توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تقویم و گاهشمار ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تقویم و گاهشمار ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل تقویم و گاهشمار ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint :

تقویم

برای دیگر کاربردها، تقویم (ابهام‌زدایی) را ببینید.

تقویم مصدر عربی از ریشه قوم، در لغت به معنای راست کردن کژی و در اصطلاح نجوم، مجموعه‌ای از اصول و قوانینی است که برای تنظیم زمان و تطبیق سال حقیقی با سال مجازی و تقسیم آن به ماه‌های دوازده‌گانه جهت تشخیص اوقات شرعی و انجام فرایض دینی و امور اجتماعی استفاده می‌شود و در زبان فارسی مترادف با کلمه «گاه‌شماری» است.

فهرست مندرجات

۱ – در لغت
۲ – در زبان عربی
۳ – در زبان فارسی
۴ – در اصطلاح نجوم
۵ – ضرورت تقویم
۶ – شیوه‌های تقویم‌نگاری
۷ – تقویم عربستان قبل از اسلام
۸ – استفاده از دو تقویم در ملل دیگر
۹ – تقویم در قرآن
۱۰ – گاه‌شماری شمسی و قمری
۱۱ – نقش ماه در تقویم
۱۱.۱ – تاریخچه
۱۱.۲ – مزایا
۱۲ – زمان و تقسیمات آن در قرآن
۱۳ – تعریف سال شمسی و قمری
۱۴ – نظم در حرکت ماه
۱۵ – واحد زمانی سال در قرآن
۱۶ – تعداد ماه‌های قمری در قرآن
۱۷ – راز استفاده از ماه قمری
۱۸ – روز و شب در تقویم
۱۹ – روز و شب در قرآن
۲۰ – تقویم شمسی در قرآن
۲۱ – تأکید قرآن بر تقویم قمری
۲۱.۱ – برجسته کردن ماه در تعیین سال
۲۱.۲ – اشاره به ماه‌های حرام
۲۱.۳ – نهی از نسیء
۲۱.۴ – نام‌بردن از یک ماه قمری
۲۲ – شمار ماه‌های سال
۲۲.۱ – چرایی انتخاب عدد دوازده
۲۳ – شرح ابوریحان از ساختار تقویم
۲۳.۱ – ستون‌های جداول اطلاعات
۲۴ – آثار مجدول داروشناسی
۲۵ – آثار جغرافیایی و کلامی با عنوان تقویم
۲۶ – نسیء
۲۶.۱ – نسیء در لغت
۲۶.۲ – در اصطلاح
۲۶.۳ – علت نسیء نزد اعراب
۲۶.۴ – نکوهش نسیء در قرآن
۲۷ – فهرست منابع
۲۸ – پانویس
۲۹ – منبع

۱ – در لغت

تقویم مصدر عربی از ماده «ق ـ و ـ م» در لغت به معنای راست کردن کژی و تعدیل کردن و به صلاح آوردن مردمان است.

[۱] جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح، ج۵، ص۲۰۱۷.

[۲] ابن‌فارس، احمد بن فارس، معجم مقاییس اللغه، ج۵، ص۴۳.

[۳] ابن‌منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۱۲، ص۴۹۹، «قوم».

۲ – در زبان عربی

استعمال تقویم در معنای گاه‌شماری در زبان عربی قدمت زیادی ندارد و در معاجم قدیمی‌تر اثری از آن نیست.

۳ – در زبان فارسی

در زبان فارسی تقویم در دو معنا به کار رفته است:
دانش شناسایی زمان‌ها که در عربی «معرفه المواقیت» خوانده می‌شود و این مقاله به آن می‌پردازد و دفتری که احوال ستارگان را پس از استخراج از زیج در آن می‌نویسند و در زبان عربی «دفتر السَّنَه» خوانده می‌شود

[۴] نبىّ، ابوالفضل، تقویم و تقویم‌نگارى در تاریخ، ص۱۵-۱۶.

و زیج یا زج نیز به آن گفته می‌شود.

[۵] زبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج۶، ص۲۴.

۴ – در اصطلاح نجوم

تقویم در اصطلاح، حساب یک سالـه اوضاع ستارگان توسط منجمـان ــ که می‌توانست پیشگویی‌های احکام نجومی و جدول اختیارات هر روز را نیز شامل باشد ــ و نیز سالنامه یا دفتری که در آن اتفاقات روزانه یک سال (گاه ذیل همان اطلاعات نجومی و احکامی هر روز) نوشته می‌شد.

[۶] دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه.

[۷] تهانوی، محمد اعلی، کشاف اصطلاحات الفنون، ذیل واژه.

(برای معانی دیگر این واژه، رجوع شود به لسان العرب.

[۸] ابن‌منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ذیل قوم.

)
تقویم در اصطلاح نجوم، مجموعه‌ای از اصول و قوانینی است که برای تنظیم زمان و تطبیق سال حقیقی با سال مجازی و تقسیم آن به ماه‌های دوازده‌گانه جهت تشخیص اوقات شرعی و انجام فرایض دینی و امور اجتماعی استفاده می‌شود و در زبان فارسی مترادف با کلمه «گاه‌شماری» است.

[۹] نبىّ، ابوالفضل، تقویم و تقویم‌نگارى در تاریخ، ص۱۵.

۵ – ضرورت تقویم

شناسایی زمان از ضروریات زندگی انسان است و بدون آن بسیاری از جنبه‌های زندگی دچار بی‌نظمی می‌شود.
تشکیل واحدهای زمانی، هم‌چون سال، ماه و هفته نیز برای همین است که برخی اختراع آن را به بابلیان نسبت می‌دهند.

[۱۰] ویل دورانت، تاریخ تمدن، ج۱، ص۳۰۲-۳۰۳، ترجمه: آرام و دیگران.

۶ – شیوه‌های تقویم‌نگاری

معمولاً در تقویم‌نگاری از دو شیوه برای تعیین زمان استفاده می‌شود که یکی بر حرکت خورشید و دیگری بر حرکت ماه مبتنی است و این امر از دیرباز به ایجاد دو تقویم بر اساس سال‌های شمسی و قمری انجامیده است.

۷ – تقویم عربستان قبل از اسلام

در شبه جزیره عربستان و پیش از ظهور اسلام از هر دو تقویم شمسی و قمری استفاده می‌شده است، از تقویم شمسی برای تعیین موسم‌های زراعت سود می‌بردند. نام‌گذاری ماه‌ها با لحاظ تغییرات جوی، هم‌چون سرما و گرما، گواهی بر استفاده از تقویم شمسی است.

[۱۱] جواد على، المفصل، ج۸، ص۵۰۹.

اما این امر آنان را از تقویم قمری غافل نمی‌ساخت و اعراب از این تقویم نیز به سبب سهولت و روشنی محاسبه ماه‌های قمری، برای زندگی روزانه و کارهایی چون پرداخت دیون، دریافت دیه و خرید و فروش استفاده می‌کردند.

[۱۲] جواد على، المفصل، ج۸، ص ۵۱۰.

۸ – استفاده از دو تقویم در ملل دیگر

استفاده از گاه‌شماری قمری ـ گاه‌شماری شمسی، در میان دیگر اقوام، از جمله بابلیان و یهودیان نیز رایج بوده است.
تقویم یهودیان قمری بوده است، از این‌رو هر چند سال یک ماه به آن می‌افزودند تا فصل‌ها ثابت بمانند.

۹ – تقویم در قرآن

در قرآن کریم ذکری صریح از تقویم به معنای مورد نظر نیامده است، اما به گاه‌شماری، اشاراتی شده و آفرینش خورشید و ماه و نظم موجود در گردش آن‌ها و در پی آن، پیدایش روز و شب، موهبتی الهی معرفی شده‌اند. نگاه شود به: سوره یونس، آیه ۵؛ سوره اسراء، آیه ۱۲؛ سوره انعام، آیه ۹۶.

[۱۳] یونس/سوره۱۰، آیه۵.

[۱۴] اسراء/سوره۱۷، آیه۱۲.

[۱۵] انعام/سوره۶، آیه۹۶.

قرآن، نقش اساسی ماه و خورشید در تقویم و شناسایی زمان را چنین مورد توجه قرار داده که به واسطه حرکت منظم و دقیق آن‌هاست که روز، ماه و سال مشخص می‌شوند. «اَلشَّمسُ والقَمَرُ بِحُسبان»

[۱۶] الرّحمن/سوره۵۵، آیه۵.

[۱۷] قرطبی، محمد بن احمد، تفسیر قرطبی، ج۱۷، ص۱۵۳.

[۱۸] بیضاوی، عبدالله بن عمر، تفسیر بیضاوی، ج۵، ص۲۷۲.

[۱۹] مغنیه، محمدجواد، تفسیر الکاشف، ج۷، ص۲۰۵.

و کار هیچ یک کمترین تداخلی با کار دیگری ندارد. «لاَ الشَّمسُ یَنـبَغی لَها اَن تُدرِکَ القَمَرَ و لاَ الَّیلُ سابِقُ النَّهارِ وکُلٌّ فی فَلَک یَسبَحون»

[۲۰] یس/سوره۳۶، آیه۴۰.

[۲۱] طوسی، محمد بن حسن، تفسیر التبیان، ج۸، ص۴۵۹.

[۲۲] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۸، ص۶۶۴.

[۲۳] زحیلی، وهبه بن مصطفی، تفسیر المنیر، ج۲۳، ص۱۲.

و این امر چیزی جز تدبیر الهی برای خورشید و ماه نیست.

[۲۴] طباطبایی، محمدحسین، المیزان، ج۱۷، ص۹۱.

۱۰ – گاه‌شماری شمسی و قمری

در قرآن کریم برای محاسبه زمان به ابزار متعددی توجه شده است، در آیاتی خورشید و ماه وسیله‌ای برای به دست آوردن زمان به شمار آمده‌اند. «والشَّمسَ والقَمَرَ حُسبانـًا»

[۲۵] انعام/سوره۶، آیه۹۶.

این آیه به عقیده جمعی از مفسران، به گردش خورشید در مدارش در طول یک سال و گردش ماه در مدار خود در یک ماه اشاره دارد، این گردش منظم در مدار و تنظیم سرعت این دو، پیدایش روز و شب را سبب شده و اندازه آن‌ها را مشخص می‌کند.

[۲۶] طوسی، محمد بن حسن، تفسیر التبیان، ج۴، ص۲۱۱.

[۲۷] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۴، ص۱۱۸.

[۲۸] فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر، ج۱۳، ص۷۹.

واحدهای زمانی ماه و سال نیز برگرفته از همین نظم دقیق است.

[۲۹] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۴، ص۱۱۸.

به لحاظ اهمیت فوق‌العاده این نظم، قرآن کریم آن را به تقدیر آفریدگاری دانا نسبت می‌دهد.

[۳۰] فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر، ج۱۳، ص۷۹.

«ذلِکَ تَقدیرُ العَزیزِ العَلیم»

[۳۱] انعام/سوره۶، آیه۹۶.

۱۱ – نقش ماه در تقویم

از ماه و نقش آن در تقویم نیز در آیات بسیاری یاد شده است تا جایی که برخی از مفسران نقش اساسی در تعیین ماه و سال را از آنِ ماه دانسته‌اند.

[۳۲] طباطبایی، محمدحسین، المیزان، ج۱۷، ص۹۰.

در آیاتی به منازل ماه در حرکت خود و نقش آن در تعیین ایام نیز اشاره شده است.

[۳۳] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۵، ص۱۵۷.

«هُوَ الَّذی جَعَلَ الشَّمسَ ضِیاءً والقَمَرَ نورًا وقَدَّرَهُ مَنازِلَ لِتَعلَموا عَدَدَ السِّنینَ والحِسابَ ما خَلَقَ اللّهُ ذلِکَ اِلاّ بِالحَقِّ یُفَصِّلُ الأیـتِ لِقَوم یَعلَمون»

[۳۴] یونس/سوره۱۰، آیه۵.

قرآن به حرکت ماه در مداری مشخص و عبور آن از منازل اشاره می‌کند. «والقَمَرَ قَدَّرنـهُ مَنازِلَ حَتّی عادَ کالعُرجونِ القَدیم»

[۳۵] یس/سوره۳۶، آیه۳۹.

مفسران مقصود از منازل را محل‌هایی می‌دانند که ماه در گردش ماهانه خود در هر روز از آن‌ها می‌گذرد

[۳۶] صدرالمتألهین، محمد، تفسیر القران الکریم، ج۵، ص۱۰۵.

و با توجه به منازل ۲۸ گانه آن در طول ماه، امکان شناسایی تاریخ و گذشت ایام فراهم می‌گردد.

[۳۷] طباطبایی، محمدحسین، المیزان، ج۱۷، ص۹۰.

[۳۸] زحیلی، وهبه بن مصطفی، تفسیر المنیر، ج۲۳، ص۱۶.

[۳۹] زحیلی، وهبه بن مصطفی، تفسیر المنیر، ج۲۷، ص۹۹.

۱۱.۱ – تاریخچه

نقش ماه در سال‌شماری از دیرباز مورد توجه بوده است و علت پرسش از تغییرات ماه و اَشکال مختلف آن نیز همین است.

[۴۰] زحیلی، وهبه بن مصطفی، تفسیر المنیر، ج۲۳، ص۱۶.

[۴۱] ابوالفتوح رازی، حسین بن علی، روض الجنان، ج۳، ص۶۴.

[۴۲] قرطبی، محمد بن احمد، تفسیر قرطبی، ج۸، ص۳۱۰

«یَسـَلونَکَ عَنِ الاَهِلَّهِ قُل هِیَ مَوقیتُ لِلنّاسِ والحَجِّ»

[۴۳] بقره/سوره۲، آیه۱۸۹.

خداوند در پاسخ، به بیان حکمت هلال‌های ماه می‌پردازد و این‌که سبب خلقت این نظم و گردش ماه، تشخیص زمان‌ها و سامان بخشیدن به امر دنیا و آخرت است.

[۴۴] طباطبایی، محمدحسین، المیزان، ج۲، ص۵۵.

در دیگر آیات نیز به این امر توجه شده و به استفاده از ماه برای تشخیص مدت حمل و رضاع،

[۴۵] احقاف/سوره۴۶، آیه۱۵.

امور دینی و عبادی مانند ایام حج،

[۴۶] بقره/سوره۲، آیه۱۹۷.

ماه رمضان

[۴۷] بقره/سوره۲، آیه۱۸۵.

عده زن بعد از مرگ شوهرش

[۴۸] بقره/سوره۲، آیه۲۳۴.

و… اشاره شده است.

[۴۹] قرطبی، محمد بن احمد، تفسیر قرطبی، ج۲، ص۳۴۲.

[۵۰] فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر، ج۵، ص۲۸۶.

۱۱.۲ – مزایا

اشکال مختلف ماه در روزهای گوناگون تشخیص ایام را آسان‌تر می‌سازد.

[۵۱] فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر، ج۵، ص۲۸۴.

[۵۲] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۲، ص۵۰۸.

تغییرات منظم و تدریجی ماه، از آن وسیله‌ای برای تعیین اوقات برای مردم ساخته و مرجعی برای تنظیم اوقات شرعی، مانند ایام حج، ماه رمضان و… فراهم آورده است.

[۵۳] فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر، ج۵، ص۲۸۴.

۱۲ – زمان و تقسیمات آن در قرآن

قرآن درباره زمان و تقسیمات آن نیز در آیه ۵ سوره یونس اشاراتی دارد.

[۵۴] یونس/سوره۱۰، آیه۵.

همچنین مراجعه شود به: سوره اسراء، آیه ۱۲؛ سوره توبه، آیه ۳۶.

[۵۵] اسراء/سوره۱۷، آیه۱۲.

[۵۶] توبه/سوره۹، آیه۳۶.

بعضی مفسران، عبارت «عَدَدَ السِّنینَ» در آیه مذکور را اشاره به سال و مقصود از «حساب» را مقاطع زمانی کوچک‌تر از سال، مانند ماه و روز و ساعات، دانسته‌اند.

[۵۷] فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر، ج۱۳، ص۷۸.

[۵۸] زمخشری، محمود بن عمرو، تفسیر الکشاف، ج۲، ص۳۲۹.

[۵۹] کاشانى، فتح الله، تفسیر منهج الصادقین، ج۴، ص۳۴۳.

۱۳ – تعریف سال شمسی و قمری

سال شمسی، مدت زمان گردش زمین در مدار خود به دور خورشید است

[۶۰] دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه، ج۹، ص۱۲۷۶۶، «شمسی سال».

و سال قمری که در قرآن نیز به آن اشاره شده، عبارت از ۱۲ ماه قمری پیاپی است.

[۶۱] طوسی، محمد بن حسن، تفسیر التبیان، ج۵، ص۲۱۳-۲۱۴.

[۶۲] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۵، ص۴۹.

[۶۳] طباطبایی، محمدحسین، المیزان، ج۹، ص۲۶۸.

۱۴ – نظم در حرکت ماه

خداوند شناخت عدد سالیان و نیز محاسبات اقتصادی مردم را از ادله نظم موجود در حرکت ماه دانسته است: «هُوَ الَّذی جَعَلَ الشَّمسَ ضِیاءً والقَمَرَ نورًا وقَدَّرَهُ مَنازِلَ لِتَعلَموا عَدَدَ السِّنینَ والحِسابَ»

[۶۴] یونس/سوره۱۰، آیه۵.

۱۵ – واحد زمانی سال در قرآن

واحد زمانی سال در قرآن کریم برای بیان گذشت ایام (مراجعه شود به سوره‌های سوره یوسف، آیه ۴۲؛ سوره کهف، آیه ۱۱؛ سوره طه، آیه ۴۰.

[۶۵] یوسف/سوره۱۲، آیه۴۲.

[۶۶] کهف/سوره۱۸، آیه۱۱.

[۶۷] طه/سوره۲۰، آیه۴۰.

) و نشان دادن دقیق تاریخ به کار رفته است. (مراجعه شود به سوره‌های یوسف، آیه ۴۷؛ سوره مائده، آیه ۲۶؛ سوره کهف، آیه ۲۵؛ سوره عنکبوت، آیه ۱۴.

[۶۸] یوسف/سوره۱۲، آیه۴۷.

[۶۹] مائده/سوره۵، آیه۲۶.

[۷۰] کهف/سوره۱۸، آیه۲۵.

[۷۱] عنکبوت/سوره۲۹، آیه۱۴.

)

۱۶ – تعداد ماه‌های قمری در قرآن

قرآن کریم در آیاتی به تعداد ماه‌های قمری اشاره کرده است: «اِنَّ عِدَّهَ الشُّهورِ عِندَ اللّهِ اثنا عَشَرَ شَهرًا»

[۷۲] توبه/سوره۹، آیه۳۶.

ادامه این آیه شریفه: «مِنها اَربَعَهٌ حُرُمٌ»

[۷۳] توبه/سوره۹، آیه۳۶.

مشخص می‌کند که مقصود از ماه‌ها، ماه‌های قمری است، زیرا ماه‌های حرام نزد خداوند ۴ ماه مشخص قمری است.

[۷۴] طباطبایی، محمدحسین، المیزان، ج۹، ص۲۶۷.

گردش و حرکت قمر از نقطه‌ای از مدار خود تا بازگشت آن به همان نقطه، یک ماه قمری است.

[۷۵] فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر، ج۵، ص۲۸۴.

ماه قمری از دیر باز مورد استفاده اعراب بوده

[۷۶] ابوحیان اندلسی، محمد یوسف، البحر المحیط، ج۵، ص۴۰.

[۷۷] جواد على، المفصل، ج۸، ص۵۱۰.

و قرآن نیز آن را تأیید کرده است.

[۷۸] ابی‌السعود، محمد بن محمد، تفسیر ابی‌السعود، ج۴، ص۶۳.

[۷۹] نسفی، عبداللّه بن احمد، تفسیر نسفی، ج۲، ص۸۸.

۱۷ – راز استفاده از ماه قمری

راز انتخاب و استفاده از ماه قمری از سوی مردم را می‌توان در امتیاز ماه قمری نسبت به ماه شمسی در سهولت اندازه‌گیری و قابل استفاده بودن آن برای همه مردم دانست

[۸۰] زحیلی، وهبه بن مصطفی، تفسیر المنیر، ج۱۱، ص۱۱۱.

در حالی که شناخت ماه از طریق خورشید تنها پس از سال‌ها پیشرفت علم نجوم میسر گردیده و با این حال هنوز نیز به سبب پیچیدگی و نیاز به اطلاعات نجومی، همواره برای همه مردم ممکن نیست.

[۸۱] طباطبایی، محمدحسین، المیزان، ج۲، ص۵۶.

۱۸ – روز و شب در تقویم

روز و شب را می‌توان کوچک‌ترین واحد زمانی مورد استفاده در تقویم دانست. گذشتگان شبانه‌روز را معلول حرکت آفتاب به دَوَران مجموعه نظام کیهانی به دور زمین، در دایره‌ای فرضی می‌دانستند

[۸۲] ابوریحان بیرونى، محمد بن احمد، آثار الباقیه، ص۱.

ولی امروزه اخترشناسان آن را معلول حرکت وضعی زمین می‌دانند.

۱۹ – روز و شب در قرآن

روز و شب که تشکیل‌دهنده ماه و سال است، در قرآن نیز مورد توجه قرار گرفته و در آیاتی به مشخص شدن ماه و سال بر اثر گردش شب و روز اشاره شده است.

[۸۳] زحیلی، وهبه بن مصطفی، تفسیر المنیر، ج۱۵، ص۳۱-۳۳.

[۸۴] قمی مشهدی، محمدرضا، کنز الدقائق، ج۷، ص۳۶۶.

«و جَعَلنَا الَّیلَ والنَّهارَ ءایَتَینِ فَمَحَونا ءایَهَ الَّیلِ وجَعَلنا ءایَهَ النَّهارِ مُبصِرَهً لِتَبتَغوا فَضلاً مِن رَبِّکُم و لِتَعلَموا عَدَدَ السِّنینَ والحِسابَ»

[۸۵] اسراء/سوره۱۷، آیه۱۲.

روز در اصطلاح فقهی از فجر (سپیده دم) شروع شده و آن هنگام، آغاز زمان نماز صبح و روزه است و به غروب آفتاب ختم می‌گردد.

[۸۶] فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر، ج۲، ص۲۸۲.

شب و روز دائماً در حال آمد و شد هستند و یکی از آن‌ها بر دیگری تقدم یا تأخر نمی‌یابد.

[۸۷] طوسی، محمد بن حسن، تفسیر التبیان، ج۸، ص۴۵۹.

«لاَ الشَّمسُ یَنـبَغی لَها اَن تُدرِکَ القَمَرَ ولاَ الَّیلُ سابِقُ النَّهارِ»

[۸۸] یس/سوره۳۶، آیه۴۰.

۲۰ – تقویم شمسی در قرآن

به عقیده بیشتر مفسران، تاکید اصلی قرآن کریم بر استفاده از تقویم قمری برای انجام امور دینی است

[۸۹] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۵، ص۵۱.

[۹۰] ابوحیان اندلسی، محمد یوسف، البحر المحیط، ج۵، ص۴۱.

[۹۱] طباطبایی، محمدحسین، المیزان، ج۱۳، ص۲۷۶.

ولی می‌توان اشاراتی بر اهمیت تقویم شمسی نیز در قرآن مشاهده کرد

[۹۲] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۴، ص۱۱۸.

[۹۳] ابوالفتوح رازی، حسین بن علی، روض الجنان، ج۷، ص۳۸۷-۳۸۸.

[۹۴] زحیلی، وهبه بن مصطفی، تفسیر المنیر، ج۱۱، ص۱۱۱.

«وجَعَلنَا الَّیلَ والنَّهارَ ءایَتَینِ فَمَحَونا ءایَهَ الَّیلِ و جَعَلنا ءایَهَ النَّهارِ مُبصِرَهً لِتَبتَغوا فَضلاً مِن رَبِّکُم و لِتَعلَموا عَدَدَ السِّنینَ والحِسابَ».

[۹۵] اسراء/سوره۱۷، آیه۱۲.

البته تمام تأکید قرآن کریم بر استفاده از تقویم ق