توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ثیاذوق ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ثیاذوق ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ثیاذوق ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

تیاذوق

تیاذوق، پزشک مخصوص حَجّاج بن یوسف ثقفی (۴۵-۹۵) حاکم اموی عراق بود. وی از نخستین نویسندگان آثار پزشکی در دور اسلامی است. از زندگانی تیاذوق اطلاعات کافی موجود نیست و منابع کهن تنها به گزارش پزشکی او برای حجاج بن یوسف یاد کرده‌اند. برخی نیز به سخنان پندآموز یا اندرزهای پزشکی او بسنده کرده‌اند.

فهرست مندرجات

۱ – هویت
۲ – زندگی‌نامه
۳ – نژاد و مذهب
۴ – پزشک مبرِّز
۵ – آثار
۶ – دستورات بهداشتی و درمانی
۷ – شاگردان
۸ – شیوه پزشکی
۹ – فهرست منابع
۱۰ – پانویس
۱۱ – منابع

۱ – هویت

تشخیص هویت تیاذوق به سبب اشتباهاتی که در املای نام او روی داده دشوار است. ظاهرا شکل‌های مختلفی برای نام وی ضبط کرده‌اند، از جمله، «تیادوق» ابن ندیم، (متوفی ۳۸۵)

[۱] ابن ندیم، الفهرست، ج۱، ص۳۶۵، محقق:إبراهیم رمضان، دارالمعرفه، بیروت، الطبعه الثانیه، ۱۴۱۷ق، ۱۹۹۷م.

«پاورپوینت کامل ثیاذوق ۵۷ اسلاید در PowerPoint»

[۲] Elgood, C, A Medical History of Persia and the Eastern Caliphate, v1, p68, Cambridge, 1951.

و «تَیاذُق»،

[۳] Fuat Sezgin, Geschichte des arabischen Schrifttums , v3, p207-208, Leiden 1970.

صورت‌هایی معرّبِ از تئودوکوس است. اولمان

[۴] Ullmann, M, Die Medizin im Islam, v1, p22-23, Leiden, 1970.

تیاذوق را صورتی احتمالی از تئودوخوس دانسته است.
قِفْطی (متوفی ۶۴۶)

[۵] قفطی، علی، تاریخ الحکماء، ج۱، ص۱۰۵، ش۳، به کوشش یولیوس لیپرت، لایپزیگ، ۱۹۰۳م.

[۶] قفطی، علی، تاریخ الحکماء، ج۱، ص۱۰۸، ش۱۵، به کوشش یولیوس لیپرت، لایپزیگ، ۱۹۰۳م.

دو پزشک به نام‌های «تیاذوق» و «ثاذون» را ذکر کرده که در خدمت حجّاج بن یوسف بودند و در‌باره ثاذون نوشته که روزی حجّاج از او سؤال کرد که داروی ترک گِل‌خواری چیست، او پاسخ داد: «اراده‌ای چون اراده تو، ای امیر» و حجّاج گِلی را که در دست داشت به زمین انداخت و دیگر هرگز گِل نخورد. ابن ابی اصَیْبِعه (متوفی ۶۶۸)

[۷] ابن‌ ابی‌ اصیبعه، احمد، عیون‌الانباء، ج۱، ص۱۸۰، محقق:الدکتور نزار رضا، دار مکتبه الحیاه، بیروت.

همین حکایت را عیناً برای تیاذوق نقل کرده است.
ابن عِبْری (۶۲۳ـ ۶۸۵)

[۸] ابن عبری، تاریخ مختصر الدول، ج۱، ص۱۱۳.

نیز، احتمالاً به تأسی از قفطی، از دو تن به نام «تیاذوق» و «ثاودون» یاد کرده که هر دو پزشک حجّاج بودند اما لوکلر

[۹] Leclerc, L, Histoire de la médecine arabe, v1, p82-83, Paris, 1876.

آوردن چند شرح حال مشابه تحت نام‌های مختلف را در تاریخ الحکماء قفطی مسبوق به سابقه دانسته (در این مورد اریباسیوس را شاهد آورده) و نتیجه گرفته که ما تنها با یک پزشک و آن هم تئودوکوس مواجهیم.

۲ – زندگی‌نامه

از زندگانی پاورپوینت کامل ثیاذوق ۵۷ اسلاید در PowerPoint آگاهی چندانی در دست نیست و منابع کهن تنها به گزارش پزشکی او برای حجاج بن یوسف (ه‌ م) یاد کردند. برخی نیز سخنان پندآموز یا اندرزهای پزشکی او بسنده کرده‌اند؛

[۱۰] ابن قتیبه، عبدالله، عیون الاخبار، ج۳، ص۲۹۲، دار الکتب العلمیه، بیروت.

[۱۱] ابن قتیبه، عبدالله، عیون الاخبار، ج۳، ص۲۹۸-۲۹۹، دار الکتب العلمیه، بیروت.

[۱۲] بلاذری، احمد، انساب الاشراف، ج۱۳، ص۳۵۴، به کوشش سهیل ذکار و ریاض زرکلی، بیروت، ۱۴۱۷ق.

[۱۳] بلاذری، احمد، انساب الاشراف، ج۱۳، ص۴۲۶، به کوشش سهیل ذکار و ریاض زرکلی، بیروت، ۱۴۱۷ق.

[۱۴] ابن عبدربه، احمد، العقد الفرید، ج۸، ص۱۸، دار الکتب العلمیه.

[۱۵] ابو طالب مکی، محمد، قوت القلوب، ج۱، ص۱۴۶۳، به کوشش محمود ابراهیم محمد رضوانی، قاهره، ۱۴۲۲ق، ۲۰۰۱م.

[۱۶] ابن‌ جوزی، عبدالرحمان، المنتظم، ج۶، ص۱۳۱، به کوشش محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت، ۱۹۹۲م.

[۱۷] ابن کثیر، عمادالدین، البدایه و النهایه، به کوشش احمد ابوملحم و دیگران، ج۹، ص۷۱، بیروت، ۱۴۱۵ق، ۱۹۹۴م.

ولی سخنانی از این دست را به دیگر نامداران نیز نسبت داده‌اند.

[۱۸] Ullmann, M, Die Medizin im Islam, p23, Leiden, 1970.

[۱۹] Klein-Franke, F, Vorlesungen über die Medizin im Islam, Wiesbaden, 1982.

[۲۰] ابن‌ قتیبه، عبدالله، عیون الاخبار، ج۳، ص۲۷۱، قاهره، ۱۳۴۸ق، ۱۹۳۰م.

شاید همین امر و نیز ضبط نام او به اشکال گوناگون،

[۲۱] ابن عبدربه، احمد، العقد الفرید، ج۸، ص۱۸، دار الکتب العلمیه.

[۲۲] ثعالبی، عبدالله، ثمار القلوب، ص۶۳۸، به کوشش محمدابوالفضل ابراهیم، قاهره، ۱۳۸۴ق، ۱۹۶۵م.

موجب شده است تا قفطی

[۲۳] قفطی، علی، تاریخ الحکماء، ج۱، ص۱۰۵، به کوشش یولیوس لیپرت، لایپزیگ، ۱۹۰۳م.

و به پیروی از او

[۲۴] ابن عبری، غریغوریوس، تاریخ مختصر الدول، ص۱۱۳.

افزون بر تیاذوق، به حضور پزشکی دیگر به نام ثاذون یا ثاودون، نزد حجاج اشاره کند،

[۲۵] Wüstenfeld, F, Geschichte der arabischen rzte und Naturforscher, p9, New York, 1978.

[۲۶] Ullmann, M, Die Medizin im Islam, p22-23, Leiden, 1970 Vajda, G, Index Général des mamuscrits arabes Musulmans de la Bibliothèque national de Paris Paris, 1953.

در حالی که ابن ابی اصیبعه به رغم آگاهی از نظر قفطی، روایات مربوط به این دو نام را تنها به تیاذوق نسبت داده است.

[۲۷] ابن ابی اصیبعه، احمد، عیون‌الانباء، ج۱، ص۱۷۹-۱۸۱، محقق:الدکتور نزار رضا، دار مکتبه الحیاه، بیروت.

[۲۸] Leclerc, L, Histoire de la médecine arabe, vI, p82, Paris, 1876.

۳ – نژاد و مذهب

پژوهشگران تنها با تکیه بر این فرض که تیاذوق، باید معرب تئودوکوس (Theodokos) باشد، او را یونانی‌تبار و احیاناً مسیحی برشمرده‌اند.

[۲۹] Wüstenfeld, F, Geschichte der arabischen rzte und Naturforscher,p9 , New York, 1978.

[۳۰] Meyerhof, M, Mediaeval Jewish Physician in the Near East from Arabic Sources, vol XXVIII, p437, ISIS, London, 1938.

[۳۱] Elgood, C, A Medical History of Persia and the Eastern Caliphate, p68, Cambridge, 1951.

[۳۲] Ullmann, M, Die Medizin im Islam, p22, Leiden, 1970.

[۳۳] GAS.

اما سخن ابن‌ ندیم که تیاذوق را هم در شمار پزشکان پادشاه ایران و هم پزشک حجاج یاد کرده است،

[۳۴] ابن ندیم، الفهرست، ج۱، ص۳۶۵، محقق:إبراهیم رمضان، دارالمعرفه، بیروت، الطبعه الثانیه، ۱۴۱۷ق، ۱۹۹۷م.

و استنباط ابن جوزی که این پادشاه را خسروپرویز دانسته، و در نتیجه سن تیاذوق را هنگام پیوستن به حجاج ۱۳۰ سال تخمین زده است،

[۳۵] ابن جوزی، عبدالرحمان، المنتظم، ج۱، ص۳۰۳، به کوشش محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت، ۱۹۹۲م.

درست نمی‌نماید. برای انعکاس این سخنان در برخی از نوشته‌های متأخر، نک‌:

[۳۶] Pertsch, W, Die Handschriften, Verzeichnisse der kniglichen Bibliothek zu Berlin, vIV, p44, 1888.

[۳۷] Browne, EG, Arabian Medicine, Cambridge, p20, 1962.

[۳۸] Browne, EG, Arabian Medicine, Cambridge, p16, 1962.

[۳۹] Ullmann, M, Die Medizin im Islam, p23, Leiden, 1970.

که او را با تیادورس (سد ۴م) مذکور در کتاب ابن‌ ندیم،

[۴۰] ابن ندیم، الفهرست، ج۱، ص۳۶۵، محقق:إبراهیم رمضان، دارالمعرفه، بیروت، الطبعه الثانیه، ۱۴۱۷ق، ۱۹۹۷م.

و کتاب سارتن،

[۴۱] Sarton، G، Introduction to the History of Science، v1، p372، Bal timore، ۱۹۳۱.

خلط کرده‌اند.

۴ – پزشک مبرِّز

بیشتر مؤلفان دوره اسلامی

[۴۲] قفطی، علی، تاریخ الحکماء، ج۱، ص۱۰۵، به کوشش یولیوس لیپرت، لایپزیگ، ۱۹۰۳م.

[۴۳] ابن‌ عبری، تاریخ مختصرالدول، ج۱، ص۱۱۳.

تیاذوق را از پزشکان مبرِّز و مشهور دوره اموی ذکر کرده‌اند که شاگردان بزرگی مانند فُرات بن شَحْناثا، طبیب عیسی بن موسی عباسی (متوفی ۱۶۷)، ولیعهد دوران حکومت منصور (۱۳۶-۱۵۸)، تربیت کرد.

۵ – آثار

آثاری چند به تیاذوق منسوب است که اغلب برجای نمانده است و معلوم نیست که در اصل به چه زبانی نوشته شده‌اند؛ ولی باید آن‌ها را در زمر نخستین آثار پزشکی دور اسلامی برشمرد.

[۴۴] Ullmann, M, Die Medizin im Islam, p23, Leiden, 1970.

[۴۵] GAS.

سزگین

[۴۶] Fuat Sezgin, Geschichte des arabischen Schrifttums, v3, p207-208, Leiden 1970.

چهار اثر را که معلوم نیست در اصل به یونانی بوده یا عربی، برای تیاذوق ذکر کرده است.
۱) الکناش یا کناش کبیر، که تیاذوق آن را برای پسرش نوشته است.

[۴۷] ابن ابی اصیبعه، احمد، عیون‌الانباء، ج۱، ص۱۸۱، محقق:الدکتور نزار رضا، دار مکتبه الحیاه، بیروت.

[۴۸] قفطی، علی، تاریخ الحکماء، به کوشش یولیوس لیپرت، لایپزیگ، ۱۹۰۳م.

احتمالاً ارجاعات رازی به‌ تیاذوق

[۴۹] رازی، رازی، محمد ابن زکریا، الحاوی، ج۳، ص۷۳، حیدرآباد دکن، ۱۳۷۹ق، ۱۹۶۱م و ۱۳۷۴۱۳۹۰/ ۱۹۵۵۱۹۷۱.

[۵۰] رازی، محمد بن‌ زکریا، الحاوی، ج۳، ص۳۳۳.

به نقل از این کتاب است.
۲) مثنوی یا قصیده یا قواعد فی حفظ الصحه

[۵۱] Bankipore, Pertsch, W, Die Handschriften, Verzeichnisse der kniglichen Bib