶۶م.

[۳۰] یاقوت، بلدان، ج۲، ص۴۱.

[۳۱] ابن عبدالمنعم حمیری، محمد، الروض المعطار، ج۱، ص۱۵۷، به کوشش احسان عباس، بیروت، ۱۹۸۰م.

۵ – منازل

منازل راه جده تا مکه عبارت بود از حَدَّه ، قرین الثعلب و ذی طُوی

[۳۲] ابراهیم حربی، المناسک و اماکن طرق الحج، ج۱، ص۶۵۵، به کوشش حمد جاسر، ریاض، ۱۴۰۱ق/۱۹۸۱م.

منقطع الأعشاش در ۱۰ میلی مکه نیز «حدّ حرم» از راه جده بود.

[۳۳] ابن خردادبه، عبیدالله، ج۱، ص۱۳۲، المسالک والممالک، به کوشش دخویه، لیدن، ۱۹۶۷م.

[۳۴] ابن رسته، احمد، الاعلاق النفیسه، ج۱، ص۵۷، به کوشش دخویه، لیدن، ۱۹۶۷م.

۶ – پیشینه

گفته می‌شود تاریخ جده به عصر حجر باز می‌گردد و باستان‌شناسان در وادی بریمان واقع در شمال شرقی جده آثاری یافته‌اند که بر این مطلب دلالت دارد.

[۳۵] الموسوعه العربیه العالمیه، ریاض، ج۸، ص۲۳۳، ۱۴۱۹ق/۱۹۹۹م.

پاره‌ای روایات، قُضاعه قبیل قدیم عرب را نخستین مردمی می‌دانند که در جده سکنا گزیدند.

[۳۶] یاقوت، بلدان، ج۲، ص۴۱.

برخی روایات نیز از این حکایت دارد که در روزگار جاهلیت ، عَمرو بن لُحَیّ که نخستین‌بار آیین توحید را در مکه دگرگون ساخت، بت‌هایی از جده به مکه برد و مردم را به پرستش آن‌ها دعوت کرد.

[۳۷] کلبی، هشام، الاصنام، ج۱، ص۵۳-۵۴، به کوشش احمد زکی پاشا، قاهره، ۱۳۳۲ق/۱۹۱۴م.

[۳۸] ابن حبیب، محمد، المنمق، ج۱، ص۳۲۷-۳۲۸، به کوشش خورشید احمد فارق، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م.

با این‌همه، روایاتی دیگر از این سخن دارد که خاندان ایرانی سلمان فارسی که بازرگان بودند، پس از مسلمان شدن، در جده ساکن شدند؛ یا این شهر را ساخت یکی از پادشاهان ساسانی گفته‌اند.
بنا به روایات ایرانی پس از ویرانی بندر سیراف، گروهی از اهالی آن به جده رفتند و آن‌جا ساکن شدند.
آنان پیرامون شهر بارویی ساختند و سپس روبه‌روی آن باروی سنگی دیگری برآوردند و گرد شهر خندقی بزرگ و عمیق کندند و آب دریا را در آن روان کردند.

[۳۹] ابن مجاور، یوسف، تاریخ المستبصر، ج۱، ص۴۲-۴۳، به کوشش ا لوفگرن، بیروت، ۱۴۰۷ق/۱۹۸۶م.

۷ – ساکنان

بنابراین روایات ، ساکنان اصلی جده مردم ایرانی تبار بودند.

[۴۰] ابن مجاور، یوسف، تاریخ المستبصر، ج۱، ص۵۱، به کوشش ا لوفگرن، بیروت، ۱۴۰۷ق/۱۹۸۶م.

پارسیان و بازرگانان ایرانی در عمران و آبادانی جده کوشیدند و پادشاهان ایران بازرگانانی را که از کشورهای دیگر می‌آمدند، در آن‌جا اسکان می‌دادند.
در واقع، جده لنگرگاه کشتی‌هایی بود که از هند ، عدن ، یمن ، عیذاب و قلزم می‌آمد.

[۴۱] ابن عبدالمنعم حمیری، محمد، ج۱، ص۱۵۷، الروض المعطار، به کوشش احسان عباس، بیروت، ۱۹۸۰م.

بزرگ‌ترین مشکل ساکنان جده تأمین آب آشامیدنی بوده است.

[۴۲] زیلعی، احمد عمر، مکه و علاقاتها الخارجیه (۳۰۱-۴۸۷ق)، ج۱، ص۱۷۶، ریاض، ۱۴۰۱ق/۱۹۸۱م.

ایرانیان در آن‌جا آب انبارهایی بسیار ساخته بودند که از آب باران پر می‌شد

[۴۳] ابن مجاور، یوسف، تاریخ المستبصر، ص۴۳، به کوشش ا لوفگرن، بیروت، ۱۴۰۷ق/۱۹۸۶م.

[۴۴] ابن جبیر، محمد، رحله، ص۵۳-۵۴، بیروت، ۱۴۰۴ق/۱۹۸۴م.

سالی که باران کم می‌بارید، آب مورد نیاز را مردم از قَرین در نیم راه جده ـ مکه می‌آوردند.

[۴۵] ابن مجاور، یوسف، تاریخ المستبصر، ص۵۱، به کوشش ا لوفگرن، بیروت، ۱۴۰۷ق/۱۹۸۶م.

[۴۶] ابن بطوطه، محمد، رحله، ص۲۴۲-۲۴۳، بیروت، ۱۳۸۴ق/ ۱۹۶۴م.

خانه‌ها را از سنگ و گچ ، آجر ، چوب ساج و آبنوس و یا از برگ خرما می‌ساختند.
خانه‌ها گاه ۴-۵ طبقه بود و توانگران بر بالای خانه‌های خویش قبه‌هایی محکم می‌ساختند.

[۴۷] ابن مجاور، یوسف، تاریخ المستبصر، ج۱، ص۵۱-۵۲، به کوشش ا لوفگرن، بیروت، ۱۴۰۷ق/۱۹۸۶م.

[۴۸] ابن عبدالمنعم حمیری، محمد، الروض المعطار، ج۱، ص۱۵۷، به کوشش احسان عباس، بیروت، ۱۹۸۰م.

۸ – آثار تاریخی

سخن ابن جبیر

[۴۹] ابن جبیر، محمد، رحله، ص۵۳، بیروت، ۱۴۰۴ق/۱۹۸۴م.

دربار وجود آثار قدیمی و بر جای بودن باروی شهر تا روزگار وی، حاکی از قدمت این شهر و مؤید بنای آن به دست ایرانیان است.

[۵۰] زیلعی، احمد عمر، مکه و علاقاتها الخارجیه (۳۰۱-۴۸۷ق)، ص۱۷۵، ریاض، ۱۴۰۱ق/۱۹۸۱م.

به جز این، در جزایر سه‌گان سواکن در مقابل جده نیز بازرگانان ایرانی و گروهی از عرب ربیعه سکنا داشتند.

[۵۱] ابن حوقل، محمد، صورهالارض، ج۱، ص۴۲، به کوشش کرامرس، لیدن، ۱۹۶۷م.

۹ – آبادانی

پس از ضعف شاهنشاهی ساسانیان، جده متروک گشت و موقعیت آن به انحطاط گرایید؛ به گونه‌ای که مقارن ظهور اسلام قریه‌ای کوچک از توابع حجاز بود.

[۵۲] زیلعی، احمد عمر، مکه و علاقاتها الخارجیه (۳۰۱-۴۸۷ق)، ج۱، ص۱۷۵، ریاض، ۱۴۰۱ق/۱۹۸۱م.

پس از اسلام، عثمان بن عفّان در ۲۶ق/۶۴۷م، به جای شُعَیبه ، بندری در جنوب جده، بار دیگر جده را ساحل و بارانداز مکه گرداند.

[۵۳] فاکهی، محمد، المنتقی، ج۱، ص۷۵، به کوشش ووستنفلد، بیروت، ۱۹۶۴م.

پس از آن، این شهر آباد و شکوفا شد و به منزل بندر رسمی مکه، مرکز بزرگ‌ترین بازار جهانی به‌ویژه در موسم حج گردید.

۱۰ – اهمیت

جده به سبب موقعیت میانی‌اش در بین بنادر حجاز، و نزدیکی به عدن و هند از بازرگانی پررونقی برخوردار بود و افزون بر هند و چین با بنادر مصری مانند عیذاب و قوص و همچنین با شهرهای اروپا و شمال افریقا و مغرب و گاه با اندلس نیز روابط تجارتی بی‌واسطه داشت.

[۵۴] زیلعی، احمد عمر، مکه و علاقاتها الخارجیه (۳۰۱-۴۸۷ق)، ج۱، ص۱۷۶-۱۸۰، ریاض، ۱۴۰۱ق/۱۹۸۱م.

در این میان بازرگانان یهودی راذانیه (منسوب به روستایی در اطراف بغداد ) نقشی فعال در تجارت میان شرق و غرب ایفا می‌کردند و جده از بنادر سر راه آنان بود.

[۵۵] ابن خردادبه، عبیدالله، المسالک والممالک، ج۱، ص۱۵۳، به کوشش دخویه، لیدن، ۱۹۶۷م.

غلات و محصولات زراعی و دامی مصر به جده حمل، و از آن‌جا به مکه فرستاده می‌شد تا نیاز حاجیان را برآورده کند.

[۵۶] یعقوبی، احمد، «البلدان»، همراه الاعلاق النفیس ابن رسته، ج۱، ص۳۱۶-۳۱۷، به کوشش دخویه، لیدن، ۱۳۰۹ق/۱۸۹۱م.

[۵۷] زیلعی، احمد عمر، مکه و علاقاتها الخارجیه (۳۰۱-۴۸۷ق)، ج۱، ص۱۸۰، ریاض، ۱۴۰۱ق/۱۹۸۱م.

این عوامل سبب شد تا جده برای سده‌های پیاپی مرکز تجارت دریای سرخ باقی بماند.

[۵۸] زیلعی، احمد عمر، مکه و علاقاتها الخارجیه (۳۰۱-۴۸۷ق)، ج۱، ص۱۷۶، ریاض، ۱۴۰۱ق/۱۹۸۱م.

جده با مال‌التجار بسیار و اموال فراوان و مردم بازرگان و توانگرش، پس از مکه دومین شهر ثروتمند سراسر حجاز بود.

[۵۹] اصطخری، ابراهیم، مسالک الممالک، ج۱، ص۱۹، به کوشش دخویه، لیدن، ۱۹۶۷م.

[۶۰] مقدسی، محمد، احسن التقاسیم، ج۱، ص۷۹، به کوشش دخویه، لیدن، ۱۹۰۶م.

والی شهر که از سوی حاکم مکه تعیین می‌شد، وظیف اخذ مالیات از انواع کالاهای بازرگانی، و گرفتن عوارض از حجاج را برعهده داشت

[۶۱] مقدسی، محمد، احسن التقاسیم، ج۱، ص۱۰۴، به کوشش دخویه، لیدن، ۱۹۰۶م.

[۶۲] ناصرخسرو، سفرنامه، ج۱، ص۱۱۸، به کوشش محمد دبیرسیاقی، تهران، ۱۳۵۶ش.

[۶۳] ابن مجاور، یوسف، تاریخ المستبصر، ج۱، ص۴۸، به کوشش ا لوفگرن، بیروت، ۱۴۰۷ق/۱۹۸۶م.

[۶۴] ابن عبدالمنعم حمیری، محمد، الروض المعطار، ج۱، ص۱۵۷، به کوشش احسان عباس، بیروت، ۱۹۸۰م.

[۶۵] ابن شاهین ظاهری، خلیل، زبده کشف الممالک، ج۱، ص۱۴، فرانکفورت، ۱۴۱۳ق/۱۹۹۳م.

و در همه جای شهر و بیرون آن کاروان‌سراهای بزرگ برپا بود.

[۶۶] ابن مجاور، یوسف، تاریخ المستبصر، ج۱، ص۵۱، به کوشش ا لوفگرن، بیروت، ۱۴۰۷ق/۱۹۸۶م.

از تاریخ جده در سده‌های نخست هجری آگاهی چندانی در دست نیست.

۱۱ – رویدادهای تاریخی

گزارش‌ها حاکی از آن است که این شهر در زمان امویان و عباسیان همواره مورد هجوم اقوام بیگانه همچون حبشی‌ها و کُرک، یا شورشگران داخلی بوده است

[۶۷] فاکهی، محمد، المنتقی، ج۱، ص۴۴، به کوشش ووستنفلد، بیروت، ۱۹۶۴م.